HMIS Rohilkhand (J180)

HMIS Rohilkhand
Rodzaj Saper
Klasa Bangor
Historia
Służył Royal Indian Navy
Budowniczy William Hamilton and Company
Stocznia Port Glasgow - Szkocja
Zamówione 20 grudnia 1939
Leżał kil 29 sierpnia 1941
Uruchomić 29 października 1942
Komisja 5 lutego 1943
Status Rozebrany w 1949 roku
Załoga
Załoga 60 mężczyzn
Charakterystyka techniczna
Długość 53  m L HT
Mistrz 8,69  m
Wersja robocza 3,12  m
Przesunięcie 667  t standard
833  t pełne obciążenie
Napęd 2 3-bębnowe kotły wodnorurowe Admiralicji - 2 turbiny parowe - 2 wały napędowe
Moc 2000  KM (1500  kW )
Prędkość 16 węzłów (29,6 km / h)
Funkcje wojskowe
Uzbrojenie 1 x 12-funtowe 3-calowe działo QF (76,2 mm)
1 x 2-funtowe QF
40 ładunki głębinowe podczas eskorty
Zakres działania 2800 mil morskich (5200 km) przy 10 węzłach (19 km / h)
Kariera
Flaga Indie
Orientacyjny J180

HMIS Rohilkhand ( liczba proporzec D180) to trałowiec z klasy Bangor uruchomił dla Royal Navy (RN) pod nazwą HMS  Padstow , ale przeniósł się do Królewskiej Indian Navy (RIN) przed uruchomieniem i który służył w II wojnie światowej .

Projekt

Padstow jest kontrolowana w programie Bangor klasa 1939-1940 20 grudnia 1939 w stoczni w William Hamilton and Company w Port Glasgow w Szkocji . Kil zostało zawarte w dniu 29 sierpnia 1941 roku Padstow została uruchomiona w dniu 29 października 1942 roku został przeniesiony do Królewskiego Indian Navy i oddane do użytku na 5 lutego 1943 roku pod nazwą Rohilkhand .

Klasa Bangor miała być początkowo makietą trałowca klasy Halcyon w służbie Royal Navy . Napęd z tych statków jest przez 3 rodzaje silnika: diesel silnika , podwójne lub potrójne ekspansja tłokowy silnik parowy i parowej turbiny . Jednak ze względu na trudność w uzyskaniu silników wysokoprężnych, wersja z silnikiem Diesla została przeprowadzona w niewielkich ilościach.

Indyjska wersja trałowca klasy Bangor przenosi 667 ton przy normalnym obciążeniu . Aby pomieścić kotłownie, statek ten ma większe gabaryty niż pierwsze wersje z silnikiem Diesla o łącznej długości 53 m L HT lub L OA , szerokości 8,69 m i zanurzeniu 3,12 m. Statek ten jest napędzany przez 2 turbiny parowe zasilane przez 2 3-walcowe kotły wodnorurowe Admiralicji i napędzające dwa wały napędowe. Silniki rozwijają moc 2000  koni mechanicznych (1500  kW ) i osiągają maksymalną prędkość 16 węzłów (30 km / h). Saper może przewozić maksymalnie 163 tony oleju opałowego, co daje mu zasięg 2800  mil morskich (5200 kilometrów) przy prędkości 10 węzłów (19 km / h).

Ich brak rozmiaru daje okręty tej klasy małych możliwościach manewrowych na morzu, to byłoby jeszcze gorsze niż te z korwet z klasy Kwiat . Uważa się, że wersje z silnikami wysokoprężnymi mają gorsze właściwości jezdne niż warianty z silnikami tłokowymi o niskiej prędkości. Ich płytkie zanurzenie czyni je niestabilnymi, a ich krótkie kadłuby mają tendencję do tonięcia na dziobie, gdy są używane na wodach czołowych.

Okręty klasy Bangor są również uważane za ciasne dla członków załogi, wbijając ponad 60 oficerów i marynarzy na statek pierwotnie planowany dla łącznie 40 ludzi.

Bangory wyposażone w turbiny parowe są uzbrojone w 12-funtowe 3-calowe działo przeciwlotnicze QF (7,62 cm) i 2-funtowe (4 cm) działo przeciwlotnicze QF . Na niektórych statkach 2-funtowe działo zostało zastąpione pojedynczym lub podwójnym działem przeciwlotniczym Oerlikon kal. 20 mm , podczas gdy większość okrętów była wyposażona w cztery dodatkowe pojedyncze wózki Oerlikon podczas wojny. W misjach eskortowych ich sprzęt do trałowania min można wymienić na maksymalnie 40 ładunków głębinowych .

Historia

Druga wojna światowa

Pierwotnie zbudowany dla Royal Navy pod nazwą HMS  Padstow , został przekazany do Royal Indian Navy po ukończeniu i oddaniu do służby 5 lutego 1943 roku pod nazwą Rohilkhand .

Rohilkhand jest częścią Wschodniej Fleet i eskortował konwoje między liczne Afryce , Indiach Brytyjskich i Australii w 1943-45.

W dniu 21 marca 1943 roku, na łodzi podwodnej z Królewskiej Holenderskiej Marynarki Wojennej w klasie O HRMS O 10 prowadzi ćwiczenia zwalczanie okrętów podwodnych off Tobermory z Rohilkhand i slupy HMS  Kite i HMS  Wild Goose i fregaty HMS  Trent .

Następnego dnia, 22 marca 1943 r., Okręt podwodny HrMs O 10 przeprowadził ćwiczenia przeciw okrętom podwodnym u wybrzeży Tobermory przy użyciu slupów Rohilkhand i Wild Goose oraz uzbrojonego trawlera HMS  Leeds United .

Po wojnie

W 1947 r. Podział Indii doprowadził do podziału Królewskiej Marynarki Wojennej Indii między Indie i Pakistan . Z ośmiu trałowców klasy Bangor w marynarce wojennej sprzed rozbioru cztery zostały przetransportowane do Pakistanu, przy czym Rohilkhand był jednym ze statków, które pozostały w Royal Indian Navy w 1948 roku, zachowując swoją nazwę HMIS Rohilkhand .

Został złomowany w 1949 roku.

Udział w konwojach

Rohilkhand już odpłynął z następujących konwojów podczas swojej kariery:

  1. Konwój PB 51

Przykazanie

Uwagi:
RIN: Royal Indian Navy

Zobacz też

Uwagi i odniesienia

  1. "  HMS Padstow (J 180) of the Royal Navy - British Minesweeper of the Bangor - Allied Warships of WWII  " , uboat.net (dostęp 25 sierpnia 2015 )
  2. Brown, str. 124
  3. Chesneau (1980), s. 61
  4. Lenton, str. 254
  5. Chesneau, str. 64
  6. „  Eastern Fleet War Diary 1943  ” , Naval-history.net (dostęp 25 sierpnia 2015 )
  7. „  Dziennik wojny floty wschodnich Indii 1944  ” , Naval-history.net,30 grudnia 1944(dostęp 25 sierpnia 2015 )
  8. „  East Indies Fleet War Diary 1945  ” , Naval-history.net (dostęp 25 sierpnia 2015 )
  9. File 2.12.03.6382 (Dutch Archiwum, Haga, Holandia)
  10. Gardiner i Chumbley 1995

Bibliografia

Linki zewnętrzne