| Narodziny |
02 maja 1707 bordeaux |
|---|---|
| Śmierć |
6 czerwca 1747(w wieku 40 lat) Paryż |
| Zajęcia | Kompozytor , wiolonczelista |
| Ruch | Klasyczny , barokowy |
|---|---|
| Instrument | Wiolonczela |
Jean-Baptiste Barričre , lepiej znany jako Jean Barrière , to francuski wiolonczelista i kompozytor urodzony w Bordeaux na02 maja 1707i zmarł w Paryżu dnia6 czerwca 1747.
Jean-Baptiste Barrière jako pierwszy przestudiował skrzypce i opublikował zestaw sonat wiolonczelowych. Jednak z biegiem czasu stał się zręcznym wiolonczelistą w czasie, gdy wiolonczela we Francji przyćmiła popularność wiolonczeli, zanim w końcu całkowicie ją zastąpiła, jak to miało miejsce we Włoszech przed 40 laty. Został wirtuozem wiolonczeli, jednym z najbardziej znanych swoich czasów.
W 1731 r. Wyjechał do Paryża i wstąpił do Académie Royale de Musique, czyli Opery , za roczną pensję 445 funtów. W Fontainebleau Ludwik XV przyznał mu tytuł22 października 1733specjalne przywileje w zakresie komponowania i wydawania przez sześć lat kilku sonat i innych utworów instrumentalnych. Jednym z jego najbardziej znanych uczniów był hrabia de Guergorlay, Pan Trousily. Po sukcesie jego pierwszej książki Sonaty na wiolonczelę i basso continuo - Book I , wgListopad 1733, wydał drugie wydanie w 1740 r. Jego Księga II została wydana w 1735 r.
W 1736 roku przebywał we Włoszech, aby uczyć się u słynnego włoskiego wiolonczelisty Francesco Alborea , znanego jako „Franciscello”, który wydaje się w tym czasie występować również w Wiedniu w latach 1726-1739.Kwiecień 1737I powrócił do Paryża latem 1738 roku, aby wykonać na słynnym koncercie spirituel na15 sierpnia i 8 wrześniagdzie, według lokalnej prasy, zaimponował słuchaczom swoją „wielką precyzją”. W 1739 r. Nadano mu nowy 12-letni przywilej w Wersalu i zarejestrowano go5 stycznia 1740. W tym samym roku opublikował swoją III Księgę, a inne dzieła powstały w 1741 roku. Zmarł w stosunkowo młodym wieku 40 lat, u szczytu swej twórczości.
Prawie zapomniany dziś przez ogół społeczeństwa Barrière był nadal tak dobrze znany kilka lat po jego śmierci, że Pierre-Louis Daquin z Château-Lyon nie wahał się mówić o nim w następujący sposób: „słynny Barrière, który zmarł niedawno . długo miał wszystko, czego zapragnąłeś… niewiele osób potrafiło grać tak dobrze jak on ” .
Jego dzieła znane są przede wszystkim z wrażliwości, rezonansu emocjonalnego i głębokiego brzmienia. Kilka z nich jest bardzo wymagających pod względem technicznym, zwłaszcza w zakresie koordynacji prawej i lewej ręki, skomplikowanych ruchów palców i często trudnej obsługi łuku. Wykonywanie wielu swoich utworów jako wirtuoz wymaga sporej subtelności, ponieważ jednocześnie przyswajając elementy stylu włoskiego, w jego muzycznym dyskursie odnajduje się bogaty francuski gust.