| Henry Jean-Baptiste | |
| Funkcje | |
|---|---|
| Zastępca 1986 - 2002 | |
| Rząd | Piąta Republika |
| Grupa polityczna | UDF |
| Biografia | |
| Data urodzenia | 3 stycznia 1933 |
| Miejsce urodzenia | Fort-de-France ( Martynika ) |
| Data śmierci | 5 stycznia 2018 r |
| Miejsce śmierci | Paryż ( Francja ) |
| Narodowość | Francuski |
| Partia polityczna | Unia na rzecz Demokracji Francuskiej |
| Ukończyć | Krajowa Szkoła Administracji |
| Zawód | Doradca ds. Referendum w Trybunale Obrachunkowym |
| Rezydencja | Majotta |
Henry Jean-Baptiste , urodzony dnia3 stycznia 1933w Fort-de-France ( Martynika ) i zmarł dnia5 stycznia 2018 rw Paryżu jest starszym martynikańskim urzędnikiem państwowym i politykiem .
Genialny student, po ukończeniu szkoły średniej w Lycée Schœlcher w Fort-de-France na Martynice, kontynuował naukę w Paryżu, w Lycée Janson-de-Sailly i na Sorbonie. Posiada licencje prawnicze i filozoficzne. Ukończył nauki polityczne . Jest także byłym uczniem National School of Administration (ENA), Alexis de Tocqueville Promotion (1958-1960) (uzyskał „major” na egzaminie wstępnym do ENA w 1958 r.). Jest doradcą ds. Referendów w Trybunale Obrachunkowym .
Zanim Henry Jean-Baptiste został parlamentarzystą w 1986 r., Był osobistym doradcą dwóch Prezydentów Republiki. Najpierw w Senegalu był osobistym doradcą pierwszego prezydenta Senegalu Léopolda Sédara Senghora w latach 70. Następnie osobisty doradca prezydenta Francji Valéry'ego Giscarda d'Estainga , kierującego rozmową trójstronną. W 1975 r. W znacznym stopniu przyczynił się do utworzenia Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS). Misją organu jest promowanie współpracy i rozwoju we wszystkich dziedzinach gospodarki, usuwanie przeszkód w swobodnym przepływie osób, towarów i usług oraz harmonizacja regionalnych polityk sektorowych.
W 1986 roku Henry Jean-Baptiste został wybrany zastępcą Majotty, ponownie wybrany w 1988 , 1993 , 1997 (koniec kadencji:18 czerwca 2002). W 1999 roku przedstawił manifest na rzecz wydziałów, podpisany przez wybranych urzędników z wyspy. Walczy z Mahorais o utworzenie departamentalnej wspólnoty Majotty. W referendum w 1974 i 1976 roku Mahorais zdecydowali się pozostać Francuzami, zamiast stać się niezależnymi.
Mówi się, że wynalazł termin „wspólnota departamentalna”, czyli status prawny Majotty w Republice Francuskiej w latach 2000–2010. W Zgromadzeniu Narodowym dużo pracuje, aby zbliżyć prawo Majotty do prawa zwyczajowego.