Hans Grundig

Ten artykuł jest kontur dla niemieckiego malarza .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Hans Grundig Obraz w Infoboksie. Portret Hansa Grundiga autorstwa Lea Grundig .
Narodziny 19 lutego 1901
Drezno
Śmierć 11 września 1958(w wieku 57)
Drezno
Pogrzeb Heidefriedhof, Drezno ( d )
Narodowość wschodnioniemiecki
Zajęcia Malarz , profesor uniwersytecki , grafik
Wspólny Lea Grundig (z1928 W celu 1958)
Nagrody Nagroda Narodowa Niemieckiej Republiki Demokratycznej
Brązowy Order Patriotyczny Zasługi
Nagroda im. Heinricha-Manna (1958)

Hans Grundig ( Drezno ,19 lutego, 1901 - Drezno ,11 września 1958) jest niemieckim malarzem i projektantem związanym z New Objectivity . Jest mężem malarki Lei Grundig .

Po odbyciu praktyki z architektury wnętrz studiował w latach 1920-1921 w Szkole Sztuk i Rzemiosł Artystycznych w Dreźnie u Maxa Freya . Następnie studiował w Akademii Drezdeńskiej w latach 1922-1923. W latach dwudziestych jego obrazy, głównie portrety klasy robotniczej, były pod wpływem dzieł Otto Dixa . Podobnie jak jego przyjaciel Gert Heinrich Wollheim często przedstawia się w postawach teatralnych, jak w Autoportrecie w czasie karnawału (1930). Pierwsze ryciny wykonał w 1933 roku.

Przeciwnik faszyzmu , wstąpił do Komunistycznej Partii Niemiec w 1926 i był jednym z członków założycieli ASSO (Niemieckiego Związku Artystów Proletariatu i Rewolucjonistów) w Dreźnie w 1929.

Po upadku Republiki Weimarskiej Grundig został uznany przez nazistów za zdegenerowanego artystę . Niektóre z jego prac pojawiają się na słynnej wystawie Sztuki Zdegenerowanej w Monachium w 1937 roku. Następnie wyraża swoją wrogość wobec reżimu obrazami takimi jak Tysiąc lat Rzeszy (1936). Zabroniony w wykonywaniu zawodu, dwukrotnie na krótko aresztowany, w 1936 i ponownie w 1938, po czym w latach 1940-1944 był internowany w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen .

W 1945 wyjechał do Moskwy, gdzie uczęszczał do antyfaszystowskiej szkoły. Po powrocie do Berlina w 1946 został profesorem malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie. W 1957 opublikował swoją autobiografię Zwischen Karneval und Aschermittwoch („Między karnawałem Mardi Gras a Środą Popielcową”). Otrzymał Nagrodę im. Heinricha Manna w 1958 roku, w roku jego śmierci.

Bibliografia

  1. Michalski, s. 64
  2. Michalski, s. 131-133