| Hyperion | |
| Bóg mitologii greckiej | |
|---|---|
| Charakterystyka | |
| Starożytna grecka nazwa | Ὑπερίων (Huperíôn) |
| Główna funkcja | Niebiański Tytan Światła |
| Funkcja drugorzędna | Tytan Słońca |
| Rezydencja | Tatar |
| Miejsce pochodzenia | Grecja |
| Okres pochodzenia | starożytna Grecja |
| Boska grupa | The Titans |
| Paredre | Théia |
| Kult | |
| Wspomniany w |
|
| Rodzina | |
| Tata | Uranos |
| Matka | Gaja |
| Rodzeństwo | |
| Małżonka | Theia lub Basilea |
| • Dziecko (dzieci) | |
| • Dziecko (dzieci) | tytan |
W greckiej mitologii , Hyperion (w starożytnej Grecji Ὑπερίων / Huperíôn , „ten, który jest powyżej”) jest Titan , syn Uranosa (Niebo) i Gai (Ziemi).
Według Hezjoda ożenił theia , swoją siostrę, z którą miał troje dzieci: Helios (Słońce), Selene (Księżyc) i Eos (Dawn). Hyperion to wtedy „Słońce w zenicie, to w górze” . Reprezentuje ogień Słońca i dlatego staje się odpowiednikiem pierwotnego boga, podobnie jak jego starszy brat Ocean (Hezjod, Teogonia ).
Ale inna tradycja opisana przez Diodora z Sycylii i o efemerycznym pochodzeniu czyni Hyperiona prostym śmiertelnikiem, który został królem Atlantów przez małżeństwo ze swoją siostrą Basilée ( The Royal ), najstarszą córką Ouranosa i Titéia (Gaïa). Zazdrośni o piękno i cnotę dzieci Hyperiona jego bracia Tytani, uważani wówczas również za zwykłych śmiertelników, spiskujący między sobą, zgadzają się zabić tych ostatnich i utopić młodego Heliosa w wodach rzeki Eridan . Dowiedziawszy się o zabójstwie swojego brata, Selene wbiega ze szczytu swojego szklanego pałacu, a Basilée, straciwszy rozum, zaczyna wędrować po Atlantydach. Ona sama znika z powierzchni ziemi po tym, jak dowiedziała się, że Helios i Selene zostali stworzeni wśród wielu bóstw, pierwszy jako bóg Słońca, drugi jako bogini Księżyca ( Diodor z Sycylii , księga III poświęcona Atlantydom ) .
U Homera lub u innych poetów przed Hezjodem Hyperion jest asymilowany do samego Słońca. Jego żona nazywała się wtedy Euryphaessa . Jest także ojcem Tytana w Hygin i Pausanias .