| Jean-Baptiste Teste | |
| Funkcje | |
|---|---|
| Członek Gard | |
| 7 maja 1815 - 13 lipca 1815 | |
| Członek Gard | |
| 7 lipca 1831 - 12 czerwca 1842 | |
| Minister robót publicznych | |
| 29 października 1840 - 16 grudnia 1843 | |
| Monarcha | Louis-Philippe I ul |
| Rząd | Dusza (3) |
| Biografia | |
| Data urodzenia | 20 października 1780 |
| Miejsce urodzenia | Bagnols-sur-Cèze ( Gard ) |
| Data śmierci | 20 kwietnia 1852 |
| Miejsce śmierci | Paryż ( Chaillot ) |
| Narodowość | Francuski |
| Zawód | Prawnik |
Jean-Baptiste Teste jest francuskim prawnikiem i politykiem urodzonym w Bagnols-sur-Cèze ( Gard )20 października 1780i zmarł w Chaillot (obecnie Paryż ) dnia20 kwietnia 1852. Minister robót publicznych od 1840 do 1843 roku, znany jest z udziału w skandalu Teste-Cubières, który wybuchł w 1847 roku.
Syn Antoine Teste, prawnik w Parlamencie Prowansji i Elisabeth Boyer, brat François Antoine Teste , Jean-Baptiste Teste studiował u józefitów z Lyonu i bardzo wcześnie, zgodnie z formułą Josepha Marie Portalisa , wyróżnił się „ demosteniczne formy ”jego oratoryjnego przepływu (innymi słowy przez jego trudności w mówieniu).
Został przyjęty jako prawnik w Paryżu i po raz pierwszy zarejestrowany w stołecznej adwokaturze, gdzie przez pewien czas z powodzeniem występował, zanim wrócił do Nîmes, gdzie zyskał świetną reputację.
Podczas Stu Dni , Napoleon I er mianował go szefem policji w Lyonie. Dnia został wybrany przedstawicielem Gard w Domu Stu Dni7 maja 1815 (50 głosów na 73 wyborców), ale nie zasiadł ze względu na swoje funkcje administracyjne.
Zakazany podczas Drugiej Restauracji , schronił się w Liège, gdzie wykonywał swój zawód jako prawnik w adwokaturze w Liège . Ale stając się obrońcą gazety Le Mercure , która zaatakowała Rosję i Austrię , został wydalony i pozwolono mu wrócić dopiero po dwudziestu dwóch miesiącach. W międzyczasie próbował, ale bez powodzenia, osiedlić się w Paryżu, gdzie odmówiono mu przyjęcia do palestry. W związku z tym pozostał prawnikiem w Liège do 1830 roku i zdobył wspaniałą klientelę.
Król Wilhelm I pierwszy Holender, odpowiedzialny za zarządzanie granicami biznesowymi. Wezwał także do Domu Orleańskiego podczas procesu sądowego z Rohanami o Księstwo Bouillon , ponownie zjednoczone z Królestwem Niderlandów w 1814 roku . Przy tej okazji poznał André Dupina ( starszego Dupina ), prawnika z domu Orleanu.
Po rewolucji lipcowej mógł wrócić do Paryża i wstąpił do adwokatury, gdzie wkrótce zajął jedno z pierwszych miejsc i został mianowany prawnikiem spadku i skarbu.
Podczas wyborów powszechnych w 5 lipca 1831Jean-Baptiste Teste został wybrany przez 1 st kolegium wyborczego Gard ( Uzes ) (217 głosów z 375 zarejestrowanych wyborców i 488 przeciw 145 do pana Madier Montjau ). Zasiadał w szeregach Trzeciej Partii Liberalnej swojego starszego przyjaciela Dupina, gdzie wyróżniał się zapałem w obronie nowego reżimu. Bardziej szczegółowo uczestniczył, zawsze z wnikliwością i umiejętnością, w debatach na temat ustawodawstwa, handlu i robót publicznych.
Został ponownie wybrany w dniu 21 czerwca 1834(227 głosów na 349 wyborców i 464 zarejestrowanych przeciwko 111 M. de Dreux-Brézé) i został mianowany ministrem handlu i robót publicznych , pełniąc jednocześnie funkcję ministra ds. Instrukcji publicznych i kultu w efemerycznym ministerstwie Maret ( 10 -18 listopada 1834).
Następnie został wybrany wiceprzewodniczącym Izby Deputowanych i został ponownie wybrany na 13 grudnia 1834(243 głosy na 253 wyborców i 591 zarejestrowanych). Następnie głosował większością głosów, ale wszedł do koalicji, która w 1839 r. Obaliła pierwsze ministerstwo Molé . Został ponownie wybrany na zastępcę2 marca 1839(256 głosów na 418 wyborców) i został mianowany ministrem sprawiedliwości i kultu w drugim ministerstwie Soult (12 maja 1839-1 st marzec 1840). Został ponownie wybrany na zastępcę22 czerwca 1839(280 głosów na 289 wyborców). W czasie swojej posługi powołał komisję do zbadania sposobów zniesienia sprzedajności urzędów ministerialnych.
Marszałek Soult , którzy docenili wówczas sam mianowany ministrem robót publicznych w swoim trzecim ministerstwa29 października 1840. Przyjął wielką ustawę z 1841 r. O wywłaszczeniu na cele użyteczności publicznej , ustawę z 1842 r. O kolejach i ustawę z 1843 r. O własności przemysłowej .
Plik 16 grudnia 1843, Guizot usunął go ze służby, ale dał mu hojną rekompensatę. Został rówieśnikiem Francji i powołany do Sądu Kasacyjnego . Członek rodziny królewskiej interweniował nawet w jego imieniu, aby prezes izby cywilnej złożył rezygnację, aby mógł zostać mianowany na jego miejsce. Wielki oficer Legii Honorowej w 1846 r. Osiągnął szczyt honoru.
W 1847 roku wybuchł skandal Teste-Cubières . Te ogólne Despans-Cubières , efemeryczne minister wojny w 1839 i 1840 roku , prasowane przez potrzebę pieniędzy, zdecydował się na różnych spekulacji, zwłaszcza wydobycie sprawę. W 1843 r. , Aby odnowić koncesję na kopalnię soli w Gouhenans ( Haute-Saône ), polecił swoim współpracownikom zapłacić łapówkę w wysokości 94 000 franków ministrowi robót publicznych Teste.
Sprawa została ujawniona w Maj 1847przy okazji sporu między wspólnikami przedsiębiorstwa górniczego przed sądem cywilnym na Sekwanie. Dyrektor kompanii kopalni soli w Gouhenans , niejaki Parmentier, sporządził rozmaite korespondencje pochodzące od generała Despans-Cubières, które przywołują na myśl łapówkę.
Sprawa zyskała ogromny rozgłos, a skandal rozbrzmiewał głośno. Król postanowił postawić proces przed Izbą Parów. Plik8 lipca 1847, Teste, Despans-Cubières, Parmentier i niejaki Pellapra, były syndyk, który służył jako pośrednik, stawili się przed sądem najwyższym pod zarzutem korupcji. Mówi się, że Ludwik Filip I jako pierwszy zarzucił swojemu kanclerzowi Pasquierowi , że umieścił Testy w więzieniu prewencyjnym, mówiąc: „Co! nie masz dość jednego z moich ministrów! Potrzebowałeś sekundy! Spędziłem więc siedemnaście lat, aby przywrócić władzę we Francji; w dzień, w godzinę, pozwalasz mu upaść ”.
Teste, który zrezygnował ze wszystkich swoich obowiązków dzień przed rozpoczęciem procesu zaprzeczając wszystkiemu, zanim upadł, zdezorientowany dowodami przed sądem przez M me Pellapra, kobietę opuściła komisarza generalnego oraz zeznaniami maklera giełdowego, który przekształcił fundusze na bony skarbowe. Podjął próbę popełnienia samobójstwa 12 lipca , strzelając sobie w skroń iw okolicę serca dwoma strzałami z pistoletu, który przyniósł mu syn, ale który tylko nieznacznie go zranił. Następnego dnia odmówił stawienia się na rozprawie „z przedstawionych dokumentów pisał do Kanclerza, nie pozostawiając miejsca na sprzeczności”. 17 lipca Izba Parów skazała go na trzy lata więzienia, zwrot 94 000 franków i grzywnę w tej samej wysokości, do wpłaty do kasy Hospicjum Paryskiego. Został uwięziony w Conciergerie i tam pozostał do26 lutego 1848, kiedy został zwolniony na rozkaz Sekretarza Generalnego MSW Alexandre Andryane , który obawiał się, że były minister został zlinczowany przez buntowników na marginesie wydarzeń rewolucji lutowej . Po przywróceniu porządku Teste wrócił do swojego więzienia, w którym przebywał do13 sierpnia 1849. Prezydent Louis-Napoleon Bonaparte upoważnił go następnie do odbycia pozostałej części kary w domu opieki w Chaillot i przyznał mu redukcję grzywny, na którą został skazany, o 50 000 franków. Opuścił dom opieki w lipcu 1850 r. I zmarł niecałe dwa lata później. Został pochowany w Père Lachaise ( 45 th dział).