Narodziny |
1973 Paryż |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Puzonista, kompozytor , inżynier dźwięku |
Instrumenty | Puzon , klawiatura |
---|
Chirol Julien , urodzony w 1973 w Paryżu , jest puzonistą , multiinstrumentalistą, kompozytorem , realizatorem dźwięku i producentem muzycznym francuskim .
Puzonista, aranżer, kompozytor, reżyser i producent Julien Chirol multiplikuje czapki, zarówno w jazzie, jak i w muzyce latynoskiej i popie. Absolwent Conservatoire national supérieure de musique de Paris i École polytechnique , karierę rozpoczynał u Sergenta Garcii , był jednym z członków założycieli Sacre du Tympan i dzielił scenę z Jean-Louis Aubert (od 2011 do 2014) , Yuri Buenaventura (2013-2019), Saul Williams (2012), Micky Green (2010), Bénabar (2009) czy Feist (2005-2007). Do jego licznych aktywności muzycznych dołączył pragnienie, by nie cierpieć z powodu kryzysu, który szaleje w przemyśle muzycznym. W 2005 roku Julien Chirol założył wraz z Issamem Krimi i Pierre'em Luzy Music Unit, niezależne studio kreacji będące własnością i finansowane głównie przez artystów.
Julien Chirol zaczął grać na puzonie dopiero w wieku 18 lat. Pochodzi z kilkuletnich studiów muzyki klasycznej spędzonych w konserwatoriach regionu paryskiego i nawet jeśli nie rezygnuje z pierwszych instrumentów, na których się kształcił (fortepian, saksofon i obój), decyduje się na taki, który pozwala mu objąć różne style muzyczne, które lubi, czy to jazz, muzyka klasyczna czy latynoska. Zdeterminowany młody człowiek podejmuje nieodwołalną decyzję: zagra na puzonie. Trzy lata później żyje na swoim instrumencie. Pracuje w paryskich orkiestrach stowarzyszeń klasycznych oraz w różnych zespołach dętych, eksploruje jazzowe big bandy i muzykę latynoską między innymi z Mambo Mania, gdzie poznaje sidemana o imieniu Yuri Buenaventura, którego zastanie na scenie. od 2013 do 2017 roku.
W 1997 roku Julien Chirol rozpoczął naukę w Państwowym Konserwatorium Muzycznym (CNSM) w Paryżu, w sekcji muzyki jazzowej i improwizowanej, w klasie François Jeanneau. Tam poznał cały zespół przyszłej Koronacji Tympanonu oraz wielu artystów, którzy będą częścią jego muzycznych przygód (Qui Sème le Vent, Tarakan Quintet, Spice'Bones, North-South Ensemble, Music Unit ). Zaciera się także z osobowościami, które go inspirują: George Russell , Shlomo Mintz , Django Bates (w) czy Glenn Ferris . Na drugim roku w CNSM dołączył do młodej grupy: Sergent Garcia . Od 1999 roku szkolenie to było wybuchowym sukcesem, a daty następowały po sobie. Niedługo potem połączył siły z Pierre-Luc Jamainem, klawiszowcem grupy, z którym skomponował wiele muzyki dla kina, telewizji i reklamy. Spotyka też reżysera pierwszego i drugiego albumu Sergenta Garcii: Renauda Letanga , producenta i miksera, którego darzy wielkim podziwem i który pozwala mu na zdobycie aranżerskich pasków ( Jane Birkin , Jean-Louis Aubert , Feist , Micky Green , Saul Williams , Angélique Kidjo , Henri Salvador , Adamo , itd.).
W ciągu sześciu lat współpracy z sierżantem Garcią Julien Chirol podróżował po całym świecie, przemierzając Francję, Hiszpanię i międzynarodowe festiwale. Wyjechał na Reunion w 2000 roku i wyprodukował album do spektaklu muzycznego dla teatru Vollard, firmy z siedzibą w Saint-Denis. "Séga tremblad" odniosła imponujący sukces, do tego stopnia, że jeden z tytułów, "Kafrine", stał się standardem nowej ségi (muzyki Reunionese). Brał udział w trasach koncertowych i oddał hołd Sakifo, w 2009 roku zmarłemu Arnaudowi Dormeuilowi, w towarzystwie wielkich nazwisk w muzyce Reunionese , takich jak Danyèl Waro i René Lacaille . W zupełnie innym rejestrze przyczynia się jako solista do powstania opery „Perelà, Uomo di fumo” Pascala Dusapina , która odbywa się w 2003 roku w Operze Paryskiej .
Pomnaża także współpracę na scenie jazzowej, czy to jako gość Michela Portala i Manu Dibango, czy na płytach Patricka Artero („Artero Brel”) i Vincenta Artauda („La Tour invisible”). Jego praca w studiu (Juno Awards 2005 / Alternatywny Album Roku) i na scenie z Feist (2005-2007) wyznaczyła punkt zwrotny w jego karierze, pozwalając mu otworzyć się na pop i folk. W tym okresie nawiązał nowe relacje z Jesse Harris, autorką tekstów Norah Jones , Gonzalez , Mocky and Broken Social Scene oraz brał udział w nagraniu albumu „Le Fil” piosenkarki Camille, która otrzymała Nagrodę Konstantyna w 2005 i Victoire de la musique za album z objawieniami z 2006 roku.
Od 10 lat muzyk ten nawiązał również uprzywilejowany kontakt z Kubą, gdzie regularnie odwiedza. Jego przywiązanie do wyspy zrodziło się wraz z dwiema francusko-kubańskimi córkami. W 2006 roku założył North-South Ensemble, którym kieruje i dla którego skomponował „Anya, duch świętych bębnów”, utwór, w którym spotykają się muzyka afro-kubańska i zachodnia. Aktywny członek Rytu błony bębenkowej ( 1 st nagroda La Defense Jazz Contest w 2001 i jazzowej objawienia Victoires de la Musique w 2006 roku) Od samego początku, Julien Chirol jest także producentem i wydawcą przez pośrednika Muzycznej Unit, innowacyjny założona w 2005 roku wraz z Pierre Luzy i Issamem Krimi. Ich cel: tworzyć muzykę i rozwijać ją w bardziej ludzki sposób, dając dużą swobodę artyście i jego twórczości. Ci trzej muzycy połączyli siły, aby realizować swoje projekty i te, które zdecydują się produkować, na wzór „United Artists” niezależnego kina amerykańskiego, założonego m.in. przez Charliego Chaplina. Music Unit zrzesza zatem artystów i prowadzone przez nich firmy. W tę przygodę jest szczególnie zaangażowany w grupę Cumbia Ya!, której był jednym z muzyków i współproducentem albumu „No me busques! », a także z artystami Niuver, Lou Marco i Djazia Satour, których jest producentem, aranżerem i dyrektorem artystycznym.
Nie porzucił jednak koncertu i udał się w 2011 i 2012 roku na międzynarodowe trasy koncertowe u boku Saula Williamsa, a następnie Jean-Louisa Auberta, z którym zdobył Victoire de la Musique 2012 za show Roc 'éclairs. To jest wczerwiec 2012 że nagrywa niepublikowany tytuł „20 lat” napisany i wykonany przez Jean-Louis Aubert.
Jego wybór poświęcenia się puzonowi uświęcił go. Z kolei Julien Chirol uczy tego instrumentu od 12 lat i jest jednym z zespołów Conservatory 20 th dzielnicy Paryża i paryskiego Konserwatorium Regional (CRR).
Od 2015 roku jest również biegłym w Sądzie Apelacyjnym w Paryżu.
W 2017 roku został mianowany Kawalerem Orderu Sztuki i Literatury przez Audrey Azoulay , Minister Kultury i Komunikacji.