James Paget

James Paget Obraz w Infobox. James Paget w 1870 roku Tytuł szlachecki
Baronet
Biografia
Narodziny 11 stycznia 1814
Great Yarmouth
Śmierć 30 grudnia 1899(w wieku 85 lat)
Londyn
Skrót w botanice Paget
Narodowość brytyjski
Zajęcia Lekarz , patolog , chirurg , naukowiec
Tata Samuel Paget ( d )
Matka Sarah Elizabeth Tolver ( d )
Rodzeństwo George Edward Paget ( w )
Małżonka Lydia North ( d ) (od1844)
Dzieci Catharine Paget ( d )
Luke Paget ( en )
Stephen Paget
Catherine Paget ( d )
Francis Paget ( en )
Mary Maud Paget ( d )
John Rahere Paget ( d )
Mary Maud Paget ( d )
Inne informacje
Pracował dla University of London (1883-1895)
Pole Lekarstwo
Członkiem Towarzystwo Królewskie
Amerykańska Akademia Sztuk i Nauk
Królewska Szwedzka Akademia Nauk
Królewska Belgijska Akademia Medyczna
Różnica Croonian Reading (1857)
Tytuł honorowy
Pan

Sir James Paget (11 stycznia 1814w Yarmouth -30 grudnia 1899w Londynie ), 1 st Baronet , to chirurg i patolog UK . Uważany jest wraz z Rudolfem Virchowem za jednego z twórców naukowej patologii medycznej. Jego praca obejmuje kursy z guzów (1851) i kursy z patologii chirurgicznej (1853). Dał mu imię na trzech chorób: choroba Pageta , w chorobie Pageta i choroby Pageta Extramammary .

Biografia

Syn piwowara i armatora, należał do wielodzietnej rodziny, a jego brat Sir George Paget (1809-1892), który miał zostać Królewskim Profesorem Fizyki na Uniwersytecie w Cambridge w 1872 r., Również zrobił błyskotliwą karierę. został Knight Commander (KCB). Uczył się w szkole dziennej w Yarmouth i najpierw musiał udać się do marynarki wojennej; ale ta orientacja została zarzucona iw wieku szesnastu lat rozpoczął praktykę u lekarza pierwszego kontaktu , któremu służył przez cztery i pół roku, podczas której poświęcił swój wolny czas na uprawianie botaniki i zgromadził dużą kolekcję flory we wschodnim Norfolk . Pod koniec swojej praktyki on i jeden ze swoich braci opublikowali bardzo obszerny esej na temat historii naturalnej Yarmouth i okolic.

W Październik 1834wstąpił jako student do szpitala św. Bartłomieja w Londynie. Mówi się, że właśnie tam prowadziłby pierwszą gazetę klubową. W tamtych czasach studenci medycyny byli w dużej mierze zdani na siebie; ich praca nie była dokładnie monitorowana, ale jest prawdopodobne, że Paget zyskał więcej niż stracił, zmuszając się do wytyczenia własnej ścieżki. Zdobył wszystkie nagrody w 1835 r. I ponownie w 1836 r .; Podczas swojej pierwszej zimowej sesji odkrył, że patogenem włośnicy jest Trichinella spiralis , glista (odkryty w tym samym roku przez biologa Richarda Owena ), którego larwy otorbiają się w ludzkich mięśniach poprzecznie prążkowanych po spożyciu zakażonej wieprzowiny. WMaj 1836zdał egzamin w Royal College of Surgeons i uzyskał uprawnienia do wykonywania zawodu. Następne siedem lat spędził w Londynie (1836-1843) w wielkim dyskomforcie, znajdując mieszkanie najlepiej jak potrafił, ponieważ jego zawód przynosił mu tylko 15 funtów rocznie, a jego ojca, który zbankrutował, nie było na to stać. . Przeżył, pisząc do czasopism medycznych i pracując w katalogach Muzeum Szpitala i Muzeum Patologii Królewskiego Uniwersytetu Chirurgii. W 1836 r. Został kustoszem muzeum szpitalnego, aw 1838 r. Demonstrantem chorobliwej anatomii w szpitalu; awansie utrudniały mu przywileje przyznane stażystom oraz fakt, że był zbyt biedny, aby mieć pomieszczenie do wykonywania operacji.

W 1841 r. Został chirurgiem w przychodni Finsbury; ale wizyta ta nie pozwoliła mu zdobyć doświadczenia w poważnych zabiegach chirurgicznych. W 1843 r. Został mianowany wykładowcą anatomii ogólnej ( anatomia mikroskopowa) i fizjologii w szpitalu oraz „naczelnikiem” uniwersytetu, który wówczas powstał przy szpitalu. Przez następne osiem lat mieszkał w murach szpitala, odpowiadając za około trzydziestu studentów na małym uniwersytecie. Oprócz swoich klas i uczniów musiał witać wszystkich nowych uczniów i doradzać im, jak pracować, jednocześnie musiał zarządzać finansami szkoły i zajmować się sprawami ogólnymi. Był więc tak nieustannie zajęty, że często spędzał tydzień lub dłużej bez wychodzenia ze szpitala.

W 1844 roku poślubił Lydię, najmłodszą córkę wielebnego Henry'ego Northa. W 1847 r. Został mianowany pomocnikiem chirurga szpitalnego i profesorem Królewskiego Uniwersytetu Chirurgii. Pełnił tę katedrę przez sześć lat i każdego roku wygłaszał sześć wykładów z patologii chirurgicznej. Pierwsza edycja tych kursów, stanowiąca główne dzieło naukowe jego życia, została opublikowana w 1853 r. Jako „Kurs patologii chirurgicznej”. W 1851 roku został wybrany członkiem Towarzystwa Królewskiego . WPaździernik 1851zrezygnował ze stanowiska naczelnika szpitala. Zyskał teraz reputację wielkiego fizjologa i wielkiego patologa: dla patologii zrobił w Anglii to samo, co Rudolf Virchow w Niemczech; ale miał ogromne trudności z rozpoczęciem praktyki i żył w dobrowolnym ubóstwie, ponieważ chciał spłacić długi ojca, a wypełnienie tego zobowiązania zajęło mu czternaście lat.

W 1871 r. Omal nie umarł na infekcję, którą nabawił się podczas sekcji zwłok i aby odciążyć swoją pracę, został zmuszony do rezygnacji ze stanowiska chirurga w szpitalu. W 1878 r. Zaprzestał działalności, ale przez następne osiem lub dziesięć lat udzielał porad, które bardzo go męczyły. W 1880 r. Wygłosił pamiętną wiadomość w Cambridge na temat elementarnej patologii, w której zauważył podobieństwa między niektórymi chorobami roślin i drzew a chorobami ludzkiego ciała.

Sir James Paget miał dar elokwencji i był jednym z najlepszych i najsmaczniejszych mówców swoich czasów. Był wybitnie towarzyski i bez najmniejszej afektacji kochał muzykę. Posiadał ten rzadki dar, jakim jest umiejętność natychmiastowego przejścia z pracy do zabawy; cieszył się wakacjami tak, jak zrobiłby to uczeń, śmiał się swobodnie, umiał czerpać maksimum szczęścia z najzwyklejszych przyjemności, był wrażliwy, chociaż wiedział, jak się kontrolować, a przepracowanie nie osłabiło jego wigoru. W nim wesołość mieszała się z największą rezerwą, nigdy nie zawiodła go wiara religijna, nie bardziej niż najbardziej skrupulatne poczucie honoru; Jako przekonany chrześcijanin utrzymywał też, że nie ma konfliktu między religią a nauką, co nie przeszkodziło mu w utrzymywaniu przyjaznych stosunków z Karolem Darwinem i Thomasem Henry Huxleyem . Przez całe życie pozostawał głęboko obcy intrygom politycznym, narodowym czy medycznym; jego ideałem była jedność nauki i codziennej praktyki lekarskiej.

Zmarł w Londynie w 1899 roku w wieku 85 lat.

Był ojcem Stephena Pageta (1855-1926), angielskiego chirurga, który jako pierwszy zaproponował teorię „gleby nasiennej” w celu wyjaśnienia przerzutów . Hospital James Paget University  (w) , Wielkiej Brytanii, został nazwany na jego cześć.

Pracuje

Jest prawdopodobne, że żaden znany chirurg, nawet John Hunter (1728-1793), nigdy nie zakorzenił swojej praktyki tak głęboko w nauce, jak Paget, ani też nie czekał dłużej, aby w końcu czerpać korzyści ze swojej pracy.

W fizjologii przyswoił sobie wszystko, co istotne z literatury angielskiej, francuskiej, niemieckiej, niderlandzkiej i włoskiej, a dzięki nieustannym studiom i pracom pod mikroskopem wzniósł się do poziomu wiedzy bardziej zaawansowanej w tamtych czasach; dlatego Robert Owen powiedział o nim w 1851 r. , że miał wybór albo zostać pierwszym fizjologiem w Europie, albo ustanowić pierwszą praktykę chirurgiczną w Londynie z tytułem baroneta. Jego fizjologiczne wykłady w szpitalu Saint-Barthélemy były główną przyczyną rozkwitu jego szkoły, która w 1843 roku osiągnęła najniższy punkt.

W patologii jego praca była jeszcze ważniejsza. Zajmował miejsce w patologii, którą śmierć Huntera pozostawiła pustą w 1793 roku; zamyka okres przemian, który nastąpił po tym wielkim naukowcu, okres, który pomimo swej wielkości cierpiał z powodu braku nowoczesnego mikroskopu i otwiera drogę do dzisiejszej patologii i bakteriologii . Największym osiągnięciem Pageta jest to, że wszędzie w patologii wprowadził zastosowanie mikroskopu , a szczególnie w patologii guzów. On i Virchow można naprawdę uważać za twórców współczesnej patologii; a wykłady Pageta na temat patologii chirurgicznej można podziwiać tak samo, jak wykłady Virchowa na temat patologii komórkowej.

W 1851 roku zaczął ćwiczyć chirurgię w pobliżu Cavendish Square, ale na sukces zawodowy musiał jeszcze poczekać kilka lat. W 1854 lub 1855 roku sytuacja zmieniła się pomyślnie; w 1858 r. został mianowany chirurgiem nadzwyczajnym królowej Wiktorii , aw 1863 r. chirurgiem zwyczajnym księcia Walii. Przez wiele lat miał największą i najtrudniejszą praktykę chirurgiczną w Londynie. Jego dni rzadko trwały krócej niż szesnaście lub siedemnaście godzin. Przypadki, które zostały mu przesłane do ostatecznej oceny, a było to szczególnie częste, to nowotwory i wszelkiego rodzaju choroby kości i stawów, a także wszystkie przypadki neurotyczne z objawami istotnymi dla operacji. Podziwiamy w nim naukowca bardziej niż chirurga, ale jego nazwisko wiąże się też z pewnym wielkim postępem praktycznym.

Oprócz wspomnianej wyżej przyczyny włośnicy , odkrył i nazwał chorobę Pageta piersi oraz chorobę Pageta kości (osteitis deformans); jako pierwszy opowiedział się także za wycięciem guza zamiast amputacji kończyny w przypadku mięsaka szpikowego.

Publikacje

Oprócz publikacji wymienionych w dziale biograficznym i jego skromniejszych prac redagował również

Nagrody

Uwagi i odniesienia

  1. (en) Herbert. Schlossberg , Konflikt i kryzys w życiu religijnym późnego wiktoriańskiego Anglana , New Brunswick, NJ, Transaction Publishers,2009, 322  str. ( ISBN  978-1-4128-1027-2 , czytaj online ) , str.  46

Zobacz też

Bibliografia


Linki zewnętrzne