Przestarzały | 1808 - 1814 |
---|---|
Lokalizacja | Hiszpania , Portugalia , południowo-zachodnia Francja . |
Wynik |
Zwycięstwo aliantów (Bourbon Hiszpania, Anglia i Portugalia). Traktat z Valençay : tron Hiszpanii zostaje zwrócony Ferdynandowi VII . |
110000 mężczyzn (1808)
190 000 mężczyzn (1809) 250 000 mężczyzn (1810) 350 000 mężczyzn (1811) 300 000 mężczyzn (1812) 200 000 mężczyzn (1813) 100.000 mężczyzn (1814) |
212 000 mężczyzn (nie licząc milicji) |
217000 mężczyzn (pozostałe 83000 mężczyzn pod Soult i Suchet) | 390 000 mężczyzn (w tym milicja) |
Hiszpańska wojna domowa
Bitwy
Pierwsza inwazja na Portugalię (1807-1808) i powstanie hiszpańskie ( 1808 )
Hiszpański War of Independence pestki Hiszpanię , Portugalię i Zjednoczone Królestwo przeciwko Pierwszego Cesarstwa Francji między 1808 i 1814 , w kontekście wojen napoleońskich .
Ten konflikt ma różne nazwy w zależności od kraju: „wojna w Hiszpanii” (nie mylić z innymi konfliktami oznaczonymi tym samym terminem) lub „kampania w Hiszpanii” dla Francuzów , „wojna o niepodległość” dla Hiszpanów , „ półwysep wojna "dla mówiących po portugalsku i angielsku i wreszcie" wojna Francuzów "dla Katalończyków .
Wojna zaczęła się w 1808 roku, kiedy Madryt wzrosła aż przeciwko francuskiej armii okupacyjnej stolicy Hiszpanii. Rozprzestrzenianie powstanie w całym kraju po Napoleonie uzyskał abdykacji króla Hiszpanii na rzecz brata cesarza, Józefa . Armia francuska stanęła przed wojną partyzancką, a potem armia brytyjska przybyła z pomocą Portugalii , również okupowanej przez wojska Napoleona. W 1813 r. Żołnierze cesarza musieli spłynąć z powrotem poniżej Pirenejów ; inwazja Francji przez Hiszpanów, Brytyjczyków i Portugalczyków dowodzonych przez Wellingtona była nieuchronna.
Traktat z San Ildefonso, podpisany przez księcia Manuel Godoy w 1796 roku , zrobiła Hiszpania wiernym sojusznikiem napoleońskiej Francji, a to z francuskiej marynarki wojennej, że hiszpańska flota poniosła straszliwą klęskę pod Trafalgarem w 1805 roku . Utrata łączności z zamorskimi koloniami zmusiła go do ubiegania się o rekompensatę terytorialną w sąsiednim królestwie Portugalii , przy wsparciu Napoleona. Rzeczywiście, monarchia portugalska była zagorzałym sojusznikiem Wielkiej Brytanii i odmówiła zamknięcia portów dla angielskich statków. Była to tak zwana wojna z pomarańczy , który zakończył się6 czerwca 1801przez Traktat Badajoz (1801) .
W 1807 roku, gdy Portugalia odmówiła zastosowania blokady kontynentalnej , Napoleon zdecydował się wysłać swoje wojska na półwysep, oficjalnie w celu inwazji na Portugalię, co stanowiło znaczącą wadę w jej systemie. Na mocy traktatu z Fontainebleau podpisanego z Karolem IV uzyskał zezwolenie swoim żołnierzom, dowodzonym przez francuskiego generała Jean-Andoche Junot , na przekroczenie Hiszpanii i ukaranie Portugalczyków. Tak zaczyna się pierwsza próba inwazji Portugalii (18 października 1807). Napoleon podjąłby się również podboju Portugalii, aby przejąć kontrolę nad flotą portugalską.
Napoleon zaczął wtedy wtrącać się w sprawy hiszpańskie. Pod pretekstem wysłania posiłków do Junot , przywiózł do Hiszpanii armię dowodzoną przez Murata, zgodnie z upoważnieniem zawartym w traktacie z Fontainebleau. W tym momencie zamach stanu pod kontrolą niemowlęcia Ferdynanda obalił króla Karola IV. Władzę przejął Ferdynand, który został Ferdynandem VII. Obalony król odwołał się do arbitrażu Napoleona. Ten ostatni wezwał ojca i syna na konferencję w Bayonne (kwiecień - maj 1808 ). Widząc upadek hiszpańskiej monarchii, cesarz próbował wykorzystać tę sytuację, aby zdobyć Hiszpanię. Jego doradcy nalegali: minister Champagny napisał, na przykład: „ trzeba wyciągnąć zdecydowaną rękę, aby przywrócić porządek w jej administracji [hiszpańskiej] i zapobiec ruinie, do której [Hiszpania] zmierza wielkimi krokami ”. Przyzwyczajony do popularności i uległości Włoch i Polaków, Napoleon uważał, że afrancesados (zwolennicy Francuzów) stanowią większość Hiszpanów, co się mylił.
W Madrycie krążyły plotki, że hiszpańska rodzina królewska była przetrzymywana przez Napoleona jako zakładnika w Bayonne. Plik2 maja 1808zatrzymując porwanie dziecka rodziny królewskiej przez Francję, ludność Madrytu wystąpiła przeciwko wojskom francuskim w chwili, gdy Ferdynand i Karol spierali się o tron Hiszpanii przed cesarzem. Bunt został zmiażdżony krwią przez Murata. Słynny obraz Goi , Tres de mayo , przypomina strzelaninę, która była wynikiem tych represji. Napoleon wierzył, że może osiągnąć swój cel: zmusił dwóch władców do abdykacji, a następnie zaoferował wolną koronę swojemu bratu Józefowi . To był poważny błąd w ocenie. Imperium było zaangażowane w wojnę z całym półwyspem, która osłabiła jego siły przez prawie sześć lat.
Zasadzka na Bayonne wywołała pożar w Hiszpanii. Pomimo gwałtownych represji, powstanie w Madrycie zainspirowało inne miasta: Kartagenę , Leon , Santiago , Sewillę , Lleidę i Saragossę . Armia francuska była atakowana wszędzie. Plik18 lipca 1808Generał Pierre Dupont de l'Étang i jego 20 000 ludzi zostali pokonani w pobliżu małego andaluzyjskiego miasteczka Bailén . Była to pierwsza głośna klęska Armii Cesarskiej w kontynentalnej Europie. Sama klęska nie spowodowała, że sytuacja militarna Francuzów była katastrofalna, ale miała ogromny wpływ psychologiczny na ich wrogów: żołnierzy Napoleona można było pokonać.
Dwa dni później, pomimo tego niepowodzenia, Józefowi Bonaparte , nowemu królowi Hiszpanii, udało się wjechać do Madrytu . Ale nie mógł tam zostać długo. Ze swojej strony generał Junot musiał ewakuować Portugalię w obliczu brytyjskiej ofensywy przyszłego księcia Wellington . Pogorszenie sytuacji zaniepokoiło Napoleona . Cesarz udał się osobiście do Hiszpanii na czele 80 000 żołnierzy, których ściągnął z Niemiec. Zostało tylko kilka miesięcy (Listopad 1808 - Styczeń 1809) w Hiszpanii, ale jego interwencja zapewniła wznowienie miast przez Francuzów. Madryt , zagrożony napadem, otworzył swoje podwoje dla zdobywcy. Plik4 grudnia 1808w proklamacji, którą skierował do mieszkańców, zagroził, że potraktuje Hiszpanię jako kraj podbity, jeśli będzie ona upierała się przy nieuznaniu Józefa Napoleona za króla. Z żalem mieszkańcy Madrytu po raz kolejny widzieli, jak brat cesarza osiedla się w pałacu królewskim.
Mimo błyskotliwej kampanii napoleońskiej i wprowadzonych reform (zniesienie praw feudalnych i inkwizycji) kraj był daleki od poddania. Kontrolowanie wsi pozostawało trudne. Hiszpańscy księża wezwali swoich wyznawców na krucjatę przeciwko Francuzom. Trudności okupanta wiązały się przede wszystkim ze specyfiką walki: Hiszpanie prowadzili partyzantkę . Jeśli Francuzi regularnie wygrywali zwycięstwa z regularną armią hiszpańską i szturmowali miasta, walczyli z napadniętymi na nich małymi grupami oporu, którzy ich nękali. Wtedy też rozpoczęła się druga francuska próba inwazji na Portugalię, dowodzona przez marszałka Soulta . Powoduje to nową francuską porażkę (od lutego doMaj 1809).
Partyzantom udało się sprowokować zastój konfliktu. Francuzom, którzy mieli do czynienia z hydrą o tysiącu głów, nie brakowało jednak zwolenników, których nazywano afrancesados . Dla wielu przesiąkniętych ideami Oświecenia , ten ostatni miał nadzieję, że francuska okupacja obali hiszpański feudalizm i absolutyzm. Ta wojna w Hiszpanii była więc połączona z wojną domową . Okrucieństwa - grabieże, gwałty, profanacje, ataki sadystyczne - były popełniane przez wszystkie obozy.
Pomimo problemów napotkanych w Hiszpanii Napoleon postanowił przeznaczyć znaczne środki na pokonanie Portugalii (Lipiec 1810). Powierza marszałkowi Massénie przeprowadzenie trzeciej inwazji napoleońskiej w Portugalii , koalicją anglo-portugalską dowodzoną przez Wellingtona . Inwazja francuska napotyka strasznie skuteczną politykę spalonej ziemi i napotyka linie Torres Vedras zbudowane w największej tajemnicy. Po wyparciu Francuzów z portugalskiego królestwa, Wellington kontynuował swoją ofensywę w Hiszpanii w bitwie pod Fuentes de Oñoro (Maj 1811) i oblężenie Ciudad Rodrigo (1812), które pozwoliło Wellingtonowi posunąć się w kierunku Madrytu.
Porażka Massény przed sukcesami Torresa Vedrasa i Wellingtona została również wyjaśniona brakiem środków udzielonych przez Napoleona i decentralizacją dowodzenia różnymi armiami francuskimi na półwyspie, de facto kierowanymi z Paryża. Według niektórych Napoleon straciłby zainteresowanie tym teatrem działań. Według innych cesarz świadomie dążył do unieruchomienia tam sił brytyjskich, aby nie interweniowali w brytyjskich lądowaniach mających na celu zniszczenie rozwijających się francuskich baz morskich.
Plik 19 marca 1812W Kadyksie , że Cortes przyjęcia pierwszej konstytucji hiszpańskiej . Konstytucja została nazwana La Pepa , nazwana tak, że została ogłoszona w Dzień Świętego Józefa ( Pepe to pseudonim Józefa w języku hiszpańskim). Ta konstytucja nie zawsze była stosowana. Został dwukrotnie uchylony i przywrócony. Miało to jednak raczej wyjątkowy wpływ . Jest częściowo inspirowany francuską konstytucją z 1791 r., Ponieważ opowiada się za unikameralizmem, a także jest inspirowany Deklaracją praw człowieka i obywatela z 1789 r . Chroni ważne prawa człowieka, aw szczególności powszechne prawo wyborcze dla mężczyzn.
Konstytucja ta została zastosowana w Neapolu i Turynie i wywarła wpływ na Rosję, podobnie jak konstytucja ta miała zastosowanie również do hiszpańskich kolonii w Ameryce (Indie Zachodnie) i Azji. Konstytucja Kadyksu wywarła znaczący wpływ, ponieważ niektóre jej postanowienia znajdują się w obowiązującej hiszpańskiej konstytucji.
Kampanii rosyjskiej zmusił cesarza strip Hiszpanię wojsk. Wellington skorzystał z tego i wjechał do Madrytu dalej12 sierpnia 1812wojska brytyjskie , hiszpańskie i portugalskie pokonały wojska francuskie podczas bitwy pod Salamanką ,22 lipca. Plik3 listopadaJózefowi udało się wrócić do stolicy Hiszpanii. Ale to był tylko ostatni skok.
Za kilka tygodni, od maja do Lipiec 1813, Józef i armia francuska wycofała się Pirenejów. Napoleon zrozumiał swoją porażkę i na mocy traktatu z Valençay zaakceptował powrót byłego króla Hiszpanii Ferdynanda VII do swojego królestwa. Na początku 1814 roku Katalonia została odzyskana przez Hiszpanów. Wojna w Hiszpanii dobiegła końca, ale wręcz przeciwnie, rozpoczęła się francuska kampania na rzecz Brytyjczyków Hispano, która miała doprowadzić do upadku Napoleona .
W dziedzinie społeczno-gospodarczej kosztem wojny w Hiszpanii była utrata ludności netto, wynosząca od 215 000 do 375 000 osób, bezpośrednio spowodowana przemocą i głodem w 1812 r., Które dodatkowo potęgowały kryzys chorób i epidemie głodu. 1808 r., w wyniku czego bilans ludności spadł z 885 000 do 560 000 ludzi, co szczególnie dotknęło Katalonię, Estremadurę i Andaluzję . Zakłócenia społeczne i niszczenie infrastruktury przemysłowej i rolniczej doprowadziły do bankructwa państwa. Była to także dewastacja ludzka i materialna kraju, pozbawionego potęgi morskiej i wykluczonego z głównych zagadnień poruszanych na Kongresie Wiedeńskim , na którym wywrócony został późniejszy geopolityczny krajobraz Europy.
Po drugiej stronie Atlantyku, kolonie amerykańskie skorzystał z tego uciec od imperium hiszpańskiego , po kilku wojen niepodległości , od które Wenezueli , które rozpoczęły się w 1810 roku, aż do końca wojny hiszpańsko-amerykańskiej w 1898 roku na froncie Zgodnie z polityką wewnętrzną, konflikt ukształtował hiszpańską tożsamość narodową i otworzył drzwi konstytucjonalizmowi, zapoczątkowanemu w pierwszych konstytucjach tego kraju, statucie bonapartystów z Bayonne i konstytucji Kadyksu. Jednak to także otworzyła erę wojny domowej pomiędzy zwolennikami absolutyzmu i liberalizmu, zwanej wojny karlistowskie , które rozciągają się przez cały XIX th wieku i który oznaczał ewolucję kraju.
Francja straciła prawie 217 000 ludzi, a Hiszpania około 390 000 w szeregach wojskowych (według niektórych szacunków o 700 000 cywilów więcej ). Rekwizycje żywności, dewastacja pól i kradzieże obniżyły produkcję rolną i handel żywnością, powodując wzrost niedożywienia i śmiertelności wśród ludności hiszpańskiej.
Napoleon wyznał to świętej Helenie : „ta niefortunna wojna w Hiszpanii była prawdziwą plagą, pierwszą przyczyną nieszczęść Francji” . Szacuje się, że w konflikcie uczestniczyło 300 000 żołnierzy francuskich. Hiszpania była pułapką i piłką dla ekspansjonistycznej polityki cesarza. Hiszpanie z dumą wspominają tę wojnę. Zjednoczeni pomimo różnic, udało im się odeprzeć armię francuską. Kościół katolicki, wielki animator ruchu oporu, odzyskał nowy wigor. Jednak pod koniec wojny kraj został zdewastowany. Tęsknił oprócz przełomie modernizacji rolnych i przemysłowych z XIX -tego wieku.
Kolejny negatywny punkt po stronie hiszpańskiej, kolonie amerykańskie wykorzystały wojnę do wyzwolenia się z metropolii i ogłoszenia niepodległości . Wreszcie, podczas gdy powrót Ferdynanda VII w 1813 r. Podsycił wiele nadziei wśród jego poddanych, jego panowanie nie pozwoliło na rozwiązanie kryzysu politycznego. Załamał się wspólny front, który zrodził się w walce z Napoleonem . Hiszpania na nowo odkryła podział na liberałów i ultrakonserwatystów. Hiszpanie, którzy walczyli w nadziei na przywrócenie swojego króla na tron, ostatecznie zbuntowali się przeciwko temu samemu królowi w 1820 roku .
Dalsza lektura :