Jean Ruhlmann

Jean Ruhlmann Biografia

Narodziny	30 kwietnia 1961
Narodowość	Francuski
Trening	Saint-Cloud Higher Normal School Paris Institute of Political Studies
Czynność	Historyk

Inne informacje

Pracował dla	Instytut Studiów Politycznych w Paryżu

Jean Ruhlmann jest francuskim historykiem urodzonym w 1961 roku, specjalizującym się w klasach średnich, a ostatnio w komedii parlamentarnej. Normalien , agrégé in history , jest wykładowcą na Uniwersytecie w Lille oraz w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu .

Biografia

Jean Ruhlmann dołączył do École normale supérieure de Saint-Cloud w 1982 r. I tam przygotował egzamin konkursowy z zakresu agregacji historii, który uzyskał w 1986 r. Uzyskał licencję z historii i licencjat z filozofii na Uniwersytecie Paryskim. -X Nanterre in. 1983 i tytuł magistra historii na tej samej uczelni w następnym roku.

Jean Ruhlmann następnie łączy górną cykl historii XX XX  wieku w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu, gdzie uzyskał DEA w 1988. Jego praca, zatytułowana „One aspektu mobilizacji klasy średniej we Francji:” Front gospodarcza” do Generalnej Konfederacji Związków Zawodowych Klasy Średniej,Wrzesień 1936-Sierpień 1939"realizowany jest pod kierunkiem profesora Serge'a Bersteina . W 1995 r. Jean Ruhlmann uzyskał doktorat z historii na IEP w Paryżu. Jego praca doktorska zatytułowana" Tożsamość i obrona francuskich klas średnich frontu ludowego w czasie wojny " , również przeprowadzona pod kierunkiem prof. Serge'a Bersteina, otrzymuje wyróżnienie „Bardzo dobre” i gratulacje jury.

Jean Ruhlmann jest wykładowcą od 1995 r., Na Uniwersytecie Lille III w latach 1999–2017, a następnie na nowym Uniwersytecie w Lille od 2017 r. W latach 1999–2004 zajmował stanowisko magistra w IUFM de Douai. w Lille. Jest badaczem związanym z IHRIS (UMR CNRS 8529) i współpracownikiem w Centre d'histoire de Sciences Po .

Jean Ruhlmann jest członkiem rady redakcyjnej Revue d'histoire moderne et contemporain oraz komitetu naukowego Parlement (s): Revue d'histoire politique . Tematyka badań koncentruje się przede wszystkim na „form reprezentacji klasy średniej we Francji od końca XIX th  century Francja (mowy i formy mobilizacji)” a ostatnio w „komedii parlamentarnych we Francji pod Trzeciego e Republiki (zachowania, zwyczaje i funkcje polityczne) ”. Jean Ruhlmann pracuje nad programem „Au fil de l'Histoire” we France Inter od 2011 r. I jest autorem kilku podręczników do wydań Belina od 1988 r., A następnie do wydań Hatier od 2010 r.

Klasy średnie

Jean Ruhlmann znany jest głównie z pracy na temat klas średnich , której poświęcił swoją pracę magisterską i która zajmuje większość jego badań.

Teza historyka bada formy mobilizacji i reprezentacji francuskiej klasy średniej w ostatniej trzeciej części lat trzydziestych XX wieku , pomagając wyjaśnić zwrot tej radykalnej partii na czele w kierunku lewicy u władzy oraz znaczną popularność Édouarda. Daladier , grabarz z Front populaire , który nastąpił po nim. Różne niezależne środowiska zawodowe, po zachowaniu pewnej nadziei wiosną, a następnie latem 1936 r., Znajdują się pod wpływem w szczególności dekretów wykonawczych ustawy 40 godzin w 5 x 8 godzin, bez możliwości odstępstwa. Zdają sobie sprawę z potrzeby wyższej reprezentacji, opartej na konfederalizmie związkowym. To po to, by zrobić miejsce dla wielkich, zorganizowanych interesów, domagać się zmian w ustawodawstwie socjalnym i uczestniczyć w nieudanych negocjacjach w sprawie nowoczesnego statutu pracy na początku 1938 roku . Kręgi te boją się wykluczenia z negocjacjiCzerwiec 1936brak wykwalifikowanych przedstawicieli.

CGSCM (Generalna Konfederacja Związków Zawodowych Klasy Średniej) zrodziła się z tych wysiłków i próbuje połączyć niezależne klasy średnie miast, wolne zawody , ale także kierownictwo i inżynierów w procesie definiowania i mobilizacji, jak pokazano w pracy , Luc Boltanski , a także właściciele gospodarstw. Ta konfederacja , kierowana przez związkowców, toczy walkę o wpływy między neosocjalistami i radykałami . Pojawienie się Daladiera na stanowisku przewodniczącego Rady ogranicza tę walkę, zwłaszcza że prawo 40-godzinne szybko się rozluźnia. Podziały wewnętrzne, wojna, potem okupacja, położyły kres eksperymentowi, podjętemu ponownie w 1947 r. Pod kierownictwem katolickiego inżyniera Rogera Millota, za pośrednictwem CNLACM (National Liaison and Action Committee of the Middle Classes) założonej w 1947 r. , W kontekst uniwersalnych i niepowtarzalnych projektów Social Security .

Analiza przedstawień podkreśla konstytutywne znaczenie połączonych paradygmatów niepodległości i kultury obywatelskiej, jakie wpajała ówczesna szkoła republikańska, zgadzając się w tym punkcie z wnioskami Antoine'a Prosta o ideologii weteranów dwudziestolecia międzywojennego.

Publikacje

Artykuły

• „Komedia, elokwencja i historia polityczna głosem rehabilitacji”, w Histoire @ politique,Maj 2007nr 1
• "Kamienie milowe w historii komiksu parlamentarny", Proceedings of the 57 th  Kongres CIHAE, 2007, str. 12
• „Krucha obrona francuskiej klasy średniej w XX wieku”, Informations Sociales, nr 106, 2003, s. 1. 32-43.
• „Pojęcia” klasy średniej „i” ludzi „w północno-zachodniej Europie w pierwszej połowie XX th  century” w Guignet Philippe, mieszkańcy miast w północnej Europie -Ouest (późnego średniowiecza - 1945) (red.), vol. 1, Villeneuve d'Ascq, CRHENO, 2002, str. 43-54.
• „Jak bronić klasy średniej? »W Garrigues Jean (reż.), Grupy nacisku we współczesnym życiu politycznym Francji i Stanów Zjednoczonych od 1820 r. Do współczesności, Rennes, PUR, 2002, s. 1. 117 - 126.
• „Tożsamość zawodowa i niezależność w zawodach zmobilizowanych w obronie klas średnich w ramach Frontu Ludowego” w Guillaume Pierre (reż.), La Professionnalisation des classes moyen, Talence, wyd. MSHA, 1996, str. 343 - 356.
• „Reprezentacje francuskich klas średnich Frontu Ludowego podczas drugiej wojny światowej”, Recherches contemporaines, nr 3, 1995-1996, s. 243 - 253.
• „Uchylanie się od pojęcia klasy średniej w okresie okupacji”, Vingtième Siècle review of history, nr 37, styczeń-Marzec 1993, s. 127 - 138.
• „Klasy średnie, Partia Socjalistyczna Francji i plan: niemożliwy rajd”, Matériaux pour l'histoire de notre temps, nr 17, oct.-déc. 1989.

Prace zbiorowe

• Mały słownik obelg politycznych , Bruno Fuligni (red.), L'Éditeur, Paryż, 2011.
• „Agent i tożsamość społeczna. A (r) gent double. Obrona i tożsamość społeczna klasy średniej i pieniądze w pierwszej połowie XX wieku „w Alya Aglan, (red.), Francuzi i pieniądze, XIX th  -  XX th  stulecia , Rennes, PUR, 2011, s. 73-83.
• „Kamienie milowe dla historii komedii parlamentarnej” w Jean Garrigues (red.), Zgromadzeniach i parlamentach na świecie od średniowiecza do współczesności, tom 2 , Paryż, Zgromadzenie Narodowe CHPP, 2010, s. 1372-1384.
• „Wynalazek„ kadry kierowniczej ”i„ klasy średniej ”we Francji od lat trzydziestych do początku lat pięćdziesiątych w reżyserii Paula Bouffartigue (reż.), Kadry, klasa średnia: w stronę eksplozji? Paryż, A. Colin, 2010, s. 240-248
• „Laugh” w Jean-Yves Mollier et alli (reż.), Słownik historii kultury współczesnej Francji, Paryż, PUF, 2010, s. 808-811.
• „Klasy średnie” w Jean Garrigues (reż.), La France de la Ve République , Paryż, A. Colin, 2008.
• „Do swoich wielkich ludzi, klasy średnie Grateful: Raymond Poincaré, Edouard Daladier, Antoine Pinay, trzy” bohaterowie „do obrony francuskich klas średnich w XX th  wieku? », In Jean Garrigues et alii, Un Professeur en République , Paryż, Fayard, 2006, s. 86-96.
• „Dyskurs o klasach średnich: na granicy widzialnego i niewidzialnego”, w: Stéphane Beaud et alii, La France invisible , Paryż, La Découverte, 2006, s. 532-546.
• „Korporatyzm bez doktryny? Handlowcy, korporacjonizm i obrona klasy średniej w pierwszej połowie XX th  century „w Steven Kaplan i Philippe Minard (red.), Francja jest chory korporacjonizmu? Paryż, Belin, 2004, s. 315 - 326.

Książki

• Ani burżua, ani proletariusze. The Defense of the Middle Classes in France in the Twentieth Century , Paris, Seuil , L'Univers Historique, listopad 2001, 480 s.
• Historia Europy w XX -tego  wieku. Tom 1: 1900-1914 , Bruxelles, Complexe, 1994, 480 str.

Inny

• "Dyskurs unifikacji" i "Kontrastowe sytuacje" w dokumentacji koordynowanej przez Serge Bosc, Les klas moyen, Paryż, La Documentation française, n o  938-939, lipiec-sierpień 2007, 168 s.
• Udział w szczególnych kwestiach Le punkt ( n o  1774 od14 września 2006) I nowego obserwatora ( N O  2196 7-13 grudnia 2006) poświęcony kryzysowi klas średnich.

Bibliografia

1. Lista nauczycieli historii: http://formation.sciences-po.fr/en/seignement/2012/ahis/1105
2. http://www.lyon-normalesup.org/Annuaire/frame.php .
3. Oficjalny portal SUDOC: http://www.sudoc.fr/076382621
4. http://www.sudoc.fr/096970065
5. Zobacz dekret nominacji w Légifrance: http://www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=JORFTEXT000000737519&dateTexte=
6. Biografia Jeana Ruhlmanna na stronie internetowej IHRIS-CNRS (Lille 3): http://irhis.recherche.univ-lille3.fr/5Ruhlmann.html#Articles
7. http://www.histoire-politique.fr/index.php?numero=01&rub=auteurs&item=13
8. http://www.parlements.org/parlements/comite_de_redaction_comite_de_lecture.html
9. http://irhis.recherche.univ-lille3.fr/5Ruhlmann.html
10. https://www.franceinter.fr/recherche/key%3Djean%20ruhlmann
11. Zobacz stronę internetową Belin: http://www.editions-belin.com/ewb_pages/r/recherche-avancee.php?rech_go=1&auteur=Ruhlmann
12. Zobacz stronę internetową Hatier: http://www.editions-hatier.fr/auteur/jean-ruhlmann
13. Jean RUHLMANN, Ani burżuazyjni ani proletariusze , Paryż, Seuil, 2001
14. Artykuł jest dostępny tutaj: http://www.parlements.org/publications/congres_CIHAE_2006_Jean_Ruhlmann.pdf
15. http://www2.cndp.fr/RevueDEES/notelecture/200803-03.htm

Zobacz też

• Dziennik historii nowożytnej i współczesnej
• Klasy średnie
• Historia współczesna
• Centrum Historii Sciences Po