Jacques Van den Bussche
Jacques Van den Bussche
Jacques Van den Bussche to francuski malarz i ilustrator urodzony w dniu24 maja 1925w Marsylii ( Bouches-du-Rhône ), zmarł dnia3 września 2001 r.w Venelles (Bouches-du-Rhône). Swoje prace Jacques Van den Bussche lub Jacques VDBussche podpisuje w dwóch linijkach imienia i nazwiska, jego malarstwo wpisuje się w ciąg symboliki , surrealizmu i ekspresjonizmu , a czasami mylnie przypisuje się mu niezwiązane z jego twórczością pejzaże morskie Saint- Tropez . są przez Fernanda Van den Bussche (1892-1975), który podpisuje VAN DEN BUSSCHE .
Biografia
Urodzony 24 maja 1925 w Marsylii, Jacques Van den Bussche był kolejno uczniem École des Beaux-arts de Marseille w 1943 i École nationale supérieure des Beaux-arts de Paris w 1945. Pierwsze osobiste wystawy miał w Casablance w 1952 i 1954, a następnie zainstalować na 2 kwadratowy Gabriel Fauré w 17 th dzielnicy Paryża , został w 1961 roku, w tym Philippe Cara Costea , Jack Chambrin , George Feher i Alain Mongrenier , jeden ze stałych artystów Jean-Claude Bellier galerii w Paryżu.
Ilustracje wektorowe
Składki bibliofilskie
-
Jean Giono , Works , dziesięć tomów ilustrowane płyt spośród tekstu przez Louis Berthomme Saint-André , Alain Bonnefoit , Maurice Buffet , Jacques van den Bussche, Jannick Carron, Jean Carzou , Jean Cluseau-Lanauve , Jean Commère , André Dunoyer de Segonzac , Jean Le Guennec, Charles Guillaud , Pierre Lelong , Daniel Lourradour, Serge Markó , Jacques Pecnard , Gaston Sebire Aimé Daniel Steinlen, Jean-Baptiste Valadié, 1750 numerowanych egzemplarzy, edycje Pierre de Tartas , Bièvres / Gallimard, Paryż, 1974-1976.
Projekty okładek
-
Didier Anzieu i René Kaës , Kronika grupy - Grupa Zaginiony Raj , zbiór „Nieświadomość i kultura”, Dunod, 1976.
- René Kaës, Haydée Faimberg, Micheline Enriquez i Jean-José Baranes, Transmisja życia psychicznego między pokoleniami , kolekcja „Unconscious and culture”, Dunod, 1993.
-
Alberto Eiguer , André Carel, Francine André-Fustier, Françoise Aubertel, Albert Ciccone i René Kaës, The Generation , kolekcja „Unconscious and Culture”, Dunod, 1997.
-
Jean Bergeret i Wilfrid Reid, Narcyzm i stany z pogranicza , zbiór „Nieświadomość i kultura”, Dunod, 1999.
- Pod redakcją Didiera Anzieu, Les koperty psychiques , zbiór „Unconscious and culture”, Dunod, 2000.
- Pod kierunkiem René Kaësa, Cierpienie i psychopatologia powiązań instytucjonalnych , zbiór „Nieświadomość i kultura”, Dunod, 2005.
- Olivier Nicolle i René Kaës, Instytucja w dziedzictwie – Mit założenia, transmisje, przekształcenia , kolekcja „Nieświadomość i kultura”, Dunod, 2008.
- Pod kierunkiem René Kaësa i Catherine Desvignes, Le travail psychique de la formation - Entre alienation et transform , kolekcja „Unconscient et culture”, Dunod, 2011.
- Pod redakcją Alberta Ciccone , La part bébé de soi - Podejście kliniczne , zbiór "Unconscious and culture", Dunod, 2012.
Wystawy
Wystawy osobiste
- Galerie Jean-Claude Bellier, Paryż, 1961, 1964, kwiecień-maj 1970.
Wystawy zbiorowe
- Salon de la Jeune Peinture , Grand Palais , Paryż, od 1953 roku.
-
Salon d'Automne , Grand Palais, Paryż, październik-listopad 1960.
-
Souvenir de Corot - André Dunoyer de Segonzac , Richard Bellias, Philippe Cara Costea , André Dignimont , Jacques Van den Bussche... , Maison des enfants, Viroflay , 1961.
Krytyczny odbiór
-
„Oczywista integracja z dziełem sztuki Natura + Człowiek (by użyć wyrażenia Vincenta van Gogha ), znajdziecie to na każdym obrazie Jacquesa Van den Busschego, który pieści ciało „kobiecego aktu lub ozdabia je fiolet czerwonej kamizelki. " - Guy Dornand
-
„Dzięki ekonomii środków – która jest jednym z przywilejów sztuki nowoczesnej i wielkim wkładem sztuki abstrakcyjnej – Van den Bussche, dzięki jedynej magii kolorów, pogrąża nas w kosmicznej orgii prostych sił. „ - André Parinaud
-
„Pejzaże i porty, z których wyłaniają się dziwaczne postacie, niepokojące kwiaty, drzewa z innego świata. " - Gerald Schurr
-
„Maluje wędrowne postacie. Jego malarstwo nasycone cennością przypomina malarstwo Odilona Redona ” – Słownik Bénézit .
-
„Jacques Van den Bussche reprezentuje grupy ameboidalne, których elementy łączą się w ogromne ciało: kilka głów, kilku członków to, jak u Hydry , wspólne wyrostki. Te połączone, chimeryczne, proteanowe ciała reprezentują podstawową jednostkę organiczną, zawsze zagrożoną fragmentacją lub duplikacją. Ogranicz reprezentacje, w których nie wiemy już, gdzie jest ciało, gdzie zaczyna się grupa. Ta sama koperta, ten sam pojemnik trzyma je razem. » - Gilles J. Guglielmi i Claudine Haroche
Zbiory publiczne
kolekcje prywatne
- Jean-Claude Bellier, Paryż, oleje na płótnie, w tym Portret Jean-Claude Bellier .
Bibliografia
-
Rejestry stanu cywilnego miasta Marsylia, podając datę 24 marca wskazaną przez Słownik Bénézit do poprawienia.
-
Bénézit Dictionary, Gründ, 1999, vol.3, s. 47 .
-
Guy Dornand, Jacques Van den Bussche , Éditions Galerie Jean-Claude Bellier, 1961.
-
André Parinaud, Jacques Van den Bussche , Éditions Galerie Jean-Claude Bellier, 1970.
-
Gérald Schurr, Le guidargus de la peinture , Les Éditions de l'Amateur, 1996, s. 132 .
-
Gilles J. Guglielmi i Claudine Haroche, Duch ciała, demokracji i przestrzeni publicznej , PUF, 2015.
-
Millon SVV, „Dla przyjemności” – 50 lat zapału: Jean-Claude Bellier , katalog, Hôtel Drouot, Paryż, 17 grudnia 2010, s. 2, 64-67
Załączniki
Bibliografia
- Guy Dornand, Jacques Van den Bussche , Éditions Galerie Jean-Claude Bellier, Paryż, 1961.
-
André Parinaud , Jacques Van den Bussche , Éditions Galerie Jean-Claude Bellier, Paryż, 1970.
-
Gérald Schurr , Le Guidargus de la peinture , les Éditions de l'Amateur , 1996.
-
Emmanuel Bénézit , Słownik malarzy, rzeźbiarzy, projektantów i rytowników , Gründ, 1999.
- Gilles J. Guglielmi i Claudine Haroche, Duch ciała, demokracji i przestrzeni publicznej , Presses Universitaires de France , 2015.
Archiwa
Linki zewnętrzne