HMS Limbourne (L57)

HMS Limbourne
Rodzaj Niszczyciel eskortowy
Klasa Polowanie typu III
Fabuła
Serwowane w  Royal Navy
Budowniczy Aleksander Szczepan i Synowie
Stocznia Glasgow - Szkocja
Zamówienie 28 lipca 1940
Kil ułożony 8 kwietnia 1941
Uruchomić 12 maja 1942
zamawiać 23 października 1942
Status Zatopiony 23 października 1943
Załoga
Załoga 168 mężczyzna
Charakterystyka techniczna
Długość 85,3  m²
Gospodarz 10,16  m²
Wersja robocza 3,51  m²
Zmiana 1067  ton
Przy pełnym obciążeniu 1458  ton
Napęd 2 kotły parowe Admiralicji
2 turbiny parowe Parsons 2 śmigła
Potężny 19 000  KM (14 000  kW )
Prędkość 27 węzłów (50 km/h)
Cechy wojskowe
Uzbrojenie 2 2 x 4 calowe działa morskie QF Mark XVI
Bateria czterech dział morskich 2 funty QF
2 x 2 działa 20 mm Oerlikon
2 torpedy 533 mm
70 do 110 bomb głębinowych , 4 wyrzutnie, stojaki 3
Zasięg działania 2350  mil morskich przy 20 węzłach
Kariera zawodowa
Orientacyjny L57

HMS Limbourne ( liczba proporzec L57) jest eskorta niszczyciel od Hunt klasy typ III zbudowany dla Royal Navy w czasie II wojny światowej

Budowa

Limbourne jest zamawiany na28 lipca 1940 rW programie awaryjnym 1940 wojennej dla stoczni z Aleksandra Stephen and Sons of Glasgow w Szkocji pod numerem J1490 . Kil jest ustanowione na8 kwietnia 1941The Limbourne został uruchomiony na12 maja 1942i oddany do użytku23 października 1942.

Jest sponsorowany przez cywilną społeczność Dagenham w hrabstwie Essex podczas kampanii National Warship Week wMarzec 1942.

Okręty typu Hunt mają zaspokoić zapotrzebowanie Królewskiej Marynarki Wojennej na dużą liczbę małych niszczycieli, zdolnych zarówno do eskortowania konwojów, jak i operowania flotą. Hunt typu III różni się od poprzednich statków typu I i II przez dodanie 2 torped rurki śródokręciu. Aby zrekompensować wagę wyrzutni torped, zamontowano tylko 2 podwójne 4-calowe stanowiska dział, usunięto lufę w pozycji „Y”, w wyniku czego szperacz został przeniesiony na pokład rufowy schronu. Łowy typu III można było łatwo rozpoznać, ponieważ miały prosty komin ze spadzistym szczytem, ​​a maszt nie miał grabi. Czternaście z nich miało usunięte stateczniki (lub nie zostały zainstalowane w pierwszej kolejności) oraz miejsce na dodatkowy olej opałowy.

Polowanie typu III (typu II) jak środki 80,54  m na długości pomiędzy liniami pionowymi i 85,34  m na długości . Długość głównej belki statku wynosi 9,60  m, a zanurzenie 3,51  m . Wyporność wynosi 1070  t standardowo i (1510  t ) przy pełnym obciążeniu.

Dwa kotły Admiralicji wytwarzające parę o ciśnieniu 2100  kPa (21 bar ) i temperaturze 327 °C zasilają jednobiegowe turbiny parowe Parsons, które napędzają dwa wały śrubowe, generując 19 000  KM (14 000  kW ) przy 380 obr/min. Daje to statkowi prędkość 27 węzłów ( 50  km/h ). Przewożono 281 ton paliwa, co daje nominalny zasięg 2560 mil morskich (4740  km ) (chociaż w eksploatacji jego zasięg spada do 1550 mil morskich (2870  km )).

Głównym uzbrojeniem okrętu są cztery 4-calowe działa uniwersalne (przeciwokrętowe i przeciwlotnicze) QF Mk XVI (102  mm ) na trzech podwójnych stojakach, z których jeden z przodu i dwa z tyłu. Dodatkowe uzbrojenie przeciwlotnicze do walki w zwarciu zapewnia montaż z poczwórnymi 2-funtowymi działami „pom-pom” MK.VII oraz trzema działami 20mm Oerlikon Mk.III zamontowanymi w skrzydłach mostu. Do 110 bomb głębinowych mogą być transportowane z dwóch głębokich rynien ładowania i czterech głębokich wyrzutnie ładunków stanowiących uzbrojenie anty-podmorskich statku. Zainstalowano radary Typ 291 i Typ 285 oraz sonar Typ 128. Okręt liczył 168 oficerów i żołnierzy.

Fabuła

Druga wojna światowa

1942

Po testach akceptacyjnych i uruchomieniu, Limbourne przystąpił do Scapa Flow w dniu11 listopada 1942, gdzie dołączył do Floty Macierzystej , aby dalej być w pełni wyposażonym. W tym czasie eskortował księcia Yorku  (17) do Gibraltaru , a następnie eskortował księcia Yorku i lotniskowiec Victorious  (R38) z Morza Śródziemnego do Wielkiej Brytanii po wsparciu operacji Torch , sojusznika inwazyjnego w Afryce Północnej . ten12 grudniaZostał przeniesiony do Plymouth i przyłączył się do 15 th Destroyer Flotylli . Statek jest odpowiedzialny za patrolowanie i eskortowanie konwojów przybrzeżnych na kanale La Manche i podejściach zachodnich .

1943

Limbourne zakłada patrolowe i towarzyskich obowiązków pomiędzy Wielkiej Brytanii i Gibraltaru aż3 marca 1943, kiedy doznał uszkodzenia śruby napędowej , która została naprawiona w celu wymiany śruby w stoczni Portsmouth , następnie eskortował francuski pancernik Courbet do Clyde w Szkocji . W kwietniu Limbourne i flotylla kontynuowały ochronę konwojów przybrzeżnych na kanale La Manche i zachodnich podejściach. ten9 września, przeprowadził patrol przeciw okrętom podwodnym w Zatoce Biskajskiej , uniemożliwiając niemieckim okrętom podwodnym U-Boote przejście przez ten obszar i przejście do Oceanu Atlantyckiego. ten3 października, doznał niewielkich uszkodzeń po zderzeniu z niemieckimi kutrami torpedowymi Schnellboote .

ten 22 października, Limbourne jest przydzielony z lekkim krążownikiem Charybdis  (88) i niszczycielami Grenville  (R97) , Stevenstone  (L16) , Rocket  (H92) , Talybont  (L18) i Wensleydale  (L86) podczas operacji Tunel jako Force X do przechwycenia niemieckiego statku handlowego Munsterland przewożący materiały gumowe i metalowe podczas blokady. Jej plan strategiczny polega na przekierowaniu i mobilizacji istniejących statków. Podczas gdy niemiecki okręt jest eskortowany przez sześć trałowców i dwa radarowe okręty patrolowe, niszczycielowi towarzyszy pięć torpedowców.

Podczas bitwy pod Sept-Îles następnego dnia ,23 październikaThe Limbourne został zaatakowany przez niemieckie łodzie torpedowe w pobliżu wyspy Guernsey i został uderzony przez torpedy z T22 torpedowiec . Jest mocno uszkodzony i całkowicie nieruchomy. Plan holowania statku nie udaje się, aw końcu zostaje zatopiony przez torpedy Talybont i armatę rakietową do pozycji geograficznej 48°59'N, 3°39'W . 42 członków załogi ginie na pokładzie statku, a 100 ocalałych. Krążownik Charybdis został również zatopiony przez torpedy w bitwie.

Wyróżnienia bitewne

Przykazanie

Uwagi i referencje

  1. Lenton 1970, s. 89.
  2. Angielski 1987, s. 12.
  3. Gardiner i Chesneau 1980 , str.  46
  4. Lenton 1970, s. 85, 89.
  5. Lenton 1970, s. 87
  6. Friedman 2008, s. 319
  7. Angielski 1987 , s.  12–13
  8. Gardiner i Chesneau 1980 , s.  47
  9. Lenton 1970, s. 89
  10. Geoffrey B. Mason , "  HMS Limbourne (L57) - Type III, Hunt-class Escort Destroyer  " , naval-history.net,2004(dostęp 7 września 2018 )
  11. Barnett 1991
  12. Scott 2009
  13. Smith 1984
  14. Leith 1993

Bibliografia

Linki zewnętrzne