| Zajęcia | Filozof , tłumacz |
|---|---|
| Okres aktywności | XIII th century |
| Religia | judaizm |
|---|---|
| Wpływem | Averroes , Al-Fârâbî |
Isaac Albalag jest uczony i filozof żydowski hiszpański w drugiej połowie XIII th wieku .
Albalag , filozof, racjonalista i awerroista , przekracza granicę wytyczoną przez Mojżesza Majmonidesa : jego interpretacja historii stworzenia jest ściśle zgodna z tezą Arystotelesa o wieczności świata i jest za to traktowany jak heretyk.
Jego najbardziej znanym dziełem jest tłumaczenie Mahahid al-Falasifa (tendencji filozofów) autorstwa Al-Ghazâlî . W rzeczywistości przetłumaczył tylko rozdziały dotyczące logiki i metafizyki . Jednak działał również jako komentator, korygując poglądy filozofów, tak jak zrobił to Al-Ghazâlî w swoim Tahafut al-Falasifa ( Niespójność filozofów ).
Albalag zauważa, że Al-Ghazâlî nie obala filozofów, ale własne błędy, które popełnił nie na podstawie oryginalnych tekstów Arystotelesa, ale na tych komentatorach, jak Awicenna . Albalag kieruje również ten sam zarzut do Majmonidesa , kiedy nie podąża za Arystotelesem, zwłaszcza w sprawie wieczności świata.
Pisząc swoje dzieło, Albalag dąży do jednego głównego celu: obalenia przekonania, że filozofia ma tendencję do podważania podstaw religii. Wręcz przeciwnie, zgodziliby się (według niego) w podstawowych zasadach każdej religii pozytywnej, a mianowicie:
Co więcej, mają ten sam cel: szczęście ludzkości. Filozofia zwracałaby się do jednostki, a religia do mas, co wyjaśnia ich różnice w ustalaniu prawd: filozofia demonstruje, podczas gdy religia uczy.
Jednak Albalag, zainspirowany Awerroesem , nie twierdzi, że doktryny filozoficzne muszą w pełni pokrywać się z doktrynami religijnymi: naga prawda filozoficzna jest szkodliwa dla mas, zmuszając Pismo Święte do dostosowania ich języka:
„To dlatego podwójnie się myli, ten, kto odrzuca prawdę filozoficzną, ponieważ wydaje się ona zaprzeczać Pismu: po pierwsze, ponieważ nie zrozumiał prawdziwego znaczenia Pisma Świętego; po drugie, ponieważ wyciąga z tego, że prawdziwe argumenty filozofii nie mogą być rozstrzygające. "
W przypadkach, w których adekwatność między rozumem a objawieniem wydaje się naprawdę niemożliwa, Albalag, idąc dalej niż zarys Awerroesa , dochodzi do sformułowania tezy o podwójnej prawdzie , wygłoszonej w tym samym czasie poza Pireneje przez łacińskich awerroistów , i który tego uczy Prawda filozoficzna i prawda prorocza to dwie prawdy, które mogą być ze sobą sprzeczne, chociaż się wzajemnie nie wykluczają . W ten sposób Albalag nie waha się poprzeć w swoim tekście Prostowanie doktryn, że dwa sprzeczne stanowiska, jedno odnoszące się do wiary, a drugie do racjonalnego wysiłku, mogą bez problemu współistnieć w umyśle filozofa: „W wielu punktach, przekonasz się, że moja racjonalna opinia jest sprzeczna z moją wiarą, bo wiem przez wykazanie, że taka rzecz jest prawdą z natury, a jednocześnie wiem, ze słów proroków, że cudem jest odwrotnie ” .
Wydaje się jednak, że udało mu się to w wyniku własnych spekulacji, łącząc nie dające się pogodzić teorie Awerroesa i Al-Ghazâlî : nauczanie filozoficzne jest prawdziwe z punktu widzenia spekulacji, a nauczanie objawione jest prawdziwe w pewnym sensie . wyższy poziom, poziom proroctwa, te dwa punkty nie są takie same. Proroka może zrozumieć tylko prorok, a filozofa tylko filozof, jak wyznał Al-Ghazâlî w późniejszym dziele Munkid .