Inkwizycja na Malcie

Historia inkwizycji na Malcie rozciąga się od późnego średniowiecza do 1798 roku. Podobnie jak w innych krajach, działała ona siłą i strachem, by stłumić odstępstwa od katolickiej ortodoksji . Pomogła głęboko zakotwiczyć archipelag maltański w prawie wyłącznym katolicyzmie.

Średniowieczna Inkwizycja

Do 1562 r. Malta była pod jurysdykcją inkwizytora z Palermo . Proinkwizytorzy, delegaci Inkwizytora Sycylii, są niekiedy wysyłani na misje specjalne na archipelag. W latach 1489-1497 dwóch sycylijskich inkwizytorów stacjonowało na Malcie, aby wyegzekwować dekret o wypędzeniu społeczności żydowskich z archipelagu wydany przez króla Aragonii .

Niezależna Inkwizycja na Malcie

Papież Paweł III zreformował Inkwizycję w 1542. Domenico Cubelles, biskup Malty od 1542 roku, otrzymał od papieża Piusa IV przez byka Licet ab initio tytuł inkwizytor le15 lipca 1562 raż do śmierci w 1565 roku. Następcą jego diecezji został Martín Rojas de Portalrubio, który jednak popadł w konflikt z Jeanem L'Evesque de La Cassière , wielkim mistrzem zakonu, który poprosił i udało mu się uzyskać od papieża Grzegorza XIII nominację niezależnego inkwizytora maltańskiego. Ta funkcja mediatora potrwa tylko dziewięć miesięcy, ale Inkwizycja zostanie teraz zainstalowana na archipelagu i niezależna od biskupstwa.

Pietro Dusina jest więc pierwszym niezależnym inkwizytorem na Malcie, przejmuje swój urząd i przybywa na Maltę w dniu 1 st sierpień 1574.

Ewolucja chronologiczna

Inkwizytor zawsze zachowa znaczną władzę na wyspie. Wysłany bezpośrednio przez papieża, często wygrywał swoją sprawę w swoich konfliktach z biskupem czy wielkim mistrzem.

W XVI -tego  wieku, głównym zajęciem jest walka przeciwko herezji ze szczególnie polowania książek protestantów .

W XVII -tego  wieku, Inkwizycja skupia się na codziennym życiu maltańskim, szczególnie na rzekomych działań czarów i magii.

W XVIII -tego  wieku inkwizycja i gdzie indziej jest w mocy. Szczególnie martwi się rozwojem bluźnierstw i bigamii .

Inkwizytorzy

62 inkwizytorów podąży za sobą na dworcu na Malcie. Wśród nich dwóch przyszłych papieży Aleksander VII i Innocenty XII oraz ponad 25 kardynałów.

Paolo Passionei był najdłużej pełniącym służbę inkwizytorem, od 1743 do 1754 roku. Miał romans z kochanką, z którą miał dwie córki. W 1749 odmówił objęcia stanowiska nuncjusza apostolskiego w Szwajcarii z obawy, że jego rozwiązłe życie zostanie upublicznione. Ostatecznie opuścił Maltę w 1754 roku i musiał zrezygnować z zamówień.

Lista Inkwizytorów

Biskupi Malty działający jako inkwizytor (1561-1574)
  • Domingo Cubelles (21 października 1561 - 22 listopada 1566)
  • Martin Royas z Porta Tubeo (20 marca 1573 r - 3 lipca 1574 r)
Delegaci apostolscy (1574-1798)
  • Pietro Dusina (3 lipca 1574 r - 20 kwietnia 1575)
  • Molo Santo Humano (20 kwietnia 1575 - 23 czerwca 1576)
  • Rinaldo Corso (23 czerwca 1576 - 1579)
  • Domenico Petrucci (1579 - 1580)
  • Federico Cefalotto (1580 - 1583)
  • Molo Francesco Costa (Listopad 1583 - 27 listopada 1584 r)
  • Ascanio Libertano (27 listopada 1584 r - 1587)
  • Giovanbattista Petralata (1587 -21 lipca 1587)
  • Paolo Bellardito (15 września 1587 - Marzec 1591)
  • Angelo Gemmario (marzec 1591 -Sierpień 1591)
  • Paolo Bellardito (1591 -1 st marca 1592)
  • Giovanni Ludovico Dell'Armi (12 maja 1592 r - 3 lipca 1595 r)
  • Innocenzo del Bufalo (3 lipca 1595 r - 27 marca 1598)
  • Antonio Ortensio (27 marca 1598 - 27 września 1600)
  • Fabrizio Verallo (27 września 1600 - 24 maja 1605 r)
  • Ettore Diotallevi (24 maja 1605 r - styczeń 1607 16)
  • Leonetto Della Corbara (styczeń 1607 16 - 15 października 1608)
  • Evangelista Carbonese (15 października 1608 - 14 marca 1614 r)
  • Fabio Delagonessa (14 marca 1614 r - 10 maja 1619)
  • Antonio Tornielli (10 maja 1619 - kwiecień 1621)
  • Paolo Torelli (kwiecień 1621 - 12 czerwca 1623 r), syn Pomponio Torelli
  • Carlo Bovi (12 czerwca 1623 r - 7 maja 1624 r)
  • Onorato Visconti (7 maja 1624 r - 19 lutego 1627)
  • Nicolo Herrera (19 lutego 1627 - 29 maja 1630 r)
  • Ludovico Serristori (29 maja 1630 r - 10 października 1631 r)
  • Martino Alfieri (10 października 1631 r - 23 kwietnia 1634 r)
  • Fabio Chigi (przyszły papież Aleksander VII) (23 kwietnia 1634 r - 13 kwietnia 1639)
  • Giovanni Battista Gori Pannellini (13 kwietnia 1639 - 24 października 1646 r)
  • Antonio Pignatelli (przyszły papież Innocenty XII) (24 października 1646 r - 27 marca 1649 r)
  • Carlo Cavalletti (27 marca 1649 r - 16 maja 1652 r)
  • Federico Borromeo (13 listopada 1653 r - 29 sierpnia 1654 r)
  • Giulio Degli Oddi (kwiecień 1655 16 - maj 1658)
  • Girolamo Casanate (wrzesień 1658 - 5 lipca 1663 r)
  • Galeazzo Marescotti (5 lipca 1663 r - Kwiecień 1666)
  • Angelo Maria Ranuzzi (27 października 1666 r - 24 marca 1668 r)
  • Carlo Bichi (24 marca 1668 r - 7 maja 1670 r)
  • Giovanni Tempi (7 maja 1670 r - Luty 1672)
  • Rannuzio Pallavicino (Luty 1672 - 17 grudnia 1676)
  • Ercole Visconti (17 grudnia 1676 - 27 maja 1678 r)
  • Giacomo Cantelmo (27 maja 1678 r - 30 kwietnia 1683 r)
  • Innico Caracciolo (30 kwietnia 1683 r - 2 czerwca 1686 r)
  • Tommaso Vidoni (2 czerwca 1686 r - 3 kwietnia 1690 r)
  • Francesco Acquaviva d'Aragona (12 grudnia 1690 r - 19 kwietnia 1694 r)
  • Tommaso Ruffo (21 maja 1694 r - 12 stycznia 1698 r)
  • Giacomo Filiberto Ferrero di Messerano (22 listopada 1698 r - 7 czerwca 1703)
  • Giorgio Spinola (4 lipca 1703 r - 15 czerwca 1706 r)
  • Giacomo Caracciolo (30 czerwca 1706 r - 24 lutego 1711)
  • Raniero d'Elci (24 lutego 1711 - 26 października 1715)
  • Domenico Silvio Passionei (1717-1718)
  • Lazzaro Pallavicino (maj 1718 - 1720)
  • Antonio Maria Ruffo (lipiec 1720 - Czerwiec 1728)
  • Fabrizio Serbelloni (Czerwiec 1728 - lipiec 1730)
  • Giovanni Francesco Stoppani (Listopad 1730 - 4 kwietnia 1735)
  • Carlo Francesco Durini (4 kwietnia 1735 - Luty 1739)
  • Ludovico Gualterio De 'Gualtieri (9 kwietnia 1739 - 11 listopada 1743)
  • Paolo Passionei (11 listopada 1743 - 4 grudnia 1753)
  • Gregorio Antonio Maria Salviati (4 grudnia 1753 - 19 marca 1759)
  • Angelo Maria Durini (7 grudnia 1759 - 8 października 1766)
  • Giovanni Ottavio Manciforte Sperelli (8 października 1766 - 22 marca 1771)
  • Antonio Lante Montefeltro della Rovere (22 marca 1771 - 11 czerwca 1777)
  • Antonio Felice Zondadari (11 czerwca 1777 - 1785)
  • Alessio Falconieri (1785)
  • Giovanni Filippo Gallarati Scotti (5 lipca 1785 - 7 sierpnia 1792 r)
  • Giulio Carpegna (7 sierpnia 1792 r - 13 lipca 1798 r)

Budynki

Pałac Inkwizytorów na Malcie, znajdujący się w Il-Birgu , jest jednym z nielicznych przykładów ocalałego pałacu inkwizytorów. Znajduje się w Wielkim Porcie , strategicznej lokalizacji, która ułatwia kontrolę wjazdu i wyjazdu z wyspy. Pałac jest jednocześnie miejscem trybunału kościelnego, więzienia inkwizycyjnego i miejsca zamieszkania inkwizytora.

Aby uciec od tego funkcjonalnego, ale surowego i niewygodnego pałacu, Inkwizytor Onorato Visconti zbudował w 1625 roku w Is-Siġġiewi , bardziej przyjazną rezydencję, Pałac Girgenti . Do 1798 r. będzie letnim pałacem inkwizytora.

Operacja

Jak wszędzie inkwizycja chce być strażnikiem „czystości” katolickiego życia religijnego, ścigając wszystkie rzekome dewiacje.

Agenci Inkwizycji

Inkwizycja ma piramidalną organizację, której szczytem jest Inkwizytor, który jest zależny tylko od papieża. Kieruje personelem złożonym z zakonników, którzy pomagają mu w procesach, oraz ze świeckich, żołnierzy i informatorów. W 1658 r. wśród tych świeckich było 12 oficerów, kilku żołnierzy i 20  chowańców , rekrutowanych spośród maltańczyków. Ci ostatni to głównie kupcy i rzemieślnicy, niektórzy rolnicy i inni bez zawodu. Znajoma funkcja jest bardzo popularna, ponieważ pozwala na rzadkie i pożądane przywileje: na przykład noszenie miecza i możliwość jazdy konnej. Z tymi przywilejami będą walczyć także Zakonni Rycerze, zazdrośni o swoje prerogatywy.

Kontrola portu

Jednym z podstawowych zadań powierzonych jej na Malcie jest ścisła kontrola wjazdu i wyjazdu osób z terytorium Malty. Funkcja ta ma szczególny oddźwięk na Malcie, miejscu bliskości muzułmańskiej Afryki Północnej, a przede wszystkim kraju tranzytowym dla niewolników łapanych podczas najazdów przez maltańskich korsarzy i rycerzy Zakonu . Agenci Inkwizycji współpracują z Urzędem Celnym, aby kontrolować każdy statek wchodzący lub wychodzący z portu. Polują głównie na renegatów, urodzonych chrześcijan, którzy musieli zmienić religię podczas często przymusowego pobytu na muzułmańskiej ziemi.

Kontrola codziennego życia

Poprzez wielokrotne posty Inkwizycja wzywa ludność do potępienia odchyleń od ortodoksji. Są szczególnie wezwani do potępienia pism wywrotowych (heretyków, talmudycznych lub muzułmańskich, a później filozoficznych), renegatów, czarów i wszelkich „podejrzanych” czynów. Swobodna rozmowa z muzułmaninem może zatem doprowadzić do stawienia się przed Świętym Oficjum, przytacza się nawet „przykład francuskiego właściciela tawerny”, winnego „dania dziecku kawałka chleba i kawałka mięsa. głodny 3-latek niewolnik "

Próby

Podobnie jak w Hiszpanii czy we Włoszech, jednostka jest w ciągłym strachu przed donosem, zwłaszcza że oskarżony nigdy nie jest informowany o przyczynie aresztowania. Pierwszym pytaniem, jakie zadaje inkwizytor, jest zawsze rytualne „Dlaczego myślisz, że pojawiasz się przed Świętym Oficjum?” Strach rodzi się także z tortur, kar i pamięci o hańbie.

Mężczyźni są często bardziej potępiani niż kobiety. W szczególności ciężkie czasy , na prośbę Zakonu, który pragnie zapewnić swoim załogom. Inne kary to areszt domowy, pozbawienie wolności lub nabożeństwa w klasztorze lub w Sacra Infermeria . Sąd generalnie jest pobłażliwy w przypadku spontanicznych zeznań lub gdy reforma wygląda na szczerą, jest znacznie bardziej dotkliwa wobec tych, którzy upierają się przy swoich „błędach”.

Czary wydaje się być najczęstszą przyczyną pojawienia się w sądzie, zwłaszcza w XVII th  wieku XVIII th  century.

Niektóre przypadki

  • W 1554 Francesco Gesualdo (francuski ksiądz) został publicznie spalony żywcem za szerzenie idei luterańskich . W tym samym czasie inny heretyk o imieniu „Mały” podzieliłby ten sam los.
  • W 1664 Matteo Falson został skazany na stos. Były uczeń Francesco Gesualdo, wycofał się na jakiś czas, zanim ponownie wyznał swoje idee i został potępiony jako powracający. Udało mu się jednak uciec z wyspy i zginął marnie na Sycylii, jego majątek skonfiskowano.
  • W 1618 Sulpita de Lango został skazany na 8 lat więzienia za czary.
  • W 1643 r. renegat Zatuło, uparty w muzułmańskiej wierze, został skazany na dożywocie.
  • W 1658 r. dwie protestanckie Angielki z Religijnego Towarzystwa Przyjaciół zostały uwięzione na 5 lat, zanim zostały wydalone z wyspy.
  • W 1705 r. Lazzaro Seichel, strażnik więzienny, został oskarżony o cudzołóstwo z więźniem i skazany na 5 lat na galerach.

Koniec inkwizycji maltańskiej

W maj 1798, ostatni inkwizytor Malty, Giulio Carpegna , opuścił wyspę wkrótce po zdobyciu Malty przez wojska napoleońskie . W następnym miesiącu Bonaparte rozwiązał trybunał inkwizycyjny .

Archiwa inkwizycyjne zostają następnie przeniesione do katedry w Mdinie .

Bibliografia

  1. (pl) Alexander Bonnici, „  Średniowieczna inkwizycja na Malcie 1433-1561  ” , Łącznik, czasopismo Melitensia i humanistycznych , vol.  VI n O  21986, s.  61-75 ( czytaj online [PDF] )
  2. Anne Brogini , Malta, granica chrześcijaństwa (1530-1670) , Publikacje Szkoły Francuskiej w Rzymie,2005, 772  s. ( ISBN  9782728307425 , czytaj online ) , s.  399
  3. (en) "  Inkwizycja na Malcie, kilka faktów 1575-1798  " , w vassallomalta.com (dostęp 23 stycznia 2015 )
  4. Woimbee, Gregory, „  Stolicy Apostolskiej i Zakonu Maltańskiego w XVIII wieku, pracy uniwersyteckiej 2006  ” , na Université Paris-Sorbonne (dostęp 23 stycznia 2015 )
  5. (w) „  The Inquisition in Malta from 1561 to 1798  ” , na vassallomalta.com (dostęp 23 stycznia 2015 )
  6. (w) Carmel Cassar, „  Pierwsze dziesięciolecia Inkwizycji od 1546 do 1581  ” , Hyphen, czasopismo Melitensia and the Humanities , tom.  IV N O  6,1985, s.  207-238 ( przeczytaj online [PDF] )
  7. (w) „  Inkwizytorzy i delegaci apostolscy 1562-1798  ” na vassallomalta.com (dostęp 23 stycznia 2015 )
  8. (pl) Alexander Bonnici, „  Ministrowie Inkwizycji Publicznej na Malcie  ” , myślnik, czasopisma Melitensia i humanistycznymi , vol.  V N O  1,1986, s.  1-18 ( przeczytaj online [PDF] )
  9. Brogini, op cytuje p4
  10. (w) Claude Busuttil „  Podwójny występ dla „Domu Normanów”: złoty Palazzo Falzon Palazzo Cumbo-Navarra?  » , Melita Historica Nowa Seria , tom.  12 N O  4,1999, s.  411-418 ( czytaj online )

Bibliografia

  • Anne Brogini, „  Inkwizycja, element tożsamości maltańskiej (XVI-XVII wiek)  ”, Cahiers de la Méditerranée , tom.  66,2003, s.  215-229 ( czytaj online )

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne