Imago reprezentuje prototyp bohaterów, którzy będą podświadomie wpływają na stosunek jednostki do innych, to byłoby na podstawie jego pierwszych relacjach międzyludzkich .
To Carl Gustav Jung zaproponował termin, który był również używany w jednym z pierwszych czasopism psychoanalitycznych.
Termin imago jest zapożyczony ze starożytnego Rzymu , gdzie pod terminem imago clipeata określamy maskę pośmiertną , a następnie portret otoczony medalionem.
Carl Gustav Jung wprowadził pojęcie imago - po wypróbowaniu wyrażeń takich jak „obraz historyczny”, „obraz pierwotny”, „obraz oryginalny ( Urbild ) - w 1911 r. W Metamorfozach i symbolach libido, aby wyjaśnić pojęcie„ kompleks rodzicielski Imago są psychiczne reprezentacje (często nieświadome) krewnych (ojciec, matka, brat, siostra, dziadkowie, wychowawcy, wujkowie, itp.) Termin został zapożyczony z powieści o tej samej nazwie Carla Spittelera (1906), a także znajomość autorów łacińskich (w szczególności Plotyna i św. Augustyna ). Imago jest zbudowane na doświadczeniach dziecka z jego bliskimi. Doświadczenia, które mieszają się w jego umyśle z kulturowymi przedstawieniami (mitologia, religie, opowieści itp.) Ojca, matki itp.
Termin ten będzie później źródłem fundamentalnych zmian w psychologii analitycznej, takich jak pojęcia „ zbiorowej nieświadomości ” i archetypu .
Freud i Hanns Sachs wybiorą za1913, tytuł Imago dla jednego z dwóch pierwszych czasopism psychoanalizy.
Termin ten zostanie po raz pierwszy nadany czasopismu psychoanalizy stworzonemu w 1912 roku przez Hannsa Sachsa i Otto Rank . Termin ten jest zatem rzadko używany przez Freuda, z wyjątkiem tekstu o masochizmie z 1924 r. Melanie Klein i Susan Isaacs rozwinęły jego definicję w swoim szczególnym podejściu do przedmiotów wewnętrznych.
Jacques Lacan łączy imago i złożone : imago jest jego podstawowym budulcem.
Dla Heinza Kohuta wyidealizowane imago rodzicielskie jest aspektem narcystycznego rozwoju .