W Johnnies są kupcy Roscoff cebuli której XIX- th wieku do połowy XX th century tam każdego lata w Anglii , po drugiej stronie kanału , aby sprzedawać swoje cebulę .
W HAWKING warzywa zaczęły od Roscoff lądem na zachód od Francji w końcu XVIII -go wieku w czasie kryzysu gospodarczego, który poprzedzał Revolution . Pół wieku później, w 1828 roku , roskowicki rolnik Henri Ollivier wyczarterował barkę , załadował ją cebulą iz trzema towarzyszami udał się do Anglii .
Taki był inicjator i założyciel handlu cebulą w Wielkiej Brytanii . Tam sprzedawców nazywano po angielsku Johnnies („Little Johns ”) lub Onion Johnnies oraz w walijskim Sioni Wynwns (lokalna transliteracja „Onion Johnny”). Termin przyjęty w języku bretońskim : ar Johnniged . Nazywano ich tak, ponieważ w tamtym czasie zabrali ze sobą swoje dzieci, w wieku około dziesięciu lat, małe, Yann , odpowiednik Johna , i Yannick , odpowiednik Johnny'ego , którzy mieli bretońskie imiona.
Sprzedawcy cebuli chodzili od drzwi do drzwi, niosąc na ramionach pleciony towar, a gdy pojawił się rower, na rowerach. Często klienci z roku na rok trzymali „swojego” Johnny'ego. Jednak aktywność pozostała spekulacyjna. Powodzenie operacji zależało od braku uszkodzeń i ceny zakupu od producenta. Aż po drugiej wojnie światowej kupowano cebulę w ziemi, a więc po cenie, na którą Johnny się obstawiał, że będzie na tyle niższa od przyszłej średniej ceny sprzedaży, aby jej marża była wystarczająca. Jednak ta cena sprzedaży zmieniała się w zależności od powodzenia zbiorów. Jednak klimat w Złotym Pasie jest na tyle łagodny i regularny, że zakład nie był zbyt lekkomyślny.
Emigracja sezonowa rosła z roku na rok. Z tysiąca w okresie Wielkiej Wojny ich siła robocza osiągnęła 1400 w 1929 roku , roku ich największego rozkwitu . Okolica była przeludniona, a gospodarstwa wystarczająco dochodowe, aby wyżywić rodziny. Na początku XX th wieku , warzywa zostały dostarczone do spółdzielni rolniczych. Ale jesień, martwa pora, musiała być opłacalna.
Roscoff: przybycie samochodów cebulowych do portu około 1920 roku (pocztówka)
Roscoff: zaokrętowanie cebuli do Anglii (około 1920 r.)
Przed I wojną światową Johnnies tworzyli „firmy”, sezonowe stowarzyszenia liczące od piętnastu do trzydziestu członków. Niektóre, jak ar Bouteger , ar Broc'h , ar Pabor , Per-Hir , ar Pen-Polis , liczyły do sześćdziesięciu członków.
Lata 30-te to okres największego rozkwitu tego handlu, który spadał po drugiej wojnie światowej, aż do lat 80. (w 1970 r. Było ich tylko 160), zanim wygasł.
Przeprawa na południowe wybrzeże ( Penzance , Cowes na Isle of Wight , Southampton , Portsmouth , Brighton , Dover ) trwała od osiemnastu do czterdziestu ośmiu godzin w zależności od wiatrów; w kierunku wschodniego wybrzeża: Hull , Sunderland i Newcastle , a nawet Walia czy Szkocja .
Były Johnnies w Roscoff i okolicy: Santec , Saint-Pol , Plougoulm , Sibiril , Cléder ...
François Ménez opisuje je następująco:
„ Johnny miał przed wojną [I wojną światową] do transportu swoich warzyw tylko archaiczny wózek ręczny, który ciągnął angielskimi drogami, na ogół boso, spodnie podwinięte aż do kolan, z cienkiego punktu świt aż do zmroku i do wyczerpania ładunku, z zasadą powrotu do Leona dopiero po wyczerpaniu zapasów. Pójdzie więc, od wioski do wioski, od miasta do miasta, z Torquay do Aberdeen , z zatok Kornwalii do Highlands w Szkocji , na sobie duży pośpiech kapelusz , wiszący nad jego ramieniu, patrząc w dół. Tak Annamite , a długi słupek, z którego pęczki cebuli, splecione łodygi, pomyślane długimi sznurkami. (...) Tworzą grupę ośmiu, dziesięciu lub dwunastu sprzedawców i belownic pod kierownictwem „mistrza” firmy, który jest odpowiedzialny za rekrutację, na wsi Saint-Pol , Santec , Plougoulm , Plouescat i Cléder . Kupują szkuner lub dundee, który (...) przewozi ich (...) do jakiegoś portu w Kornwalii lub Walii : Torquay, Plymouth lub Swansea . "
Życie The Johnnies zostało ustawione przez grupę „ Tonnerre de Brest ” w jednej ze swoich piosenek Les Johnnies, a także przez grupę Tri Yann z Nantes w utworze „vivre johnnie, vivre”; a także przez trio EDF (Ewen, Delahaye, Favennec) w albumie „Route 66” (piosenka Onion Johnnie ). W młodości powieść Les Oignons de la fortune , Yvon Mauffret stages życiem Johnny'ego.