Hermann Gessler

Hermann Gessler Biografia
Dom szwajcarski
Rodzina Gessler ( d )

Hermann Gessler , Imperial Bailiff of Schwyz and Uri ( Reichsvogt in Schwyz und Uri ), jest mityczną szwajcarską postacią . Według legendy , William Tell zabity Gessler z kuszy w sercu, gdy przechodził przez Höhle Gasse w Kussnacht am Rigi .

Legenda

W białej księdze Sarnen z 1470 r. Jest wzmianka o „  Gijssler, dero von und Urij Schwijtz landvogt  ” . W innej kolumnie nazywałby się Grissler, aw trzeciej byłby hrabią Seedorf .

Postać historyczna

Historycznie istnieją ślady ludzi, którzy nosili imię Gessler. Tak więc we wsi Wiggwil w Aargau Freiamt istniała rodzina Gesslerów , którzy jednak nie byli ministrami , ale zwykłymi urzędnikami w służbie Habsburgów . Ta niedoceniana rodzina powiększyła swój majątek i wpływy i była odpowiedzialna za administrowanie wieloma majątkami państwowymi na warszawskim osiedlu . Ich powstanie jest ściśle związane z rozwojem Habsburgów, którzy wywodzili się od miejscowej szlachty, hrabiów i książąt Świętego Cesarstwa Rzymskiego, którzy doszli do godności cesarskiej.

W 1319 r. Heinrich Gessler został pasowany na rycerza , następnie w 1375 r. Jego syn Hermann został faktycznie mianowany komornikiem, ale w Grüningen, a nie w Altdorfie . Następcą Heinricha został Heinrich, a dopiero potem Hermann Gessler, imiennik legendarnej postaci.

Gesslerowie byli uważani za dumnych ludzi, noszących na herbie pawia ze srebrnymi i niebieskimi piórami . Mimo że ich zarządzanie dzielnicą Grüningen było przyzwoite, przyciągnęli wrogość ludności, kiedy oskarżony o kradzież obywatel Zurychu został skazany na wyłupienie języka i oczu. Mieszkańcy uważali, że odpowiada za to Hermann Gessler.

Więc to nazwisko stało się rodzajem powszechnego imienia, Gessler stał się złoczyńcą, wrogiem Konfederatów, wspólnikiem Habsburgów. Gdy pod koniec XV -go  wieku został napisany legendę powstania, stało się jasne, że reporterów Waldstätten stoczył Gessler, który został podniesiony do godności tyrana przez redakcję.

W Schwyz i Unterwalden z pewnością byli komornicy, ale nie było Gesslera.

Bibliografia

Linki zewnętrzne