Narodziny |
2 sierpnia 1672 Zurych |
---|---|
Śmierć |
23 czerwca 1733(w wieku 60 lat) Zurych |
Skrót w botanice | JJScheuchzer |
Trening | Uniwersytet w Utrechcie |
Zajęcia | Botanik , paleontolog , teolog , profesor uniwersytetu , lekarz , fizyk , kartograf , meteorolog |
Pole | Lekarstwo |
---|---|
Członkiem |
Towarzystwo Królewskie Akademia Leopoldina Królewska Pruska Akademia Nauk |
Archiwa prowadzone przez |
Archives of the Federal Institute of Technology Zurich ( en ) (CH-001807-7: 8684 (Hs)) Archives of the Federal Institute of Technology Zurich ( en ) (CH-001807-7: Hs 1137) Biblioteka w Ogrodzie Botanicznym ( d ) |
Johann Jakob Scheuchzer , urodzony dnia2 sierpnia 1672w Zurychu i zmarł dalej23 czerwca 1733w tym samym mieście jest lekarzem i szwajcarskim przyrodnikiem ; jest najbardziej znany ze swojej interpretacji skamieniałości jako reliktów potopu . W botanice jej standardowym skrótem jako autora jest „JJ Scheuchzer”.
Syn miejskiego lekarza, którego imię nosi, oraz jego żony Barbary Fäsi, córki rektora Szkoły Łacińskiej w Grossmünster , Scheuchzer jest starszym bratem Johannesa Gaspara Scheuchzera, którym będzie się opiekował po jego przedwczesnej śmierci . ich ojca. Jego ojciec wspiął się na górę Rigi w 1676 roku w pobliżu Lucerny . Johann Jakob Scheuchzer rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie w Altdorfie pod Norymbergą w 1692 r., A następnie w 1693 r. Wyjechał do Utrechtu , gdzie w 1694 r. Uzyskał doktorat. W tym samym roku, za radą Augusta Quirinusa Rivinusa , rektora Uniwersytetu. z Lipska podejmuje pierwszą podróż badawczą w Alpy .
W młodości odegrał ważną rolę w Collegium der Wohlgesinnten , pół-tajnym stowarzyszeniu, w którym debatuje się o nauce, historii i polityce. Ponieważ po studiach musiał czekać na śmierć jednego z czterech oficjalnych lekarzy Zurychu, aby móc zająć jego miejsce, współpracował z towarzystwami naukowymi i akademiami w mieście. Utrzymywał też trudne stosunki ze zreformowanymi władzami politycznymi i religijnymi miasta i nie uzyskał tytułu pierwszego doktora Zurychu i profesora fizyki w Karolinie aż do 1733 roku.
Kiedy umarł Johann Jacob Wagner (de) (1641-1695), lekarz z sierocińca w Zurychu i autor pierwszej Historii naturalis Helvetiæ curiosa (Zurych 1689), w końcu dostał pracę jako lekarz. Jednocześnie objął stanowisko dyrektora biblioteki miejskiej oraz izby artystyczno-przyrodniczej, dla której postanowił zbadać swoją małą ojczyznę i prowadził badania do 1714 roku.
Wyposażony w obszerny i szczegółowy katalog, który zawiera ponad 220 pytań, najpierw uzyskuje informacje od ludzi, których zna w całej Szwajcarii, na temat przyrody i warunków pogodowych w miejscowościach, w których żyją; udział nie jest zbyt duży. Przede wszystkim chodziło o edukację ludzi i obalenie popularnych legend, które w latach 1705-1707 pisał podsumowując wyniki swoich badań: Seltsamen Naturgeschichten des Schweizer-Lands wochentliche Erzehlung , gdzie obalił przesądy według które burze na jeziorze góry Piłat będą dziełem demonów , gdy tylko ktoś zbliży się do jeziora, a zwłaszcza coś do niego wrzuci. Napisał w 1714 roku: „W obecności pasterzy, z których wyśmiały te historie, sam niejednokrotnie wrzucałem kamienie, drewno i inne rzeczy do tej wielkiej sadzawki bez niebezpieczeństwa i zniszczenia” . Jeszcze dla edukacji ludu napisał w 1701 r. Pierwszą niemieckojęzyczną książkę fizyczną zatytułowaną Physica, oder Natur-Wissenschaft .
W kamieniołomie niedaleko Jeziora Bodeńskiego w Öhningen w 1726 roku odkrył skamieniały szkielet czegoś, co wyglądało na małego człowieka i ochrzcił go Homo diluvii testis („Człowiek świadkiem powodzi”). W rzeczywistości jest to olbrzymia salamandra, która później otrzymała naukowe imię Andrias scheuchzeri ("pseudo-człowiek Scheuchzera ").
Wielkim osiągnięciem naukowym Scheuchzera jest dokonanie pierwszych pomiarów wysokości przy użyciu instrumentów barometrycznych, zamiast stosowania obliczeń trygonometrycznych, które są z natury zawodne. Dzięki studiom nad kryształami górskimi stał się, wraz z Moritzem Antonem Kappelerem , lekarzem miejskim Lucerny i jego uczniem Johannem Heinrichem Hottingerem (de) , jednym z twórców współczesnej krystalografii , a jego obserwacje klimatyczne sprawiły, że pozwolił na regularną pogodę raporty do sporządzenia .
Scheuchzer publikuje wiele prac, w tym w 1708 r. Broszurę Piscium querelae et vindiciae, w której podąża za teoriami Johna Woodwarda na temat skamieniałości uważanych za pozostałości powszechnego potopu. Miał również wydrukowaną w języku niemieckim Natur-Historie des Scweitzerlandes (1716-1718), której celem było rozpowszechnianie wiedzy o historii naturalnej Szwajcarii i Alp. Jego mapa Nova Helvetiae Tabula Geographica (1712-1713) reprezentuje geografii wokół Gotthard który Przebył w 1705 roku i jest dokumentem tylko autorytatywny przed publikacją o Johanna Rudolfa Meyera szwajcarskiego atlasu w 1802 roku.
La Physica sacra (1731-1735), jego ostatnie dzieło, próbuje pogodzić Biblię ze współczesnymi naukami poprzez naukowe zilustrowanie wyjaśnienia tekstu.
JJScheuchzer to standardowy botaniczny skrót Johanna Jakoba Scheuchzera .
Zapoznaj się z listą skrótów autora lub listą roślin przypisanych temu autorowi przez IPNI