| Narodziny |
13 listopada 1887 Vouhé ( Charente-Maritime , Francja ) |
|---|---|
| Śmierć |
5 czerwca 1976(88) Paryż |
| Imię urodzenia | Jean François Marie Chanu z Limur |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Reżyser , scenarzysta , montażysta , aktor , reżyser |
Jean de Limur jest aktor , reżyser i pisarz francuski , urodzony13 listopada 1887w Vouhé ( Charente-Maritime ) i zmarł dnia5 czerwca 1976w Paryżu .
Kariera filmowa Jean de Limur, jego pełna nazwa Jean François Marie Chanu de Limur, rozpoczęła się w czasie filmu niemego w Hollywood , gdzie był aktorem (zwłaszcza w L'fruitiers Mousquetaire przez Max Linder w 1922 roku „, ponieważ 'ćwiczył ogrodzenie' , asystent reżysera ( L'Opinia publique przez Charles Chaplin w 1923 roku), a następnie dyrektor (w tym The Letter w 1929 roku).
Po powrocie do Francji, na początku talkie, do 1945 roku wyreżyserował ponad dwadzieścia filmów (najczęściej „filmy świetlne”), w tym: Mon gosse de père z Alice Cocéa i Adolphe Menjou (1930), La Bête aux sept manteaux z Julesem Berry (1936), La Garçonne with Arletty i Marie Bell (1936), Człowiek, który bawi się ogniem (1942) czy La Grande Meute (1945), jego ostatni film.
Podczas okupacji mieszkał w hotelu w Lamballe , gdzie przyjmował aktorów, w tym Danielle Darrieux (która tam poznała swojego przyszłego męża) czy Ginette Leclerc (która tam nakręciła film).
W 1933 roku był asystentem reżysera Georga Wilhelma Pabsta na planie Don Kichota z Fedorem Chaliapinem w roli tytułowej. Żonaty z jedną z córek Chaliapin, zostaje szwagrem włoskiego polityka i dziennikarza Luigiego Freddiego (męża kolejnej córki rosyjskiej piosenkarki i aktora), szefa dyrekcji generalnej kinematografii w czasach faszystowskich. Na prośbę tego, w 1943 r. Zawraca się we Włoszech do Apparizione z Alidą Valli , co jest mu zarzucane podczas Wyzwolenia i co kończy jego karierę.
Następnie pracował „przez prawie piętnaście lat w dziale motoryzacyjnym Simca”.