Szerokopasmowego dostępu do Internetu (lub szerokopasmowy dostęp do Internetu , przez przesunięcie dosłownym tego terminu szerokopasmowych ) jest dostęp do Internetu , w większym stopniu, niż z dostępem przez modem 56 kbit / s lub ISDN (typowo 1 x lub 2 x 64 kbit / s).
Następca łączy szerokopasmowych jest bardzo szybki (lub THD). Na sieci komórkowej , HSPA (3G +) i HSPA + Dual komórek w mobilnych szerokopasmowego 2015 doprowadzić do użytkowników z teoretycznych z wartościami szczytowymi do 42 Mbit / s downstream i 11 Mb / s powyżej.
Definicja łączy szerokopasmowych różni się w zależności od kraju:
Według firmy Arcep we Francji szerokopasmowy dostęp do Internetu wynosi od 512 kilobitów do 30 megabitów na sekundę. Jest to również definicja przyjęta w ramach rozpoczętego w 2013 roku planu bardzo dużej prędkości we Francji , który ma na celu wdrożenie sieci o bardzo dużych prędkościach w całym kraju do 2022 roku. W Stanach Zjednoczonych szerokopasmowy dostęp do Internetu zdefiniowano w 2010 roku przez prędkości większe niż Spadek o 4 megabity na sekundę i wzrost o 1 megabit na sekundę. W Kanadzie musisz mieć prędkość większą niż 1,5 megabita na sekundę, aby zostać uznanym za szerokopasmowy. W Japonii prędkość 100 megabitów na sekundę (odpowiednik bardzo dużej prędkości we Francji) to tylko duża prędkość.
Dla Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) prędkość większą niż 256 kilobitów na sekundę można uznać za szerokopasmową. Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU) preferuje większą prędkością niż lub równy 256 kilobitów na sekundę, natomiast Senat we Francji określa prędkość minimum 2 megabitów na sekundę mówić o dużej prędkości.
Jest to na ogół duża prędkość na poziomie sieci dostępowej (lub pętli lokalnej ), to znaczy na poziomie końcowego łącza między abonentem a siecią. Sieci upstream (odbiór i transport) bardziej charakteryzują się bardzo dużą szybkością , odpowiadającą zagregowanemu ruchowi kilkudziesięciu, setek lub tysięcy użytkowników (w zależności od rozważanej skali).
Do głównych technologii połączeń umożliwiających dużą i bardzo dużą prędkość należą:
Strona internetowa Very High Speed Plan France przedstawia również technologie wykorzystywane do zapewnienia bardzo dużej prędkości.
Techniki te teoretycznie są w stanie zapewnić wiele usług (obrazy, głos, dane) z dużą szybkością, ale w praktyce jakość usługi jest zmienna, ponieważ odległość geograficzna osłabia sygnał, z wyjątkiem transmisji światłowodowej. skutki utraty linii nie są zauważalne w kontekście usługi. Większość technologii dostępowych ma tę wadę, że oferuje niższe prędkości, gdy klient znajduje się daleko od węzła łączącego .
Zaletą technologii dostępu szerokopasmowego jest to, że umożliwiają korzystanie z usług multimedialnych przez Internet w komfortowych warunkach, w szczególności streamingu lub telewizji przez Internet. Pobieranie treści o dużej pojemności jest również łatwiejsze, jak pokazano w poniższej tabeli, która podaje czasy pobierania w zależności od kilku szybkości połączenia:
Zawartość | Zaloguj się 512 kbit / s |
Połączenie 2 Mb/s |
Połączenie 10 Mbit/s |
Zaloguj się 100 Mbit / s |
---|---|---|---|---|
Strona główna Google (160 KB) | 2,5 sekundy | 0,6 sekundy | 0,1 sekundy | 0,001 s |
Ścieżka muzyczna (5 MB) | 1 min 18 s | 20s | 4 sekundy | 0,4 sekundy |
Klip wideo (20 MB) | 5:12 | 1 min 18 s | 16 lat | 1,6 s |
CD / film w niskiej rozdzielczości (700 MB) | 3 godz 2 min 17 s | 46:40 | 9:20 | 56 lat |
DVD / film w wysokiej rozdzielczości (4 GB) | 17 godz. 21 min 40 s | 4 godz. 26 min 40 s | 53:20 | 5 min 20 |
(czasy podane są w godzinach, minutach i sekundach (wartość zaokrąglona do sekundy), objętości treści w kilobajtach, megabajtach lub gigabajtach, szybkości połączeń w kilobitach na sekundę lub megabitach na sekundę).
Według Neelie Kroes , komisarz UE , „szybszy rozwój technologii szerokopasmowych może stworzyć milion miejsc pracy” .
Wskaźnik penetracji stacjonarnego szerokopasmowego dostępu do Internetu, wyrażony liczbą dostępów na 100 mieszkańców oraz w kolejności malejącej, kształtował się następująco:czerwiec 2012 dla 30 krajów OECD:
Średni wskaźnik penetracji dla 30 krajów OECD w 2010 r. wyniósł 24,2 dostępu na 100 mieszkańców.