Wielka próba Monsa

Wielka próba Monsa
Królewski teatr Mons, w którym siedział trybunał wojskowy.
Królewski teatr Mons , gdzie trybunał wojskowy sat.
Kraj Belgia
Lokalizacja Mons ( Prowincja Hainaut )
Organizator Cesarstwo Niemieckie
Przestarzały z 29 lutego 1916 w 1 st marzec +1.916
Uczestnicy) Niemiecki Feldgericht (sąd wojskowy) osądza 39 członków kolejowej sieci wywiadowczej.
Bilans
Nie żyje 7 osób stracono

Proces Great Mons to niemiecki proces wojskowy, który odbył się w Mons ,29 lutego w 1 st marzec +1.916podczas których 39 osób zostało oskarżonych o udział w kolejowej sieci wywiadowczej Carlot-Louis. Dziewięć osób skazano na karę śmierci, a 23 na przymusową pracę lub więzienie. Adolphe Lampert, agent sieci wywiadowczej zwróconej przez Niemców, jest przyczyną jej likwidacji przez wojska okupacyjne.

Struktura sieci

Powstanie sieci Carlot-Louis jest znane z informacji przekazanych niemieckim śledczym oraz wypowiedzi bohaterów procesu, w tym przede wszystkim Adolphe Lampert, który aresztowany szczegółowo przekazuje wszystkich członków sieci, której był świadomy.

Pod koniec 1914 r. Victor Ernest , zastępca socjalistycznego zastępcy w Charleroi i radny Jumet , założył sieć wywiadu kolejowego w celu sporządzenia map różnych niemieckich konwojów i przesłania tych informacji przez Holandię do brytyjskiego wywiadu Cameron . Założył zaawansowane stanowiska wywiadowcze w Charleroi , Manage , Saint-Ghislain i Mons . Wykonał swoje zadanie, zebrał Holandię, aby osiedliła się w Flushing . Jednak sieć nie jest dostatecznie zasilana przez ludzi, więc konieczne staje się aktywowanie nowych przekaźników w różnych węzłach kolejowych. W tym celu wCzerwiec 1915, rekrutuje swojego szwagra: Adolphe Lampert, który jest komiwojażerem w Brukseli . Pomysł Victora Ernesta polega na przekształceniu go w rekrutera i jego głównego kontaktu w Belgii. Lampert akceptuje, ale obawia się o zmniejszenie ryzyka. Victor Ernest chce opracować anteny wywiadowcze w Zottegem , Gandawie , Hal i Tournai . Pisał listy do wiadomości Léonce Roels, notariusza w Zottegem, syn 1 st Prezesa Sądu Apelacyjnego w Gandawie  ; Jean Jacmin, inżynier w Hal, „dwóch Belgów starego rocka, ożywionych najczystszym i najwyższym duchem patriotycznym” . Pisze także listów, których odbiorcami są Jules Grébet który zarządza spółdzielnia z Tournai i Jean Lampens, radnego w Ghent .

Victor Ernest powierza misje Adolphe'owi Lampertowi (znanemu jako „Louis”), aby dostarczał je osobiście, ale ten ostatni woli rekrutować młodego (zaledwie dwudziestoletniego) Herminie Vaneukem  (od), który entuzjastycznie przyjmuje różne misje, „co pochlebiało jego awanturniczy nastrój ” . Młoda, ładna i śliczna, bezczynna krawcowa z Brukseli zostaje w ten sposób „Mademoiselle Rosette”. Jego ojciec, Arille Vaneukem, był członkiem sieci i mieszkał w Charleroi . Miał już okazję nosić dwie koperty zawierające ruchy niemieckie obserwowane na stacji Charleroi w Adolphe Lampert. Herminie Vaneukem z kolei rekrutuje swoją przyjaciółkę, Evę Dehant, do pomocy w jej różnych misjach. "Mademoiselle Rosette" jest odpowiedzialna za przesyłanie listów i, jeśli zostało to uzgodnione, przesyłanie ładnej butelki atramentu , planu operacji i klucza do szyfrowania wiadomości. Swoje misje realizuje z sukcesem, ale z dużo większym powodzeniem, jeśli chodzi o akceptację odbiorców do udziału w takim szpiegowskim przedsięwzięciu.

Zaczyna się od udania się do Zottegem, gdzie notariusz Léonce Roels najpierw odmawia, zanim otrzyma drugi list od Victora Ernesta, który zobowiązał się do udekorowania go po wojnie. Zdolność przekonywania drugiego kuriera i młodego Herminiego ostatecznie przekonała go do wzięcia udziału w operacjach wywiadowczych. On z kolei rekrutuje młodego handlarza cygarami z Zottegem , Désiré Van den Bossche, który będzie jego kurierem, przeprowadzając transmisję zaszyfrowanych wiadomości w Brukseli do teściów Adolphe Lampert, małżonków Tissen, którzy ignorują wszystko. Network. Désiré Van den Bossche próbuje rozwinąć sieć w Deinze i rekrutuje Henri Porion [ sic ]. Scenariusz w Ath jest prawie taki sam. Po pierwszej odmowie, Émile Carlier, z którym skontaktował się Louis Rolland, zdecydował się przyjąć i z kolei zatrudnił Josepha Vignoble, technika elektryka w Ath, który z kolei zwerbował swojego kolegę Arthura Goossensa. W Gandawie radny Jean Lampens odmawia, a następnie zgadza się na rekrutację mężczyzn podczas drugiego wywiadu, a następnie wycofuje się i ostatecznie kategorycznie odmawia zaangażowania się podczas trzeciej wizyty „Mademoiselle Rosette”, która nie spodziewała się niczego innego. Starosta kwalifikuje nawet Victora Ernesta jako wzniosłego. W Hal inżynier Jean Jacmin przyjmuje i rekrutuje Alfreda Balthazarda dit „Chapelle”, aby pomógł mu w tym zadaniu. W Tournai Jules Grébet akceptuje, ale wydaje się, że nie ufa ani Herminie Vaneukem, ani Evie Dehant. Następnie, kiedy niemiecka policja wtargnęła do Domu Ludu , przestraszył się i ostatecznie wycofał się.

Oprócz Gandawy sieć działa teraz, a rola Adolphe Lampert w tamtym czasie polega na płaceniu pośrednikom (od trzech do sześciu franków belgijskich dziennie plus koszty podróży dla kurierów) w celu zestawiania i centralizacji wiadomości w Brukseli, a następnie przesyłania ich do Holandii. , gdzie jeździ dwa razy w tygodniu. Za te misje otrzymuje najpierw 100 franków belgijskich, potem 200, a na koniec 225 franków belgijskich miesięcznie.

Demontaż, procesy, wyroki i egzekucje

Plik 27 października 1915, Désiré Vanden Bossche i Léonce Roels zostają aresztowani. Adolphe Lampert został aresztowany w grudniu i nie tracił czasu na powrót Niemców, dostarczając całą siatkę, którą szybko rozebrano, a agentów aresztowano. 39 osób zostaje pozbawionych wolności i przesłuchanych przez okupanta. 39 oskarżonych może być bronionych przez 11 prawników, jest to dla niektórych tenorów adwokatury w Mons  : Fulgence Masson , Victor Maistriau , Henri Rolland Maurice HARMIGNIE w asyście mistrza Andrew, Winanta i Moselmana. Do zespołu obrońców dołączają trzej brukselscy koledzy z Komitetu Wolnej Obrony Belgów przed niemieckimi sądami w osobie M es Dorff, Braun i Kirschen, którzy wystąpią w języku niemieckim oraz dwóch z Izby Adwokackiej w Gandawie , M es Boddaerts i Desaegher.

Rozpoczyna się rozprawa o fakty zakwalifikowane przez Niemców Eisenbahnspionage i która pozostanie znana pod nazwą Wielki proces Mons , musi się ona odbyć przed Feldgericht , niemieckim wojskowym sądem polowym, który będzie siedział w sali redut teatr royal de Mons du29 lutego 1916 w 1 st marzec +1.916. W skład sądu wojskowego wchodzą niemieccy oficerowie najwyższych rang.

Akt oskarżenia jest zagmatwany i bardzo ubogi stylistycznie, zawiera szczegółowe i imienne deklaracje Adolphe Lampert, który deklaruje: „To bieda popchnęła mnie do działania tak, jak mam. Fakt, a nie patriotyzm” . Pozostali oskarżeni interweniują następnie, aby poprawić tu czy tam jakiś szczegół lub wskazać, że nigdy nie przekazali żadnych informacji lub ponownie, jak Émile Porion, który zostanie uniewinniony (ale nie jego brat), aby powiedzieć, że nie miał nic. zrobić z tą sprawą.

W celu odczytania werdyktu, wieczorem spotykają się ponownie 1 st marzec +1.916około godziny 22 wydano dziewięć wyroków śmierci (prokuratura zażądała 17), 18 warunków pracy przymusowej , w tym trzy dożywocie i sześć kar pozbawienia wolności. Ostatecznie sześciu oskarżonych zostaje uniewinnionych. Plik2 marca 1916O świcie siedem osób spośród skazanych na śmierć zostaje przewiezionych ciężarówką na równinę Casteau w Masnuy-Saint-Jean, gdzie ustawiają się przed kopcem naprzeciw plutonu egzekucyjnego składającego się z około pięćdziesięciu żołnierzy. Są straceni. Są to Alfred Balthazard, Théophile De Ridder, Alfred Ghislain, Jean Jacmin, Arthur Pollet, Léonce Roels i Désiré Van den Bossche. Adolphe Lampert uniknął kary śmierci, ponieważ dobrze rozumiał z wrogiem i Herminie Vaneukem, prawdopodobnie ze względu na swój wiek, jego kobiecą kondycję, która jednak nie przeszkodziła Niemcom w wykonaniu Edith Cavell cztery miesiące wcześniej. M e Thomas Braun , który zaskarżył sąd w następujący sposób:

- Panowie generałowie, z pewnością kilku z was ma córki w wieku Herminiego; mają jej świeżość, mają jej piosenki. Nadejdzie dzień, kiedy będzie wam dane znowu ich zobaczyć, objąć, znaleźć się z nimi w spokoju i cieple swojego domu. Pewnego wieczoru przy kominku, w delikatnym świetle rodzinnej lampy, zapytają Cię i powiedzą: „Ojcze, opowiedz nam piękne historie z czasów, gdy prowadziłeś wojnę? »Spełnisz ich pragnienie, bo nie ma ojca, Niemca, Belga czy Francuza, który nie uległby takiej prośbie. Opowiesz im o procesie w Mons, najważniejszym do tej pory procesie szpiegowskim; porozmawiasz z nimi - nie będziesz mógł mówić - o małej Herminie, o roli jaką odegrała, o sposobie, w jaki ją odegrała… A kiedy twoja córka, generał, prosi cię z niepokojem o oczy … w twoich oczach: „Ojcze, ty, który trzymałeś w rękach los tej młodej dziewczyny, co zrobiłeś? »Powiedz mi, co byś chciał lepiej, żeby móc jej odpowiedzieć:„ Postrzeliłem ją ”czy„ Ułaskawiłem jej ”…. "

Bez względu na przyczyny sąd niemiecki, orzekając wyrok śmierci na dziewczynę, sam wniósł apelację o ułaskawienie, na mocy którego jej wyrok zamieniono na dożywotnią ciężką pracę.

Plik 2 marca 1916również generalny gubernator Belgii obecny w Mons, Moritz von Bissing, który ratyfikował decyzję trybunału wojskowego, opublikował opinię mającą uderzyć w serca ludności belgijskiej.

Obwieszczenie Gubernatorstwa Wojskowego Niemiec z 2 marca 1916 r

„Wyrokiem z dnia 1 st marzec +1.916Wymienione poniżej osoby zostały skazane na następujące kary za zdradę stanu wojennego, przekazanie informacji związanych z transportem żołnierzy lub za nieprzestrzeganie władz niemieckich:
Na karę śmierci:
1. - Adolphe Lampert, komiwojażer w Brukseli  ;
2. - Herminie Vaneukem  (de) , krawcowa , w Brukseli;
3. - Théophile De Ridder, tapicer , w Brukseli;
4. - Léonce Roels, notariusz , w Sotteghem  ;
5. - Jean Jacmin, inżynier , w Hal  ;
б. - Alfred Balthazar, technik elektryk, w Hal;
7. - Arthur Pollet, kołodziej , w: Manage  ;
8. - Alfred Ghislain, komiwojażer w Hornu  ;
9. - Désiré Van den Bossche, handlarz cygarami w Sotteghem;
Za ciężką pracę na całe życie:
10. - Léopold Gesp, robotnik w Turnhout  ;
11. - Edouard Van Gelder, pracownik w Turnhout;
12. - Alfred Wibert, strażnik , w Boussu  :
Po 15 latach ciężkiej pracy:
13. - Joseph Vignoble, technik elektryk, w Ath  ;
14. - Arthur Goossens, technik elektryk, w Ath;
15. - Alphonse Mateu, strażnik, w Boussu;
16. - Arille Vaneukem, robotnik, w Marcinelle  ;
17. - Eva Dehant, krawcowa, w Brukseli;
18. - Victor Vandeborne, fryzjer , w Hal;
19. - Jules Grébet, menadżer w Tournai .
Po 12 latach ciężkiej pracy:
20. - Henri Poriau, krawiec , w Sotteghem.
Po 10 latach ciężkiej pracy:
21. - Léopold Bonnami, technik elektryk, w Hal;
22. - Żona Louise Pollet, w Manage  ;
23. - Omer Poriau, krawiec, w Sotteghem;
24. - Remy Boone, pracownik biurowy, w Antwerpii  ;
25. - Pierre Vandeborne, projektant, w Hal;
26. - Boniface Tissen, numer dodatkowy w księdze wieczystej, Bruksela.
Po 3 latach pracy przymusowej:
27. - Emile Carlier, kierownik, w Ath.
4 miesiące więzienia:
28. - Émile Poriau, krawiec, w Sotteghem;
29. - Maurice Michels, komiwojażer w Deinze  ;
30. - Gustave Barbieux, typograf , w Tournai;
31. - Jean Lampens, pierwszy radny w Gandawie  ;
32. - Emmanuel Droeshout, konduktor pociągu , w Gentbrugge .
3 miesiące więzienia:
33. - Marcel Liebert, przemysłowiec , w Gandawie.
Zostali uniewinnieni:
34. - Gustave Michels, pracownik fabryki w Deinze;
35. - Eugene Vercautère, Boilermaker w Tournai;
3б. - Florentin-Joseph Huart, emerytowany nauczyciel w Antoing  ;
37. - Louis Lemaire, kamieniarz , w Antoing  ;
38. - Hubert Tissen, drukarz , w Brukseli;
39. - François Toch, mechanik, w Gentbrugge.

Roels, De Ridder, Jacmin, Balthazar, Pollet, Ghislain i Van den Bossche, skazani na śmierć, zostali dziś rozstrzelani.

Ponadto następujące osoby zostały skazane wyrokiem s 26 lutego 1916sądu krajowego na kary określone poniżej, za próbę zdrady popełnionej podczas stanu wojny poprzez próbę przekazania rekrutów wrogowi lub za pomoc w tej próbie:
Po 10 latach ciężkiej pracy:
1 - Edgar Pépin, student medycyny w Pâturages ;
Po 3 latach i 3 miesiącach ciężkiej pracy:
2. - Adolphe Tacnière, stolarz , w Pâturages:
3. - Paul Ruelle, kupiec, w Pâturages;
4. - David Ruelle, górnik w Pâturages.
Po 1 roku ciężkiej pracy:
5. - Charles Honorez, górnik w Wasmes .
Po 3 miesiącach ciężkiej pracy za nie poinformowanie władz niemieckich:
6. - żona Antoinette Honorez, w Wasmes.
Został uniewinniony:
7. - Louis Pépin , przedstawiciel Izby i burmistrz Pâturages.
Mons , the2 marca 1916.
Gubernator wojskowy [Hainaut] von Gladiss.

Na poprzednią opinię zwracam uwagę ludności całego terytorium podlegającego mojej władzy.

Gubernator generalny Belgii von Bissing , generał-pułkownik . "

Epilog

Egzekucja wywołuje oburzenie i otępienie ludności. Bar Mons ma uroczystą mszę odprawianą w kolegiacie Sainte-Waudru . W Belgii L'écho de la Belgique publikuje listę osób skazanych. We Francji drukowane media, takie jak L'Humanité czy Le Temps, również przekazują informacje o wydarzeniu i nazwiskach skazanych w swoich felietonach.

Po wydaniu wyroku Adolphe Lampert nadal będzie służył Zentralpolizeistelle w Brukseli, dla której służył jako owca w Saint-Gilles, aby zinfiltrować dwie inne sieci wywiadowcze, z którymi się kontaktował. Po wojnie Adolphe Lampert zostanie osądzony i skazany na dwadzieścia lat więzienia za zdradę.

Zginął w 1940 r. Podczas bombardowania nadmorskiego miasta De Panne .

Memoriał

W Casteau, w miejscu ich egzekucji, zostaje zainaugurowany pomnik 8 lipca 1928przez księcia Brabancji , przyszłego Leopolda III i jego młodą żonę Astrid . Inicjatywą tę kierował opat Liévin Thésin, który od 1916 r. Szpiegował w sieci biskupów i założyciel jej oddziału nienawiści , służby Sacré-Cœur. Podczas budowy Ottawa Avenue przesunięto ją o kilka metrów niedaleko kąta, jaki tworzy aleja z Chaussée Brunehaut . Rzeźba, siedem zdjęć Casteau, została wykonana przez Julesa Jourdaina. Podczas II wojny światowej rzeźba z brązu została pochowana w pobliżu, w przyległym ogrodzie, aby zapobiec jej zniszczeniu przez Niemców. Dziś pozostaje tylko podstawa pomnika, rzeźba została skradziona w 2014 roku.

Powiązane artykuły

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. mówi „Chapel”

Bibliografia

  1. Dumont i in. 2016 , s.  34-36.
  2. Tytgat 1919 , s.  122.
  3. Tytgat 1919 , s.  123.
  4. Tytgat 1919 , s.  131.
  5. Tytgat 1919 , s.  125.
  6. Tytgat 1919 , s.  130.
  7. Tytgat 1919 , s.  126.
  8. Tytgat 1919 , s.  129.
  9. Tytgat 1919 , s.  128.
  10. Tytgat 1919 , s.  120.
  11. Tytgat 1919 , str.  124.
  12. Dumont i in. 2016 , s.  34.
  13. Tytgat 1919 , s.  134.
  14. Louis Gille, Alphonse Ooms, Paul Landsheere, Pięćdziesiąt miesięcy niemieckiej okupacji , t. 2, 7 marca 1916
  15. Tytgat 1919 , s.  136.
  16. Tytgat 1919 , s.  137-139.
  17. Echo Belgii, „W szponach oprawcy, heroiczna odwaga” , 23 marca 1916.
  18. Humanity, „New condemnations”, 22 marca 1916. ( patrz Gallica.fr )
  19. Le temps, „Okupacja niemiecka”, 24 marca 1916. ( patrz Gallica.fr )

Bibliografia