Jean-Frédéric Vernier | ||
Jean-Frédéric Vernier | ||
Narodziny |
20 stycznia 1905 Antananarivo ( Madagaskar ) |
|
---|---|---|
Śmierć |
19 marca 1980 Sanary-sur-Mer ( Var ) |
|
Pochodzenie | Francja | |
Wierność |
Republika Francuska Wolne Siły Francuskie |
|
Uzbrojony | Służba zdrowia armii | |
Stopień | Inspektor generalny | |
Lata służby | 1924 - 1967 | |
Konflikty | Druga wojna światowa | |
Nagrody |
Dowódca Legii Honorowej Towarzysz Wyzwolenia Wielki Oficer Orderu Zasługi Croix de Guerre 1939-1945 Oficer Palm Akademickich |
|
Lista towarzyszy Wyzwolenia | ||
Jean-Frédéric Vernier ( Antananarivo ,20 stycznia 1905- Sanary-sur-Mer ,19 marca 1980) to francuski żołnierz Compagnon de la Liberation . Lekarz wojskowy zaangażowany od lat dwudziestych XX wieku, stacjonował w Afryce na początku II wojny światowej i zdecydował się stanąć po stronie Wolnych Sił Francuskich . Podąża za tym we wszystkich swoich kampaniach, od Afryki Północnej po Alzację, przez Włochy i lądowanie Prowansji . Po wojnie zajmował wysokie stanowiska w wojskowej służbie zdrowia .
Jean-Frédéric Vernier urodził się dnia 20 stycznia 1905w Antananarivo, gdzie stacjonuje jego ojciec, protestancki pastor misyjny. W 1924 r. Wstąpił do głównej szkoły służby zdrowia Marynarki Wojennej w Bordeaux, którą ukończył w 1928 r. Po wybraniu służby w wojskach kolonialnych odbył staż w École du Pharo w Marsylii. Pierwsze stanowisko objął na Madagaskarze w 1930 roku, gdzie pracował w szpitalu Antsiranana w randze lekarza-kapitana. Od 1933 do 1937 stacjonował w Saint-Pierre-et-Miquelon . Awansowany na doktora-dowódcę w rMarzec 1939do Afryki wrócił na początku 1940 r., kiedy objął stanowisko naczelnego lekarza szpitala Bangui w Oubangui-Chari .
W Sierpień 1940kiedy nadchodzi moment wyboru między reżimem Vichy a wolną Francją , Jean-Frédéric Vernier organizuje zlot lekarzy z Oubangui-Chari na rzecz generała de Gaulle'a . Jest wyświetlany w Erytrei, gdzie francuska Brygada Wolnego Wschodu (BFO) walczy z Włochami, gdzie prowadzi zespół chirurgiczny podczas afery Kub-Kub. Wkrótce potem został mianowany dyrektorem medycznym lekkiego pogotowia mieszanego BFO. W czerwcu 1941 r. Przebywał w Syrii podczas bratobójczych walk między Francuzami. Ustawił swoją karetkę w Chaikh Meskine i działał bez odpoczynku aż do wyczerpania, jak donosi Pierre Bergier. „Jego chirurg, lekarz dowodzący Vernierem, operował do granic możliwości swoich sił w niewiarygodnie niepewnych warunkach, pod krzyżowym ogniem dwóch przeciwników. . Osiągnął stan całkowitego wyczerpania. Należało go jak najszybciej ewakuować i wymienić. ” . WMaj 1942objął dowództwo nad karetką Hadfield-Spears, która stała się trzecim szpitalem mobilnym w ramach 1. Dywizji Wolnej Francji . Zostanie tam przez trzy lata. Wraz z tą jednostką brał udział w wojnie na pustyni, w której szczególnie wyróżnił się podczas drugiej bitwy pod El Alamein , opiekując się wieloma rannymi. Awansowany na lekarza-pułkownika wGrudzień 1942brał udział w następnym roku w kampanii tunezyjskiej . Jego witalność i aktywność sprawią, że Guy Chauliac powie: „Na polu bitwy z pewnością przez cztery lata był lekarzem, który poświęcił Wolnej Francji najbardziej prestiżowe zasługi” . Od kwietnia doLipiec 1944bierze udział w Kampanii Włoskiej . Na czele zespołu chirurgicznego rozładowuje15 sierpnia 1944na plażach Prowansji i brał udział w wyzwalaniu Francji aż po Alzację, gdzie zakończył wojnę w randze lekarza-pułkownika.
Po powrocie do Afryki po wojnie Jean-Frédéric Vernier został mianowany lokalnym dyrektorem ds. Zdrowia publicznego w Sudanie francuskim. Stanowisko to zajmował do 1954 r., Zanim został przeniesiony do Gwinei na to samo stanowisko. Do Francji wrócił w 1957 roku, kiedy po awansie na lekarza pierwszego kontaktu został zastępcą dyrektora służby zdrowia we francuskim ministerstwie zamorskim . W 1959 r. Był dyrektorem służby ds. Współpracy zdrowotnej w Ministerstwie Zdrowia i Ludności, a następnie dyrektorem służby zdrowia wojsk francuskich stacjonujących na Madagaskarze w 1963 r. Po awansie na lekarza-inspektora. Na emeryturze w 1967 roku zmarł Jean-Frédéric Vernier19 marca 1980w Sanary-sur-Mer, gdzie jest pochowany.
Dowódca Legii Honorowej | Towarzysz wyzwolenia | Wielki Oficer Krajowego Orderu Zasługi | |||
Croix de Guerre 1939-1945 | Medal Francuskiego Ruchu Oporu | Oficer Orderu Palm Akademickich | |||
Krzyż ochotnika bojowego Ze zszywkami „1939-1945” |
Krzyż Kombatanta Ochotniczego Ruchu Oporu | Krzyż wojownika | |||
Medal kolonialny Ze zszywkami „Erytrea”, „Libia” i „Tunezja” |
Pamiątkowy medal za wolontariat w Wolnej Francji | Francuski medal pamiątkowy z wojny 1939-1945 | |||
Pamiątkowy medal kampanii włoskiej | Komendant Orderu Zdrowia Publicznego | Medal Honoru za epidemie | |||
Medal Honorowy Wojskowej Służby Zdrowia | Dowódca Zakonu Czarnej Gwiazdy | Oficer Orderu Gwiazdy Anjouan | |||
Order Zasługi 1 st klasy (Liban) |
Zakon Zielonego Półksiężyca (Komory) |
Dowódca Orderu Narodowego (Madagaskar) |