Jean-Louis Manceau
Jean-Louis Manceau
Jean-Louis Manceau jest francuskim reżyserem i aktorem .
Biografia
Doktor listów Instytutu Studiów Teatralnych Sorbony.
Jean-Louis Manceau odkrył teatr uczestnicząc w Światowym Festiwalu Teatralnym w Nancy pod kierunkiem Jacka Langa (1966-1969).
Reżyser od 1970 roku podpisał dotychczas 42 profesjonalne pokazy, w Paryżu , Awinionie , Brukseli , Jerozolimie ...
Zawsze przywiązywał wielką wagę do połączenia teatru i muzyki we wszystkich jej formach i pracował z kompozytorami tak różnymi, jak André Fertier ( Opéra de Maldoror, Makbet, La Croisière du Rocky Star ), Gérard Calvi ( Le Week-end des Patriotes). ), Philippe Nahon , dyrektor Ars Nova ( Les Catcheuses ), Jesus Aguila ( Les Cent Culottes )…
Również jako aktor, zinterpretował około trzydziestu głównych ról scenicznych, w tym:
-
1975 : Les Negres przez Jeana Geneta w reżyserii Claude Régy , Quebec, z Philippe Geluck , Serge Maggion
-
1976 : Suplement do Voyage de Bougainville przez Denisa Diderota w reżyserii Patricka Guinand , Paryżu, Théâtre ukośne, wycieczki w Niemczech, Anglii, Stanów Zjednoczonych ...
-
1976 : Affabulazione przez Piera Paolo Pasoliniego w reżyserii Petera Lodtschak , Paryżu, Espace Cardin , z Michel Auclair , Judith Magre
-
1976 : Le Démon blanc Webstera, reżyseria Jean-Yves Legrave , Avignon, z Tonie Marshall , Christian Rauth
-
1982 : Nowe mieszkanie przez Carlo Goldoniego w reżyserii Jean Favarel , Grenier de Toulouse
-
1982 : Dom Juan de Molière , reżyseria Maurice Sarrazin , Toulouse
-
1986 : Le Terrain Bouchaballe przez Max Jacob , w reżyserii Jacques'a Rosnera , Théâtre national de Chaillot , Maurice Chevit, Monique Tarbes
-
2007 : Jean de La Fontaine w „ Ekstrawagancki gawędziarz, bajki i opowieści o La Fontaine” w reżyserii Patricka Guinanda , Tarbes, Théâtre du Pari i na trasach koncertowych.
-
2009 : Cyrano w Cyrano de Bergerac przez Edmond Rostand , w reżyserii Bruno Spiesser na Festiwalu Gavarnie, wlipiec 2009.
W latach 1984-2002 był bardzo popularnym gospodarzem FR3 , potem France 3 Sud w wielu programach telewizyjnych:
- Leżaki podwójne
-
Grande Premiere (odmiany)
-
Mediterranean Rock Night (Eurowizja, 14 narodów na żywo)
-
Para w wyścigu , wszyscy w wyścigu, a jutro niedziela
Zajmował się również administracją lub zarządzaniem obiektami kultury:
- 1970-1973: dyrektor MJC z 2 nd i 3 rd Dzielnice Paryża
- 1980–1982: sekretarz generalny Narodowego Centrum Dramatycznego „ Grenier de Toulouse ” (reżyseria: Maurice Sarrazin)
- 1983: dyrektor Teatru Miejskiego Tarbes
- 2002–2006: twórca i dyrektor Tarbes en Scènes: Théâtre des Nouvelles, SMAC La Gespe oraz utworzenie fabryki artystycznej: Le Pari
Niektóre inscenizacje
-
Mademoiselle Julie , August Strindberg (Awinion, 1970)
-
Maldoror Opera po Lautreamont (Paryż, 1972, Espace Cardin )
-
Makbet, opera senna według Szekspira (Bruksela, 1974, Théâtre de la Monnaie )
-
Les Catcheuses JB Moraly (Paryż, 1976; Wiosna w Jerozolimie, 1978, z Jean-Pierre Bacri i Gérardem Darmonem )
-
Le Week-end des Patriotes G. Coulonges (Awinion, 1977; Paryż, 1977, Théâtre en Rond; Bruksela, 1978)
-
Fragmenty de théâtre nr 2 , prapremiera Samuela Becketta (Paryż, 1978, La Péniche Théâtre).
-
Rejs Rocky Star z A. Fertier (Grenoble, 1982, z 80 aktorami i muzykami)
-
Les Cent Culottes , pokaz imprezowy (Toulouse, 1989, Parc des Expositions)
-
Był Foix… Ariège , fresk historyczny z 250 aktorami i statystami (1986–2000, Tourism Trophy 1989: najlepsze przedstawienie letnie)
-
Dydona i Eneasz , opera barokowa Henry'ego Purcella (Tarbes, 2001).
-
Niewidomi rozświetlają Paryż , imprezę pokazową w ciemności (Paryż, Parc de la Villette, Cabaret Sauvage , 2008).
-
Maldoror Opera (nowa wersja) Lautréamonta (Paryż, 2008, La Péniche Opéra ).
-
La Pasztet du Chef przez Raymonda Cousse (Tuluza, 2010)
-
Ostatnie okrzyki miłości , korespondencja miłosna od Musseta , George Sand , Hugo , Flauberta , Alaina-Fourniera , Apollinaire , Gainsbourg (Palais des Congrès, Lourdes, 2010)
Linki zewnętrzne