Hrungnir („hałaśliwy” lub prawdopodobnie oznaczający „być dużym i ciężkim”) to gigant z mitologii nordyckiej , mieszkający w Jötunheim . Jest najsilniejszym z lodowych gigantów.
Jego serce jest zrobione z kamienia i jest szczególnie znane. Jak Snorri Sturluson opisuje w Eddzie , ma ostre krawędzie i trzy wystające rogi. Wydaje się, że to serce zostało przedstawione jako magiczny symbol na niektórych kamieniach runicznych lub innych budynkach. Tak więc, jak powiedziano w tłumaczeniu Eddy przez François-Xaviera Dillmanna , trójkamień pojawiający się na kamieniu runicznym Snoldelev (wyspa Seelande, Dania) może być reprezentacją.
Jego głowa jest z kamienia, podobnie jak jego tarcza. Walczy osełką, a jego wierzchowcem jest koń Gullfaxi („złota grzywa”).
Hrungnir wyzywa Odyna na wyścig konny, przekonany, że jego rumak Gullfaxi odniesie zwycięstwo nad Sleipnirem . Nie dzieje się tak jednak dlatego, że Odyn zawsze ma przed sobą wzgórze. Po zwycięstwie Odyn oferuje mu gościnność, ponieważ galopem dotarli do Ásgardu, nawet tego nie zauważając. Podczas uczty odurzony Hrungnir grozi przetransportowaniem Valhalli do Jotunheim i zabiciem wszystkich bogów oprócz Sif i Freyji . W końcu zapewnia, że wypije całe piwo Asów .
Thor , który wracał z wyprawy do Jǫtunheimar , interweniuje, a Hrungnir rzuca mu wyzwanie. Ale bez swojej broni deklaruje, że Thor byłby winny niesławy, gdyby zaatakował go z niższej pozycji. Thor nie chce się zhańbić, zwłaszcza że Hrungnir jako pierwszy wyświadczył mu zaszczyt rzucenia mu wyzwania. Dlatego Hrungnir wraca do domu iz pomocą innych gigantów buduje glinę o imieniu Mokkurkalfi , by walczyć u boku Hrungnira.
Thor przychodzi w towarzystwie swojego sługi Thjalfi . Angażując się w walkę, rzuca młotem Mjöllnir , który uderza w kamienną broń Lodowego Olbrzyma; rozpada się na kawałki, z których część utknęła w czaszce Thora. Niemniej jednak Mjöllnir rozbija czaszkę Hrungnira, która spada na ziemię. Podczas upadku pada na Thora, który zostaje unieruchomiony pod jedną z nóg przeciwnika. Jego siła, nawet połączona z siłą Thialfi, nie wystarczyła, by go uwolnić.
Następnie nazywają Magniego , syna Thora i giganta Járnsaxę . Trzylatek z łatwością uwalnia ojca, zanim oświadczy, że gdyby najpierw stanął twarzą w twarz z olbrzymem, zastrzeliłby go gołymi rękami. Dumny ze swojego syna Thor daje mu swojego konia Gullfaxi.