Gustav Kirchhoff

Gustava Roberta Kirchhoffa. Kluczowe dane

Narodziny	12 marca 1824 Królewiec ( Królestwo Prus )
Śmierć	17 października 1887 Berlin ( Cesarstwo Niemieckie )
Dom	Berlin
Narodowość	Królestwo Prus
Obszary	Fizyczny
Instytucje	Uniwersytet Wrocławski Uniwersytet w Heidelbergu Uniwersytet Humboldta w Berlinie
Dyplom	Uniwersytet w Królewcu
Znany z	Prawa Kirchhoffa Prawo promieniowania Kirchhoffa Relacje Kirchhoffa
Nagrody	Medal Rumforda Medal Janssena pośmiertnie

Gustav Robert Kirchhoff (wymawiane w języku niemieckim /ˈkɪʁç.hɔf/ ) (ur.12 marca 1824w Królewcu , w prowincji Prusy Wschodnie i zmarł w Berlinie dnia17 października 1887) Jest jednym z największych fizyków z XIX -tego wieku , z olejkami wkład do elektrodynamiki , z fizyki promieniowania i matematycznej teorii sprężystości .

Biografia

Gustav Kirchhoff, syn prawnika Friedricha Kirchhoffa i Johanny Henriette Wittke, poślubił Clarę Richelot, córkę Friedricha Juliusa Richelota , jego profesora matematyki. Po doktoratem z fizyki uzyskanych w 1847 roku na Uniwersytecie w Królewcu , gdzie śledził kursy Franz Ernst Neumann , wykładał na Uniwersytecie Wrocławskim od 1850 do 1854 , a następnie na Uniwersytecie w Heidelbergu i wreszcie na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie od 1875 . W 1886 r. pogarszający się stan zdrowia zmusił go do przejścia na emeryturę.

W 1862 roku , aby sformułować uniwersalne prawo promieniowania , Kirchhoff wyobraził sobie idealny emiter ciepła promieniujący w próżni, ciało doskonale czarne . W tym samym roku przyznano mu Medal Rumforda za wykazanie istnienia stałych linii świetlnych w widmie promieniowania słonecznego (widmo „światła naturalnego”) oraz za zademonstrowanie odwrócenia linii świetlnych w świetle sztucznym. Był także laureatem Medalu Davy w 1877 roku.

Praca naukowa

Kirchhoff jest znany na całym świecie z praw elektrotechnicznych dotyczących zachowania prądów i ładunków w obwodach elektrycznych, które ustanowił jeszcze jako student.

Kirchhoff wykładał również matematyczną teorię sprężystości iw tym kontekście zajmował się trudnym zagadnieniem deformacji płyt sprężystych . Określił fizyczny zakres rozwiązania Naviera , obliczając wszystkie składowe pola odkształceń, a także wszystkie składowe naprężeń . Zauważył, że konwencjonalne rozwiązanie nie spełnia warunków brzegowych przemieszczenia dla płyty o skończonej rozpiętości (podpartej lub osadzonej), ale wskazał, że różnica ma tendencję do znoszenia się, gdy względna grubość płyty dąży do 0 .
Zrobił ogromny wkład do nauki, jako założyciel, wraz z Roberta Bunsena , od spektroskopii .
Zaproponował ustawę o zjawisku promieniowania cieplnego w 1859 i złożył patent w 1861.
Stwierdzi, że linie widmowe o światła emitowanego przez żarzący ciała stanowią podpis umożliwiający zidentyfikowanie tego ciała. Obserwując w ten sposób widmo światła słonecznego, był w stanie rozpoznać kilka pierwiastków chemicznych obecnych na Ziemi . Ta nowa technika miała nadać nowy wymiar obserwacji astronomicznej . Z Roberta Bunsena , odkrył w 1860 roku dzięki analizy spektralnej , cezu i rubidu , otwarcie na angielski Crookes , Niemców Rzeszy , Richter i wiele innych, na drodze poszukiwań prostych ciał nadal nieznane. ...

Trzy prawa spektroskopii Kirchhoffa

Kirchhoff ustalił następujące trzy prawa, opisujące światło emitowane przez widmo rozżarzonego obiektu, oparte głównie na badaniach Davida Altera i Andersa Jonasa Ångströma :

gorący, świecący obiekt wytwarza ciągłe widmo;
gaz wytwarza widmo linii o różnych długościach fal (a więc nieciągłych), w zależności od poziomu energii atomów gazu;

gorący obiekt otoczony zimnym gazem lub samym zimnym gazem wytwarza prawie ciągłe widmo, prezentując luki punktowe na pewnych dobrze rozdzielonych długościach fal, luki, które odpowiadają poziomom energetycznym atomów tworzących gaz.

Istnienie tych dyskretnych linii , ponieważ narzucone przez skwantowaną energię, zostało później wyjaśnione przez Model Bohra , który w szczególności pomógł w rozwoju fizyki kwantowej.

Prawo termochemii Kirchhoffa

Kirchhoff wykazał w 1858 r., że zmienność ciepła reakcji chemicznej zależy od różnicy pojemności cieplnej między produktami i odczynnikami: dΔH / dT = ΔC p . Całkowanie tego równania pozwala na ocenę ciepła reakcji w jednej temperaturze na podstawie pomiarów w innej temperaturze.

Bibliografia

Peter W. Atkins, Elementy chemii fizycznej (red. francuskie, De Boeck 1998), s. 70 .

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Komentowany artykuł Kirchhoffa i Bunsena na temat analizy spektralnej, 1860 ( strona Bibnum )
Ewidencja organów :