Imagawa sadayo
Imagawa sadayo
Imagawa Sadayo autorstwa Zenken-Kojitsu (前賢 故 実 )
| Daimyo | |
|---|---|
| Hikitsuke | |
| Shugo | |
| Kyūshū tandai ( d ) | |
| Samurai dokoro |
| Daimyo |
|---|
| Narodziny | 1326 |
|---|---|
| Śmierć | W kierunku 5 października 1420 |
| Imię w języku ojczystym | 今 川 貞 世 |
| Zajęcia | Poeta , pisarz , dowódca |
| Rodzina | Klan Imagawa |
| Tata | Imagawa Norikuni ( d ) |
| Rodzeństwo |
Imagawa Nakaaki ( d ) Imagawa Ujikane ( d ) Imagawa Noriuji ( d ) |
| Małżonka | Q106653880 |
| Dzieci |
Imagawa Sadaomi ( d ) Imagawa Mitsunori ( d ) Ozaki Sadakane ( d ) Q106653860 |
| Mistrzowie | Reizei Tamehide ( d ) , Shūa ( d ) , Nijō Yoshimoto |
|---|
Imagawa Sadayo (今 川 貞 世 , 1326-1420 ) , znany również jako Imagawa Ryōshun (今 川 了 俊 ) , Jest znanym japońskim poetą i dowódcą wojskowym, który służył jako tandai Kyūshū w czasach Bakufu Ashikaga w 1371 roku w 1395. jego ojciec, Imagawa Norikuni, jest zwolennikiem Takauji Ashikaga , pierwszego szoguna Ashikaga , podziękował za swoje usługi przez jego mianowania tandai prowincji Suruga (obecny prefekturze Shizuoka ). Awans ten znacznie podniósł prestiż Imagawy (rodziny wojowników z okresu Muromachi , krew spokrewniona z szogunami Ashikaga), którzy pozostali ważną rodziną w okresie Edo .
Młodość Sadayo
We wczesnych latach Sadayo uczył się od swojego ojca (gubernatora prowincji Tōkaidō , Tōtōmi i Suruga ), buddyzmu , konfucjanizmu , chińskiego , łucznictwa i sztuk wojskowych, takich jak strategia i jazda konna , a także poezji, która stanie się jedną z jego największe pasje. Jako dwudziestolatek uczył się u Tamemoto z Kyogoku School of Poetry i Reizei Tamehide z Reizei School. W pewnym momencie został mianowany przewodniczącym rad sług i współsędziów. Złożył śluby zakonne, gdy bakufu Ashikaga wezwał go do podróży do Kiusiu i objęcia stanowiska konstabla regionu w 1370 r., Po tym, jak poprzednie tandai nie zdołało stłumić powstań rebeliantów w regionie. Są to głównie zwolennicy południowego dworu, którzy wspierają księcia Kanenagę, jednego z buntowniczych synów cesarza Go-Daigo . W latach 1374-1375 Sadayo stłumił bunt i zabezpieczył północną część Kiusiu dla bakufu , zapewniając w ten sposób ostateczną klęskę buntu i późniejszy sukces szogunatu.
Tandai z Kiusiu (1371-1395)
Umiejętności Sadayo jako stratega są ewidentne i szybko przenosi się do północnego Kyushu z wielkim sukcesem, zapewniając sobie kontrolę nad regionem dziękiPaździernik 1372. To imponujący wyczyn, biorąc pod uwagę, że książę Kanenaga umacniał swoją pozycję w tym regionie przez ponad dekadę. Kanenaga nie zostaje jednak całkowicie pokonany i pozostaje w defensywie, co prowadzi do impasu trwającego do 1374 roku, kiedy to umiera Kikuchi Takemitsu, generał Kanenaga, pozostawiając armie bez silnego przywódcy. Sadayo wykorzystuje okazję i planuje ostateczny atak.
Sadayo spotyka się z trzema najpotężniejszymi rodzinami na Kyūshū, aby uzyskać ich wsparcie w ataku, a są to rodziny Shimazu , Ōtomo i Shōni . Wydaje się, że wszystko idzie dobrze, dopóki Sadayo nie podejrzewa głowy rodziny Shōni o zdradę i zabija go podczas napadu na alkohol. To zabójstwo wywołuje zgorszenie Shimazu , tych samych, którzy przekonali Shōni, by zjednoczyli swój los z Sadayo i wracają do swojej prowincji Satsuma, aby zebrać siły przeciwko Sadayo. To daje księciu Kanenadze czas na przegrupowanie się i zmusza Sadayo na północ, zmuszając go do szukania pomocy u bakufu .
Ale ta pomoc nigdy nie nadeszła, zmuszając Sadayo wziąć sprawy w swoje ręce, a on nadal odepchnąć siły lojalistów aż ich odporność zakończył się śmiercią księcia Kanenaga w 1383. Śmierć Ujihasa, szef klanu Shimazu w 1385 roku, również pomogło na pewien czas złagodzić napięcia między Sadayo a Shimazu.
W 1395 roku, gdy Ouchi i Otomo rodziny spiskowali przeciwko Sadayo, informując bakufu że spiskuje przeciwko szoguna , jako część manewru, który był prawdopodobnie próbą przywrócenia tandai słupek do rodziny Shibukawa którzy wcześniej odbyło się to. Sadayo. Sadayo zostaje zwolniony ze stanowiska i wraca do stolicy. Działał również stosunkowo niezależnie w negocjacjach z Shimazu, Ōtomo i Shōni, a także w negocjacjach z Koreą; to przypomnienie jest motywowane trzema przyczynami, które przeciwko niemu wykorzystali jego wrogowie na dworze szoguna.
Ostatnie lata (1395-1420)
W 1400 roku Sadayo został ponownie przesłuchany przez bakufu , tym razem w związku z brakiem odpowiedzi ze strony rządzonej przez Imagawa prowincji Tōtōmi na podatek wydany przez szogunat, zaniedbanie, które można zinterpretować jako zdradę i bunt. To oskarżenie powoduje, że Sadayo traci stanowisko tandai w prowincjach Suruga i Tōtōmi i daje mu powód, by sądzić, że może zostać zamordowany. Mając to na uwadze, na pewien czas uciekł ze stolicy, ale potem został ułaskawiony i wrócił do stolicy, aby spędzić resztę swoich dni poświęcając się nabożeństwom religijnym i poezji, aż do śmierci w 1420 roku.
Poezja Sadayo
Sadayo zaczął komponować wiersze w młodym wieku: w wieku 20 lat jeden z jego wierszy znalazł się w imperialnej antologii ( Fūga wakashū lub Collection of Elegance . Earl Miner podaje wpis XV: 1473). Jego nauczycielem jest Reizei no Tamehide (zm. 1372). Jego wiersze najskuteczniej prezentuje popularny i wpływowy dziennik podróżniczy Michiyukiburi ( Voyager ). To właśnie ten dziennik z podróży w dużej mierze zapewnia Sadayo pozycję szanowanego krytyka poezji: uważa, że poezja powinna być bezpośrednim wyrazem osobistego doświadczenia, stanowiskiem, które znajduje odzwierciedlenie w jego własnych wierszach.
Chociaż Sadayo jest najlepiej znany ze swojej krytyki stylów poetyckich bardziej konserwatywny, szkoła Nijō szczególnie i korepetycje Shōtetsu (1381-1459), które staną się jednym z najlepszych poetów waka z XV th wieku, że „to nie jest dla jego własnej Mimo to daje wgląd w umysł tego średniowiecznego uczonego i jego podróże.
Sadayo był aktywny w poetyckich konfliktach w tym czasie, zaznaczając doniesione zwycięstwo nad zwolennikami szkoły Nijo blisko szogunatu Ashikaga w tym czasie sześcioma polemicznymi traktatami o poezji, które napisał w latach 1403-1412, w obronie doktryny poetyckiej. Reizei no Tamehide i jego przyczyny (mimo poetyckiego długu poezji Ryōshuna renga przykładom i regułom kompozycji Nijō Yoshimoto [1320-1388]). Ryōshun używa wielu cytatów, aby wzmocnić swoją sprawę, w tym w szczególności cytat z Fujiwara no Teika, że „dziesięć stylów” (Teika zdefiniowała dziesięć ortodoksyjnych stylów poetyckich, takich jak yoen , styl zajmujący się „eterycznym pięknem”, jugeński styl „represja diabła” lub taka, która broni szkoły Nijō z wyłączeniem dziewięciu innych, ushin ) jest zgodna z prawem do poetyckiego i eksperymentalnego użytku, a nie tylko do ushin Nijo .
Z pomocą Ryōshuna, polityczna polityka Fujiwara no Tanemasa ostatecznie doprowadziła do nawrócenia szoguna, kończąc romans, dopóki rywalizujący poetycki klan Asukai później nie wznowił konfliktu.
Wybór wierszy
| język japoński | Francuski |
| Chiru hana o Semete tamoto ni Fukitomeyo Więc o dani kaze nie Nasake do Omowan . | Przynajmniej może zrobić To wysadzenie rozproszonych kwiatów W moich rękawach - Więc przynajmniej mogłem uwierzyć Niech wiatr trochę współczuje. |
| język japoński | Francuski |
| Nami no ue ni Shio yaku ka to Mietsuru wa Ama no obune ni Taku hi narikeri . | Co wyglądało jak pożary Z palników algowych Na falach Okazało się, że to płonące pochodnie Na łodziach rybackich. |
| język japoński | Francuski |
| Uchikawasu Tomone nariseba Kusamakura Tabi no umibe mo Nani ka ukaran . | Och, podziel się tą nocą Rozmawiając z tymi rybakami poetami Bo wtedy nieszczęścia Prasowana poduszka podróżna z trawy Nie będę już dłużej kąpać mojej ścieżki nad morzem. |
Uwagi i odniesienia
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Imagawa Sadayo ” ( zobacz listę autorów ) .
- Bakufu .
- Carter 1.
- Górnik 2.
Zobacz też
Bibliografia
- George Sansom , A History of Japan, 1334-1615 , Stanford University Press ( przedruk 1991).
- Waiting for the Wind: Thirty-Six Poets of Japan's Late Medieval Age , przekład Stevena D. Cartera, Columbia University Press , 1989.
- Imagawa List: Kod A Muromachi Wojownika postępowania, który został Tokugawów schoolbook przekładzie Carl Steenstrup (w) , Monumenta Nipponica , tom 28, n o 3 1973.
- Steven D. Carter, Unforgotten Dreams: wiersze mnicha Zen Shōtetsu , Columbia University Press,1997( ISBN 0-231-10576-2 ).
-
Earl Miner , Wprowadzenie do japońskiej poezji dworskiej , Stanford University Press ,1968LC 68-17138.
- p. 138 ; Miner odwołuje się do źródła swojego tłumaczenia jako Michiyukiburi , GSRJ, XVIII, 560, w którym Michiyukiburi jest dziennikiem podróży Sadayo, a GSRJ odnosi się do 30 tomów Gunsho ruijū opublikowanych w Tokio w latach 1928-1934.
- Kenneth A. Grossberg, „ From Feudal Chieftain to Secular Monarch: The Development of Shogunal Power in Early Muromachi Japan ”, Monumenta Nipponica , vol. 31, n o 1,wiosna 1976, s. 29-49 ( czytaj online ).
- Carl Steenstrup, „ The Imagawa Letter: A Muromachi Warrior's Code of Conduct, który stał się podręcznikiem Tokugawa ”, Monumenta Nipponica , vol. 28 N O 3,jesień 1973, s. 295-316 ( czytaj online ).
Linki zewnętrzne
- obudowa 1
- miner2
- bakufu