| Narodziny |
18 lipca 1911 Dobrze więc |
|---|---|
| Śmierć |
20 marca 1992 r.(w wieku 80 lat) Montreal |
| Imię i nazwisko | John Stewart Marshall |
| Narodowość | kanadyjski |
| Trening |
Queen's University Uniwersytet Cambridge |
| Zajęcia | Meteorolog , fizyk , profesor |
| Pracował dla | National Research Council Canada , McGill University |
|---|---|
| Różnica | Medal Pattersona (1961) |
John Stewart Marshall (1911-1992) był kanadyjskim badaczem II wojny światowej, a następnie profesorem fizyki i meteorologii na Uniwersytecie McGill w Montrealu od 1945 roku do przejścia na emeryturę w 1979 roku. Był znany ze swoich badań nad fizyką chmur i opadów atmosferycznych , ale przede wszystkim za bycie pionierem radarów pogodowych .
Stewart Marshall urodził się dnia 18 lipca 1911w Welland ( Ontario ), Kanada. Uczęszczał do Queen's University w Kingston, gdzie w 1931 uzyskał tytuł licencjata z fizyki i matematyki, aw 1933 tytuł magistra, pisząc pracę o rozpraszaniu elektronów przez folie metaliczne. Po przerwie na wyleczenie się z gruźlicy wstąpił na stypendium na Uniwersytet Cambridge, aby studiować fizykę jądrową .
Marshall został odwołany do Kanady w 1939 roku, aby dołączyć do Narodowej Rady Badawczej Kanady w Ottawie i uczestniczyć w wysiłku wojennym. W Kanadzie najpierw zajmował się problemami balistycznymi , a następnie eksperymentami z zupełnie nowym wynalazkiem, radarem . Był jednym z pierwszych, którzy rozpoznali, że artefakt, który czasami zasłaniał statki i samoloty w danych radarowych, był spowodowany deszczem i śniegiem . W 1943 r. Marshall przeszedł operację klatki piersiowej, aby zwalczyć ponowne pojawienie się gruźlicy, a następnie objął kierownictwo projektu „Stormy Weather” kanadyjskiego Departamentu Obrony Narodowej, którego celem było znalezienie zastosowania dla tych pasożytniczych ech. Analiza właściwości rozproszenia wstecznego z opadami stało się jasne, że niepożądana ingerencja opracowano nowy sposób obserwowania atmosferę .
Zaraz po wojnie Marshall i RH Douglas utworzyli Stormy Weather Group na Uniwersytecie McGill i kontynuowali swoją pracę. Grupa wykorzystała różne instrumenty do badania podstawowych właściwości opadów atmosferycznych. Ten ostatni udał się do Dawson College , na południe od głównego kampusu uniwersyteckiego.
W połowie lat pięćdziesiątych wkład Stormy Weather Group obejmował badanie fizyki chmur, właściwości echa opadów radarowych, pierwsze zastosowania radaru do badania burz oraz monitorowanie opadów na większą skalę. Niektóre z tematów ściśle związanych z Marshallem to rozkład wielkości kropli , badanie nachylenia śnieżnej virga , fluktuacja sygnału radarowego, koalescencja i wyświetlacze radarowe, takie jak CAPPI i HARPI . W 1968 r. potrzeba bardziej trwałego radaru doprowadziła do zbudowania obecnego obserwatorium, które później nazwano JS Marshall Radar Observatory na cześć założyciela grupy badawczej.
W tym samym czasie, gdy Marshall kierował grupą badawczą, był profesorem fizyki i meteorologii na Uniwersytecie McGill. Działalność „Grupy Pogody Burzowej” przyciągała coraz więcej absolwentów, co w dużej mierze doprowadziło do powstania w 1959 roku pełnoprawnego wydziału meteorologicznego , pierwszego w Kanadzie. Jako dyrektor i założyciel Stewart Marshall miał głęboki wpływ na nauczanie meteorologii, jego wydział służył jako model do stworzenia pół tuzina programów w całej Kanadzie.
Marshall i RC Langille, kolega z Ottawy, byli jedynymi Kanadyjczykami, którzy uczestniczyli w pierwszej konferencji meteorologii radarowej w Massachusetts Institute of Technology (MIT) w 1947. Trzecią konferencję zorganizował w McGill w 1952 z dwoma swoimi pierwszymi doktorantami. : Walter Hitschfeld i Kenrick Gunn. Marshall zorganizowano także 11 th konferencji w Boulder w 1964 roku, współfinansowany przez Amerykańskie Towarzystwo Meteorologiczne (AMS) i Międzynarodowej Unii Nauk Radiowych (lekarska) i 13 th Konferencji w 1968 roku, z powrotem do Montrealu .
Stewart Marshall i jego doktorant, Walter Palmer, zasłynęli pracą nad rozkładem kropel deszczu na średnich szerokościach geograficznych, co zaowocowało zależnością między zwrotnością radaru (Z jak odbicia ) a natężeniem opadów (R): zależność ZR .
Marszałek opublikował wiele artykułów. Służył w licznych komitetach naukowych i edukacyjnych w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, w tym Fellow i wyrażenia na pokładzie Amerykańskie Towarzystwo Meteorologiczne (AMS) od 1965 do 1967 roku został wybrany Fellow w Royal Society of Canada. W 1953.
Otrzymał kilka nagród: