Jean Gualbert

Jean Gualbert Obraz w Infoboksie. Portret - Fragment fresku autorstwa Neri di Bicci Funkcjonować
Abbe
Biografia
Narodziny W kierunku 995
Florencja
Śmierć 12 lipca 1073
Tavarnelle Val di Pesa
Imię w języku ojczystym Giovanni Gualberto
Czynność Religijny
Inne informacje
Religia Kościół Katolicki
Zakon religijny Order św. Benedykta
Etap kanonizacji Święty
Przyjęcie 12 lipca

Jean Gualbert (we włoskim Giovanni Gualberto ) urodzony w Tavarnelle Val di Pesa niedaleko Florencji między 995 i 999 - zmarł w Badia a Passignano w 1073 , jest katolicki święty opat i założyciel zgromadzenia Vallombrosains  ; obchodzony 12 lipca .

Historia i tradycja

Pochodzący z Tavarnelle Val di Pesa w prowincji Florencja do bogatej rodziny w mieście. Jego ojciec jest Lord of Petroio w Val de Pesa . Jest wychowywany w nadmiarze, ale jego życie zmienia się w dniu, w którym przebacza oprawcy swego brata (lub krewnego) medytując nad męką Chrystusa . Głęboko przemieniony modlitwą przywdział habit benedyktyński w klasztorze San Miniato al Monte , miał wtedy 18 lat. Po śmierci opata Saint-Miniat został wybrany na jego następcę. Ale nie chce objąć tej funkcji i odbywają się nowe wybory. Przekonany o symonii biskupa Florencji , Pierre'a Mezzabarby, potępia ją. Wycofał się do jednego ze swoich aneksów, by wieść surowe życie z dwoma pustelnikami.

W 1015, przeniesiony na emeryturę do Vallombreuse, bez klerykatury, przejął jednak kierownictwo wspólnoty jako proboszcz, a następnie jako opat, ponieważ wielu świeckich i mnichów z San Miniato przyłączyło się do niego, stosując się do reguły św. Benedykta , pozostając inspiracją dla Dawni Ojcowie, zwłaszcza św. Bazylego , kładąc nacisk na miłość i życie wspólne Ora et labora , dał początek zakonowi Vallombrosains . W 1036 zbudowali oratorium i cele i przyjęli pielgrzymów. Kościół został konsekrowany w 1038 r. przez biskupa Paderborna Rudolfa, reprezentującego cesarza Henryka II. W 1051 spotkał papieża Leona IX i dalej wspierał słowami walkę z symonią prowadzoną przez papieży.

Przebywał na emeryturze w Abbazia di San Michele Arcangelo a Passignano , zmarł tam w 1073, gdzie jego relikwie od dawna są przechowywane w rzeźbionym grobowcu Benedetto da Rovezzano (obecnie w San Salvi we Florencji).

W 1090 zakon został uznany przez papieża Urbana II .

Został kanonizowany w 1193 przez papieża Celestyna III . Papież Pius XII ogłosił go patron z leśnikami z Włoch w 1951 roku i od leśników w Brazylii w 1957 roku .

Atrybuty

W ikonografii św. Jana Gualberta (na wielu wspornikach klasztornych: freskach, bramie, płaskorzeźbach) przedstawia go ręka trzymająca trzon laski dławiącej dwa węże symonii i nikolaityzmu . Jego koledzy pustelnicy są pokazani niosąc laskę z kijem Tau , znanym również jako krzyż św . Antoniego .

Reprezentacja w sztuce

Kilka miejsc lub dzieł Florencji jest mu poświęconych:

Uwagi i referencje

  1. Nominis: Święty Jan Gualbert
  2. Pierre Hélyot, Migne „Słownik zakonów lub historii zakonów zakonnych i wojskowych zakonów i kongregacji świeckich obojga płci, tomy 20-23 Encyklopedii Teologicznej ”, 1859 Éditeur Migne, s. 838 i ust. (dostępne w książkach Google)
  3. Patrick Henriet, Vallombreuse w słowniku dir średniowiecza. kl. Gauvard , PUF,2004, 1546  s. , s.  1427

Źródła

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne