Jacques Trorial

Jacques Trorial
Rysunek.
Jacques Trorial w 2017 roku.
Funkcje
Sekretarz Stanu ds. Edukacji Narodowej
10 lipca 1968 - 20 czerwca 1969
( 11 miesięcy i 10 dni )
Prezydent Charles de Gaulle
Rząd Couve de Murville
Poprzednik Marie-Madeleine Dienesch
Następca Pierre Billecocq
Poseł francuski
3 kwietnia 1967 - 12 sierpnia 1968
( 1 rok, 4 miesiące i 9 dni )
Wybór 12 marca 1967
Ponowna elekcja 30 czerwca 1968
Okręg wyborczy 7 e Meurthe et Moselle
Grupa polityczna UDR
Poprzednik Louis Dupont
Następca Robert Richoux
Biografia
Imię urodzenia Jacques Leon Trorial
Data urodzenia 8 lutego 1932
Miejsce urodzenia Saulnes ( Francja )
Narodowość Francuski
Partia polityczna UD- V e
UDR
Ukończyć IEP Strasburg
IHEDN
Zawód Podprefekt

Jacques Trorial , urodzony dnia8 lutego 1932w Saulnes jest wyższym urzędnikiem i politykiem francuskim .

Zastępca 7 th  powiat Meurthe i Mozela w 1967 był krótko Ministrowie edukacji Wielkiej Brytanii po wydarzeniach z maja 1968 roku . Następnie kierował różnymi organizacjami transportu morskiego i rzecznego .

Biografia

Jacques Trorial jest synem Gilberta Troriala, brygadzisty w Société des aciéries de Longwy .

Młodzież i szkolenie

Po ukończeniu zajęć w Lycée de Longwy i uzyskaniu licencji prawniczej i dyplomu Instytutu Nauk Politycznych w Strasburgu w 1952 r. Był regionalnym audytorem w Institut des Hautes Etudes de la Defense Nationale (IHEDN) w 1959 r. .

Odbywa służbę wojskową od Marzec 1957 w Wrzesień 1958 . Jest honorowym kapitanem służby sztabowej .

Kariera administracyjna

Zaprzysiężony ekspert ds. Szkód wojennych przemysłowych i handlowych delegacji Ministerstwa Odbudowy i Mieszkalnictwa Bas-Rhin (Marzec 1953-Kwiecień 1955), zostaje następnie przyłączony do prefektury Meuse d 'Kwiecień 1955 w 1 st marca 1957.

Po dwuletnim kursie został mianowany szefem sztabu prefekta Ardennes (1958) i Lot-et-Garonne (1959), wówczas sub-prefekt okręgu Bar-sur-Aube (1963).

Chargé de mission w gabinecie ministra spraw wewnętrznych, został zastępcą, a następnie szefem serwisu informacyjnego burmistrzów i radnych generalnych (1964-1967).

dostępne od Marzec 1967 w Grudzień 1969, zostaje przywrócony, mianowany podprefektem hors classe, a następnie umieszczony, dekretem z 14 maja 1975, w specjalnej dostępności (bez leczenia). Odszedł na emeryturę w 1992 roku.

Mandaty polityczne

Został wybrany zastępca 7 th  powiat Meurthe i Mozela12 marca 1967i wybrano ponownie 30 czerwca 1968. W dniu został mianowany sekretarzem stanu ds. Edukacji narodowej12 lipca 1968w rządzie Couve de Murville pod koniec prezydentury Charlesa de Gaulle'a .

Odegrał decydującą rolę w wznowieniu edukacji narodowej po 68 maja , będąc specjalnie powierzonym przez premiera Maurice'a Couve de Murville i ministra edukacji narodowej Edgara Faure'a , odpowiedzialnym za zapewnienie powrotu do szkoły i na uniwersytet. od września doListopad 1968, aby nadrobić kilkumiesięczne opóźnienie w zakresie wyposażenia szkół i uniwersytetów (uruchomienie uniwersytetów w Dauphine , Vincennes i Villetaneuse ) oraz wznowić stałe kształcenie. Odszedł z urzędu prawie rok później20 czerwca 1969.

Kariera w organizacjach transportowych

Jest prezesem Stowarzyszenia na rzecz Ekspansji Przemysłowej Lotaryngii (1969-1973) i członkiem Krajowej Komisji Planowania Regionalnego (1969-1973).

Członek Rady Gospodarczej i Społecznej Regionalnego w Île-de-France od 1982 do 2002 roku był stały sprawozdawca komisji finansów (1989-1995) i przewodniczący komisji planowania regionalnego (1995-1998).

Został Przewodniczącym Rady Dyrektorów Autonomicznego Portu Paryża wCzerwiec 1970 (honorowy prezes i administrator od Luty 1997).

Założył komitet armatorów rzecznych w 1971 r., Któremu przewodniczył do 1988 r. Oraz komitet łącznikowy ds. Promocji drogi wodnej do 1987 r.

Pełni również różne mandaty i funkcje w organizacjach transportowych:

Był prezesem Stowarzyszenia na rzecz rozwoju francuskich portów od października 1986 do 2013 roku

[ref. niezbędny]

, a następnie wiceprzewodniczący Union des ports de France (UPF) od 2013 r.

W grudzień 2020po śmierci Valéry'ego Giscarda d'Estainga jest jedynym wciąż żyjącym byłym członkiem francuskiego rządu pod przewodnictwem Charlesa de Gaulle'a .

Dekoracje

Bibliografia

  1. Współczesny świat Lotaryngii , op. cit.
  2. Antoine Porcu (pref. Gilles Perrault ), Przygody i nieszczęścia nietypowego Franco-Sarde'a , Épinay-sur-Orge, Digraphe, 1999, s. 145 ( ISBN  2-84237-025-2 ) .
  3. https://www.munzinger.de/search/portrait/Jacques+Trorial/0/12325.html .
  4. http://www.anciens-iep-strasbourg.com/actualites/trophee-de-l-annee/30-trophee-1996-jacques-trorial .
  5. Strona Zgromadzenia Narodowego .
  6. Jacques Trorial na stronie Ministerstwa Edukacji Narodowej .
  7. Clotilde Martin , „  Porty morskie potrzebują portów śródlądowych  ” , na L'Antenne ,15 listopada 2018 r.
  8. Zespół UPF | Port de France na oficjalnej stronie UPF .
  9. „  Dwunastu ocalałych z rządowego gaullizmu  ” , na stronie Lasemainedecastres.fr (dostęp 31 lipca 2020 r . ) .
  10. The Monitor, „  National Order of the Legion of Honor  ”, The Monitor of Public Works and Building ,16 kwietnia 1999( czytaj online , sprawdzono 30 lipca 2020 r. ).

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne