Jules Catoire | |
Funkcje | |
---|---|
Zastępca Pas-de-Calais | |
6 listopada 1945 - 5 grudnia 1958 | |
Wybór | 21 października 1945 |
Ponowny wybór |
2 czerwca 1946 10 listopada 1946 17 czerwca 1951 2 stycznia 1956 |
Legislatura | I ponownie i II e składnikiem Narodowy zwoje I ponownie , II E i III e ustawodawcy z IV th Rzeczypospolitej |
Grupa polityczna | MRP |
Biografia | |
Data urodzenia | 31 stycznia 1899 |
Miejsce urodzenia | Beaurains ( Pas-de-Calais ) |
Data śmierci | 15 grudnia 1988 |
Miejsce śmierci | Arras (Pas-de-Calais) |
Jules Catoire , urodzony dnia31 stycznia 1899w Beaurains ( Pas-de-Calais ) i zmarł dnia15 grudnia 1988w Arras (Pas-de-Calais) jest związkowcem, bojownikiem ruchu oporu i francuskim politykiem.
Jules Eugène Édouard Catoire urodził się w Beaurains on 31 stycznia 1899, syn Julesa Josepha Catoire, księgowego, i Amélie Odile Delaigle.
Studia podstawowe ukończył w Saint-Joseph College w Arras. Jego rodzice uciekli z wydziału podczas exodusu po wkroczeniu Niemców na te tereny w 1914 roku. Był robotnikiem rolnym, chłopcem w sklepie spożywczym. W 1917 Jules Catoire został zatrudniony jako kierownik w kolegium Villers-Bretonneux w Somme .
Jules Catoire jest zmobilizowana 33 e Arras Pułku Piechoty w 1918 roku i 509 th pułk czołgów w Lille, został awansowany na podporucznika wwrzesień 1920, a następnie zdemobilizowany w Kwiecień 1921.
Ożenił się w Lipiec 1922para urodziła dwoje dzieci.
Całe jego życie było naznaczone nieustannym zaangażowaniem jako chrześcijańskiego związkowca.
On umarł na 15 grudnia 1988, w wieku 89 lat.
Spotkał się z księdzem Paulem Six w sekretariacie społecznym w Lille, następnie dyrektorem Dzieł Diecezjalnych w Arras, wikariuszem generalnym Paulem Hoguetem. Zdemobilizowany wKwiecień 1921, Jules Catoire dołączył do sekretariatu Związku Prac Katolickich i Społecznych i reszty do 1924 roku. Był jednym z pierwszych aktywistów założycieli, obok Julesa Pruvost , Kopalni CFTC, założonych na17 czerwca 1923w Allouagne , które po raz pierwszy zostało nazwane „Syndicat libre des mineurs”, i które stało się liderem Union départementale CFTC ( Francuska Konfederacja Pracowników Chrześcijańskich ) z Pas-de-Calais, z silnymi osobowościami, takimi jak Louis Delaby i Louis Beugniez . W latach 1924-1936 Jules Catoire był sekretarzem generalnym Departamentu Związku Wolnych Związków Zawodowych Pas-de-Calais, a następnie w latach 1925-1950 sekretarzem Federacji Związków Chrześcijańskich Górników. Wybrany na członka konfederacyjnego biura CFTC w 1934 roku, był jego wiceprzewodniczącym od 1936 do 1945 roku.
W czasie wojny należał do ogólnopolskiej delegacji chrześcijańskich związkowców, którzy spotykali się z urzędnikami CGT ( Generalnej Konfederacji Pracy ) w celu przygotowania się do społecznych terminów okresu powojennego.
Pod koniec wojny był jednym z założycieli gazety Nord-Éclair w Roubaix
Jego kariera polityczna zakończyła się porażką w wyborach w 1958 r. W związku z tym zaangażował się w działalność charytatywną. Od 1964 roku, po rozłamie we Francuskiej Konfederacji Robotników Chrześcijańskich (wydzieleniu lewicy, która utworzy Francuską Demokratyczną Konfederację Pracy CFDT), działał w obronie „utrzymanej” CFTC. Przewodzi także grupie duchowości francuskich parlamentarzystów, którą utworzył wraz z Noëlem Barrotem w 1956 roku i jako taki zabierze ponad trzystu francuskich parlamentarzystów do Rzymu na spotkanie z papieżem Janem Pawłem II na prywatnej audiencji w lutym-Marzec 1981.
Zmobilizowany jako rezerwowy kapitan, jest on od 1935 roku 509 th pułk czołgów w Maubeuge oraz w pułku zbiornika walki w Wielkiej Brytanii, pozostaje pod flagami20 września 1939 w 2 lipca 1940 r. Zareagował na apel generała de Gaulle'a : „Osobiście słyszałem apel z 18 czerwca, byliśmy tam wśród oficerów, zajęci, ale jeszcze nie więźniowie. De Gaulle ukazał się nam jako wojskowy zbawca kraju i De Gaulle był też czołgów, ojcem czołgów (…), była z naszej strony pewna duma, był czołgistą, który wziął sztandar.” .
Przeciwieństwie do Karty pracy 4 października 1941 roku z reżimem Vichy , on bardzo szybko zaangażował się w związkach zawodowych odporności poprzez udział w tajnej przeżycia z CFTC, oficjalnie rozwiązana wlistopad 1940. W ruchu oporu nosi kod „Dartois”, świadczący o przywiązaniu do regionu, z którego pochodzi.Później, wspomagany w szczególności przez Josepha Sauty'ego , Louisa Delaby'ego i Josepha Martina, będzie odpowiedzialny za dystrybucję Cahiers du Témoignage Christian dla departamentu Pas-de-Calais. Zapewni również dystrybucję podziemnej gazety La Voix du Nord, wywodzącej się z ruchu Voix du Nord , a także w 1943 r. zaangażuje się w Organizację Cywilno-Wojskową (OCM) w Nord-Pas de Calais . Został później mianowany likwidatorem sieci „świadków chrześcijańskich”. Paczki z tajnymi gazetami dotarły do ośrodka związkowego w Lens ciężarówkami pomocy narodowej . Poszukiwany przez gestapo wraz z synem schronił się w kopalniach aż do wyzwolenia. Został wybrany na sekretarza departamentalnego komitetu wyzwolenia Pas-de-Calais, którego był jednym z założycieli, w 1944 r., a następnie przekazał swoje stanowisko Guyowi Molletowi .
Po wyzwoleniu został oddelegowany przez swój związek do Tymczasowego Zgromadzenia Konsultacyjnego (1944-1945).
Jules Catoire jest radnym miejskim Arras de maj 1945 do 1949 roku.
Został wybrany zastępcą Ludowego Ruchu Republikańskiego departamentu Pas-de-Calais w 1946 r., a reszta, stale wybierana ponownie, aż do 1958 r.
Jest rzecznikiem swojego ruchu w Zgromadzeniu Narodowym podczas najważniejszych debat na temat nacjonalizacji kopalń Nord-Pas-de-Calais i przyczynia się do ustanowienia statutu dla nieletnich, biorąc pod uwagę trudności w pracy. Brał istotny udział w debatach prowadzących do powstania kopalń węgla w zagłębiu Północnym i Pas-de-Calais, a od czerwca 1946 do 1950 roku, w którym zrezygnował, był ich wiceprezesem.
W Zgromadzeniu wyróżnia się wrażliwością na kwestie społeczne
Zwolennik dialogu, „wiedzący, jak patrzeć bez sprzeciwu”, angażuje się w spotkania członków trzeciej siły .
Wraz ze swoją grupą Jules Catoire głosuje przeciwko Europejskiej Wspólnocie Obronnej w dniu30 sierpnia 1954. 4 lutego 1955odmawia wotum zaufania dla rządu Pierre'a Mendèsa-Francji i tym samym uczestniczy w upadku gabinetu
W Czerwiec 1958daje wotum zaufania generałowi de Gaulle'owi, pełni uprawnienia w rządzie i rewizję konstytucji.
Jules Catoire będzie pełnić różne funkcje rządowe w ramach IV Republiki :