| Narodziny |
25 lutego 1921 Paryż |
|---|---|
| Śmierć |
24 października 2017 r.(96 lat) Chatou |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Dziennikarz |
| Pracował dla | Dziś wieczorem , Zespół , Wyzwolenie , Le Matin de Paris |
|---|---|
| Sport | Sport kolarski |
Jacques Marchand , urodzony dnia25 lutego 1921w Paryżu ( 18 th arrondissement) i zmarł24 października 2017 r.in Chatou (Yvelines), jest francuskim dziennikarzem sportowym .
Specjalizując się w szczególności w kolarstwie , był twórcą Tour de France de l'Avenir . Jest także historykiem dziennikarstwa sportowego, pisarzem rowerowym, autorem kilku książek.
Po debiucie w L'Écho des Sports w 1942 roku, gdzie Jacques Marchand relacjonował mecze bokserskie i koszykarskie, został powołany do STO w Niemczech . Ucieka i schodzi do podziemia. Po wyzwoleniu Francji przekonany o swoim powołaniu dziennikarskim zaangażował się m.inLuty 1946, przez dziennik sportowy Sports , jedną z trzech gazet sportowych (wraz z Élans i L'Équipe ) upoważnioną do ukazywania się. Następnie napisał do „ Tonight” , a potem do „ Liberation” . W 1955 związał się z dziennikiem L'Équipe , gdzie z szefa sekcji kolarskiej został zastępcą redaktora naczelnego . Bliski współpracownik Jacquesa Goddeta , z którym śledzi Tour de France , przez 15 lat był „głosem Touru” w „Radio Tour”, mającym na celu informowanie dyrektorów sportowych i obserwatorów o postępach wyścigu.
W 1977 odszedł z L'Équipe do Le Matin de Paris , obejmując stanowisko dyrektora ds. sportu. Jednocześnie był stałym współpracownikiem Miroir du cyclisme .
W zawodzie dziennikarzy sportowych Jacques Marchand był jednym z kierowników Union Syndicale des Journalistes Sportifs de France , obecnie Union des Journalistes Sportifs de France, której jest honorowym prezesem.
Uczestniczył w działaniach CFPJ, centrum szkoleniowo-rozwojowego dla dziennikarzy .
W 1961 roku grupa Équipe-Le Parisien libéré powierzyła mu zadanie zorganizowania nowych zawodów, których był promotorem: międzynarodowej imprezy kolarskiej, przeznaczonej dla kolarzy amatorów. Celem jest, aby elita amatorów Europy Zachodniej rywalizowała na francuskich drogach z mistrzami kolarstwa ze Wschodu. Oczywiście istnieje już taka rywalizacja o powołanie do spotkania między biegaczami dwóch bloków geopolitycznych: Wyścig Pokoju . Jednak zdaniem wielu obserwatorów FFC stosuje restrykcyjną politykę selekcji dla tej rasy. Co więcej, francuscy kolarze, w przeciwieństwie do Belgów, wahają się przed przekroczeniem „ żelaznej kurtyny ” na wyścig, którego profil wydaje im się błędnie przypominający bardziej klasykę niż zawody górskie. Dlatego Jacques Marchand proponuje sprowadzenie państwowych sportowców ze Wschodu, aby rywalizować w imprezie etapowej opartej na Tour de France : Tour de l'Avenir . Ta sama trasa, ale krótsze etapy i krótszy czas trwania wyścigu zgodnie z regulaminem do 15 dni. Potrzebę takiego spotkania uwidoczniły trzy kolejne sukcesy biegaczy NRD na „amatorskich” mistrzostwach świata: w 1958 i 1959 zwycięstwo Gustava-Adolfa Schura , w 1960 sukces Bernharda Ecksteina . W tym samym roku w Rzymie sowiecki Wiktor Kapitonow wywalczył tytuł olimpijski w wyścigu szosowym… Mimo obecności biegaczy ze Wschodu od kilku lat (Polacy z 1961 roku, jeden z nich Józef Gawliczek, prezentujący dobre wydziały wspinaczy i finiszujący 11 th w końcowej klasyfikacji pierwszego Tour de l'Avenir), konfrontacja miała miejsce bardzo rzadko. Federacje rowerowe krajów Europy Wschodniej poprosiły o wzajemność w wartościach krajowych wyborów między „Przyszłością” a „Pokojem”. Z wyjątkiem roku 1963, potem 1966, sowieccy zawodnicy byli tylko biegaczami niższej rangi lub wstrzymali się od głosu, Polacy, Czesi i Słowacy, Bułgarom brakowało potencjalnych zwycięzców, a biegacze Niemiec Wschodu nie byli z powodów politycznych. Niewątpliwie również podejście na wielką górę wymagało etapów przygotowania, techniki, fizycznej i psychicznej mało branej pod uwagę podczas tworzenia imprezy. Jednak w pierwszych latach istnienia Tour de l'Avenir wyłonił mistrzów: Felice Gimondi , Lucien Aimar , Joop Zoetemelk , Lucien Van Impe osiągnęli wspaniałe klasy w tych zawodach. W tym sensie Jacques Marchand wygrał mecz. Reszta historii tej rasy jest bardziej chaotyczna. To, że przetrwało pod różnymi etykietami, które kojarzymy z nim nazwiskami Sergei Soukhoruchenkov , Greg LeMond , Olaf Ludwig , z Kolumbii , świadczy o tym, że istniała tam „Przyszłość”, zainicjowana przez Jacquesa Marchanda w 1961 roku.
Jako organizator wyścigów rowerowych Jacques Marchand należy do Międzynarodowego Stowarzyszenia Organizatorów Wyścigów Rowerowych (AIOCC) . W 1965 był sekretarzem generalnym utworzonej przez siebie sekcji wyścigów „amatorskich”, w szczególności z organizatorami Wyścigu Pokoju . Funkcje te opuścił pod koniec 1984 roku, kiedy „otwarte” wyścigi rozwiązały problem podziału kolarstwa na dwa obszary geopolityczne.
Jacques Marchand, którego zaangażowanie w życie kolarskie zostało dostrzeżone, został historykiem dziennikarstwa sportowego. W szczególności wydał książkę o pionierskich dziennikarzach, którzy w większości pisali w dziedzinie kolarstwa: rywalizacja Pierre'a Giffarda i Henri Desgrange'a miała być źródłem powstania Tour de France .
Jacques Marchand jest członkiem komitetu honorowego Académie du basket-ball français .