José Carlos Mariátegui

José Carlos Mariátegui Obraz w Infoboksie. José Carlos Mariátegui w 1929 r. Biografia
Narodziny 14 czerwca 1894 r
Moquegua
Śmierć 16 kwietnia 1930(w wieku 35 lat)
Lima
Pogrzeb Cmentarz Presbitero Maestro ( w )
Pseudonim Juan Croniqueur
Narodowość peruwiański
Zajęcia Dziennikarz , socjolog , redaktor , teoretyk polityki, eseista , polityk
Małżonka Anna Chiappe ( w )
Dzieci Sandro Mariátegui
Javier Mariátegui Chiappe ( w )
Pokrewieństwo Aldo Mariátegui ( d ) (wnuk w linii męskiej)
Julia Swayne y Mariátegui ( d ) (dziadek)
Francisco Javier Mariátegui y Tellería ( d ) (pradziadek)
Foción Mariátegui ( d ) (dziadek)
Inne informacje
Pracował dla La Prensa ( d )
Partia polityczna Partido Socialista Peruano ( d )
podpis José Carlos Mariátegui podpis Jose Carlos Mariategui (Tumba) .jpg Widok na grób.

José Carlos Mariátegui (14 czerwca 1894 r, Moquegua , Peru -16 kwietnia 1930) był peruwiańskim pisarzem, filozofem , dziennikarzem i działaczem politycznym, którego myśl pozostawiła trwały ślad na późniejszych pokoleniach na całym kontynencie południowoamerykańskim.

Płodny pisarz aż do swej przedwczesnej śmierci w wieku 35 lat, jest on uważany za jeden z socjalistów najbardziej wpływowych latynoamerykańskiej XX th  wieku . Jego najbardziej znane dzieło Siedem prób interpretacji peruwiańskiej rzeczywistości , napisane w 1928 roku , pozostaje przełomową książką w Ameryce Południowej . Całe życie pracował na rzecz rozwoju peruwiańskiego socjalizmu, co nie było prostą transpozycją w Peru modelu europejskiego.

Biografia

José Carlos Mariátegui urodził się w Moquegua w 1894 roku. Jego ojciec opuścił dom rodzinny, gdy był jeszcze dzieckiem. Jej matka, María Amalia La Chira Ballejos, początkowo wyjechała z Moquega do Limy , a następnie udała się do Huacho, gdzie miała rodzinę, która mogła pomóc jej utrzymać troje dzieci: José Carlosa, jej brata Julio Césara i siostrę Guillerminę. W 1902 roku José Carlos został hospitalizowany w Limie z powodu poważnej kontuzji lewej nogi po upadku. Następstwa są znaczące i pomimo czterech lat rekonwalescencji uszkodzona noga pozostaje delikatna, co uniemożliwia mu kontynuowanie nauki. Konsekwencje tego urazu mają długotrwały wpływ na jego i tak już kruche zdrowie.

W wieku 14 lat rozpoczął pracę jako kurier dla gazety La Prensa , gdzie później został felietonistą. W 1916 opuścił swojego pierwszego pracodawcę dla dziennika El Tiempo , którego poglądy polityczne były bardziej lewicowe. Dwa lata później wypuścił własny magazyn, ale właściciele El Tiempo odmówili jego druku. Następnie samodzielnie stworzył własną gazetę La Razón . Tam mocno popiera studencką walkę o reformę uniwersytecką i żądania ruchu młodych robotników. Jego radykalizm stawia gazetę w sprzeczności z rządem Leguii i mówi się, że José Carlos Mariátegui miał wybór: wyjechać do Europy lub pójść do więzienia.

Plotka założona lub nie, Mariátegui faktycznie udał się do Europy w 1920 roku i podróżował przez dwa lata przez Francję (gdzie zetknął się z Henri Barbusse i grupą Clarté), Niemcy , Austrię i Włochy , gdzie poślubił Anę Chiappe, z którą ma wiele dzieci. Był we Włoszech w 1920 r. podczas okupacji turyńskich fabryk , aw styczniu 1921 r. był obecny na zjeździe Włoskiej Partii Socjalistycznej w Livorno , gdzie doszło do historycznego rozłamu, który doprowadził do powstania Partii Komunistycznej . Kiedy wyjechał z kraju w 1922 roku , Mussolini określone na mocy przejęcie.

W pismach z tego okresu Mariátegui zauważa, że faszyzm jest odpowiedzią na głęboki kryzys społeczny i że opiera się na burżuazji i silnym kulcie przemocy. Według jego analizy faszyzm jest ceną, jaką społeczeństwo pogrążone w kryzysie płaci za słabości lewicy.

Po powrocie do Peru w 1923 zaczął pisać artykuły na temat sytuacji w Europie i studiować sytuację w Peru z punktu widzenia marksizmu . Nawiązał także kontakt z Víctorem Raúlem Hayą de la Torre , przywódcą Amerykańskiego Związku Ludowego Rewolucji , z którym dzielił się rdzennymi ideami . WPaździernik 1923Haya de la Torre musiał udać się na wygnanie do Mexico City , pozostawiając Mariátegui na czele magazynu Claridad . Piąty numer tej publikacji poświęcony jest Leninowi w marcu 1924 roku .

W 1924 roku Mariátegui musiała przejść amputację uszkodzonej nogi. W 1926 założył gazetę Amauta, aby zapewnić forum dla wyrażania socjalizmu, sztuki i kultury w Peru i całej Ameryce Łacińskiej.

W 1928 zaczął zakładać Partię Socjalistyczną, która ostatecznie ukonstytuowała się w październiku i której był sekretarzem generalnym (partia ta później przekształciła się w Komunistyczną Partię Peru). Publikuje także Siedem esejów interpretacyjnych o peruwiańskiej rzeczywistości , w których analizuje sytuację gospodarczą i społeczną w Peru z perspektywy marksistowskiej. Ta praca jest uważana za pierwszy dokument do analizy społeczeństwa Ameryki Łacińskiej. Poczynając od historii gospodarczej kraju, książka kontynuuje prezentację „problemu indyjskiego”, który Mariátegui łączy z „problemem agrarnym”. Pozostałe rozdziały poświęcone są edukacji, religii, regionalizmowi i centralizacji oraz literaturze.

W tej samej książce Mariátegui wyrzuca właścicielom ziemskim sytuację ekonomiczną kraju i nędzne warunki życia tubylców z regionu. Zauważa, że ​​Peru wciąż posiada wiele cech społeczeństw feudalnych . Broni poglądu, że przejście do socjalizmu może nastąpić w formach tradycyjnego kolektywizmu praktykowanego przez Indian.

Ponadto Mariátegui pod wpływem Georgesa Sorela rozwija dość szczególne zainteresowanie „moralnością producentów”, to znaczy wszystkimi reprezentacjami świata, które poruszają różnych aktorów walki klas. W ten sposób przybliża marksizm do psychologii społecznej, wskazując na znaczenie zrozumienia kategorii moralnych, które ożywiają proletariat i burżuazję.

W 1929 roku Mariátegui brał udział w konstytucji Generalnej Konfederacji Pracowników Peru (CGTP).

On umarł na 16 kwietnia 1930, komplikacje zdrowotne związane z urazem w dzieciństwie.

Anegdoty

Uwagi i referencje

  1. José Carlos MARIÁTEGUI, Obrona marksizmu , Paryż, Éditions Delga,2015

Linki zewnętrzne