Juan Antonio Álvarez z Arenales

Funkcje
Juan Antonio Álvarez z Arenales
Juan Antonio Álvarez z Arenales
Gubernator prowincji Salta
1 st styczeń 1824 - 10 lutego 1827
Poprzednik	José Ignacio de Gorriti
Następca	José Ignacio de Gorriti
Biografia
Data urodzenia	13 czerwca 1770
Miejsce urodzenia	Reinosa ( Kastylia i León , Hiszpania )
Data śmierci	4 grudnia 1831
Miejsce śmierci	Moraya ( Boliwia )
Natura śmierci	Naturalny
Pogrzeb	Salta
Narodowość	Argentyna
Partia polityczna	Partia jednostkowa
Tata	Francisco Álvarez Arenales
Matka	Maria González
Zawód	Wojskowy (w randze marszałka )
Religia	katolicki
Rezydencja	Salta

Juan Antonio Álvarez de Arenales ( Reinoso , Hiszpania , 1770 - Moraya , Boliwia , 1831) był argentyńskim wojskowym i politykiem .

Po podjęciu kariery wojskowej, podjął służbę w Górnym Peru (pododdział wicekrólestwa Río de la Plata ) i, choć pochodzenia hiszpańskiego, brał czynny udział w rewolucji (częściowo niezależnej) Chuquisy w 1809 r., Zwłaszcza organizując lokalna milicja. Będąc w stanie, po odzyskaniu przez wojska hiszpańskie, prześladowań ewakuacyjnej, wrócił do swojej prowincji w Salta , aw kolejnych latach po rewolucji maja (1810), pod warunkiem poparcia dla armii Północy z Belgrano czasie od jego powtórzony próby (a zatem nieudane) odbicia Górnego Peru, najechanego przez wojska rojalistyczne. W 1819 r. Zaciągnął się do Armii Andów utworzonej przez San Martín i odegrał aktywną rolę w podboju Chile , Peru i Ekwadoru przez Hiszpanów. Wracając do swojej prowincji na początku 1804 r. I mianowany gubernatorem Salta, wydawał się być dobrym zarządcą, ale z jednostkową tendencją wkrótce miał kłopoty z frakcją federalistyczną , która próbowała kilku zamachów stanu, z których jeden ostatecznie odniósł sukces w 1827 r. , zmuszając go do wygnania w Boliwii i zakończenia jego działalności politycznej.

Biografia

Powszechnie przyjmuje się, że Juan Antonio Álvarez de Arenales urodził się w Hiszpanii , w miejscowości Villa de Reinoso , w Starej Kastylii , w 1770 roku; według innych autorów mogło jednak powstać w mieście Salta na północy dzisiejszej Argentyny . Jego rodzicami byli Francisco Álvarez Arenales i María González.

W 1784 r. Przeniósł się z rodziną do Buenos Aires , gdzie został przeszkolony do podjęcia kariery kościelnej ; Arenales wybrał jednak karierę wojskową.

Zaangażowania polityczne i wojskowe w Górnym Peru

Ukończył studia, kwaterował w Górnym Peru , gdzie brał udział, im25 maja 1809, do rewolucji Chuquisaca , pierwszego z serii ruchów rewolucyjnych, wyzwolonych w wicekrólestwie Río de la Plata na początku wieku i skierowanych przeciwko hiszpańskiej dominacji . W ten sposób odegrał aktywną rolę w utworzeniu pierwszej junty (samorządu lokalnego), który chciał wyzwolić się spod hiszpańskiej kurateli kolonialnej. Dowodząc dowództwem wojskowym, utworzył milicje, ale powstanie stłumione niegdyś przez hiszpańskie siły ekspedycyjne dowodzone przez monarchistę Vicente Nieto , rozproszyło oddziały Arenales, a on sam został aresztowany. Wysłany jako więzień do kazamatów Callao , zdołał uciec w nieznanym terminie i potajemnie przybył do Salty. Tam poślubił Serafinę de González Hoyos , młodą dziewczynę z wpływowej rodziny Criolla (czyli Hiszpanów urodzonych w obu Amerykach), a następnie został radnym miejskim w miejscowej kabinie . Jednak w 1812 roku, po najeździe wojsk rojalistów, ponownie trafił do aresztu.

Po tym, jak Manuel Belgrano , mianowany naczelnym generałem sił zbrojnych Zjednoczonych Prowincji Río de la Plata, odniósł decydujące zwycięstwo patriotyczne w bitwie pod Tucumán , 24 i25 września 1812Generał dywizji Eustoquio Díaz Vélez zdołał odzyskać Saltę na kilka dni, wystarczająco długo, by uwolnić Arenales, zanim pokonany generał Pío Tristán , który w międzyczasie powrócił, zdołał ponownie zająć miasto. Arenales, zmuszony do ucieczki, poddał się Belgrano, który nadał mu stopień pułkownika . Brał udział jako szef sztabu w bitwie pod Salta du20 lutego 1813. W uznaniu jego wspaniałego wkładu w to nowe zwycięstwo armii rewolucyjnych, Zgromadzenie XIII roku przyznało mu obywatelstwo argentyńskie, jako mieszkańca prowincji Salta.

Wraz z drugą wyprawą pomocniczą do Górnego Peru , Arenales wkroczył do Górnego Peru i został mianowany gubernatorem Cochabamby . Po porażkach Vilcapugio i Ayohúmy przez jakiś czas próbował bronić swojej prowincji, ale został pokonany. Niemniej jednak poszedł z pomocą Ignacio Warnesowi, aby zachować prowincję Santa Cruz de la Sierra . Jego późniejsza potyczka okazała się tak skuteczna, że generał Joaquín de la Pezuela został zmuszony do opuszczenia północnych prowincji Argentyny. Od 1814 do 1816 roku, Arenales pozostał na czele républiquette z Vallegrande w Boliwii dzisiaj.

Zwycięstwem w bitwie pod La Florida , gdzie odniósł liczne rany i omal nie zginął, pozwolił Armii Północnej , dowodzonej przez José Rondeau , wkroczyć do Górnego Peru, na trzecią próbę odzyskania tego terytorium i oddania go z powrotem pod władzę. rewolucyjnego rządu Buenos Aires, podczas gdy Arenales ponownie stał się panem miasta Cochabamba.

Kiedy siły patriotyczne zostały pokonane pod Venta y Media , Rondeau, aby się zreorganizować, ruszył w kierunku Cochabamba, gdzie został jednak pokonany przez Pezuelę w bitwie pod Sipe-Sipe , wListopad 1815. Arenales przez kilka tygodni walczył, by stawić opór, ale poniósł kolejną porażkę w Samaipata i musiał wrócić do Salty.

Peru i Andyjska wieś

W Salta Arenales, podniesiony do rangi generała , musiał stawić czoła caudillo Martín Miguel de Güemes ze względu na sposób, w jaki ten realizował swoją strategię guerra gaucha , skuteczną jak w obronie północnej granicy kraj był jednocześnie bardzo drogi dla prowincji, zwłaszcza dla klas wyższych.

W połowie 1817 roku został mianowany głównodowodzącym prowincjonalnej armii Kordoby , która następnie prowadziła niemal nieprzerwaną walkę z małymi grupami rebeliantów gauchos , ale Arenales nie uzyskał pozytywnych wyników przeciwko tym federalistycznym bojownikom .

W 1819 r. Wstąpił do armii Andów w Chile . Generał José de San Martín powierzył mu dowództwo nad dywizją podczas Wyprawy Wyzwoleńczej Peru . Zaraz po przybyciu na miejsce objął dowodzenie dwoma ważnymi kampaniami wojskowymi na peruwiańskiej sierrze, kampaniami mającymi na celu przejęcie kontroli nad tym obszarem, zanim hiszpańskie siły rojalistyczne wykorzystają go jako bazę operacyjną.

Podczas pierwszej z tych kampanii odniósł cztery zwycięstwa: pod Palpa , Nazca , Cuesta de Tarma i najważniejsze w bitwie pod Cerro de Pasco . W ten sposób udało mu się przejąć kilka peruwiańskich prowincji w imieniu patriotów : Ica , Huamanga , Huánuco , Huancavelica i Pasco . Rojalistów potem bał utraty kontaktu z wnętrzem, więc oni ewakuowani Lima i chociaż San Martín wysłany Arenales do podjęcia drugą kampanię w górach, z wicekrólem José de la Serna nie można zapobiec. Spaść z powrotem i zajmują całe wnętrze kraj. Niektórzy partyzanci pod wodzą przyszłego Caudillo z Mendoza José Félix Aldao , próbował postawić ostateczną odporność na Hiszpanów w tej okolicy, ale Aldao również musiał ostatecznie wycofać.

Po ogłoszeniu niepodległości Peru w rLipiec 1821Arenales został mianowany gubernatorem północnych prowincji przyszłego terytorium peruwiańskiego, gdzie gubernator Trujillo spędził w obozie patriotów. Tam powierzono mu szkolenie żołnierzy i przygotowanie kampanii wojskowej w Ekwadorze oraz nadano mu stopień marszałka wielkiego . Aby móc dalej organizować wspomniane wojska, zwrócił się o pomoc do senatu peruwiańskiego, ale uczynił to w sposób nieco lekceważący i został ukarany. Na krótko przed spotkaniem w Guayaquil między libertadores José de San Martín i Simón Bolívar próbował, ale bez powodzenia, interweniować między tymi dwoma mężczyznami. Rozczarowany, przeszedł na emeryturę w 1823 roku do Salta.

Gubernator Salta

Plik 1 st styczeń 1824został mianowany gubernatorem Salta. Jego zarządzanie było uporządkowane i wydajne, a on zabrał się do ustanowienia liberalnego rządu, takiego jak ten, który Bernardino Rivadavia ustanowił w prowincji Buenos Aires . W następnym roku podjął ostatnią kampanię w Górnym Peru, mając nadzieję zlikwidować ostatnią pozostałą redutę rojalistów w tych prowincjach; ale rojalistyczny generał Pedro de Olañeta zginął zamordowany przez własnych żołnierzy, a jego wysiłki ostatecznie nie przyniosły skutku . Ponadto nie udało mu się ponownie zintegrować ze swoją prowincją regionu Tarija , który wcześniej był jej częścią.

Zaangażował wojska z Salty w wojnę cisplatynową , którą toczyło wówczas Cesarstwo Brazylii i Zjednoczone Prowincje Rio de la Plata po decyzji Zespołu Wschodniego o dołączeniu do tego ostatniego stanu ze statusem prowincji .

Został ponownie wybrany na gubernatora swojej prowincji w 1826 roku i zorganizował wyprawę rozpoznawczą na rzece Rio Bermejo w celu zapobieżenia atakom tubylców Chaco .

Jednak federaliści gwałtownie sprzeciwili się jego rządowi, oskarżając go o utrwalenie się w gubernatorstwie swojej prowincji. WLuty 1824już wybuchła przeciwko niemu rewolucja, która zakończyła się egzekucją jego przywódcy, pułkownika Bernardino Olivery , bohatera guerra gauchy . Jeśli nowa rewolucja zaczęła się wMaj 1826, podobnie przerwany, ten, który wystąpił w Styczeń 1827był bardziej skuteczny. Arenales wysłał pułkownika Francisco Bedoyę - tego samego, który pokonał Francisco Ramíreza w jego ostatniej bitwie - do konfrontacji z José Ignacio Gorriti , ale Bedoya został pokonany i zginął w Chicoana ,7 lutego. Klęska istniejących wojsk zmusiła Álvareza de Arenalesa i jego zwolenników do wygnania w Boliwii.

Wrócił do swojej prowincji podczas wojny domowej w 1829 roku, ale przestał zajmować się polityką. Po klęsce unitarian w bitwie pod La Ciudadela udał się do Boliwii „w odwiedziny do krewnych”.

Śmierć

Arenales zmarł w mieście Moraya w Boliwii w 1831 roku w domu pułkownika José Manuela Pizarro. Został pochowany na wspólnym kostnica , z wyjątkiem czaszki, zakonserwowane przez pułkownika Pizarro, a następnie przekazany w mieście Buenos Aires do María Josefa Arenales de Uriburu , córki zmarłego i matka przyszłości prezydenta w Argentynie Republika , José Evaristo Uriburu . WMaj 1959jego szczątki zostały przeniesione do Salta i złożone w Panteón de las Glorias del Norte de la República , po poruszającej ceremonii obywatelsko-wojskowej w katedrze w Salcie .

Cechy charakteru

Arenales był przede wszystkim żołnierzem, który nigdy nie ubierał się w cywilne ubranie, obywał się bez służby, sam osiodłał muła , aw razie potrzeby podkuwał go samemu. Nie pozwolił nikomu traktować go swojsko, a hierarchie wojskowe szanował co do joty.

Był przekonanym patriotą (separatystą), przychylnym rewolucji, która miała miejsce w Zjednoczonych Prowincjach Rio de la Plata i niestrudzonym bojownikiem o utrzymanie jedności terytoriów, uniezależniając się tym samym od hiszpańskiej korony.

Linki zewnętrzne

Koreluje

Bibliografia

względu na swoją działalność w Boliwii jest również uważany za Boliwijczyka.