System J-Alert (全国瞬時警報システム, Zenkoku Shunji Keihō Shisutemu , „Narodowy system natychmiastowego ostrzegania” ) jest narodowym systemem ostrzegania uruchomionym w Japonii wluty 2007. Jest przeznaczony do szybkiego powiadamiania opinii publicznej o różnych zagrożeniach. System został opracowany w nadziei, że wczesne ostrzeżenia przyspieszą czas ewakuacji i pomogą koordynować działania w sytuacjach kryzysowych.
J-Alert to system satelitarny, który umożliwia władzom szybkie wysyłanie ostrzeżeń do mediów i obywateli bezpośrednio za pośrednictwem ogólnokrajowego systemu głośników , telewizji , radia , poczty elektronicznej i SMS - ów . Według władz japońskich powiadomienie lokalnych urzędników zajmuje około sekundy, a przekazanie wiadomości obywatelom zajmuje od 4 do 20 sekund. Do końca powinna zostać zainstalowana ulepszona wersja odbiorników J-Alertmarzec 2019. Nowsze modele będą w stanie przetwarzać informacje automatycznie w ciągu 2 sekund, w porównaniu ze starszymi modelami, co może zająć do 20 sekund.
Wszystkie ostrzeżenia, z wyjątkiem ostrych ostrzeżeń pogodowych, są wydawane w pięciu językach: japońskim, angielskim, mandaryńskim, koreańskim i portugalskim (Japonia ma małe społeczności chińskie, koreańskie i brazylijskie). Na przykład ostrzeżenia zostały wydane w tych językach podczas trzęsienia ziemi i tsunami w 2011 roku u wybrzeży Pacyfiku w Tōhoku . Ostrzeżenia o poważnych warunkach pogodowych są wydawane tylko w języku japońskim.
W przypadku NHK i innych kanałów telewizyjnych w sytuacjach awaryjnych system wykorzystuje standardową usługę ISDB i transmisję 1seg (in) do automatycznego włączania wszystkich radioodbiorników i telewizorów z technologią 1seg i umieszczania ich na NHK w obszarach zagrożonych.
Dyfuzje J-Alert są realizowane zarówno przez system naziemny, jak i satelitę Superbird-B2 (w) .
Wiele prefektur i obszarów miejskich zwleka z przyjęciem tego systemu. Kiedy został wprowadzony, japoński rząd miał nadzieję, że 80% kraju będzie wyposażone w system J-Alert w 2009 roku. Jednak w 2011 roku tylko 36% kraju było objęte systemem. Koszt jest głównym czynnikiem odstraszającym, ponieważ początkowa instalacja systemu szacowana jest na około 430 milionów jenów, a roczna konserwacja na około 10 milionów jenów.
w maj 2013uwzględniono 99,6% gmin w kraju.