System Ground-Based Midcourse Defence (GMD) to amerykański pocisk antybalistyczny używany do przechwytywania nadlatujących głowic w kosmosie podczas średnioterminowej fazy lotu trajektorii balistycznej. Jest to główny element amerykańskiej strategii obrony przeciwrakietowej, mającej na celu zwalczanie rakiet balistycznych , w tym międzykontynentalnych rakiet balistycznych (ICBM) z głowicami nuklearnymi , chemicznymi , biologicznymi lub konwencjonalnymi. System jest wdrożony w bazach wojskowych zlokalizowanych na Alasce iw Kalifornii. Obejmuje 44 myśliwce i obejmuje 15 stref czasowych z czujnikami zlokalizowanymi na lądzie, morzu i na orbicie.
GMD jest administrowana przez Agencję Obrony Przeciwrakietowej Stanów Zjednoczonych (MDA), podczas gdy kontrolę operacyjną i egzekwowanie zapewnia armia amerykańska, a funkcje wsparcia – siły powietrzne USA . Dawniej znany jako National Missile Defense (NMD), jego nazwa została zmieniona w 2002 roku, aby odróżnić ją od innych amerykańskich programów obrony przeciwrakietowej , takich jak programy przechwycenia w kosmosie lub na morzu, lub ponownie obrona mająca na celu odzyskanie i ponowne wejście fazy. Program miał kosztować 40 miliardów dolarów do 2017 roku. W tym samym roku MDA zaplanowało swój pierwszy test przechwycenia po przyspieszonym programie testów rakiet dalekiego zasięgu w Korei Północnej.
System składa się z naziemnych pocisków przechwytujących i radaru, który przechwytuje głowice wchodzące w kosmos. Boeing Defense Space & Security jest głównym dostawcą programu. Odpowiada za nadzorowanie i integrację systemów innych głównych wykonawców obronnych, takich jak Computer Sciences Corporation i Raytheon .
Kluczowymi podsystemami systemu GMD są:
Miejsca przechwycenie są w Fort Greely , Alasce i na Vandenberg Air Force Base , w Kalifornii . Trzecia lokalizacja była planowana dla amerykańskiego kompleksu obrony przeciwrakietowej w Polsce, ale jej instalacja została odwołana wwrzesień 2009.
W grudzień 2008, US Missile Defense Agency przyznała Boeingowi kontrakt o wartości 397,9 miliona dolarów na dalszy rozwój programu.
W Marzec 2013, administracja Obamy ogłosiła zamiar dodania 14 myśliwców przechwytujących do obecnych 26 w Fort Greely w odpowiedzi na zagrożenia Korei Północnej. W tym samym czasie ogłoszono rozmieszczenie drugiego radaru TPY-2 w Japonii. Podczas gdy prezydent Obama powiedział, że dodatkowe rozmieszczenie jest zabezpieczeniem przed nieoczekiwanymi zdolnościami, rzecznik chińskiego ministerstwa spraw zagranicznych Hong Lei skarżył się, że dodatkowe zabezpieczenia wpływają na równowagę strategiczną i strategiczne zaufanie. Pod koniec 2013 r. planowano zainstalowanie tam baterii tych rakiet we wschodnich Stanach Zjednoczonych w ramach projektu budowy systemu obrony przeciwrakietowej, ale w 2021 r. nie doszło do jego realizacji.
30 kwietnia 2014Rządowe Biuro Odpowiedzialności opublikowało raport wskazujący, że system może nie działać w najbliższej przyszłości, ponieważ „jego rozwój był wadliwy”. Powiedział, że pocisk GBI jest na tym etapie „zdolny do przechwytywania prostego zagrożenia w ograniczony sposób”.12 sierpnia 2015Generał porucznik David L. Mann (Generał Dowodzący USASMDC / ARSTRAT ) nazwał GMD jedyną naziemną obroną kraju przed atakami ICBM .
Oczekuje się, że w marcu 2021 r. program Next Generation Interceptor (NGI) ma zapewnić wprowadzenie nowej rakiety do służby do 2028 r.
W czerwiec 201710 z 19 testów przechwytywania (53%) zakończyło się powodzeniem. Żaden test w locie przechwytującym od 2010 do 2013 roku nie został zdany. W odpowiedzi Pentagon wezwał do zwiększenia budżetu i kolejnego testu programu w terenie. Udane przechwycenie FTG-15 zostało przeprowadzone przez zespół operacyjny 100. Brygady Obrony Rakietowej przy użyciu standardowych procedur operacyjnych (24/7), bez wcześniejszej wiedzy o wystrzeleniu międzykontynentalnego pocisku balistycznego.
| Nazwisko | Przestarzały | Wynik | Opis |
|---|---|---|---|
| IFT-3 | 2 października 1999 r. | Sukces | Był to podstawowy test na EKV oparty na wektorze zastępczym. Z powodu nieprawidłowego działania bezwładnościowej jednostki pomiarowej, EKV użył zapasowego trybu akwizycji, aby uzyskać cel. |
| IFT-4 | 18 stycznia 2000 | Niepowodzenie | Był to pierwszy test systemu end-to-end, ponownie oparty na wektorze zastępczym. Test został zaprojektowany tak, aby celować w modelową głowicę, przekazując jej pozycję przez GPS i ignorując duży balon wabiący. Niepowodzenie przechwycenia zostało przypisane zatkanej linii chłodzenia na EKV, która z czasem zakłóciła zdolność czujników podczerwieni do chłodzenia do ich temperatury roboczej, uniemożliwiając EKV wykrycie celu. |
| IFT-5 | 8 lipca 2000 r. | Niepowodzenie | Był to drugi test systemu end-to-end. Test miał na celu namierzenie makiety głowicy bojowej, przekazanie jej lokalizacji w paśmie C i zignorowanie dużego balonu-wabika. Błąd przechwycenia jest spowodowany tym, że EKV nie oddzielił się od wektora doładowania z powodu widocznej awarii szyny danych 1553 we wzmacniaczu. |
| IFT-6 | 14 lipca 2001 r. | Sukces | Ten test powtórzył IFT-5. Prototyp radaru działającego w paśmie X fałszywie zgłosił nietrafiony cel, ale to ostatnie zostało potwierdzone przez satelitę, myśliwiec i stacje naziemne. |
| IFT-7 | 3 grudnia 2001 | Sukces | Ten test powtórzył IFT-6, z tą różnicą, że wzmacniacz celu wykorzystywał wektor startu celu Orbitala zamiast wielousługowego systemu startowego Lockheed Martin. |
| IFT-8 | 15 marca 2002 r. | Sukces | Test został zaprojektowany w celu namierzenia makiety głowicy bojowej, przekazania jej lokalizacji przez pasmo C i zignorowania zarówno dużego balonu wabiącego, jak i dwóch małych balonów wabiących. |
| IFT-9 | 14 października 2002 r. | Sukces | Dwukrotnie odkładany od sierpnia był to pierwszy test z wykorzystaniem radaru Aegis SPY-1 , chociaż nie został on wykorzystany do osiągnięcia przechwycenia. Po klasyfikacji wabików odmaj 2002, nie są znane żadne informacje o ich szczegółach. |
| IFT-10 | 11 grudnia 2002 r. | Niepowodzenie | Niepowodzenie przechwycenia było spowodowane tym, że EKV nie odłączył się od pojazdu doładowania, ponieważ szpilka, która powinna była aktywować laser, aby uwolnić jednostki utrzymujące wektor doładowania, pękła. |
| IFT-13C | 15 grudnia 2004 r. | Niepowodzenie | Kilka razy opóźniony od grudzień 2003z powodu wadliwych obwodów. Cel poleciał zgodnie z przeznaczeniem, ale dopalacz nie oderwał się od ziemi. Awaria została przypisana problemowi z oprogramowaniem na szynie danych 1553, która może nie być w stanie przetwarzać komunikatów z szybkością wystarczającą do wydajnego działania systemu GMD. |
| IFT-14 | 13 lutego 2005 r. | Niepowodzenie | Ten test powtórzył IFT-13C ze wzmacniaczem Kwajalein zaprojektowanym do trafienia w cel w Kodiak na Alasce. Ponownie cel poleciał zgodnie z przeznaczeniem, ale dopalacz nie oderwał się od ziemi. Awarię przypisano broniom trzymającym przechwytywacz w silosie. Ponieważ nie wycofały się całkowicie, uruchomienie zostało automatycznie anulowane. |
| FTG-02 | 1 st wrzesień 2006 | Sukces | Ten test obejmował pierwszy myśliwiec przechwytujący wystrzelony z bazy sił powietrznych Vandenberg w celu przechwycenia celu „reprezentatywnego zagrożenia” w Kodiak na Alasce. Po raz pierwszy wykorzystano radar operacyjny do przechwytywania informacji o celu. Ten test, który nie był oficjalnie testem przechwytywania, został pierwotnie zaprojektowany do zbierania danych na temat fenomenologii przechwytywania i służył jako test certyfikacyjny radaru. Nie użyto wabika. |
| FTG-03 | 25 maja 2007 r. | Niepowodzenie | Przy takiej samej konfiguracji jak FTG-02, cel testowy odbiegał i nie doszło do przechwycenia. |
| FTG-03A | 28 lutego 2008 | Sukces | Ten test został zaplanowany w odpowiedzi na awarię FTG-03, tym razem z udanym przechwyceniem. |
| FTG-05 | 5 grudnia 2008 | Sukces | Ten test wystrzelił fikcyjną głowę reprezentującą zagrożenie z kompleksu startowego Kodiak na Alasce, a następnie odpalił myśliwiec przechwytujący z bazy sił powietrznych Vandenberg. Wszystkie elementy działały zgodnie z oczekiwaniami. |
| FTG-06 | 31 stycznia 2010 | Niepowodzenie | Test ten miał być pierwszym oceniającym zarówno cel EKV CE-II, jak i złożonym oraz pierwszym, w którym wykorzystano nowy cel FTF LV-2. Podczas gdy celowany pocisk i przechwytujący zostały wystrzelone i funkcjonowały nominalnie, Sea Based X-Band Radar nie działał zgodnie z przeznaczeniem, a śledztwo wyjaśni niepowodzenie przechwycenia. |
| FTG-06a | 15 grudnia 2010 | Niepowodzenie | Ten test był podobny do FTG-06 na dystansie około 6750 kilometrów. Chociaż radar Sea Based X-Band i wszystkie czujniki działały zgodnie z oczekiwaniami, test nie pozwolił na osiągnięcie zamierzonego przechwycenia celu. |
| FTG-07 | 5 lipca 2013 r. | Niepowodzenie | Ten test przechwytywania wykorzystywał ulepszony CEK-I EKV. |
| FTG-06b | 22 czerwca 2014 | Sukces | Ten test ma na celu przedstawienie przechwycenia i osiągnięcie nieosiągalnych celów FTG-06a. |
| FTG-15 | 30 maja 2017 r. | Sukces | Test obejmował nową wersję EKV CE-II Block-I, która zderzyła się bezpośrednio z celem ICBM. |
| Nazwisko | Przestarzały | Wynik | Opis |
|---|---|---|---|
| IFT-1A | 24 lipca 1997 r. | Sukces | Test ten pozwolił programowi ocenić zdolność badawczą Boeinga EKV do gromadzenia docelowych danych fenomenologicznych oraz ocenić algorytmy modelowania celu i algorytmy dyskryminacji dla grupy 10 obiektów. |
| IFT-2 | 16 stycznia 1998 | Sukces | Test ten pozwolił programowi ocenić zdolność badacza Raytheona EKV do gromadzenia docelowych danych fenomenologicznych i oceny algorytmów modelowania docelowego i dyskryminacji dla grupy 10 obiektów. W rezultacie Raytheon został wybrany na Boeinga i wygrał kontrakt na EKV. |
| BV-1 | 28 kwietnia 2001 | Sukces | Był to test naziemny w celu certyfikacji procedur prowadzących do testu w locie, w tym wszystkich kontroli naziemnych i bezpieczeństwa, a także startu i kroków bezpieczeństwa. Pocisk nie został wystrzelony. |
| BV-2 | 31 sierpnia 2001 | Sukces | Był to test w locie trzystopniowego wzmacniacza Boeinga z ładownością. Wystąpiła anomalia w sterowaniu przechyłem pierwszego stopnia wektora, ale silniki drugiego i trzeciego stopnia działały normalnie. |
| BV-3 | 13 grudnia 2001 | Niepowodzenie | Ten test w locie nie powiódł się, gdy booster Boeinga zboczył z kursu 30 sekund po starcie, a następnie otrzymał rozkaz samozniszczenia u wybrzeży Kalifornii. |
| BV-6 | 16 sierpnia 2003 r. | Sukces | Był to test w locie trójstopniowego wektora Orbital Sciences z symulowanym masowym ładunkiem. Start z bazy lotniczej Vandenberg przebiegał normalnie nad Oceanem Spokojnym. |
| BV-5 | 9 stycznia 2004 | Niepowodzenie | Ten test w locie zakończył się niepowodzeniem z powodu widocznego spadku mocy, który uniemożliwił fałszywemu EKV oddzielenie się od wzmacniacza. Lot został opóźniony przez płytki obwodów drukowanych silnika rakietowego trzeciego stopnia. |
| IFT-13B | 26 stycznia 2004 | Sukces | Był to test na poziomie systemu Orbital Sciences, niosący symulowany EKV wystrzelony z atolu Kwajalein przeciwko symulowanemu celowi wystrzelonemu z bazy sił powietrznych Vandenberg w Kalifornii. |
| Cel wystrzeliwania z powietrza średniego zasięgu | 8 kwietnia 2005 | Sukces | Ten test obejmował C-17 zrzucający cel średniego zasięgu 1300 kilometrów na północny zachód od Pacific Missile Range Facility na Hawajach. |
| CMCM-1A / FT 04-2A | 4 sierpnia 2005 r. | Sukces | Test ten był pierwszym z dwóch wektorów docelowych średniego zasięgu. |
| CMCM-1B / FT 04-2B | 18 sierpnia 2005 | Sukces | Ten test był drugim z dwóch wektorów docelowych średniego zasięgu. |
| FT 04-5 / FT 04-5 | 26 września 2005 | Sukces | Ten test był pozorną odmianą IFT-19 i obejmował cel dalekiego zasięgu, a za nim radar Cobra Dane . |
| FT-1 | 13 grudnia 2005 | Sukces | Pierwotnie zaprojektowany jako IFT-13A, test ten obejmował pocisk przechwytujący z poligonu Ronalda Reagana na Wyspach Marshalla, który miał uderzyć w cel wystrzelony z Kodiak na Alasce. Głowica z konfiguracją operacyjną i sterem strumieniowym pomyślnie opuściła ziemię. |
| FTX-01 / FT 04-1 | 23 lutego 2006 | Sukces | Pierwotnie zaprojektowany jako IFT-16, został później zastąpiony testem w locie charakteryzującym radar: IFT-16A, następnie FT 04-1, a następnie FTX-01. Test ten obejmował testy radarowe i testy celów. |
| CMCM-2B / FTC-02B | 13 kwietnia 2006 | Sukces | Był to lot certyfikacyjny radaru wyposażony w system rakietowy napędzany dwustopniową rakietą SR-19, leconą z Centrum Testowego Kauai w Pacyfiku . Ładunek zawierał złożone środki zaradcze, symulowany wektor powrotu oraz zestaw czujników pokładowych. |
| CMCM-2A / FTC-02A | 28 kwietnia 2006 | Sukces | Ten test powtórzył operację FTC-02B, aby przetestować radary systemu przeciwko pociskowi docelowemu ze środkami zaradczymi. Wystrzelono go z Pacific Missile Range Facility . |
| FTX-02 | 27 marca. 2007 | Mieszany | Ten test Sea-Based X-Band Radar ujawnił „nienormalne zachowanie” i podkreślił potrzebę modyfikacji oprogramowania w celu poprawy wydajności. |
| FTX-03 | 18 lipca 2008 | Sukces | Test ten przetestował integrację czujników obrony przeciwrakietowej zamontowanych na myśliwcu przechwytującym. Ujawniło to prawidłowe działanie radaru Sea-Based X-Band Radar , co pozwoliło na wykorzystanie go w przyszłych misjach. |
| BVT-01 | 6 czerwca 2010 | Sukces | Dwustopniowy naziemny przechwytywacz został pomyślnie wystrzelony z bazy lotniczej Vandenberg. Po oddzieleniu od drugiego etapu wektor egzoatmosferyczny wykonał różne manewry, aby zebrać dane, aby udowodnić swoje działanie w kosmosie. Wszystkie elementy działały zgodnie z oczekiwaniami. |
| GM CTV-01 | 26 stycznia 2013 | Sukces | Trzystopniowy wzmacniacz rozmieścił wektor egzoatmosferyczny do punktu w przestrzeni i wykonał różne zaplanowane manewry w celu zebrania danych dotyczących wydajności. Wszystkie elementy działały zgodnie z oczekiwaniami. |
| GM CTV-02 | 28 stycznia 2016 | Niepowodzenie | Przechwytujący został wystrzelony z bazy sił powietrznych Vandenberg, aby ocenić działanie alternatywnych silników porywających wektora Kill Exoatmospheric. Test przewidywał, że przechwytujący przeleci wąską „brakującą odległość” od celu, aby przetestować skuteczność nowych silników. Wojsko USA początkowo stwierdziło, że test się powiódł.
Ale najbliższa odległość, na jaką myśliwiec zbliżył się do celu, była 20 razy większa niż oczekiwano. Według naukowców Pentagonu podczas manewrów jeden z czterech silników przestał działać, a myśliwiec oderwał się od zamierzonej ścieżki. Jeden z nich powiedział, że silnik pozostał bezużyteczny w końcowej fazie testu, kiedy wektor neutralizacji miał lecieć blisko celu. |
W historii programu odwołano kilka lotów testowych, w tym loty BV-4, IFT-11, -12, -13, -13A, -15, FTC-03 i od niedawna FTG -04.
System ma obliczone "prawdopodobieństwo neutralizacji jednego trafienia" na 56%, przy łącznym prawdopodobieństwie przechwycenia pojedynczego celu w przypadku wystrzelenia czterech myśliwców przechwytujących na poziomie 97%. Jednak liczba ta może być nieprawidłowa, jeśli awaria przechwytywacza jest spowodowana luką lub leżącą u jej podstaw usterką systemową. Ponadto większość testów przeprowadzono w „idealnych” warunkach. Niektórzy sugerują zwiększenie liczby przechwytywaczy, aby to zrekompensować, chociaż fundamentalna skuteczność systemu pozostaje nierozwiązana. Każdy myśliwiec kosztuje około 75 milionów dolarów.