Heterocera

ikoniczna heterocera, Wielka Noc Peacock ( Saturnia piri )
Klasyfikacja

Królować	Animalia
Gałąź	Stawonogi
Subembr.	Heksapoda
Klasa	Owady
Zamówienie	Lepidoptera

Podzamówienie

Heterocera - niekompletny autor - , data do podania przestarzała

W ćmy ( Heterocera lub „motyle nocne” w zwykłym sensie) to dawny podwładny , już nieaktualne, w celu z motyli . Jest definiowany w opozycji do starego podrzędu rhopalocera (Rhopalocera lub „motyle” ).

Chociaż wyrażenie „ćmy” w mowie potocznej odnosi się do motyli aktywnych między zmierzchem a świtem, wiele heteroceranów lata w dzień, czasem nawet wyłącznie. Rozróżnienie między motylami dziennymi i nocnymi w znaczeniu rhopalocera i heterocera nie odpowiada zatem ani obecnej rzeczywistości naukowej, ani powszechnej intuicji, ale nadal jest szeroko stosowane dla wygody. Występuje w wielu językach (m.in. motyle i ćmy w języku angielskim).

Heteroceranie stanowią znaczną większość wszystkich Lepidoptera i grupują kilkadziesiąt rodzin . Wśród najbardziej znanych możemy wymienić Sfinksa ( Sphingidae ), Zygenesa ( Zygaenidae ), Noctuidae (Noktuidae ), Surveyors ( Geometridae ) lub Pyrales ( Pyralidae ).

Etymologia

Etymologia słowa „heterocera” wywodzi się z kryterium morfologicznego definiującego tę grupę. Podczas gdy rhopalocerans biorą swoją nazwę od maczugowatego kształtu ich czułków (od starożytnego greckiego rhopalon , „maczuga” i keras , „róg” lub tutaj „antena”), heterocerans gromadzą wszystkie inne gatunki ( hetero- , inne ”).

Klasyfikacja

Obecna klasyfikacja opiera się na analizach filogenetycznych , dążących do naturalnych zgrupowań, próbując wyjaśnić pojawianie się wyższych taksonów zgodnie z ewolucją. Termin ten oznaczałby błędnie „ćmy”, podczas gdy bardzo duża liczba heterocerose jest dobowa.

80% w ten sposób wyróżnionych Lepidoptera jest bardzo zróżnicowanych, mierząc od kilku milimetrów do 30 cm w rozpiętości skrzydeł. Te, które latają nocą, mają oczywiście zazwyczaj ciemne kolory, z kilkoma zaskakującymi godnymi uwagi wyjątkami. Dobowe ( Zygenes , Sesias, Castnids i wiele gatunków we wszystkich nadrodzinach ) są często bardzo kolorowe, jak większość rhopalocerans.

Starożytni klasyfikowali je jako Nokturny i Zmierzch. Linneusz zgrupował je razem w swoich rodzajach Phalaena i Sphinx , w przeciwieństwie do Papilio , dobowych, które teraz odpowiadają mniej więcej rhopalocera. Heterocera jest teraz rozproszona w około trzydziestu lub czterdziestu nadrodzinach, z których każda ma własną morfologię i biologię i które odpowiadają ćmom, noktuidom, sfinksom, bombyksom, ćmom, roztoczom i grzybicom itp.

Adaptacje nocnego życia

Ćmy czerpią korzyści z kilku adaptacji do środowiska nocnego , różniących się w zależności od gatunku:

Dobrze wykrywają światło (co przyciąga większość gatunków; jest to fototropizm ).
Mają pewną zdolność słyszenia; głównymi drapieżnikami dorosłych ciem są nietoperze ; wiele z tych motyli ma narządy słuchowe, które pozwalają im słyszeć ultradźwięki emitowane przez nietoperze.
Mają łuski na skrzydłach i włosy na klatce piersiowej, które pochłaniają większość ultradźwięków emitowanych przez echolokację nietoperzy (67% energii dźwiękowej dotykającej motyla jest pochłaniane, co jest bardzo wysoką wydajnością. sprzedawana izolacja (o podobnej grubości); nietoperz musi być od 9 do 18% bliżej motyla, aby go wykryć (w porównaniu z motylem bez łusek). Ta zdolność kamuflażu od dawna uważana jest za typowy przypadek ewolucyjnego „ wyścigu zbrojeń " między drapieżnikami a zdobyczą, ale analizy genetyczne wskazują, że narządy słuchowe heterocera ewoluowały około 20 milionów lat przed pojawieniem się nietoperzy.
Większość gatunków ma kolory, które bardzo dobrze je kamuflują w ciągu dnia, kiedy te motyle są nieaktywne.
Posiadają narządy węchowe, dzięki którym samce dostrzegają feromony emitowane przez samice znajdujące się niekiedy w znacznych odległościach.
Niektóre gatunki posiadają organ pozwalający im śpiewać (w zakresie USG ).

Słyszenie ciem

Niektóre ćmy mają „narząd bębenkowy”, w tym motyle z rodzin Noctuidae , Notodontidae , Geometridae , Erebidae i Drepanidae, podczas gdy inne rodziny nie mają ( na przykład Saturniidae , Sphingidae i Lasiocampidae ). Ich słuch jest dobry w zakresie ultradźwięków u wielu gatunków, co może być przystosowaniem do wykrywania zbliżających się nietoperzy, ale ta historia ewolucyjna jest kontrowersyjna.

Pieśń ciem

Wiele gatunków ciem wydaje pieśni niesłyszalne dla ludzi. W zależności od gatunku lub przypadku są to pieśni uwodzenia lub sprzeciwu jednego samca wobec drugiego. Jest emitowany przez narząd zwany kotłami brzusznymi.

Do 2014 roku opisano tylko dwa rodzaje melodii:

niektóre gatunki motyli mają pieśń, która silnie przywołuje ultradźwięki emitowane przez nietoperze podczas ich ataków. Pieśni te wydają się być używane przez samców, którzy w ten sposób „zamrażają” samice;
inne gatunki wydają się mieć pieśni godowe od samca do samicy.

Trzeci rodzaj pieśni został niedawno zidentyfikowany w Conogethes punctiferalis , występującym w znacznej części Azji. Są to kompozycje, które przywołują w ultradźwiękach refren przeplatany długimi i krótkimi sekwencjami. Krótkie impulsy są jak wybuchy echolokacji emitowane przez goniące owadożerne nietoperze podkowiaste . Ale w przeciwieństwie do innych gatunków ciem, samce tego gatunku nie śpiewają tych pieśni samicom, ale rywalizującym samcom. Utwory nagrane i odtworzone przez naukowców wykazały, że samiec może w ten sposób odstraszyć konkurentów sekwencjami krótkich impulsów swojej pieśni, jednocześnie uwodząc samicę w celu kopulacji za pomocą długich nut (samice motyle podatne na dziewice (1 do 3 dni) unoszą skrzydła, gdy słyszą tę część pieśni, co jest znakiem, który naukowcy uważają za akceptację samca przez samicę.To sprawia, że C. punctiferalis jest pierwszym motylem, którego śpiewana melodia miałaby podwójne znaczenie i użyteczność .

Uwagi i referencje

Dufay C (1964) Wkład w badania fototropizmu Lepidopteres noctuides (rozprawa doktorska, Masson).
Morrill, SB i Fullard, JH (1992). Wpływy słuchowe na zachowanie lotu ciem w miejscu Nearctic. I. Skłonność do lotu. Canadian Journal of Zoology, 70 (6), 1097-1101.
Wiadomości z czasopiśmie Nature pt ulotki Stealth: fuzz ćmy jest lepszy kamuflaż akustyczna; Futrzana powłoka ukrywa ćmy przed echolokującymi nietoperzami ; Przyroda, 26 lutego 2020 r.
Nathaniel Herzberg, „ Dźwiękowe kamuflaże ćmy ”, na lemonde.fr ,14 listopada 2018 r..
(en-US) Ed Yong , „ A Textbook Evolutionary Story About Moths and Bats Is Wrong ” , na The Atlantic ,21 października 2019 r.(dostęp 26 listopada 2019 )
Morell V. (2014) Piosenka męskiej ćmy ma podwójne znaczenie , Science Mag, 08.07.2014

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia

Michael Chinery , Owady Francji i Europy Zachodniej , Paryż, Flammarion ,Sierpień 2012, 320 pkt. ( ISBN 978-2-08-128823-2 )
Leraut P (2009) Ćmy Europy: Geodeci . NAP wyd.
DJ Carter i B. Hargreaves, Przewodnik po europejskich gąsienicach , Paryż, Delachaux i Niestlé,Luty 2005, 311 s. ( ISBN 978-2-603-01444-8 )
Kolektyw entomologów-amatorów , Przewodnik po nocnych motylach we Francji: ponad 1620 gatunków opisanych i zilustrowanych , Paryż, Delachaux i Niestlé ,2007, 288 s. ( ISBN 978-2-603-01429-5 )
Orhant G (2011) Atlas ciem Nord-Pas-de-Calais .