| Narodziny |
11 grudnia 1900 8. dzielnica Paryża |
|---|---|
| Śmierć | 1990 |
| Imię urodzenia | Henri Marie Félix Émile Desoille |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Lekarz , odporny |
Henri Desoille , urodzony jako Henri Marie Félix Émile Desoille the11 grudnia 1900w Paryżu ( 8 th arrondissement ), a zmarł w 1990 roku, jest lekarzem, odporne deportee i reformator medycyny pracy .
Henri Desoille, syn generała, wychowany w burżuazyjno-katolickiej rodzinie, obronił pracę medyczną w 1932 r. I od razu zainteresował się medycyną pracy. W ten sposób ukończył pierwszą sesję Instytutu Higieny Pracy i Medycyny Pracy kierowanej przez profesora Maurice'a Devoira w 1934 roku.
W 1937 r. Współpracował z Instytutem Badań i Profilaktyki Chorób Zawodowych utworzonym przez doktora Guya Haussera , a następnie w dużej mierze dotowanym przez CGT . Wykonuje podwójną pracę, konsultując się i publikując Archives of Occupational Diseases , czasopismo, w którym pełni funkcję sekretariatu generalnego.
Zmobilizowany w 1939 r. I powrócił do cywilnego życia na początku lata 1940 r., Nie biorąc udziału w walkach, wznowił działalność zawodową i został w latach 40. Październik 1940, prezes Krajowego Stowarzyszenia Medycyny Pracy, kiedy to zostało utworzone.
Z Marzec 1941, brał udział w redagowaniu tajnego biuletynu Le Médecin français , trzymanego głównie przez komunistycznych bojowników ruchu oporu, z których kilku zostało straconych lub deportowanych (Jean-Claude Bauer, Maurice Ténine , Guy Hausser ...). w ramach francuskich sił bojowych , w sieci „Johnny” centralnego biura wywiadu i akcji .
W Kwiecień 1942Desoille został aresztowany, przetrzymywany we Fresnes , a następnie w Romainville , po czym został deportowany do Mauthausen wGrudzień 1943i Gusen II w 1944 r. Tam trafił do „oddziału chorych”, gdzie pod kierunkiem niemieckiego lekarza często nie udawało mu się ostatecznie zabić swoich pacjentów. Zaangażowanie w ruch oporu przyniosło mu stopień oficera Legii Honorowej w służbie wojskowej.
Wydany w Maj 1945powrócił do Paryża, gdzie wznowił działalność zawodową. WListopad 1945został mianowany generalnym inspektorem medycyny pracy. Doradca techniczny Ambroise Croizat , ministra pracy do 1947 r., Brał udział wraz z doktorem Hektorem Descomps w całkowitej reorganizacji medycyny pracy, co zmaterializowało się w szczególności w prawie11 października 1946. Jednak sprzeciw związku przemysłu metalurgicznego i górniczego ograniczył zakres reform i po odejściu Croizata Desoille opuścił stałą komisję medycyny pracy.
W 1948 roku został mianowany prezesem Instytutu Medycyny Pracy. W następnym roku powołany na katedrę medycyny pracy na Wydziale Lekarskim Paryża, uczył tam do końca swojej kariery zawodowej na początku lat 70.
Angażuje się także w różne ruchy kombatanckie i deportowanych: jest wiceprzewodniczącym komisji lekarskiej ruchu oporu, uczestniczy w tworzeniu Krajowej Federacji Deportowanych i Internowanych Opornych i Patriotów (jest prezydentem 1962 r.), przekazuje swoje zeznania w sprawie Mauthausen do trybunału w Norymberdze , jest członkiem Stowarzyszenia Absolwentów Mauthausen ...
Wraz z profesorem Charlesem Richetem prowadził kampanię na rzecz zmiany „ Przysięgi Hipokratesa ”, tak aby każdy lekarz zobowiązał się odmówić wykorzystania swoich umiejętności zawodowych w służbie tortur i barbarzyństwa
Podczas deportacji poznał bojowników komunistycznego ruchu oporu i nie będąc członkiem partii, został „towarzyszem podróży”. Członek komitetu sponsorskiego La Pensée , inwestujący w CGT zarówno na poziomie krajowego związku inżynierów i techników, jak i na poziomie konfederacji, zobowiązał się do tego w 1955 r., Kiedy odrzucono jego podanie na akademię lekarską .
W 1957 r. Opublikował "Medycyna pracy i choroby zawodowe", podręcznik, który był wielokrotnie wznawiany przez wiele lat w tej dziedzinie, a także tom poświęcony medycynie pracy w " Que sais-je?" ", Następny rok.
W 1975 r. Wyreżyserował publikację Précis de medicine du travail przedrukowano sześć razy do 1991 roku.
„Systematyczne zabijanie chorych więźniów przez nazistowskich lekarzy”, La Presse Médicale, May-Październik 1945
„Na pograniczu psychologii kolonii karnej: nazistowska kolonia karna”, Archiwa Medycyny Społecznej, Październik 1946.
z M. Lafitte, „Psychologia kryminalna hitlerowców”, Annales de Médecine Legal, czerwiec-Lipiec 1947.
„Medycyna pracy. Fragmenty lekcji inauguracyjnej pana Pr. Desoille ”, Le Médecin Français,10 kwietnia 1949, IX th lat, 7.
„Paryż, nowa Hiroszima: NIE! », Fraternité, dwumiesięcznik narodowego ruchu przeciwko rasizmowi, nr 14 (118),Styczeń 1950.
„O nowej broni”, Bulletin de amicale de Mauthausen, nr 23, Październik 1951.
Medycyna pracy i choroby zawodowe, Flammarion, 1957
„Skutki zmęczenia na zdrowie pracowników”, Revue des committees d'affaires, nr 112, 1958.
Medycyna pracy, Que sais-je ?, n ° 166, Presses Universitaires de France, 1958
Précis de Médecine du Travail [red.], Masson, 1975
David Fargues; Rola „francuskiego lekarza” w genezie francuskiej medycyny pracy, praca dyplomowa, Uniwersytet Paris-Ouest, 2005.
Słownik biograficzny ruchu robotniczego, uwaga: Jean-Paul Richez
Catherine Omnès, Henri Desoille, twórca medycyny pracy, zdrowia i pracy n ° 096 - październik 2016