Te odciski Bagh są akwaforty tradycyjny na tkaniny drukowane przez strony w drewnianym bloku , którego sztuka jest praktykowane w Bagh w dzielnicy Dhar w Madhya Pradesh w Indiach . Tkaniny tłoczone Bagha, z geometrycznymi i kwiatowymi kompozycjami odtworzonymi naturalnymi roślinnymi kolorami czerwieni i czerni na białym tle, są popularnymi produktami do drukowania tekstyliów .
Wydruki Bagh są oznaczeniami geograficznymi Indii i są chronione na mocy ustawy o oznaczeniach geograficznych towarów z 1999 r. (Ustawa o rejestracji i ochronie - „Ustawa GI” ) rządu Indii . Zostały one zarejestrowane przez Generalnego Kontrolera Patentów i Znaków Towarowych pod tytułem „ Impressions de Bagh de Madhya Pradesh ” ( „ Bagh Prints of Madhya Pradesh ” ) z tagiem „GI” , zgodnie ze zgłoszeniem nr 98 z 2008 r. Oraz logo został również zarejestrowany zgodnie z numerem wniosku 5051 st sierpień 2015 w klasie tekstyliów i wyrobów włókienniczych nie ujętych w innych klasach.
Małe miasteczko Bagh, w którym uprawia się to rzemiosło, położone jest na wysokości 240 m nad brzegiem rzeki Bagh, która jest głównym czynnikiem rozwoju wrażeń w tym mieście. Rzeka Narmada , położona około trzydziestu kilometrów od Bagh, wieloletniego źródła, jest również ważnym źródłem dla uprawiania tej sztuki, zwłaszcza w porze suchej, kiedy rzeka Bagh wysycha.
Wydruki Bagh, jak są obecnie znane w Madhya Pradesh, zostały stworzone przez społeczność muzułmanów Kshatriya (nawróconych na islam pod wpływem świętego sufiego ) w 1962 roku, kiedy wyemigrowali z Manawar (en) w Bagh. Ich przodkowie pochodzą z Larkany w Sindh (obecnie w Pakistanie ), skąd wyemigrowali do Mârvar w Radżastanie , a następnie do Manawar. Powszechna technika drukowania w Sindh, którą praktykowali, znana jest jako druki z Ajraku . Jednak powody ich migracji z Sindh przez Indus są niejasne. Przybyli ze swoją tradycyjną formą artystyczną procesu druku drzeworytów i przenieśli ją do nowego miejsca zamieszkania, ale z innowacjami odpowiadającymi lokalnym trendom i praktykom w regionie. Wrażenia Bagha stały się znane, kiedy osiedlili się nad brzegiem rzeki Bagh w wiosce o tej samej nazwie. W tej technice druku mieszanka skorodowanych wypełnień, aluminium i alizaryny jest używana jako tkanina bawełniana i jedwabna . Projekty są zaprojektowane przez wykwalifikowanych rzemieślników. Po zakończeniu procesu drukowania zadrukowaną tkaninę poddaje się wielokrotnemu praniu w bieżącej wodzie z rzeki, a następnie suszy na słońcu przez określony czas w celu uzyskania delikatnego połysku.
Migracja Chhipa społeczności z Sindh jest również Uważa się być ze względu na prześladowania króla braminów. Po wyemigrowaniu z Sindh, ich pierwsza osada znajdowała się w Pali (niedaleko Dźodhpur w Radżastanie). Z powodu dotkliwego głodu osiedlili się w Gautampur w regionie Malwa . W tym czasie w Gautampur powstała nowa linia kolejowa, zmuszając ich do przeniesienia się do Gautampur do Manawar (we) w dystrykcie Dhar w Madhya Pradesh. Innym czynnikiem przemawiającym za ich decyzją o przeniesieniu była bliskość rzeki Bagh do wioski Bagh; Podstawowym warunkiem barwienia warzyw jest przepływająca woda rzeczna do oczyszczenia, co czyniło to miejsce idealnym do tej praktyki.
Wrażenia Bagha mają „pokoleniowe dziedzictwo” . Ismail Sulemanji Khatri (en) jest głównym rzemieślnikiem, który wyemigrował ze swoją grupą do wioski Bagh w latach 60. Następnie nadał formę i nowe podejście do techniki drzeworytu, która była następnie stosowana w praktycznie prymitywnej formie przez 80 lat. % plemion zwanych Adivasis . Jednak ta forma sztuki ucierpiała w latach sześćdziesiątych XX wieku, kiedy wielu rzemieślników zaczęło stosować tkaniny syntetyczne. Ale Ismail Khatri zachował swoją technikę i wykonał wiele improwizacji. Jedną z praktyk, które podjął, była starożytna technika ponownego wykorzystania tradycyjnych bloków sprzed 200 do 300 lat, które były wzorami lub projektami malowideł na malowidłach jaskiniowych sprzed 1500 lat.
Niektóre projekty wyryte na blokach przedstawiały Nariyala Zaala i Ghevara Zaala na podstawie obrazów Taj Mahal , Saj , Dakmandwa , Chameli lub jaśminu , Maithir lub grzyba, Leheriya i Jurvaria lub małych kropek na polu. Inne innowacje wprowadzone przez Khatri to blokowy projekt motywu Jali w Taj Mahal i forty w okolicy; ujednoliciła użycie podstawowych kolorów czerwonego ałunu i skorodowanych opiłków żelaza dla czerni; opracował żółte i zielone barwniki z roślin. Jego główną innowacją było stworzenie nadruków Bagh na różnych rodzajach tkanin poprzez nadrukowanie na nich. Jego innowacyjny projekt narzuty na łóżko, który wydrukował swoimi projektami przy użyciu 1200 różnych bloków, przyniósł mu nagrodę National Award w 1984 roku.
W 2011 roku ta forma sztuki nabrała rozpędu, kiedy projekty nadruków Bagh zostały wybrane z motywu malarstwa stanu Madhya Pradesh podczas parady z okazji Dnia Republiki w New Delhi z26 stycznia : Shal Bhanjika, niebiański ciało XI -tego wieku, która położona na stole nosiła że drukowanej tkaniny.
Ogólny proces obejmuje tkanie i ręczne drukowanie wzorów geometrycznych, pomysłowe wykorzystanie naturalnych czerwonych i czarnych kolorów, wykorzystanie właściwości chemicznych rzeki i efektywne wykorzystanie kolorów; wymaga fazy pre-print, drukowania i post-print.
Materiały użyte do wykonania zadrukowanej tkaniny, w zależności od zamówień otrzymanych na gotowy produkt, to szeroka gama tkanin, takich jak: Sukienka Bawełniana Maheshwari, Jedwab Kosa, Dywany Bawełniane, Szyfon, Tkanina Krepa Żorżeta i Jedwab Morwa. Drewniane klocki drukarskie z uzasadnieniem do tworzenia odcisków na tkaninie są kupowane w stanie Pethapur (in) w Gandhinagar lub Jaipur . Specyfikacje dla tkanin bawełnianych są następujące: cienka bawełna ( Mulmul ) do produkcji sari, dupatt i garniturów salwar; bawełna batystowa do odzieży; Tkanina w rozmiarze 20x20 na prześcieradła lub koce. Inne potrzebne materiały to cenchuraou lub sól surowa, aarandikatel lub olej rycynowy, mielone odchody kóz, fitkari lub ałun, hirakasish lub siarczan żelaza, jaggery , zewnętrzna skórka granatu , liście granatu . Indygo , limonka , Sajji (en) , liście Dhavdi , mengni, siarczan żelaza, proszek z nasion chiyan lub tamaryndowca , dhavdakaphool (kwiat) do polerowania i utrwalania oraz l alizaryna (barwniki inne niż czerwone) do utrwalania koloru.
Niektóre ze starych bloków używanych do drukowania mają specjalne nazwy, takie jak: Aabotchabutta, Ahmedabadisaaj, Attha, Chaukada, Nandana, Khedekabodh, Indoriaddya, Indoribodh, Indorisaaj, Jawareya, Jodhpuri, Laheriya, Lahiya, Makhi, Molhache border, Molandyakyimir , Palliwalizanjira, Teekoni, Thuddi i Zanjiri.
W procesie pre-print tkanina składająca się ze 100 pojedynczych arkuszy jest poddawana czyszczeniu wodą oraz wrzucaniu kamieni do rzeki w celu usunięcia całej skrobi. Następnie moczy się w wodzie rzecznej przez około 2 godziny, a następnie suszy.
Umyta tkanina to specjalny rodzaj tkaniny o nazwie Vichliya , która jest następnie poddawana procesowi gotowania w warsztacie w otwartym kotle - lub bhatti - wypełnionym mieszanką Aal ( alizaryny ), korzeni kwiatów Dhawdi i wody. Ten proces gotowania trwa 4 godziny, aby zapewnić prawidłowe zabarwienie tkaniny. Po zdjęciu tkaniny z bhatti przechodzi proces czyszczenia wodą. Następnie w kolejnym procesie, zwanym Tapai , tkaniny takie jak bawełna , tussar , żorżeta i jedwab są moczone w bhatti przez noc, a następnie suszone po umyciu w wodzie rzecznej. Następnie w wiadrze z cementem przygotowuje się mieszankę kozich odchodów, surowej soli znanej lokalnie jako sanchura , oleju rycynowego i wody, a następnie zanurza się i depta. W kolejnym procesie tkanina jest poddawana suszeniu warstwami na pochyłej powierzchni podłogi. Wysuszony materiał jest dokładnie spłukiwany wodą i przygotowywany do druku.
Proces drukowania odbywa się na drewnianej tacy znanej lokalnie jako paliya , która jest wykonana z bambusowej siatki i pokryta pastą w kolorze czarnym lub czerwonym. Następnie wilgotną szmatkę układa się warstwami na tacy i pozostawia do namoczenia. Nasączoną tkaninę usuwa się i rozprowadza na kamiennej płycie pokrytej siedmioma warstwami juty, a następnie drukuje się na napiętej tkaninie. Po zakończeniu drukowania sari wysycha przez osiem dni.
W przedostatnim etapie obróbki tkaninę spłukuje się bieżącą wodą z rzeki Bagh i suszy. Na koniec tkanina jest zanurzana w roztworze kwiatów dhawadi ( woodfordia fruticosa ) i czosnku (korzeń Morinda Tinctoria ). Postępuj zgodnie z Tapai i suszeniem. Wreszcie tkanina z nadrukiem Bagh jest gotowa.
Wykonanie drukowanej tkaniny jedwabnej zajmuje dwa razy więcej czasu w porównaniu do tkaniny bawełnianej.
Początkowo Mohammed Yusuf Khatri , Mohammed Bilal Khatri (w) i Kazeem Mohammed Khatri i ich rodziny tworzyli tradycyjne ubrania, aby zaspokoić potrzeby różnych grup kastowych zamieszkujących plemienny region Bagh. Z różnych kast i rodzin nosili różne stroje z określonymi identyfikatorami społeczności plemiennej Bhil i Bhilala. Niektórzy z Khatris opracowali modele odpowiadające miejskim gustom późnych lat osiemdziesiątych; te projekty obejmują sari, salwar kameez , poszewki na poduszki i obrusy, drukowane jedwabne sari, tusser silk, jedwabne cholewki, szaliki itp. Niektórzy członkowie rodziny stworzyli również innowacyjne drewniane bloki i kolory, które zostały przyjęte na rynku krajowym i międzynarodowym ze względu na ich długą żywotność. Są to rękodzieła, takie jak druk blokowy na zamszu bambusowym, skórze, jucie i innych materiałach oprócz tkaniny.
Komisarz ds. Rozwoju (rękodzieła) indyjskiego rządu Madhya Pradesh sprawuje kontrolę jakości we współpracy z rzemieślnikami. Sami rzemieślnicy mają wewnętrzny mechanizm kontroli jakości na różnych etapach produkcji przez mistrzów rzemieślników.
(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z angielskiej strony Wikipedii zatytułowanej „ Bagh Prints of Madhya Pradesh ” ( zobacz listę autorów ) .