Tożsamość dźwięk jest krótka melodia lub dźwięk otoczenia, stosowane natychmiast rozpoznać markę lub organizacji (takich jak stacja radiowa lub firmy, takie jak SNCF ).
Tożsamość dźwiękowa odpowiada w dziedzinie dźwięku temu, czym jest identyfikacja wizualna ( logo , kod koloru itp .). Pojęcie tożsamości dźwiękowej jest szersze niż pojęcie jingla .
Większość głównych marek ma szybko rozpoznawalną tożsamość dźwiękową, zwykle w kilku notatkach, na przykład Dim z 1970 (ré sol la si ré mi), Intel Inside w 1991 (Ré - Ré Sol Ré La), MAAF lub SNCF w 2005 roku (Do - Sol - As - Es).
Tożsamość dźwiękowa jest generalnie częścią ogólnej strategii komunikacyjnej firmy. Dźwięk projektowe agencji specjalizuje się w tym sektorze. Ogólnie karta graficzna jest połączona z kartą dźwiękową. Tożsamość dźwiękowa wzmacnia tożsamość wizualną: jest używana w reklamach telewizyjnych i radiowych, serwerach głosowych, seminariach, Internecie i telefonach komórkowych itp.
Jednym z pionierów projektowania muzycznego jest Francuz Michaël Boumendil, który między innymi stworzył tożsamość dźwiękową SNCF.
Tożsamość muzyczna może być oryginalną kreacją dźwiękową, ale może też być okładką piosenki lub tematem muzyki klasycznej wybranym ze względu na jej popularność. Najczęściej wymaga uzyskania ekskluzywności wybranego tematu muzycznego.
W przypadku RATP tożsamość dźwiękowa używana w wiadomościach informacyjnych nadawanych w pociągach i na stacjach musi umożliwiać szybką identyfikację znaczenia ogłoszeń. Szczególną uwagę zwraca się na użyte głosy, nawet jeśli czasami używane są głosy syntetyczne.
Obok pojęcia tożsamości dźwiękowej znajdujemy szersze pojęcie tożsamości muzycznej, które obejmuje realia tak różnorodne, jak fakt uznania przez człowieka, że jego praktyka muzyczna jest częścią jego tożsamości (jego praktyka definiuje ją jako osobę) lub zachowania, jakie przyjmują określone grupy muzyków w ramach swojej praktyki (można więc mówić o muzycznej tożsamości muzyków jazzowych).