Francois-Xavier Dillmann

Francois-Xavier Dillmann Funkcjonować
Prezes
Towarzystwa Studiów Nordyckich ( d )
od 1992
Biografia
Narodziny 27 listopada 1949
Narodowość Francuski
Trening Uniwersytet Caen-Normandy
Zajęcia Skandynawski, tłumacz
Inne informacje
Pracował dla Ecole Pratique des Hautes Etudes
Członkiem Królewska Szwedzka Akademia Literatury, Historii i Starożytności
Kierownik Frédéric durand
Nagrody Royal Gustavus Adolphus Academy ( we ) (1987)
Nagroda Pierre-François-Caillé za tłumaczenia (1991)

François-Xavier Dillmann , urodzony dnia27 listopada 1949, jest Francuzem Skandynawem .

Dyrektor studiów w École Pratique des Hautes Etudes , specjalista w zakresie mitologii nordyckiej , a także filologii i literatury nordyckiej .

Biografia

Trening

François-Xavier Dillmann studiował na Uniwersytecie w Lille, gdzie napisał rozprawę zatytułowaną Ewangelizacja Szwecji według źródeł chrześcijańskich: rozprawę poprzedzoną tłumaczeniem Vita Anskarii i Descriptio Aquilonis Insularum w 1971 roku. badania naukowe na uniwersytetach w Uppsali (których tytuł doktora honoris causa otrzymał w 2001 r.), Kopenhadze , Reykjaviku , Getyndze i Monachium .

Jest doktorem nauk germańskich na Uniwersytecie w Caen (z rozprawą na temat Runy w starożytnej literaturze islandzkiej , 1976 ) i doktorem stanu z języków i literatury skandynawskiej (praca magisterska na temat The Magicians in Ancient Iceland , 1986 ).

Kariera

François-Xavier Dillmann został dyrektorem studiów od 1988 roku w IV th odcinek (historyczne i filologiczne Sciences) z Praktycznego School of Advanced Studies (przewodniczący historii i filologii starożytnej i średniowiecznej Skandynawii).

Został powołany w Czerwiec 2009Francuski korespondent, członek Académie des Inscriptions et Belles-Lettres (Institut de France). Otrzymał wListopad 2008insygnia i dyplom Komandora Królewskiego Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja).

Plik 10 sierpnia 2017podczas pobytu na Islandii został zaproszony na planie Björna Bjarnasona , byłego ministra edukacji Islandii , w programie Sjónvarpsþættir, aby opowiedzieć o swojej pracy naukowej.

Wyuczone społeczeństwa
  • Prezes Société des études nordiques, od jego powstania w 1992 r., I dyrektor jego pisma Proxima Thulé .
  • Członek Académie royale Gustave Adolphe ( Kungl. Gustav Adolfs Akademien , Upsal), odListopad 1992.
  • Członek honorowy Towarzystwa Studiów Islandzkich ( Isländska sällskapet , Upsal), odKwiecień 1994.
  • Członek Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, Historii i Starożytności ( Kungl. Vitterhets Historie och Antikvitets Akademien , Sztokholm), odWrzesień 1997.
  • Członek Królewskiego Norweskiego Towarzystwa Nauk ( Det Kongelige Norske Videnskabers Selskab , Trondheim), odPaździernik 1998.
  • Członek Królewskiego Towarzystwa Redakcji Rękopisów Historii Skandynawii ( Kungl. Samfundet för utgivande av handskrifter rörande Skandinaviens historia , Sztokholm), odGrudzień 1999.
  • Członek Upsal Linguistic Society ( Språkvetenskapliga sällskapet i Uppsala ), odgrudzień 2000.
  • Członek korespondent Islandzkiego Towarzystwa Naukowego ( Vísindafélagið Íslendinga / Societas Scientiarum Islandicum ), odMarzec 2004.
  • Członek Royal Society of Letters and Human Sciences of Upsal ( Kungl. Humanistiska Vetenskaps-Samfund i Uppsala ), odMarzec 2005.
  • Członek Norweskiej Akademii Nauk i Literatury ( Det Norske Videnskaps-Akademi , Oslo), odMarzec 2009.
  • Członek Królewskiego Towarzystwa Nauk w Upsal ( Regia Societatis Scientiarvm Vpsaliensis / Kungl. Vetenskaps-Societeten , Upsal), odMaj 2009.
  • Mianowany francuski korespondent Académie des Inscriptions et Belles-Lettres (Institut de France), 19 czerwca 2009.
  • Od tego czasu członek honorowy Towarzystwa Classiconorroena (Perugia)luty 2010.
  • Członek korespondent stowarzyszenia Nathan Söderblom Society ( Societas Soederblomiana Upsaliensis / Nathan Söderblom-sällskapet , Upsal), odstyczeń 2011.
  • Od tego czasu stowarzyszony korespondent krajowy Krajowego Towarzystwa Antykwariuszy we Francji grudzień 2011.
Inna działalność naukowa
  • Członek komitetu naukowego kolekcji Beiträge zur nordischen Philologie redagowanej przez Schweizerische Gesellschaft für skandinavische Studien (Zurych), odCzerwiec 2000.
  • Doradca naukowy ( Fachberater ) Reallexikon der Germanischen Altertumskunde (von Johannes Hoops). Zweite, völlig neu bearbeitete und stark erweiterte Auflage, Walter de Gruyter (Berlin / Nowy Jork), odMarzec 2005.
  • Członek rady redakcyjnej zbioru publikacji naukowych Center for Medieval Studies ( Senter for middelalderstudier ) na Uniwersytecie w Trondheim (Norwegia), odstyczeń 2006.
  • Członek rady redakcyjnej Journal of Northern Studies , redagowanego przez Umeå University (Szwecja), odMaj 2006.
  • Członek rady redakcyjnej czasopisma Gripla , wydawanego przez Institute of Nordic Philology Uniwersytetu Islandzkiego ( Stofnun Árna Magnússonar í íslenzkum frædum ), odMarzec 2008.
  • Członek komitetu naukowego czasopisma Classiconorroena , wydawanego przez Learned Society Classiconorroena we współpracy z Università Federico II di Napoli, odstyczeń 2011.

Metapolityka

Według wielu autorów, był blisko GRECJI i pod pseudonimem „François Dirksen” , członek odpowiedniej redakcji w Niemczech z Nouvelle École (na komisji patronatem którego pojawia się pod jego stanu cywilnego), i były współpracownik Elementy . Według Jean-Yves Camusa i René Monzata , ten sam „François Dirksen” współpracował przy Obronie Zachodu  ; wierzą również, że Dillmann "prawdopodobnie" użył pseudonimu "Erik Sanders" do ożywienia Le Courrier lillois , publikacji federalistycznych studentów.

Pracuje

Pisał obszernie o historii średniowiecza Skandynawii , literaturze nordyckiej , mitologii nordyckiej i piśmie runicznym. Jest także autorem dwóch tłumaczeń dzieł Snorri Sturlusona . W 1991 roku opublikował częściowe tłumaczenie Eddy ( Gylfaginning , a także niektóre rozdziały Skáldskaparmál ) w 1991 . Przy okazji publikacji tego tłumaczenia był w tym samym roku gościem Claude Mettra na France Culture programu „  Snorri Sturluson - Une Vie, une Œuvre: L ' Edda et la mythologie nordique”. W 2000 roku opublikował pierwszą część Historii królów Norwegii .

Pod wpływem pracy Georgesa Dumézila współpracował w szczególności nad książką pod redakcją Jean-Claude Rivière Georges Dumézil: à la Découverte des Indo-Européens ( 1979 ) oraz zredagował i poprzedził zbiór artykułów poświęconych mitologii nordyckiej przez eksperta porównawczego ( Mity i bogowie starożytnej Skandynawii , 2000 ).

Pracuje

  • Snorri Sturluson, L'Edda. Opowieści z mitologii nordyckiej . Przetłumaczone ze staroisklandzkiego, wprowadzone i opatrzone komentarzami François-Xavier Dillmann, Paryż, Gallimard (L'aube des gens), 1991, 233 s.
  • Historia królów Norwegii (Heimskringla) - Snorri Sturluson. Część 1: Od mitycznych początków dynastii do bitwy pod Svoldem . Przetłumaczone ze staro-islandzkiego, wprowadzone i opatrzone komentarzami François-Xavier Dillmann, Paryż, Gallimard (L'aube des gens), 2000, 706 s. [Ta praca została ukoronowana przez Royal Academy Gustave Adolphe wlistopad 2000.]
  • Magowie w starożytnej Islandii. Badania nad przedstawieniem islandzkiej magii i jej agentów w norweskich źródłach literackich , Upsal, Kungl. Gustav Adolfs Akademien för svenk folkkultur (Acta Academiae Regiae Gustavi Adolphi, XCII), 2006, XVIII - 779 s.

Inne publikacje

Zobacz jego CV .

Cena £

  • Nagroda Królewskiej Akademii Gustav Adolphe (Kungl. Gustav Adolfs Akademien), Listopad 1987.
  • Nagroda Pierre-François Caillé przyznana przez Francuskie Towarzystwo Tłumaczy za tłumaczenie Eddy w 1991 roku.
  • Nagroda im. Daga Strömbäcka Królewskiej Akademii Gustave'a Adolphe'a (Dag Strömbäcks belöningsfond), listopad 2000.
  • Nagroda Fundacji Języka i Kultury (Stiftelse Språk och kultur) Uniwersytetu w Umeå (Szwecja), Październik 2001.
  • 2008 Nagroda Le Fèvre-Deumier de Pons przyznana przez Akademię Napisów i Listów dla Magów w starożytnej Islandii .

Uwagi i odniesienia

Uwagi

Bibliografia

  1. François-Xavier Dillmann, The Evangelism of Sweden, według źródeł chrześcijańskich: wspomnienie poprzedzone tłumaczeniem Vita Anskarii i Descriptio Aquilonis Insularum. , Lille,1971( czytaj online ) , s.  IX - 258 pkt.
  2. Polet, Jean-Claude (nd). Europejskie dziedzictwo literackie: antologia w języku francuskim. Indeks ogólny . Bruksela, Uniwersytet De Boeck, 2000. ( ISBN  2-8041-3162-9 ) .
  3. http://www.sudoc.fr/040880141 .
  4. http://www.sudoc.fr/004262395 .
  5. (is) INN TV , „  Sjónvarpsþættir - François-Xavier Dillmann  ” , na YouTube ,10 sierpnia 2017(dostęp 13 marca 2018 )
  6. http://www.fafnir.fr/francois-xavier-dillmann
  7. „  François-Xavier DILLMANN  ” , na saprat.ephe.sorbonne.fr (dostęp 13 marca 2018 r. )
  8. Philippe Lamy (pod redakcją Claude Dargent), Le Club de l'horloge (1974-2002): ewolucja i mutacja laboratorium ideologicznego (praca doktorska z socjologii), Paryż, Uniwersytet Paris-VIII,2016, 701  str. ( SUDOC  197696295 , czytaj online ) , s.  278.
  9. "  Komitet Patronat  " Nouvelle Ecole , n O  66,2017, s.  2-5.
  10. Benoit Marpeau , „  From Viking to Heimdal  ”, Annales de Normandie , vol.  43, n o  3,1993, s.  234 ( czytaj online ).
  11. (De) Marieluise Christadler (red.), Deutschland, Frankreich: alte Klischees, neue Bilder , Duisburg, Verl. der sozialwissenschaftlichen Kooperative, pot.  "Sozialwissenschaftliche Schriften" ( N O  18)Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden, 225 + 7  pkt. ( ISBN  3-921473-27-6 ) , str.  241.
  12. Antoine Spire (reż.), Czy powiedziałeś faszyzm? , Paryż, Montalba,1985, 285  s. ( ISBN  2-85870-032-X ) , str.  104 - rozdział, o którym mowa, jest autorstwa Pierre-André Taguieffa .
  13. (de) Margret Feit, Die Neue Rechte in der Bundesrepublik: Organization, Ideology, Strategy , Frankfurt am Main-New York, Campus,1987, 241  str. ( ISBN  978-3-593-33775-3 ) , str.  65.
  14. Anne-Marie Duranton-Crabol , Oblicza nowej prawicy: GRECJA i jej historia , Paryż, Presses of the National Foundation for Political Science,1988, 267  s. ( ISBN  2-7246-0561-6 ) , str.  62.
  15. Frankfurter Hefte , t. 35, Neuen Verlagsgesellschaft der Frankfurter Hefte  (en) , 1980, s. 16, 19 [ czytaj online ]
  16. Stéphane François ( pref.  Laurent Olivier ), Beyond the North Winds: francuska skrajna prawica, biegun północny i Indoeuropejczycy , Lyon, Presses Universitaires de Lyon,2014, 319  s. ( ISBN  978-2-7297-0874-0 ) , str.  100, nie. 2.
  17. Jean-Yves Camus i René Monzat , National and Radical Rights in France: Critical Directory , Lyon, University Press of Lyon,1992, 526  s. ( ISBN  2-7297-0416-7 ) , str.  41.
  18. (fr + nl) „  Lille, regionalny uniwersytet?  » , 1970-1971
  19. Jean Renaud , Sagi królów Norwegii: Snorri Sturluson, Historia królów Norwegii, część pierwsza. Przetłumaczone ze staro-islandzkiego i opatrzone komentarzami François-Xavier Dillmann (raport) , Annales de Normandie , Year 2001, 51-2, s. 173-174
  20. Lindow, John. Mitologia i mitografia. W: Literatura staronordycko-islandzka: przewodnik krytyczny . Wydanie Carol J. Clover i John Lindow. Toronto; Londyn: University of Toronto Press we współpracy z Medieval Academy of America, 2005. Str. 46. ( ISBN  0-8020-3823-9 ) .
  21. Synodia , „  SFT - Pierre-François Caillé Price Translation  ” na www.sft.fr (dostęp 13 marca 2018 )
  22. http : // www . / / / / / .

Linki zewnętrzne