Homoioi

Homoioi to w starożytnej grece nazwa nadana mieszkańcom Sparty w starożytności .

Termin pochodzi od starożytnego greckiego Ὅμοιοι / Hómoioi, co dosłownie oznacza „podobne”; tłumaczenie „parowie” jest również używane dla podkreślenia arystokratycznego charakteru Sparty. Klasyczne tłumaczenie „les Égals”, podjęte podczas rewolucji francuskiej , jest w rzeczywistości niepoprawne: odnosi się do greckiego Ἴσοι / Ísoi  ; te dwie koncepcje są różne. Termin ten nie jest używany przez pierwszych greckich historyków, Herodota i Tukidydesa . Występuje u pseudo-Ksenofonta i Ksenofonta, a także u Arystotelesa

Kryteria dotyczące obywatelstwa spartańskiego były szczególnie wybiórcze. Homoioi miały pochodzić od ojca obywateli i córki matka obywatel. Ponadto, aby uzyskać status homoioi , osoby musiały przejść i przejść agogê , spartańską edukację obywatela, i mieć obowiązek codziennego uczestniczenia w bankiecie obywateli ( syssitia ), wnosząc do niego swój wkład. żywności (lub płacąc za nią). Korpus homoioi pozostał tak mały, że szacuje się go na 1200 w czasie klęski Sparty przeciwko armii Teb pod Leuctra ( -371 ): straty, prawdopodobnie rzędu 400 hoplitów , pozbawiły miasto trzecia część ciała obywatelskiego. Utrata wpływów Sparty w III th  century  BC. AD wiązałoby się z tym ograniczeniem liczby homoioi , zjawiskiem określanym przez historyków nazwą oligantropii .

Bibliografia

Uwagi

  1. Lévy, str.  47; Cartledge, s.  73
  2. Zobacz artykuł Conspiracy of Equals , próba obalenia Katalogu przez Gracchusa Babeufa w 1795 roku.
  3. Arystoteles , Polityka ( czytaj online )(1295b 25-26) mówi o homoioi kai isoi , „podobny i równy” .
  4. Pellegrin 2014 , s.  2428.
  5. Ksenofont , Republika Lacedemończyków ( czytaj online ) (Rozdział X, 1, 7)
  6. pseudo-Xenophon 1967 , s.  453-454.
  7. Xénophon , Anabase [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] (księga IV, 6, 14)
  8. Xenophon , Helléniques [ czytaj online ] (Księga III, 3, 5).
  9. Xenophon 1967 , s.  91.
  10. Arystoteles , Polityka ( czytaj online ) (Księga V, 7, 1306b 30).
  11. Pellegrin 2014 , s.  2454.

Bibliografia