Karesioğullari są członkami tureckiego plemienia, który pojawił się na wschodnim brzegu do cieśniny Dardanele i Morze Marmara podczas beylicate dobie po upadku Seldżuków Sułtanatu z Roum . Nazywa się je również Karasioğullari lub Beys of Karasi . Tworzą małe i efemeryczne księstwo ze stolicą Balıkesir (około 1303). W Turcy nie kontrolują w tym czasie azjatyckim brzegu Bosforu . Te dwa małe państwa stoją w obliczu pozostałości prestiżowego Cesarstwa Bizantyjskiego . Karesioğullari beylicate był pierwszym, który zostanie załączony przez Turków w czasie panowania Orhan w 1345 , które opuściły Turków sam przeciwko Bizancjum.
Tytułowa dynastia i założyciel beylicatu, Karesi, jest potomkiem dynastii Danichmendidów, która rządziła centralną Anatolią przed przybyciem Seldżuków i ustanowieniem sułtanatu rumuńskiego .
W 1306 roku, kiedy Seldżukowie wtargnęli do zachodniej Anatolii, emir Karesi (lub Karasi) został władcą prowincji Bergama . Księstwo Karesioğullari staje się przyczółkiem Seldżuków na granicy z Bizancjum. Karesi i jego ojciec podbili Balıkesir i Bergama, wybierają Balıkesir jako swoją stolicę.
Ich terytorium obejmuje 24 000 km 2 , obejmuje obecne tureckie prowincje Balikesir i Çanakkale, z wyjątkiem wyspy Tenedos , w prowincji İzmir, dystrykty Dikili , Bergama i Kınık oraz dystrykt Soma w prowincji Manisa .
Czterech synów Karesi:
Aclan (Adjlan, Ajlan) jest prawdopodobnie ojcem Demirhana (Demir Han), który jest jego następcą.
W 1332 roku zaczęła się kształtować liga mocarstw chrześcijańskich. WWrzesień 1332cesarz Bizancjum Andronicus III jest zaproszony do wzięcia udziału wraz z Wenecjanami i Rycerzami Rodos w tworzeniu ligi morskiej. Liga antyturecka, jaką została utworzona w 1334 roku w Awinionie , przyjmuje zasadę partycypacji bizantyjskiej. W międzyczasie sytuacja uległa pogorszeniu. W 1332 i 1333 roku Umur d ' Aydin rozpoczął swoje pierwsze działania pirackie na Morzu Egejskim. Dlatego priorytetowym celem militarnym ligi musi być port Smyrna , punkt wyjścia wypraw Umur. Latem 1334 roku flota 40 statków zebranych przez jej członków wyruszyła na wschodni region Morza Śródziemnego. Odniosła pewne sukcesy nad Turkami, zwłaszcza emirem Karesi niedaleko Adramyttion , ale nie udało jej się dotrzeć do Smyrny i wycofała się pod koniec roku. Papież Jan XXII przenosi się w grudniu i liga pozostaje nieaktywna przez jakiś czas.
Demirhan musi poddać się Bizantyjczykom w 1335 roku.
Około 1336 roku Orhan zaanektował już Emirat Karesi, przesuwając granice swoich posiadłości na Morze Marmara i Cieśninę Dardanele, a na południe do Bergamy. Beylicat staje się prowincją osmańską, sandjakiem z Karesi . Terytorialne ambicje Orhana na tym chwilowo się kończą. Ale przez cały ten okres piraci tureccy ze wszystkich punktów wybrzeża Azji kontynuowali grabieże na wyspach i na wybrzeżu Tracji .
W 1345 roku Aclan udał się do Bursy , osmańskiej stolicy, tam zmarł w 1347 roku i tam został pochowany.
Şücaeddin Yahşihan jest tym, którego Ibn Battûta spotkał podczas swojej wizyty w Bergamie jesienią 1333 roku:
„Wyjechaliśmy następnego dnia i dotarliśmy do Berghamah, zrujnowanego miasta, które ma dużą i bardzo silną cytadelę, usytuowaną na szczycie góry. ... On (sułtan) nazywa się Yakhchy khân. Wśród tych ludów Khân oznacza to samo, co sułtan, a yakhchy oznacza doskonałe. Znaleźliśmy go w jego letnim domu; powiedzieliśmy mu o naszym przybyciu, a on przysłał nam ucztę i kawałek tego czegoś zwanego kodsy. "
- Ibn Battûta , op. Cit. , vol. II ( czytaj online ) , „From the Sultan of Berghamah”, str. 145 (.pdf).
Kilka dni po wizycie w Bergamie Ibn Battûta udał się do Balikesir, gdzie spotkał syna lub siostrzeńca Yahşihan:
„Nazywa się Domoûr khân i nie ma dobrej cechy. To jego ojciec zbudował to miasto, którego populacja wzrosła o dużą liczbę łajdaków, za panowania obecnego księcia; „Bo ludzie podążają za religią swego króla” (jak król, jak ludzie). "
- Ibn Battûta , op. Cit. , vol. II ( czytaj online ) , „Du sultan de Balîkesri”, str. 146 (.pdf).
Yahşihan panował nad Bergamą do 1344 r. W 1341 i 1342 r. Przekroczył cieśninę Dardanele i nie udało mu się osiedlić na półwyspie Gallipoli . Niemniej jednak wyprawy te wskazały drogę do podboju Cesarstwa Bizantyjskiego.
Süleyman, bej z Çanakkale (syn lub bratanek Yahşihan), służył Süleymanowi Paszy, synowi Orhana. W 1343 r. Zorganizował trzecią wyprawę do Gallipoli, ale to wyprawa z 1344 r. Prowadzona przez Sulejmana Paszy pozwoliła Osmanom osiedlić się na zachodnim brzegu cieśniny.
| Daktyle | Nazwisko | Nazwa turecka | Syn | |
|---|---|---|---|---|
| 1303 -? | Qarasi | Karesi | Kalem Şah | Założyciel dynastii. |
| ? - 1330 | `Ajlan | Aclan | Karesi | |
| 1330-? | Demir Khân | Demirhan | Karesi (prawdopodobnie Aclan) | W Balıkesir |
| ? -1346 | Shujâ` al-Dîn Yakhshî Khân | Şücaeddin Yahşihan | Karesi | W Bergamie |
| ? -? | Sulayman | Süleyman | Demirhan | Panuj pod panowaniem osmańskim w Truva, a następnie Çanakkale |