Narodowy Instytut Historii Sztuki

Institut national d'Histoire de l'Art (Inha) jest instytucją szkolnictwa wyższego i badań francuskiego, uznawane za wielką instytucją , stworzonego i regulowane dekretem n o  2001-621 z dnia12 lipca 2001.

Misją Instytutu jest „rozwijanie działalności naukowej i przyczynianie się do międzynarodowej współpracy naukowej w dziedzinie historii i dziedzictwa sztuki  ” poprzez prowadzenie „działalności badawczej, szkoleniowej i upowszechniającej wiedzę”. Znajduje się w Paryżu , w galerii Colbert , w której mieści się Wydział Studiów i Badań oraz w czworoboku Richelieu , w szczególności wokół sali Labrouste , w której mieści się dział Biblioteki i Dokumentacji , beneficjent w 2003 r. Ze zbiorów Biblioteki im. Sztuka i archeologia stworzona w 1897 roku i początkowo oferowana w 1917 roku przez Jacques'a Douceta na Uniwersytecie Paryskim. Działalność badawcza podzielona jest na 8 głównych dziedzin, obejmujących wszystkie obszary i okresy historii sztuki, muzealnictwa, historii zbiorów i technik artystycznych, a także rynek sztuki. ”Sztuka. Instytut przyjmuje tymczasowo i na stałe pracowników naukowych, kuratorów, wykładowców, internatów i doktorantów w celu finansowania ich pracy.

Cele i początki

Zjednocz historyków sztuki

INHA wypełnia pewną lukę we francuskim świecie badawczym, ponieważ w tej dziedzinie było stosunkowo niewiele uniwersytetów, a zespoły były rozproszone. Aby zaradzić tej sytuacji, w 1973 roku Jacques Thuillier zasugerował Georgesowi Pompidou utworzenie tego typu instytutu. Jednak w tym czasie sugestia pozostała bez odpowiedzi. W 1983 r. Pomysł został ponownie podjęty, z większym sukcesem, ponieważ André Chastel został upoważniony przez premiera Pierre'a Mauroya do sformułowania propozycji w tym kierunku. Jej raport został opublikowany w tym samym roku.

W 1986 roku powstało stowarzyszenie noszące już nazwę Narodowego Instytutu Historii Sztuki pod przewodnictwem historyka sztuki Antoine'a Schnappera . Raport został zamówiony od Marca Fornacciari, który postrzega instytut jako dostawcę usług badawczych. Na marginesie międzynarodowego kongresu historii sztuki, który odbył się w Strasburgu , Jack Lang ogłosił powstanie Międzynarodowego Instytutu Historii Sztuki w Paryżu.

Perspektywa przeprowadzki Biblioteki Narodowej od 1990 roku pozwoliła na ponowne wykorzystanie jej przestrzeni pod instalację instytutu połączonego z Narodową Biblioteką Sztuki. Raport powierzony Michelowi Melotowi idzie w tym kierunku. Pod koniec 1991 roku rząd przystąpił do utworzenia dwóch odrębnych jednostek, Międzynarodowego Instytutu Historii Sztuki z jednej strony, którego zapowiedź powierzono Pierre'owi Encrevé oraz Narodowej Bibliotece Sztuki na inne.

Pod koniec 1992 r. Zmierzamy w kierunku utworzenia międzynarodowego centrum historii sztuki, w skład którego wejdą ww. Instytut i Biblioteka, do którego dołączyłaby Narodowa Szkoła Dziedzictwa . W tym samym czasie François Fossier i Françoise Benhamou opublikowali także raporty określające funkcjonowanie przyszłej biblioteki, która połączyłaby różne istniejące wcześniej biblioteki (które ostatecznie zostały zintegrowane), ale także wyspecjalizowane wydziały Biblioteki Narodowej.

Powitaj kolekcję Doucet

W latach 1992-1993, gdy Jacques Doucet Art and Archaeology Library materialnie przeniosła się z Michelet Institute of Art History of the University of Paris do czworoboku Richelieu Biblioteki Narodowej, jej przyszłej siedziby, tymczasowo zachowując status międzyuczelniany, Jack Lang opowiada się za utworzenie publicznej placówki administracyjnej pod nazwą Międzynarodowy Instytut Historii Sztuki. Jednak Rada Stanu wydaje nieprzychylną opinię, podkreślając, że prawo jest niezbędne do tworzenia tego typu przedsiębiorstw, co prowadzi do rezygnacji Jacka Langa.

Realizacja i fundament

W 1994 roku rząd Édouard Balladur poprosił Michela Laclotte o opublikowanie nowego raportu o sytuacji. Podpisano porozumienie z muzeum w Luwrze, aby pomóc w ostatecznej konstytucji instytutu, którego ostateczna nazwa została przyjęta.

Stowarzyszenie zapowiadające powstało w 1995 roku . Lata 1995 i 1996 upłynęły pod znakiem różnych misji powierzonych Michelowi Laclotte, co pozwoliło na doprecyzowanie niektórych elementów projektu. Ostatnie arbitraże ministerialne i międzyresortowe toczyły się w 1997 i 1998 r. , Mimo że instytut, który istniał jeszcze tylko jako „stowarzyszenie prefiguracji”, rozpoczynał już swoją działalność. Rzeczywiście, strona internetowa jest otwarta w formacieStyczeń 1998, a pierwsze projekty badawcze ruszyły w kwietniu. Przewodniczącym stowarzyszenia zostaje profesor Alain Schnapp .

W 1999 roku instytut zorganizował pierwsze wydarzenia naukowe. Podpisano dekret ustanawiający INHA12 lipca 2001 a status potwierdzony dekretem z dnia 29 października 2001.

Witryna (y

INHA zajmuje dwie lokalizacje. Z jednej strony dawny hotel Bautru zbudowany przez architekta Louisa Le Vau i mistrza murarskiego Michela Villedo w 1634 roku, który później stał się hotelem Colbert . W okresie monarchii lipcowej powstała galeria, dziś nazywana Galerie Colbert. Zarządzanie tą witryną powierzono INHA, a niektóre przestrzenie przydzielono Narodowemu Instytutowi Dziedzictwa i paryskim wydziałom historii sztuki, które mają tam biura i sale wykładowe. Z drugiej strony biblioteka Narodowego Instytutu Historii Sztuki i jej czytelnia, w czworoboku Richelieu utworzonym przez ulice Richelieu, Colbert, Vivienne i des Petits-Champs. Zarządzanie tym ostatnim miejscem powierzono Bibliotece Narodowej Francji . Plik15 grudnia 2016 r, biblioteka INHA została przeniesiona z pokoju Oval do pokoju Labrouste w tym samym miejscu.

Misje

Narodowy Instytut Historii Sztuki zajmuje się trzema obszarami: badaniami naukowymi, promocją historii sztuki i zarządzaniem biblioteką historii sztuki (dawna biblioteka sztuki i archeologia Jacques Doucet).

INHA uczestniczy w szkoleniu naukowców - doktorantów, doktorów, asystentów czy konserwatorów. Dąży do rozwijania różnych programów badawczych dotyczących historii sztuki, zapewniając jednocześnie promowanie interdyscyplinarności. Badania koncentrowały się wokół trzech tematów w ramach kontraktu na lata 2007-2009: historia archeologii, sztuka starożytna i sztuka średniowieczna; historia historii sztuki i smaku; wreszcie historia sztuki i architektury, od czasów nowożytnych po współczesne. Jej dział inżynierii dokumentalnej ma na celu tworzenie i dystrybucję dokumentalnych baz danych, zgrupowanych w portalu AGORHA (Globalny i zorganizowany dostęp do zasobów historii sztuki) odmarzec 2011.

INHA organizuje również kongresy, kolokwia i wydarzenia naukowe oraz prezentuje wystawy w galerii Colbert. Brał udział w kilku spotkaniach, takich jak Dialogi Sztuki Współczesnej, a także jest producentem festiwalu historii sztuki w Fontainebleau z Ministerstwem Kultury . Instytut jest redaktorem czasopisma Perspective , poświęconego aktualnym badaniom z zakresu historii sztuki, współtworzy prace z Komitetem Pracy Historyczno-Naukowej (CTHS), Collège de France czy École du Louvre. Oraz współpracuje z wydawnictwami m. In . jako InFolio, Picard, Philippe Picquier , Thames & Hudson czy Somogy. Prowadzi również misję promocyjną w zakresie sponsoringu .

Operacja

Na czele INHA stoi dyrektor generalny mianowany na pięć lat (kadencja z możliwością jednokrotnego przedłużenia): Alain Schnapp (2001-2005), Jean-Pierre Cuzin, tymczasowy administrator (2005-2006), Antoinette Le Normand-Romain (2006-2016) oraz Éric de Chassey . Zarządza nim zarząd, którego prezesem w 2014 r. Był Laurence Engel , starszy doradca Trybunału Obrachunkowego, a następnie dyrektor BnF , oraz wiceprezes Philippe Boutry , prezes University Panthéon-Sorbonne .

INHA składa się z dwóch wydziałów, Wydziału Studiów i Badań (DER) oraz Wydziału Biblioteki i Dokumentacji (DBD), wspomaganych przez wspólne służby. W 2008 r. Jego fizyczna siła robocza wahała się od 220 do 230 osób, w tym stypendystów oraz wizytujących i współpracujących badaczy.

Zasoby dokumentalne

Biblioteka

Ze zbiorami biblioteki INHA można zapoznać się w sali Labrouste w czworoboku Richelieu od strony15 grudnia 2016 r, po przebywaniu w sali Owal od 1999 roku. W 2012 roku biblioteka przyjęła 4600 czytelników, z czego prawie dwie trzecie to studenci. Duża część zbiorów (około 160 000 dokumentów) jest dostępna bezpłatnie w całym pomieszczeniu Labrouste i na trzech poziomach magazynu centralnego, w tym 35 000 woluminów czasopism. Wstyczeń 2016wchłonął Centralną Bibliotekę Muzeów Narodowych (BCMN) i inkwiecień 2017, niektóre zbiory w bibliotece Państwowej Szkoły Sztuk Pięknych (ENSBA). Jego wspólny katalog obejmuje również zbiory biblioteki Gernet-Glotz w EHESS . Zbiór, który obejmuje łącznie ponad 1 800 000 dokumentów, jest jednym z najważniejszych na świecie w swojej dziedzinie. Biblioteka INHA jest uważana za CollEx (ex-CADIST) dla historii sztuki, funkcję, którą dziedziczy po bibliotece sztuki i archeologii Jacques'a Douceta.

Baza danych

INHA tworzy dane dotyczące historii sztuki, artystów, dzieł, źródeł itp., Które mogą być wykorzystywane przez badaczy za pośrednictwem wspólnej aplikacji do zarządzania treścią, bazy danych AGORHA, która obejmuje kilkadziesiąt baz danych. Dane należące do różnych dziedzin badawczych INHA. Połączenie tych baz danych oznacza, że ​​gdy ten sam obiekt badawczy jest przedmiotem zainteresowania kilku programów, skutkuje to utworzeniem jednego rekordu, współdzielonego i wzbogacanego przez te różne programy. Ten sam rekord „osoby” programu Leonardo da Vinci należy zatem do pięciu różnych baz danych.

Plik 14 maja 2018 r, przegląd bazy danych AGORHA usprawnił korzystanie z jej wyszukiwarki, dostępnej w kilku formach:

• wyszukiwanie ogólne za pomocą „Rozpocznij wyszukiwanie” lub za pomocą górnej zakładki „Szukaj” według rodzaju zapisu (utwory - osoby i organizacje - zbiory prac - wydarzenia - fundusze archiwalne - odnośniki bibliograficzne - rękopisy);
• proste wyszukiwanie (tutorial)  ;
• badania eksperckie;
• szukaj według linków.

Drugi umożliwia wstępne filtrowanie w szczególności po bazach danych, a dwa ostatnie dają dostęp do wyszukiwania logicznego przy użyciu 15 bardziej precyzyjnych kryteriów, które można krzyżować jednocześnie, takich jak rola (od, przypisana do, według…), tytuł, miejsce wykonania, miejsce przechowywania, data wykonania, technika, format itp.

Te wyszukiwania pokazują wyniki posortowane według 10 filtrów w lewej kolumnie, a mianowicie:

• Filtry:
  • Baza danych (RETIF, REPFALL itp.)
  • Rodzaj prac
  • Osoba związana z pracą
  • Przedmiot
  • Data wykonania
  • Miejsce przechowywania
  • Miejsce wykonania
  • Miejsce odkrycia
  • Materiał i technika
  • Liczba połączonych dokumentów

Wiersze wyników podane pod tymi filtrami można rozwinąć, klikając trzy małe punkty końcowe „...”, połączone z operatorem „i”, zaznaczając kilka wierszy lub ukrywając je, klikając strzałkę po prawej stronie ich tytułu .

Głównymi bazami danych AGORHA są „dokumenty graficzne biblioteki INHA”, z 47 622 dokumentami dostępnymi online pod adresem 1 st wrzesień 2018oraz RETIF ( katalog obrazów włoskich we francuskich kolekcjach publicznych (XIII-XIX w.)) , zawierający 13844 obrazy, w tym około 150 kopii artystów spoza Włoch (region Hauts-de-France narysował z niego miejsce z geolokalizacji prac na jego terytorium). Kryterium wyszukiwania „Rola” nie pojawiające się wśród uprzywilejowanych filtrów lewej kolumny, aby znaleźć prace autografów, konieczne jest albo wyszukanie na stronie wyników wyszukiwania po słowie z „- z -”, albo użycie „ Wyszukiwanie eksperckie ”, a następnie indeksy„ Tworzenie-wykonanie, rola ”(i)„ z ”. W przypadku wielu atrybucji wynik wyszukiwania najpierw pokazuje ten, który jest uprzywilejowany w rekordzie.

• Architektura / struktura

AGORHA opiera się na architekturze relacyjnej bazy danych, co oznacza, że ​​wszystkie dane są uporządkowane w połączonych ze sobą tabelach dokumentalnych, umożliwiających nawigację od jednego typu obiektu do drugiego. Wykorzystuje się głównie pięć tabel: prace, osoby, odnośniki bibliograficzne, wydarzenia i fundusze archiwalne.

• Badania

Przeglądanie za pomocą łączy między rekordami z różnych tabel jest jednym z trybów wykrywania danych. Uzupełniają go funkcje wyszukiwania ściśle mówiąc, dostosowane do kilku poziomów przesłuchań: wyszukiwanie proste (pełny tekst), zaawansowane, eksperckie (wielokryterialne), przez linki (przecinanie pól wyszukiwania w różnych tabelach), odbijanie lub na powiązanych dokumenty. Każdy rodzaj wyszukiwania jest powiązany z modułem pomocy (logo znaku zapytania), który określa, czemu odpowiada tryb wyszukiwania, przywołuje główne narzędzia zapytań i prezentuje wyświetlanie informacji na stronach wyników, a także w ogłoszeniach.

AGORHA oferuje trzy zasady dostępu do danych: - dostęp przekrojowy umożliwiający przeszukiwanie wszystkich danych ze strony głównej: to wyszukiwanie obejmuje całą zawartość wszystkich typów rekordów, z wyjątkiem dokumentów związanych z rekordami i zdigitalizowanych prac. Obejmuje również zapisy dzieł, które można przeglądać online w bibliotece cyfrowej INHA oraz zapisy rękopisów biblioteki opisanych w Calames. Wyniki wyszukiwania są klasyfikowane w zakładkach odpowiadających utworom, osobom, funduszom archiwalnym, odnośnikach bibliograficznych itp. Np. Wyszukiwanie na André Chastel zwraca wyniki w zakładkach prac, osób, funduszów archiwalnych, odnośników bibliograficznych i cyfrowej INHA biblioteka. - dostęp według przedmiotu badań: praca, odniesienie bibliograficzne, osoba, wydarzenie, wszystkie bazy danych połączone, z możliwością filtrowania wyszukiwania po bazie danych. Rozwijane menu (po lewej stronie) pozwala wybrać rodzaj rekordu, na którym chcesz się skupić podczas badań: utwory, osoby, wydarzenia, fundusze archiwalne, odniesienia bibliograficzne lub rękopisowe. Wyszukiwanie odbywa się albo we wszystkich polach (proste), albo przez zastosowanie filtrów (zaawansowane) lub przez krzyżowanie filtrów (ekspert), z odwołaniem się do terminów indeksowanych lub bez (użycie tezaurusa). Przykład: Przeszukaj prace przypisywane wcześniej Caravaggio opisane w RETIF (Katalog obrazów włoskich we francuskich zbiorach publicznych - XIII-XIX w.): W wyszukiwaniu eksperckim przejdź przez pole „Baza danych” = (i) „Katalog obrazów włoskich w języku francuskim kolekcje publiczne ”z polem„ Osoba powiązana z pracą ”= (i) CARAVAGGIO (przy użyciu indeksu) oraz polem„ Rola ”= (i)„ poprzednio przypisana ”.

Kryterium wyszukiwania „Rola” nie występuje wśród uprzywilejowanych filtrów w lewej kolumnie, jest konieczne np. Wyszukanie wszystkich autografów na RETIF:

• albo otworzyć powiadomienie zawierające atrybucję „- z -”, a następnie w sekcji „Stworzenie-wykonanie - Osoba (y) powiązane z dziełem”, aby kliknąć „- z -”, a następnie w filtrze „Sprawdzanie bazy danych” Katalog włoskich tabel ... ";
• lub użyć „Szukaj Expert” wybierz kolejno: „Szukaj” / „działa” / szukaj „Expert” / 1 st  pole: „Create-wykonanie, Rola  ” (i) „  do  ” walidacji indeks / „Szukaj” , następnie w filtrze „Baza danych” zaznacz „Katalog włoskich tabel”, a następnie kliknij „Sortowanie rosnąco” w „Role” i wybierz wyświetlenie maksymalnej liczby rekordów na stronie za pomocą dedykowanego pola, a następnie wyszukaj na stronie słowo „- de -”.

Jeśli rekord zawiera więcej niż jednego możliwego autora, na liście wyników pojawia się tylko główny atrybut, więc „od” może być ukryty. W15 kwietnia 2020 rprace uznawane głównie za autografy to 3724, w tym w szczególności 43 egzemplarze autografów artystów spoza Włoch, głównie francuskich, zwykle oznaczonych jako „skopiowane przez”.

Za pomocą wyszukiwania eksperckiego można również dodać, za pomocą operatora „lub”, role „przypisane” (5893) (w tym 3006 „anonimowe”) i „warsztat” (520) do 3724 prac autografów lub przeszukać każdą tych ról, czyli łącznie 7 131 eksponatów z 13 844 w 15 kwietnia 2020 r, bez dzieł głównie „anonimowych” (łącznie 3332), „skopiowanych po” (3512) lub „skopiowanych przez”, „po” (140), „szkoły” (367), „świty” (445), „rodzaj” (351), „kontynuacja” (49), „sposób” (29), „krąg” (25), „inspiracja” (15), „stopień przypisania” (1) itd. ., te atrybucje czasami pojawiają się jako drugie, ale wszystkie, jak „of”, można wyszukiwać bezpośrednio w zapisie, który je wymienia, podczas gdy „poprzednio przypisywane” nie pojawia się w pierwszym atrybucji.

Możliwe jest filtrowanie lub sortowanie wyników według „sortowania rosnącego” lub „sortowania malejącego”, „osoby powiązanej z dziełem”, „miejsca ochrony”, „niższej (lub wyższej) daty wykonania”, „miejsca wykonania ”Lub„ Rodzaj pracy ”itp. Dodanie do terminu obcięcia „*” lub „%”, między cudzysłowami indeksu lub w polu szybkiego wyszukiwania, pozwala na przykład uwzględnić w polu „Anonimowy *” wszystkich anonimowych autorów, w tym wszystkie szkoły., A następnie je przefiltrować.

Możesz również uzyskać bezpośredni dostęp do wszystkich rekordów w jednej z baz danych, klikając „Prace” w sekcji „Zobacz powiązane rekordy” arkusza prezentacji tej bazy danych.

Fundusze archiwalne oferują również obieg w strukturze drzewiastej planów klasyfikacyjnych. Np .: znajdź numer referencyjny kolekcji Louisa Grodeckiego, aby zapoznać się z dokumentami w bibliotece INHA

Badania dzieł zdigitalizowanych (po lewej) dają dostęp do biblioteki cyfrowej INHA, Directory of Art and Archeology (RAA) z lat 1910-1972 oraz zasobów cyfrowych powiązanych z bazami danych.: Fundusz Poinssot, przegląd Musica i Notebooki Plaoutine (katalog sprzedaży antyków). Np. Skonsultuj się z numerem 35 czasopisma Musica, wyszukując „Według numeru”

- dostęp do określonej bazy danych: odsyłacze do baz danych wymienionych na stronie głównej prowadzą do ich opisu oraz do przewodnika użytkownika specyficznego dla każdej z nich. Stamtąd nawigacja poprzeczna umożliwia dostęp do zapisów, które się na nie składają, sklasyfikowanych według typu rekordu (tabeli), a mianowicie utworów, ludzi, wydarzeń, funduszy ... oraz przechodzenie przez odbicia po rekordach i innych bazach danych. Np .: Przejdź od stołu w RETIF do ogłoszenia poświęconego jego autorowi, aby wrócić do archiwalnych dokumentów, które go dotyczą.

Pośpiech

• ARTnord ocena
• Perspektywa (recenzja)

Uwagi i odniesienia

1. (en) "  Inha  " (dostęp na 1 st Luty 2013 ) .
2. Kalendarz otwarcia biblioteki Labrouste, blog INHA .
3. W sali Oval znajdowała się czytelnia biblioteki od 1999 r. Do 2 września 2016 r.
4. Dekret nr 2001-621 z dnia 12 lipca 2001 r. Ustanawiający Narodowy Instytut Historii Sztuki .
5. Dekret nr 2001-1010 z dnia 29 października 2001 r. Zmieniający dekret nr 2000-250 z dnia 15 marca 2000 r. W sprawie klasyfikacji placówek publicznych o charakterze naukowym, kulturalnym i zawodowym .
6. INHA news, nr 37, kwiecień 2010, s. 4-5 , strona inha.fr.
7. Wiadomości z INHA, nr 40, listopad 2011, str. 7-9 , strona inha.fr.
8. „  Festiwal historii sztuki (I edycja)  ” , INHA,Maj 2011.
9. Dekret z dnia 21 czerwca 2006 r. W sprawie mianowania Dyrektora Generalnego Institut national d'histoire de l'art (szkolnictwo wyższe) - M me Le Normand-Romain (Antoinette).
10. Dekret z dnia 21 czerwca 2011 r. W sprawie mianowania Dyrektora Generalnego Institut national d'histoire de l'art (szkolnictwo wyższe) - M me Le Normand-Romain (Antoinette).
11. Dekret z dnia 5 lipca 2016 r. W sprawie mianowania Dyrektora Generalnego Narodowego Instytutu Historii Sztuki - pana de Chassey (Eric) .
12. [1] .
13. Centralna biblioteka muzeów narodowych zintegrowana z biblioteką Inha , strona National School of Charters , 28 stycznia 2016.
14. Baza danych INHA, AGORHA .
15. Przewodnik po korzystaniu z bazy danych RETIF, strona inha.fr
16. Arkusz bazy danych RETIF, strona inha.fr.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona
• Katalog biblioteki INHA
• Biblioteka cyfrowa w historii sztuki
• Narzędzia dokumentacyjne INHA (bazy danych)
• AGORHA (globalny i zorganizowany dostęp do zasobów historii sztuki)
• Publikacje INHA
• Publikacje cyfrowe INHA

• Zasoby badawcze  :
  • ScanR
• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • Archiwa Narodowe (Francja)
  • Biblioteka Kongresu
  • WorldCat Id
  • WorldCat