Jérôme-Hyacinthe Penhoat

Jérôme-Hyacinthe Penhoat
Narodziny	26 marca 1812 Roscoff
Śmierć	14 czerwca 1882(w wieku 70 lat) Paryż
Pochodzenie	Francja
Wierność	Francja
Uzbrojony	Marynarka wojenna
Stopień	Wiceadmirał
Lata służby	1828 - 1882
Przykazanie	Héliopolis Seagull Konstytucja Cleopatra Crown Naval Division of the Pacific Army of Vosges
Konflikty	Pierwsza wojna marokańska Bombardowanie wojny krymskiej na Salé Wojna francusko-niemiecka z 1870 r
Wyczyny broni	Powrót popiołów
Nagrody	Wielki Oficer Legii Honorowej
Inne funkcje	Morska Komisja Latarni Morska Prefekt Cherbourga Członek Rady Admiralicji Przewodniczący Komisji Wraków Morskich Prefekt Tulonu

Jérôme-Hyacinthe Penhoat ( Roscoff ,26 marca 1812- Paryż ,14 czerwca 1882), jest francuskim oficerem marynarki wojennej.

Biografia

Syn oficera marynarki, wstąpił do Marynarki Wojennej do college'u w Angoulême w listopadzie 1827 roku, a następnie przechodzi do usunięcia go z Akademii Marynarki Wojennej w Brześciu na Orionie i opuszcza aspirant 2 e classPaździernik 1828. Następnie użył stację Brazylia na Czapla i nazywa aspirujących 1 st klasyLipiec 1830. W listopadzie przeniósł się do Emulation i pracował nad rozpoznaniem hydrograficznym Rio de la Plata i południowych wybrzeży Brazylii.

Ensign (Styczeń 1833), wyrusza w światową trasę koncertową w Marzec 1834na bohaterki z Jean-Baptiste Cecille w długiej kampanii pomocy dla wielorybników. Promowany porucznik (Kwiecień 1837), jest używany na stacji Antilles na Didon (we) i przechodziCzerwiec 1839na Belle Poule du Prince de Joinville i tym samym wziął udział w kampanii w Lewantu przed pójściem do Święta Helena na powrocie z Napoleona popiołów .

Na początku 1841 roku wyróżnił się podczas pożaru prochowni w Toulon i tym samym otrzymał Legię Honorową . WGrudzień 1842zostaje drugim parowcem Pluton i bierze udział w 1844 roku w kampanii na wybrzeżach Maroka oraz w bombardowaniu Tangeru i Mogadoru w eskadrze Joinville.

W Styczeń 1845, dowodzi Cerfem w podziale Lewantu i działa głównie na wybrzeżach Syrii, aby chronić chrześcijan prześladowanych przez Turków. WLipiec 1849, zarządził Héliopolis w Rochefort, zanim wstąpiłSierpień 1850, drugi z Henri IV w śródziemnomorskiej eskadrze . Następnie uczestniczył pod rozkazami Louisa Dubourdieu w bombardowaniu Salé on26 listopada 1851, co przyniosło mu nominację na oficera Legii Honorowej.

Dowódca (Luty 1852), dowódca Mouette, wówczas fregaty Konstytucji (1853), w której służyłCzerwiec 1854jako drugi na pierwszym statku napędowym Napoleon podczas wojny krymskiej . Następnie wziął udział w transporcie do ekspedycyjnej życie Warny w Yevpatoria i kieruje 1 ul do6 października 1854, dywersyjne lądowanie Jałty . Następnie dowodził baterią Fort Génois na lądzie i został wymieniony w porządku obrad za swoje zachowanie 17, 18 i19 października 1854. Następnie został mianowany kapitanem (grudzień).

Członek rady zakładowej (Maj 1855), rozkazuje Wrzesień 1856Cleopatra w Antylach i Meksyk podział jak flagi kapitana admirałów z Gueydon i André-Édouard Penaud .

W Sierpień 1861, dowodzi fregatą pancerną Couronne i bierze czynny udział w kampanii testów okrętów pancernych pod dowództwem admirała Charlesa-Eugène Pénauda oraz w definiowaniu metod wykorzystania tych nowych typów okrętów. Major w Brześciu (Sierpień 1864), awansował na kontradmirała i dowodził Dywizją Marynarki Wojennej Pacyfiku wListopad 1866z flagą na pancernej korwecie Belliqueuse na pierwszą daleką kampanię okrętu tego typu. W ten sposób przechodzi przez Przylądek Horn i przecina archipelagi Oceanii . Jest także z misją do Japonii (Kwiecień 1869) i kończy swoją nową światową trasę koncertową, wracając przez Ocean Indyjski . W ten sposób demonstruje wytrzymałość nowych pancerników.

Członek Commission des Phares i Rady Obserwatorium Paryskiego (1869), dowodził podporządkowaną eskadrą północną.Lipiec 1870z flagą na Savoy (in), a następnie w listopadzie został głównodowodzącym i wykonał z siedmioma opancerzonymi fregatami i pięcioma krążownikami rejs po Morzu Północnym w Jade Bay iw okolicach Helgolandu . Wrócił do Cherbourga na19 listopada 1870 i weź 2 grudniapolecenie od 2 p piechoty Podział 18 th ciała Gien . Następnie wycofał się do Bourges i wstąpił do Armii Wschodu, z którą brał udział w bitwach pod Villersexel (9-10 stycznia 1871) i Héricourt (15-17 stycznia).

Wiceadmirał (Luty 1871), Naczelny Wódz Armii Wogezów , zapewnia jej rozwiązanie po zawieszeniu broni z dyplomacją i stanowczością. Mianowany prefektem morskim Cherbourga w rCzerwiec 1871, członek Rady Admiralicji i przewodniczący Komisji Wraków Statków (Marzec 1874), Przechodzi on prefektem morskiego Tulonu wPaździernik 1875 i jest prowadzona bez ograniczeń wiekowych.

On umarł na 14 czerwca 1882w swoim domu w 8 th arrondissement z Paryża .

Pracuje

Jesteśmy mu winni kilka prac, głównie dotyczących taktyki:

Taktyka kołowych statków parowych , 1843
Esej o ataku i obronie linii statków , 1862
Esej o ewolucji linii bojowej , 1865
Zaloguj etapy 2 th Dywizji Piechoty , 1873
Raport o rozbrojeniu armii Wogezów , 1873
Elementy taktyki morskiej , 1879

Nagrody i wyróżnienia

Rycerz (28 kwietnia 1841), Oficer Legii Honorowej (26 listopada 1851), Dowódca (31 września 1859), a następnie Wielki Oficer Legii Honorowej (28 maja 1869).

Bibliografia

Étienne Taillemite , Słownik żeglarzy francuskich , Paryż, Tallandier , pot. „Słowniki”,Październik 2002, 537 str. [ szczegóły wydania ] ( ISBN 978-2847340082 ) , str. 412-413

Uwagi i odniesienia