Strepera graculina
Strepera graculina Osoba sfotografowana w SydneyKrólować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Sub-embr. | Kręgowce |
Klasa | Aves |
Zamówienie | PASSERIFORMES |
Rodzina | Artamidae |
Uprzejmy | Strepera |
LC : Najmniejszy niepokój
Currawong ( strepera graculina ) lub calibe pie , jest to gatunek o wróblowych czarnym podłożu z wschodniej Australii oraz Lord Howe Island . Należy do rodziny z Srokacze . Jest jednym z trzech gatunków z rodzaju Strepera , blisko spokrewnionego z rodzajem Cracticus z rodziny Artamidae . Znamy sześć podgatunków. Jest to krzepki ptak, podobny do wrony, mierzący średnio około 48 cm długości, czarne lub ciemnoszare upierzenie z białymi piórami ogona i skrzydłami, żółtą tęczówką i potężnym dziobem. Samiec i samica mają podobny wygląd. Jest znany ze swoich melodyjnych wezwań.
Na swoim terytorium Grand Réveilleur jest generalnie osiadły, chociaż populacje żyjące na dużych wysokościach schodzą na niższe obszary podczas chłodniejszych miesięcy. Jest wszystkożerny, żeruje na różnorodnych owocach i nasionach, bezkręgowcach, jajach ptaków i młodych ptakach. Jest to drapieżnik, który dobrze przystosował się do urbanizacji i występuje w parkach i ogrodach oraz lasach. Jego siedlisko obejmuje wszelkiego rodzaju obszary zalesione, ale do rozmnażania preferuje prawdziwe lasy. Odpoczywa, gniazduje i żeruje na drzewach, w przeciwieństwie do australijskiej sroki.
Jego łacińska nazwa graculina pochodzi od jej podobieństwa do muszek, chociaż ptaki z rodzaju Gracula są częścią Sturnidae .
Wielki Przebudzenie został po raz pierwszy opisany przez angielskiego ornitologa Roberta Shawa w 1790 roku jako Coracias strepera, kiedy strepera została już przyjęta jako nazwa rodzaju. Jej naukowa nazwa pochodzi od łacińskiego strepera oznaczającego „hałaśliwy” i graculina przypominającego kawkę .
Jego najbliższym krewnym jest Tasmanian Black Awakening ( Strepera fuliginosa ) , który czasami był uważany za jeden z jego podgatunków. Wraz z Ashen Awakener ( Strepera versicolor ) tworzą rodzaj Strepera . Chociaż przypominając wyglądem i manierami wrony, Strepera ma tylko odległy związek z prawdziwymi wronami i w rzeczywistości należy do rodziny Artamidae , wraz z ich bliskimi krewnymi, fletem kasikańskim ( Gymnorhina tibicen ) i gatunkami z rodzaju Cracticus z Nowej Gwinei. i Peltops . Podobieństwa tych trzech rodzajów zostały rozpoznane wcześnie i zostały umieszczone w rodzinie Cracticidae w 1914 roku przez ornitologa Johna Alberta Leacha po zbadaniu ich muskulatury. Obserwatorzy ptaków Charles Sibley i Jon Ahlquist rozpoznali związek między rodzajem Cracticus a rodzajem Artamus i umieścili je w rodzinie Artamidae.
Obecnie istnieje sześć podgatunków , charakteryzujących się głównie różnicami w wielkości i upierzeniu. Następuje stopniowa zmiana w morfologii i wielkości ptaków przemieszczających się na południe, upierzenie staje się jaśniejsze i szare, ciało dłuższe, dziób krótszy, populacje południowe mają również więcej białego ogona w upierzeniu, z mniejszą ilością bieli na skrzydłach.
Zgodnie z klasyfikacją referencyjną (wersja 5.2, 2015) Międzynarodowego Kongresu Ornitologicznego gatunek ten składa się z sześciu następujących podgatunków (kolejność filogeniczna ):
Ma od 40 do 50 centymetrów długości. Jego upierzenie jest czarne z białymi na skrzydłach i ogonie. Oczy są żółte. Podobnie jak wielu jego kuzynów, ma jedną z najpiękniejszych piosenek wśród australijskich ptaków, ustępując tylko szaremu pitouhi ( harmonijce Colluricincla ) i ptakom lirowym .
Jest to pospolity ptak obszarów wiejskich i półmiejskich wschodniej Australii od Cape York do zachodniej Wiktorii i wyspy Lord Howe , gdzie występuje endemiczny podgatunek. Dobrze przystosował się do obecności ludzi i stał się bardzo powszechny w obszarach miejskich, takich jak Sydney .
W przeciwieństwie do innych ptaków niewiele ucierpiał z powodu rekultywacji gruntów przez Europejczyków. Osadnicy zastąpili większość lasów i lasów w kraju rozległymi łąkami, na których osiedlili się. Nieliczne nie oczyszczone obszary wystarczają na jego potrzeby, a duża liczba punktów wodnych utworzonych wzdłuż dawnych szlaków migracyjnych umożliwiła osiedlenie się na terenach, które tylko przekraczał.
Konsekwencje jego rozwoju dla mniejszych ptaków są kontrowersyjne: kilka badań naukowych pokazuje, że jest to poważny problem, ale nie przedstawiono jeszcze dowodów. Żywią się owocami importowanych gatunków roślin, z których niektóre stały się inwazyjne, np. Drzewo kamforowe ( Cinnamomum camphora ) .
Żyje na drzewach, poluje i krąży kilka metrów nad ziemią, czasami dzieląc swoją ziemię z australijską sroką, która żyje na poziomie gruntu.
Jest to ptak wszystkożerny, żerujący na owocach i jagodach, a także na małych zwierzętach, takich jak małe ptaki. Ale są też padlinożercami, które żywią się padliną lub odpadami i nie wahają się przyjść i żebrać o jedzenie od ludzi.
Buduje gniazdo z gałęzi na wierzchołkach drzew i na wiosnę składa tam trzy jaja.