Gra kooperacyjna (gra)
Gra kooperacyjna (lub gra współpracy ) to gra planszowa , w której wszyscy gracze wygrać lub stracić razem.
Zamiast grać w opozycji do siebie, gracze grają wspólnie lub razem, aby osiągnąć jeden lub więcej wspólnych celów, poza jakimkolwiek duchem rywalizacji .
Historyczny
Gry kooperacyjne narodziły się w Stanach Zjednoczonych po wojnie w Wietnamie w ruchu pokojowym i zostały wprowadzone w Europie, w Niemczech, w latach 80. XX wieku
Zasada
Gra kooperacyjna na ogół obejmuje następujące punkty:
- wspólny i zbiorowy cel;
- akcja i reakcja wszystkich członków gry (osób lub drużyn, gdy zaangażowanych jest zbyt wielu graczy), aby wszyscy postępowali w grze;
- kryterium końca gry (na przykład limity czasowe lub koniec losowania itp.) powodujące, że jest ono przewidywane przez wszystkich graczy;
- ocena zbiorcza: na koniec gry gracze razem wygrali lub przegrali.
Często istnieją możliwości wzajemnej pomocy: w obliczu ciężkiej próby jeden lub więcej graczy gra wspólnie w celu promowania sukcesu.
Reguły można przypisać każdemu graczowi postać z konkretnych wydziałów i / lub elementów (żetony, karty, pionki, etc.), ale jednocześnie promując wymianę i dzielenie między graczami w całej grze.
Zasada ta jest sprzeczna z zasadą współzawodnictwa (cel gracza jest osiągany ze szkodą dla innych graczy). Z drugiej strony ma cechy wspólne z grą zespołową (cel gracza jest osiągany dzięki wsparciu jednego lub innych graczy), ale różni się od niego celem, którym jest wygrana wszystkich graczy.
Gry kooperacyjne są szczególnie obecne w kręgach alterglobalizacji i dzieciństwa , ze względu na ich reputację promowania socjalizacji poprzez zachęcanie do wzajemnej pomocy, a nie konfrontacji i rywalizacji.
Typologia
Wyróżnia je jakość współpracy: może być całościowa (skrupulatne przestrzeganie powyższych zasad) lub, częściej, częściowa (zasady są tylko częściowo przestrzegane). W tym drugim przypadku mówimy o zabawie częściowo kooperacyjnej .
Możemy też sortować je według bardziej klasycznych kryteriów:
- w zależności od obszaru gry: gry na świeżym powietrzu , planszowych gier i gier wideo ;
- według wieku;
- w zależności od wymaganego materiału: brak materiału, mały materiał (szalik, piłka, kamień itp.), określony materiał (plansza do gry, żetony itp.);
- w zależności od ilości i organizacji zawodników: ograniczona lub nieograniczona liczba, gra indywidualna lub zespołowa;
- zgodnie z ich czasem trwania.
Gry czysto kooperacyjne
- Gra, w której wszyscy gracze mają do wykonania jakieś czynności (lub zagadki do rozwiązania). Ich wyniki zależą od tego, czy wygrają grę, czy nie. Przykład: program telewizyjny w Fort Boyard, w którym przeciwnik ma ograniczony czas.
- Gra, w której zasadą jest maksymalizacja wyniku zespołu. Na przykład gra w piłkę, w której wszyscy gracze muszą podawać piłkę tak, aby nie dotykała ziemi. Kiedy piłka uderza w ziemię, liczymy punkty i porównujemy je z najlepszym w danym momencie wynikiem, po czym zaczynamy od nowa. Wynik jest równy liczbie dotknięć piłki przez zawodnika, który w tym czasie najmniej dotknął piłki.
- Gra, w której wszyscy gracze budują obiekt (posąg, obraz, fresk itp.) Zgodnie z precyzyjnymi instrukcjami. Ten rodzaj gry jest ściśle mówiąc grą kreatywną. Gry kreatywne to gry, w których jedynym celem jest granie. Żadne pojęcie zwycięzcy lub przegranego nie wchodzi w grę.
- Gra, której zasada polega na poszukiwaniu przedmiotu (lub prezentu) zwanego skarbem. Skarbów to zbiorowa zabawa, której uczestnicy, często w zespołach i przy pomocy wskazówek zebranych podczas badań lub łamigłówek, muszą odnaleźć miejsce ukrycia skarbu. Poszukiwanie skarbów stało się popularne (urodziny dzieci itp. ) Dzięki Internetowi, który umożliwia dematerializację elementów gry w postaci pliku do pobrania zawierającego scenariusz, próby, łamigłówki i wskazówki. Telewizyjny teleturniej Treasure Hunt jest inspirowany tą zasadą.
Poszerzenie definicji
Niewiele jest gier, które naprawdę współpracują, to znaczy skrupulatnie przestrzegają tych kryteriów. Często zdarzają się tajne gry, które nie są wyłącznie kooperacyjne.
Dlatego polowanie na jelenie jest często uważane za grę kooperacyjną. Zasada tej gry polega na regularnym przemieszczaniu jeleniowatych z jednego końca pola na drugi, bez dotykania ich przez innych graczy (myśliwych). Gdy tylko jeleń zostanie trafiony przez myśliwego, z kolei staje się myśliwym i musi ścigać innego jelenia. Gra kończy się, gdy nie ma już zawodników kawalerskich.
Ta gra nie jest ściśle kooperatywna, ponieważ istnieje rywalizacja (jedna drużyna przeciwko drugiej), a celem jednej drużyny jest wygrana ze szkodą dla drugiej drużyny. Poza tym nie można przegrać gry poza opóźnieniem (przyjmijmy, że gra trwa krócej niż 20 minut, inaczej jest przegrana); w tym przypadku zwierzyna również nie jest kooperacyjna, ponieważ pozostałe jelenie wygra z myśliwymi, co jest sprzeczne z zasadą gry kooperacyjnej.
Przykłady
Gry planszowe
Całkowicie kooperacyjne gry
Gry semi-kooperacyjne
Gry karciane
Gry wideo
Gry na świeżym powietrzu
- Polowanie na jelenie - zwierzyna półkooperacyjna
- Gra w wojnę płci
- Gra sygnałowa
- Kooperacyjna gra w krzesło muzyczne
- Sauerbaum
- Terra
- Król milczenia
- Spadochron - wymagający okrągłego płótna o średnicy od 3 do 7 metrów, zwany „spadochronem”.
Uwagi i odniesienia
-
„ Andor (Michael Menzel, Iello) ” na Ludopoly.fr ,13 czerwca 2013.
-
Nicolas Maréchal, „ The Knights of the Round Table: board game at Jeux de NIM ” , na jeuxdenim.be (dostęp 20 listopada 2017 ) .
-
„ Meeples Choice ”, na boardgamegeek .com (dostęp 20 listopada 2017 ) .
Powiązane artykuły