Guadalupe Wiktoria

Guadalupe Wiktoria
Rysunek.
Oficjalny portret prezydenta Wiktorii.
Funkcje
1 st Prezydent Republiki Federalnej Meksyku
10 października 1824 - 1 st April 1829
( 4 lata, 5 miesięcy i 22 dni )
Wybór 1 st październik 1824
Wiceprezydent Nicolas Bravo
Poprzednik Triumwirat  :
sam
Pedro Celestino Negrete
Nicolás Bravo
Następca Vicente Guerrero
Członek Najwyższej Władzy Wykonawczej
31 marca 1823 r. - 10 października 1824
( 1 rok, 6 miesięcy i 9 dni )
Z Pedro Celestino Negrete
Nicolás Bravo
Poprzednik Augustyn I st (Cesarz Meksyku)
Następca Sam (Prezydent Republiki)
Biografia
Imię i nazwisko José Miguel Ramón Adaucto Fernández y Félix
Data urodzenia 29 września 1786
Miejsce urodzenia Tamazula ( Meksyk )
Data śmierci 21 marca 1843 r.
Miejsce śmierci Perote ( Meksyk )
Partia polityczna Partia Liberalna
Małżonka Maria Antonieta Breton Bre
Religia katolicyzm
Podpis Guadalupe Victoria
Guadalupe Wiktoria
Prezydenci Meksyku

José Miguel Ramón Adaucto Fernández y Félix , znany jako Guadalupe Victoria , urodzony29 września 1786w Tamazuli i zmarł dnia21 marca 1843 r.w Perote jest meksykańskim generałem i mężem stanu, który walczył w wojnie o niepodległość . Ogólne ramach Pierwszego Imperium z Augustyn I był, po upadku imperium, poseł i członek Najwyższego wykonawczej władzy , która rządzi w Meksyku od 1823 do 1824. Po przyjęciu Konstytucji Federalnej , która ustanowiła Pierwszej Republiki , został wybrany pierwszym prezydentem Meksyku w październiku 1824 roku .

Jako prezydent nawiązał stosunki dyplomatyczne z Wielką Brytanią , Stanami Zjednoczonymi , Republiką Federalną Ameryki Środkowej i Wielką Kolumbią . Zniósł także niewolnictwo , założył Muzeum Narodowe , promował edukację i ratyfikował granicę ze Stanami Zjednoczonymi . Zadekretował wypędzenie Hiszpanów, którzy pozostali w kraju i uzyskał kapitulację ostatniej hiszpańskiej twierdzy w Meksyku: fortu San Juan de Ulúa .

Victoria była jedynym prezydentem, który ukończył pełną kadencję od ponad 30 lat, w 1829 roku .

Pierwsze lata

Urodzony w Tamazula w obecnym stanie Durango , jest synem Manuela Fernández de Victoria i Marii Alejandry Félix Niebla. Jego imię na chrzcie to José Miguel Ramón Adaucto Fernández y Félix, ale w 1811 roku wybrał imię Guadalupe Victoria w hołdzie Matce Boskiej z Guadalupe , meksykańskiemu objawieniu Dziewicy Maryi i Wiktorii, co oznacza „zwycięstwo”. Został ochrzczony przez swojego wuja Agustína Fernándeza, ówczesnego księdza Tamazuli, z którym mieszkał po śmierci rodziców.

Zaczął studiować w seminarium w Durango. Nie mając środków na utrzymanie, robił kopie łacińskiego tekstu gramatycznego, aby sprzedawać go innym studentom.

W 1807 studiował prawo w San Ildefonso College w Mexico City, gdzie w 1811 uzyskał maturę.

Wojna o niepodległość

W 1812 przyłączył się do rewolucji ogłoszonej przez Miguela Hidalgo i walczył u boku José María Morelos y Pavón . Po schwytaniu i egzekucji Morelosa brał udział w szturmie na Oaxaca i dołączył do żołnierzy Nicolása Bravo w Veracruz .

Atak na Oaxaca miał miejsce 25 listopada 1812 r. Powstańcy pokonali hiszpańskie siły rojalistów generała porucznika Gonzaleza Saravii. Inni członkowie sił powstańczych, którzy brali udział w ataku na Oaxaca, to Nicolás Bravo , Mariano Matamoros i Vicente Guerrero .

Guadalupe Victoria zaangażowała się następnie w bitwę pod Juego de Pelota, otoczona rowem, którego żołnierze powstańcy nie odważyli się przekroczyć; Victoria następnie rzuciła mieczem przez rów i powiedziała: „Va mi espada en prisa, voy por ella!” » ( Oto mój miecz jako zastaw, zdobędę go! ). Przepłynął rów i przeciął linę mostu, aby umożliwić oddziałom powstańczym wkroczenie do miasta.

Utrata Oaxaca była ciosem dla rządu kolonialnego, ponieważ dała powstańcom wielki prestiż militarny, a także uprzywilejowane położenie geograficzne ze względu na drogi i miasta, które można było kontrolować z tego miejsca. Dzięki swojemu sukcesowi w Oaxaca iz rozkazu Kongresu Chilpancingo, Wiktoria objęła dowództwo nad armią powstańczą w Veracruz . W tym samym czasie postanowił zmienić swoje imię, ze względu na swoje oddanie Matce Boskiej z Guadalupe i Victorii za zwycięstwo.

W 1815 roku Victoria dowodziła powstańcami w regionie Veracruz. Używając taktyki partyzanckiej , przejął kontrolę nad Puente del Rey („Most Króla”), strategiczną pozycję łączącą Xalapa z portem Veracruz. Kiedy usłyszał, że wojska rojalistów idą w jego kierunku, wzmocnił obronę mostu, ale mimo to został zmuszony do wycofania się do Nautli w lipcu tego samego roku.

Aby zaopatrzyć się w Zatokę Meksykańską , Victoria przejęła kontrolę nad Boquilla de Piedras , portem położonym między Tuxpan a portem Veracruz. Port ten był wyposażony w nabrzeża, magazyny i baterie do obrony i pozostawał pod kontrolą Wiktorii do listopada 1816 roku, kiedy to został przejęty przez armię rojalistów. Wkrótce potem Naolinco stało się siedzibą powstańców i stamtąd kontrolowali regiony Misantla, Puente Nacional i Huatusco.

Również w 1816 roku, kiedy nowy wicekról Juan Ruiz de Apodaca przybył do Nowej Hiszpanii , Wiktoria zaatakowała swój konwój zmierzający do Mexico City w celu zdobycia go, ale bez powodzenia.

Pod koniec roku Victoria wróciła do Nautli i pokonała garnizon rojalistów. Zajmował także Barra de Palmas , Barra Nueva i La Laguna . Silna ofensywa rojalistów, a także brak sprzętu wojskowego, pozwoliły Hiszpanom odzyskać pozycje zajęte w lutym 1817 roku.

Do połowy 1817 roku Guadalupe Victoria straciła wszystkie miasta pod swoim dowództwem. Po klęsce pod Palmillas został porzucony przez swoich ludzi i spotkał się z zaciekłymi prześladowaniami. Ukrył się w dżungli, gdzie przeżył jedząc zioła, owoce i zwierzęta. Odmówił przyjęcia ułaskawienia od wicekróla za swoje czyny i pozostał ukryty w dżungli Veracruz , gdzie zachorował na epilepsję .

Po klęsce pod miejscowością Palmillas w obecnym stanie Veracruz ukrywał się w górach do czasu uchwalenia planu Iguala .24 lutego 1821, autorstwa Agustína de Iturbide i Vicente Guerrero , dwóch przywódców powstańców, którzy wzywają do niepodległego Meksyku. Iturbide spotkał się z nowym wicekrólem Juanem O'Donojú i pospiesznie wynegocjował traktat zwany Traktatem z Kordoby. Podobnie jak Plan d'Iguala , dokument ten usiłował zapewnić niezależną monarchię dla Nowej Hiszpanii pod rządami Burbonów . To państwo-następca zaprosiłoby Ferdynanda VII do panowania jako „cesarz” lub, w przypadku jego braku, jego brata Don Carlosa . Gdyby obaj odmówili, odpowiedni monarcha byłby poszukiwany wśród różnych europejskich domów królewskich. W międzyczasie wicekróla miała zastąpić regencja. Wszystkie istniejące prawa, w tym Konstytucja z 1812 r. , obowiązywały do ​​czasu opracowania nowej konstytucji Meksyku. Do sugestii O'Donojú dodano kluczowy element: gdyby Hiszpania odmówiła prawa do wyznaczenia regenta imperium meksykańskiego, wówczas meksykański kongres miałby swobodę wyboru tego, kogo uzna za godnego przewodzenia kraju. Ta kluczowa klauzula nie istniała w Plan d'Iguala , punkt, który twierdzi, że Iturbide nie miał pomysłu na zostanie przywódcą, kiedy rozpoczął kampanię na rzecz niepodległości od Meksyku.

27 września 1821 r. Armia Trzech Gwarancji wkroczyła do miasta Meksyk, tworząc kolumnę dowodzoną przez Agustína de Iturbide . 28 września 1821 roku podpisana została deklaracja niepodległości Meksyku.

Pod Imperium

Guadalupe Victoria spotkała się z Agustínem de Iturbide 17 czerwca 1821 roku w San Juan del Río i poprosiła go o przyjęcie planu Iguali stworzenia rządu republikańskiego. Victoria poleciła jako przywódcę byłego powstańca, który nie był żonaty, który poślubi rdzenną Gwatemalkę, aby zjednoczyć oba terytoria w jeden naród. Iturbide odrzucił ofertę. Obaj mężczyźni popierali niezależność, ale czuli wzajemną nieufność.

Mimo to Kongres zdecydował, że Meksyk będzie monarchią konstytucyjną . Iturbide został następnie mianowany regentem Meksyku w oczekiwaniu na przybycie monarchy europejskiego. Ale ponieważ żadne domy królewskie nie zaakceptowały tronu, Kongres zaproponował koronę samemu Iturbide.

21 lipca 1822 r. Iturbide został koronowany na cesarza konstytucyjnego Meksyku pod imieniem Augustyna I st . . Jest to pierwsze imperium meksykańskie .

Uczestnicząc w niepodległości i pomimo napięć z Iturbide, Victoria zostaje generałem Imperium , podobnie jak Pedro Celestino Negrete , Vicente Guerrero , Nicolás Bravo , Anastasio Bustamante , Antonio López de Santa Anna i Melchor Múzquiz .

Zagorzały republikanin Guadalupe Victoria w końcu poparł bunt Santa Anna i podpisał w grudniu 1822 r. plan Casa Mata , którego celem było obalenie Imperium. W obliczu tego buntu Augustyn I najpierw próbował uzyskać pomoc od Kościoła, ale ostatecznie zdecydował się zrezygnować z tronu. Swoją abdykację przedstawił Kongresowi w nocy 19 marca 1823 r. przed ucieczką do Włoch .

Triumwirat

Wraz z Pedro Celestino Negrete i Nicolásem Bravo , Guadalupe Victoria tworzy triumwirat, który rządzi krajem pod nazwą Najwyższej Władzy Wykonawczej aż do przyjęcia konstytucji.

Najwyższej władzy wykonawczej powierzono zjednoczenie starych prowincji, obecnie wolnych stanów, i utworzenie konfederacji wokół republiki federalnej . Ten rząd organizuje również wybory powszechne. Władza wykonawcza musiała przezwyciężyć szereg trudności politycznych, jak w przypadku prowincji Ameryki Środkowej, które zdecydowały się nie wstąpić do Federacji Meksykańskiej oraz prowincji Oaxaca i Jukatan, które ogłosiły się wolnymi i suwerennymi państwami. Mieli także do czynienia z powrotem Iturbide'a i jego zwolenników oraz jego próbą odzyskania władzy, która zakończyła się zwycięstwem rządu i egzekucją byłego cesarza 19 lipca 1824 r. po pospiesznym procesie. Konsekwencje jego egzekucji zostały powitane z oburzeniem przez ludność meksykańską w ogóle iz ulgą przez jego przeciwników w Kongresie, którzy zawsze obawiali się jego powrotu. Uczucia tych, którzy byli przerażeni jego egzekucją, zebrał powieściopisarz Enrique de Olavarría y Ferrari w El cadalso de Padilla  : „ Zaciemnia zbrodnię, za co bez wątpienia będziemy nazywani ojcobójcami”.

Następnie, aby szybko zapomnieć o egzekucji Iturbide, Kongres pospieszył z ukończeniem pisania Konstytucji Federalnej w październiku 1824 r.

Prezydent Republiki

Wybór

Kongres zwołał wybory prezydenckie w sierpniu 1824 r. Władza ustawodawcza każdego stanu nominowałaby po dwóch kandydatów, a dwaj z największą liczbą głosów zostaliby wybrani na prezydenta i wiceprezydenta . Wyniki zostały ogłoszone 1 st październik, większością 17 państw, Guadalupe Victoria został wybrany pierwszym prezydentem Republiki Meksyku.

2 października 1824 został oficjalnie ogłoszony prezydentem na lata 1825-1829. 8 października wybrany wiceprezydent Nicolás Bravo został zaprzysiężony przed konstytucją. Guadalupe Victoria objął urząd prezydenta Republiki 10 października 1824 r. Inauguracja była uroczysta i surowa, jak wymagał tego jego republikanizm. Tego dnia Victoria powiedziała: „¡La Independencia se afianzará con mi sangre y la libertad se perderá con mi vida! " ( Niezależność zostanie wzmocniona z moja krew i wolność zostaną utracone z mojego życia ).

Początki

Jako prezydent Pierwszej Republiki Federalnej Wiktoria była odpowiedzialna za odbudowę gospodarki, zniszczonej długą wojną o niepodległość i blokadą gospodarczą prowadzoną przez koronę hiszpańską. Aby zrekompensować brak dostaw spowodowany embargiem handlowym, stworzył pierwszą w kraju flotę handlową, która otworzyła szlaki handlowe z portami krajów obu Ameryk, które uznały meksykańską niepodległość i z którymi nawiązano stosunki dyplomatyczne. Jednak jego głównym celem było zdobycie uznania ze strony krajów europejskich.

Rząd w Wiktorii był utrudniony przez poważne problemy finansowe. Jego wydatki wynosiły średnio 18 milionów hiszpańskich dolarów - powszechnie znanych jako pesos - rocznie, ale otrzymywał tylko połowę swoich dochodów. Aby rozwiązać ten problem, Wiktoria była zmuszona szukać pomocy zagranicznej. UK , wiedząc, jak zmaga Victoria (sam wojsko było $ 12 milionów z budżetu), przekonał go, aby wziąć dwa kredyty, każdy o wartości ponad 3 mln zł. Pożyczki te, negocjowane przez firmy bankowe, takie jak Barclay i Goldschmidt, pomogły uniknąć bankructwa i pomogły utrzymać spokój społeczny, co niewątpliwie umożliwiło Victorii przetrwanie kryzysu finansowego.

Pomimo pewnych problemów finansowych, administracja Wiktorii prezentowała bardzo pozytywne aspekty. Utworzenie Skarbu Narodowego i zniesienie niewolnictwa , ogłoszone 16 września 1825 r., kiedy odbyło się po raz pierwszy Grito de Dolores, to dwa z najbardziej pozytywnych osiągnięć pierwszego prezydenta. Ponadto utworzył Akademię Wojskową, odrestaurował Mexico City , poprawił edukację, udzielił amnestii więźniom politycznym, ustalił plan budowy kanału na Przesmyku Tehuantepec, otworzył nowe porty dla wyprawy, rozpoczął budowę Muzeum Narodowego , obsadził garnizon Jukatan, aby udaremnić hiszpańską inwazję na Kubie i zdemaskować spisek prowadzony przez mnicha Joaquína Arenasa w celu przywrócenia hiszpańskich rządów.

Victoria ułatwiała także działalność Towarzystwa Lancasterian zajmującego się edukacją i stworzyła siłę morską, która pozwoliła na jej największe osiągnięcie: całkowitą niepodległość Meksyku, gdy 18 listopada 1825 r. generał Miguel Barragán zajął ostatnią. twierdza San Juan de Ulúa w Veracruz .

W polityce jego działania były pojednawcze. Próbował stosować politykę, która mogłaby przemawiać do różnych partii i utworzył swój gabinet z prominentnymi członkami różnych frakcji. Jednak stare konflikty od czasów panowania Iturbide powróciły. Wiktoria staje w obliczu sprzeczności religijnej nietolerancji wobec wolności słowa i prasy, która jest zadeklarowana w Konstytucji i której skrupulatnie przestrzega.

20 grudnia 1827 zarządził wypędzenie Hiszpanów z Rzeczypospolitej. Stłumiony bunt Joaquína Arenasa wywołał oburzenie na bogatych Hiszpanów, którzy ją sponsorowali. Chociaż jego minister spraw wewnętrznych, Lucas Alamán , próbował go od tego odwieść, ambasador USA Joel R. Poinsett zachęcał Victorię do nakazania wydalenia Hiszpanów, co spowodowało poważne problemy gospodarcze, ponieważ większość wysiedlonych stanowili zamożni kupcy w Hiszpanii.

Hiszpańskie próby

Wojna o niepodległość zniszczyła pola, miasta, przedsiębiorstwa i kopalnie. Rząd nie miał skutecznych środków na pobieranie dodatkowych podatków celnych i działał z zaległościami w debetach i pensjach. W tych warunkach trudno było wprowadzić skuteczną strategię kapitulacji San Juan de Ulúa.

Mimo to rząd Wiktorii zakupił statki, aby stworzyć bazę pierwszej meksykańskiej marynarki wojennej. Wśród nich były szkunery Iguala , Anáhuac , Chalco , Chapala , Texcoco , Orizaba , Campechana i Zumpango . Tampico , Papaloapan i tlaxcallanie szkunerów dodano później.

Wreszcie 23 listopada 1825 r. kapitan fregaty Pedro Sainz de Baranda zdołał poddać San Juan de Ulúa, ostatnią hiszpańską twierdzę w Meksyku.

Trudności na północy

Guadalupe Victoria odrzuciła dwie oferty zakupu Teksasu zaproponowane przez ambasadora USA Joela R. Poinsetta za 5 milionów dolarów.

18 sierpnia 1824 r. uchwalono ustawę o powszechnej kolonizacji, aby zaludnić północne terytoria Górnej Kalifornii i Nowego Meksyku . Dekret pozostawił stanowi Górna Kalifornia dużą autonomię, a także względną niezależność. 24 marca 1825 roku Kongres uchwalił ustawę, która w pełni otworzyła drzwi dla obcej kolonizacji, dając osadnikom przywileje ziemskie i zwolnienia podatkowe na dziesięć lat.

Amerykańska imigracja była obfita i szybko powstały społeczności, które zachowały swój język, religię i zwyczaje, tworząc bliskie więzi z resztą kraju. Nie przestrzegali prawa i ścigali niewolnictwo na terytorium Meksyku. W 1826 r. pierwsza próba separatyzmu została podjęta, kiedy cesarz Haden Edwards ogłosił niepodległość stanu Coahuila y Tejas i utworzył Republikę Fredonia w pobliżu Nacogdoches w Teksasie. Bunt został szybko stłumiony.

Bezpośrednim rezultatem działań Edwardsa było upoważnienie do przeprowadzenia dużej ekspedycji, kierowanej przez generała Manuela de Mier y Terána, w celu zbadania kolonii w Teksasie i zarekomendowania sposobu działania. Raporty Mier y Terán zaowocowały ustawami z 6 kwietnia 1830 roku, które poważnie ograniczyły imigrację do Teksasu.

Sprawy zagraniczne

Jednym z głównych celów Guadalupe Victoria było uznanie Meksyku jako niepodległego narodu przez główne mocarstwa zagraniczne. Ostatecznie osiągnął to uznanie po nawiązaniu stosunków dyplomatycznych z Wielką Brytanią , Stanami Zjednoczonymi , Republiką Federalną Ameryki Środkowej i Wielką Kolumbią . Zmniejszyło to problemy spowodowane embargiem gospodarczym nałożonym przez koronę hiszpańską. Problemy gospodarcze zostały jeszcze bardziej ograniczone, gdy kilka brytyjskich firm rozpoczęło wydobycie w Meksyku, powodując duży napływ kapitału.

Ratyfikowała również treść traktatu Adams-Onis, a tym samym granicę ze Stanami Zjednoczonymi.

Victoria powiedziała, że ​​żadna propozycja Hiszpanii nie zostanie wysłuchana, dopóki nie uzna niepodległości Meksyku i ustanowi i zaakceptuje formę rządu, nigdy nie domagając się odszkodowania za utratę Meksyku.

Koniec mandatu, emerytura i śmierć

Mandat Guadalupe Victoria zakończyła się 1 st kwietnia 1829 roku, po wyborze nowego prezydenta, Manuel Gómez Pedraza . Ale generał Vicente Guerrero , zorganizował zamach stanu ze swoimi zwolennikami, zawiesił wybór Gomeza Pedrazy i został ogłoszony prezydentem republiki przez Kongres w miejsce wybranego prezydenta.

Po zakończeniu kadencji Guadalupe Victoria wycofała się z życia publicznego, aby zarządzać swoimi sprawami w swojej hacjendzie El Jobo w Veracruz . W 1833 został wybrany senatorem, a dwa lata później przewodniczącym Senatu.

Pod jego przewodnictwem Senat dysponuje stu dwudziestoma ośmioma senatorami wybieranymi na sześć lat w równoległym systemie głosowania podobnym co do zasady do izby niższej, ale na innych zasadach. Dziewięćdziesiąt sześć mandatów ma być obsadzonych dwumianową większością głosów w trzydziestu dwóch okręgach wyborczych po trzy mandaty, każdy odpowiadający stanom Meksyku oraz okręgowi federalnemu stolicy Meksyku .

W 1841 r., po wygaśnięciu mandatu, ożenił się z Marią Antonietą Bretón y Velázquez i bardzo szybko pogorszył się jego stan zdrowia z powodu epilepsji. W 1843 zmarł na epilepsję w Perote w stanie Veracruz, gdzie został pochowany. 25 sierpnia 1845został ogłoszony Benemérito de la Patria („Bohaterem Narodu”) przez meksykański parlament.

Hołdy

W 1925 jego szczątki zostaną umieszczone w mauzoleum znajdującym się u podstawy Kolumny Niepodległości w Mexico City . Odpoczywa tam z Juanem Aldamą , Ignacio Allende , Nicolásem Bravo , Vicente Guerrero, Miguelem Hidalgo y Costilla, José Mariano Jiménezem , Mariano Matamorosem , Francisco Javierem Miną , José Maríą Morelosem y Pavón, Andrésem Quintana Roo i Leoną Vicario .

Załączniki

Uwagi i referencje

  1. (es) "  Victoria, Guadalupe (José Miguel Ramón Adaucto Fernández y Félix  " , Tu Bicentenario (dostęp 3 października 2010 )
  2. „  Słynni ludzie Meksyku  ” , Buzzle (dostęp 3 października 2010 )
  3. „  Dzisiaj w historii na 29 września 1786  ” , History Orb (dostęp 3 października 2010 )
  4. (es) „  Coahuila Durango y también la patria forjaron mexicana  ” El Siglo de Torreón (dostęp 3 października 2010 r. )
  5. (es) "  Tratados de amistad, navegación y comercio entre los Estados Unidos Mexicanos y SM el Rey del Reino unido de la Gran Bretaña é Irlanda  " , 500 anos de México en documentos (dostęp 3 października 2010 )
  6. (es) "  Guadalupe Victoria  " , Chihuahua México (dostęp 3 października 2010 )
  7. (Es) El Museo Nacional de Historia en voz de sus Directores , Google Libros ( czytaj online )
  8. (es) "  Tratado de limites entre los Estados Unidos Mexicanos y los Estados Unidos de America  " , 500 anos de México en documentos (dostęp 3 października 2010 r. )
  9. (es) „  Ley. Expulsión de españoles  ” , 500 anos de México en documentos (dostęp 3 października 2010 )
  10. „  Jak pierwszy prezydent Meksykańskich Stanów Zjednoczonych objął urząd  ” [ archiwum3 lipca 2011] , 500 anos de México en documentos (dostęp 3 października 2010 )
  11. (es) „  Gwadelupe Victoria: Meritorious of the Patria  ” , Red Escolar (dostęp 3 października 2010 r. )
  12. (es) "  Ruta Guadalupe Victoria  " [ archiwum z16 lipca 2011] , Secretaría de Comunicaciones y Transportes (dostęp 3 października 2010 )
  13. (es) "  Guadalupe Victoria  " , Biografías y Vidas (dostęp 3 października 2010 )
  14. (es) "  Guadalupe Victoria: Primer Presidente de la República  " [ archiwum of28 listopada 2010] , Gobierno del Estado de Puebla (dostęp 3 października 2010 )
  15. (es) “  ¡Guadalupe Victoria!  " [ Archiwum z27 października 2010] , Gomez Palacio, Durango. (dostęp 3 października 2010 )
  16. (es) "  Guadalupe Victoria, 1786-1843  " , Gobierno Federal (dostęp 3 października 2010 r. )
  17. (es) „  Cerro de la Soledad in the Toma de Oaxaca  ” , Gobierno Federal (dostęp 3 października 2010 r. )
  18. (es) „  Bicentenario de la Independencia: Vicente Guerrero  ” , México Desconocido (dostęp 3 października 2010 r. )
  19. (es) „  Frases Históricas  ” [ archiwum z20 sierpnia 2010] , Gobierno del Estado de Guerrero (dostęp 3 października 2010 )
  20. Zárate, 1880; 327-329
  21. (es) „  ¡ Va mi espada en prisa! ¡Voy por ella!  " [ Archiwum z21 lutego 2011] , Cabañas en la Sierra (dostęp 3 października 2010 )
  22. History Channel, „  Gwadelupe Victoria  ” [ archiwum z8 marca 2010] (dostęp 4 października 2010 )
  23. (es) "  Rutas de la Independencia  " [ archiwum16 lipca 2011] , TBS (dostęp 5 października 2010 )
  24. (es) „  Rutas de la Independencia  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , H. Ayuntamiento de Cárdenas (dostęp 5 października 2010 ) .
  25. Carmen Saucedo Zarco , Guadalupe Victoria. Grandes Protagonistas de la Historia , Meksyk, Redakcja Planeta,2002
  26. (Es) Cabañas de la Sierra, Durango, „  Guadalupe Victoria  ” [ archiwum27 października 2010] (dostęp 4 października 2010 )
  27. "  El Ejército de las Tres Garantías  " [ archiwum of4 września 2010] , Comité Estatal PRI Tamaulipas (konsultowany w dniu 5 października 2010 )
  28. "  10 datos sobre la Consumación de la Independencia  " , Gobierno Federal ( dostęp 5 października 2010 )
  29. González Pedrero, 2005; 109
  30. Zárate, 1889; 750–751
  31. "  El triunvirato de Guadalupe Victoria, Nicolás Bravo y Celestino Negrete  " [ archiwum25 marca 2014] , INEHRM (dostęp 12 września 2010 )
  32. "  31 de marzo de 1823. Se nombra un triunvirato  " [ archiwum6 października 2010] , Gobierno Federal (dostęp 12 września 2010 )
  33. (es) „  Decreto. Constitución federal de los Estados-Unidos Mexicanos  ” (dostęp 5 października 2010 r. )
  34. (Es) "  10 de octubre de 1824. Toma posesión Guadalupe Victoria como primer Presidente de los Estados Unidos Mexicanos  " [ archiwum5 października 2010] (dostęp 5 października 2010 )
  35. (es) „  Decreto. Declaración de Presidente y vicepresidente de los Estados-Unidos Mexicanos  ” (dostęp 5 października 2010 r. )
  36. Vázquez, Josefina Zoraida, op. , s. 532-533
  37. (es) „  Frases Históricas  ” [ archiwum z5 grudnia 2010] [PDF] , Senado de la República (dostęp 13 października 2010 )
  38. (Es) Congreso del Estado de Durango, „  Guadalupe Victoria, forjador de la República  ” [ archiwum22 lipca 2011] [PDF] (dostęp 4 października 2010 ) ,s.  10
  39. "  Guadalupe Victoria - Presidente desconocido  "
  40. (es) Eugenio Aguirre , Victoria , Booket,2005( ISBN  978-607-07-0215-0 ) , s.  319
  41. (es) Eugenio Aguirre , Victoria , Booket,2005( ISBN  978-607-07-0215-0 ) , s.  291
  42. (es) „  Ley. Expulsión de españoles  ” (dostęp 5 października 2010 )
  43. (es) „  Cronología Mexicana  ” (dostęp 12 października 2010 )
  44. „  Mar e independencia, 1825  ” [ archiwum z1 st styczeń 2011]
  45. "  23 listopada. Día de la Armada de México  ” [ archiwum of20 października 2011] (dostęp 26 października 2010 )
  46. „  Poinsett ofrece comprar el territorio de Texas  ”
  47. "  Viaje por la historia de México  " [ archiwum of29 kwietnia 2011]
  48. "  Moisés Austin obtiene permeto para colonizar Texas  "
  49. Morton (1947), s. 34.
  50. (Es) „  Meksyk no oirá proposición alguna de España, si no está fundada en el reconocimiento de su independencia  ” , 500 anos de México en documentos (dostęp 3 października 2010 )

Linki zewnętrzne