HMS Limbourne | |
Rodzaj | Niszczyciel eskortowy |
---|---|
Klasa | Polowanie typu III |
Fabuła | |
Serwowane w | Royal Navy |
Budowniczy | Aleksander Szczepan i Synowie |
Stocznia | Glasgow - Szkocja |
Zamówienie | 28 lipca 1940 |
Kil ułożony | 8 kwietnia 1941 |
Uruchomić | 12 maja 1942 |
zamawiać | 23 października 1942 |
Status | Zatopiony 23 października 1943 |
Załoga | |
Załoga | 168 mężczyzna |
Charakterystyka techniczna | |
Długość | 85,3 m² |
Gospodarz | 10,16 m² |
Wersja robocza | 3,51 m² |
Zmiana | 1067 ton |
Przy pełnym obciążeniu | 1458 ton |
Napęd | 2 kotły parowe Admiralicji 2 turbiny parowe Parsons 2 śmigła |
Potężny | 19 000 KM (14 000 kW ) |
Prędkość | 27 węzłów (50 km/h) |
Cechy wojskowe | |
Uzbrojenie | 2 2 x 4 calowe działa morskie QF Mark XVI Bateria czterech dział morskich 2 funty QF 2 x 2 działa 20 mm Oerlikon 2 torpedy 533 mm 70 do 110 bomb głębinowych , 4 wyrzutnie, stojaki 3 |
Zasięg działania | 2350 mil morskich przy 20 węzłach |
Kariera zawodowa | |
Orientacyjny | L57 |
HMS Limbourne ( liczba proporzec L57) jest eskorta niszczyciel od Hunt klasy typ III zbudowany dla Royal Navy w czasie II wojny światowej
Limbourne jest zamawiany na28 lipca 1940 rW programie awaryjnym 1940 wojennej dla stoczni z Aleksandra Stephen and Sons of Glasgow w Szkocji pod numerem J1490 . Kil jest ustanowione na8 kwietnia 1941The Limbourne został uruchomiony na12 maja 1942i oddany do użytku23 października 1942.
Jest sponsorowany przez cywilną społeczność Dagenham w hrabstwie Essex podczas kampanii National Warship Week wMarzec 1942.
Okręty typu Hunt mają zaspokoić zapotrzebowanie Królewskiej Marynarki Wojennej na dużą liczbę małych niszczycieli, zdolnych zarówno do eskortowania konwojów, jak i operowania flotą. Hunt typu III różni się od poprzednich statków typu I i II przez dodanie 2 torped rurki śródokręciu. Aby zrekompensować wagę wyrzutni torped, zamontowano tylko 2 podwójne 4-calowe stanowiska dział, usunięto lufę w pozycji „Y”, w wyniku czego szperacz został przeniesiony na pokład rufowy schronu. Łowy typu III można było łatwo rozpoznać, ponieważ miały prosty komin ze spadzistym szczytem, a maszt nie miał grabi. Czternaście z nich miało usunięte stateczniki (lub nie zostały zainstalowane w pierwszej kolejności) oraz miejsce na dodatkowy olej opałowy.
Polowanie typu III (typu II) jak środki 80,54 m na długości pomiędzy liniami pionowymi i 85,34 m na długości . Długość głównej belki statku wynosi 9,60 m, a zanurzenie 3,51 m . Wyporność wynosi 1070 t standardowo i (1510 t ) przy pełnym obciążeniu.
Dwa kotły Admiralicji wytwarzające parę o ciśnieniu 2100 kPa (21 bar ) i temperaturze 327 °C zasilają jednobiegowe turbiny parowe Parsons, które napędzają dwa wały śrubowe, generując 19 000 KM (14 000 kW ) przy 380 obr/min. Daje to statkowi prędkość 27 węzłów ( 50 km/h ). Przewożono 281 ton paliwa, co daje nominalny zasięg 2560 mil morskich (4740 km ) (chociaż w eksploatacji jego zasięg spada do 1550 mil morskich (2870 km )).
Głównym uzbrojeniem okrętu są cztery 4-calowe działa uniwersalne (przeciwokrętowe i przeciwlotnicze) QF Mk XVI (102 mm ) na trzech podwójnych stojakach, z których jeden z przodu i dwa z tyłu. Dodatkowe uzbrojenie przeciwlotnicze do walki w zwarciu zapewnia montaż z poczwórnymi 2-funtowymi działami „pom-pom” MK.VII oraz trzema działami 20mm Oerlikon Mk.III zamontowanymi w skrzydłach mostu. Do 110 bomb głębinowych mogą być transportowane z dwóch głębokich rynien ładowania i czterech głębokich wyrzutnie ładunków stanowiących uzbrojenie anty-podmorskich statku. Zainstalowano radary Typ 291 i Typ 285 oraz sonar Typ 128. Okręt liczył 168 oficerów i żołnierzy.
Po testach akceptacyjnych i uruchomieniu, Limbourne przystąpił do Scapa Flow w dniu11 listopada 1942, gdzie dołączył do Floty Macierzystej , aby dalej być w pełni wyposażonym. W tym czasie eskortował księcia Yorku (17) do Gibraltaru , a następnie eskortował księcia Yorku i lotniskowiec Victorious (R38) z Morza Śródziemnego do Wielkiej Brytanii po wsparciu operacji Torch , sojusznika inwazyjnego w Afryce Północnej . ten12 grudniaZostał przeniesiony do Plymouth i przyłączył się do 15 th Destroyer Flotylli . Statek jest odpowiedzialny za patrolowanie i eskortowanie konwojów przybrzeżnych na kanale La Manche i podejściach zachodnich .
1943Limbourne zakłada patrolowe i towarzyskich obowiązków pomiędzy Wielkiej Brytanii i Gibraltaru aż3 marca 1943, kiedy doznał uszkodzenia śruby napędowej , która została naprawiona w celu wymiany śruby w stoczni Portsmouth , następnie eskortował francuski pancernik Courbet do Clyde w Szkocji . W kwietniu Limbourne i flotylla kontynuowały ochronę konwojów przybrzeżnych na kanale La Manche i zachodnich podejściach. ten9 września, przeprowadził patrol przeciw okrętom podwodnym w Zatoce Biskajskiej , uniemożliwiając niemieckim okrętom podwodnym U-Boote przejście przez ten obszar i przejście do Oceanu Atlantyckiego. ten3 października, doznał niewielkich uszkodzeń po zderzeniu z niemieckimi kutrami torpedowymi Schnellboote .
ten 22 października, Limbourne jest przydzielony z lekkim krążownikiem Charybdis (88) i niszczycielami Grenville (R97) , Stevenstone (L16) , Rocket (H92) , Talybont (L18) i Wensleydale (L86) podczas operacji Tunel jako Force X do przechwycenia niemieckiego statku handlowego Munsterland przewożący materiały gumowe i metalowe podczas blokady. Jej plan strategiczny polega na przekierowaniu i mobilizacji istniejących statków. Podczas gdy niemiecki okręt jest eskortowany przez sześć trałowców i dwa radarowe okręty patrolowe, niszczycielowi towarzyszy pięć torpedowców.
Podczas bitwy pod Sept-Îles następnego dnia ,23 październikaThe Limbourne został zaatakowany przez niemieckie łodzie torpedowe w pobliżu wyspy Guernsey i został uderzony przez torpedy z T22 torpedowiec . Jest mocno uszkodzony i całkowicie nieruchomy. Plan holowania statku nie udaje się, aw końcu zostaje zatopiony przez torpedy Talybont i armatę rakietową do pozycji geograficznej 48°59'N, 3°39'W . 42 członków załogi ginie na pokładzie statku, a 100 ocalałych. Krążownik Charybdis został również zatopiony przez torpedy w bitwie.