Jan van Ruusbroec | |
Jan van Ruusbroec, portret ok. 1580 r., Olej na papierze wklejony na desce (9,3 x 6,4 cm), prawdopodobnie z miniatury z epoki (kolekcja Ruusbroecgenootschap , Antwerpia). | |
Błogosławiony | |
---|---|
Narodziny | w 1293 Bruksela czy Ruisbroek (?), Księstwo Brabancji |
Śmierć | the 02 grudnia 1381 Groenendael , Księstwo Brabancji |
Imię urodzenia | Jan van Ruusbroec |
Beatyfikacja | w 1908 przez Pie X |
Przyjęcie | 2 grudnia |
Jan van Ruusbroec (lub według współczesnej pisowni van Ruysbroeck ), zlatynizowany w Iohannes Rusbroquius , franciszowany w Jean de Ruisbroeck , jest brabanckim duchownym urodzonym w 1293 roku , być może we wsi Ruisbroek ( Księstwo Brabancji ) niedaleko Brukseli i zmarł w 1381 roku w Groenendael , również znajdującym się w Brabancji .
Czasami uważany za ucznia Meistera Eckharta , zajmuje wielkie miejsce w nurcie mistycyzmu nadreńsko-flamandzkiego .
Jego prace, zainspirowane doktryną Pseudo-Dionizego Areopagity , zostały napisane w środkowym języku holenderskim i zostały opublikowane po łacinie przez Suriusa ( Kolonia , 1552 ) i wznowione w 1609 i 1692 roku .
Van Ruusbroec został beatyfikowany w 1908 roku przez papieża Piusa X . Jest obchodzony 2 grudnia .
Jan van Ruusbroec będzie studiował w Brukseli w wieku jedenastu lat ze swoim wujem, Janem Hinckaertem; był wówczas kanonikiem kolegiaty Sainte-Gudule . Otrzymał tam stosunkowo skromne wykształcenie.
Możemy zatem wyróżnić dwa cykle w jego życiu: najpierw w Brukseli do 1343 r. Był urzędnikiem świeckim (księdzem); następnie w Groenendael („zielona dolina”), aż do swojej śmierci w 1381 roku, został zwykłym urzędnikiem (mnichem).
W wieku dwudziestu czterech lat przyjął święcenia kapłańskie i został kapelanem Sainte-Gudule. Pozostanie prostym księdzem w Brukseli do pięćdziesiątki. Rozpoczyna pisanie wyważonego dzieła mistycznego, które nie odrzuca, w przeciwieństwie do pewnych mistycznych nurtów tamtych czasów, ani dzieł, ani pośrednictwa Kościoła (sakramentów i liturgii).
W wieku pięćdziesięciu lat, w 1343 roku, Jan van Ruusbroec zmienił swoje życie i założył klasztor Groenendael w lesie Soignes . Ta wspólnota jest początkowo pozbawiona ścisłych reguł, a następnie przejdzie do kanonów augustianów . Jan van Ruusbroec jest centralną postacią, ale nie jest jej liderem. Tam kontynuował swoją pracę, z których ostatnia, The Twelve Béguines, jest jedną z najbardziej znanych. Jego sława była wielka za życia, nie tylko w Brabancji, ale we wszystkich sąsiednich krajach.
Zmarł w wieku osiemdziesięciu dziewięciu lat - jak na tamte czasy wyjątkowy - w swojej społeczności Groenendael ,02 grudnia 1381. Został beatyfikowany w 1908 roku dekretem papieskim.
Jan van Ruusbroec jest autorem pracy napisanej w języku środkowo-holenderskim ( Thiois ): zawiera ona jedenaście traktatów mistycznych i liczne listy i stanowi krytyczną syntezę duchowości Beguines flamandzkich i mistycyzmu reńskiego . Jego najsłynniejszym dziełem pozostaje L'Ornement des noces spirituelles , pochodzący z okresu brukselskiego. Ta praca była podejrzana o panteizm - a więc o herezję - w szczególności przez rektora Uniwersytetu Paryskiego Jean de Gersona , a później przez Bossueta .
W XV -go wieku, duchowe nauczanie spreadów Ruusbroec poprzez kompilacje jego książek wykonane przez flamandzkiego Franciszkanów Henry Herp i szeroko rozpowszechniane przez prasę pojawiającego. Tym sposobem, myśl Ruusbroec wpłynie hiszpańskiego Mistyczne XVI th wieku, a francuskiej szkoły duchowości w XVII -tego wieku.
W XIX th century, poeta i belgijski pisarz Maurice Maeterlincka przyczyniły się do odkrycia wielkiej Flamandzki Mystic, zwłaszcza w swoim artykule „Ruysbroek podziwu” ukazał się w Revue Générale w Brukseli w 1889 roku, a jego tłumaczenia w 1891 roku z ornamentem duchowego wesela .
Jednocześnie pisarz Joris-Karl Huysmans cytuje go jako punkt kulminacyjny swojej ważnej pracy - rebours : „Z czasem muszę się radować… Chociaż świat nienawidzi mojej radości, a jego chamstwo nie wie, co mam na myśli. "
Obecnie jego dzieła ( małżeństwo duchowe , siedem ogrodzeń , księga prawdy najwyższej , mieszkanie wewnętrzne i wiele innych) są nadal tłumaczone i czytane w wielu językach.
Nazwę tę otrzymało kolegium jezuickie w Brukseli (Laeken) Jan-van-Ruusbroeckollege .