Liczba tur | 30 |
---|---|
Długość obwodu | 13 140 km |
Dystans biegowy | 394,2 km |
Zwycięzca 1940 |
Giuseppe Farina , Alfa Romeo , 1 godz. 54 min 16 s 4 |
---|---|
Pole position 1940 |
Giuseppe Farina , Alfa Romeo , 3 min 37 s 85 |
Rekord okrążenia wyścigu 1940 |
Giuseppe Farina , Alfa Romeo , 3 min 40 s 91 |
Trypolis samochodowe Grand Prix to samochód wyścigowy , które odbyły się od 1925 do 1940 roku w okolicach Trypolisu .
We Włoszech sporty motorowe są bardzo popularne. Aby promować turystykę w Libii , wówczas kolonii włoskiej , przywódcy postanowili zorganizować wyścig na szczeblu lokalnym. Wspierany przez generalnego gubernatora Emilio De Bono , entuzjastycznie nastawiony do projektu, początkowo okazał się sukcesem, ale ostatecznie napotkał wiele problemów. Po pierwsze finansowo, ponieważ w 1929 r. Tylko osobista interwencja De Bono uniemożliwiła odwołanie imprezy, aw 1930 r. Wyścig odbył się na bardzo spartańskim terenie. Potem nastąpił brak zainteresowania opinii publicznej, potem śmierć Gastone Brilli-Peri podczas procesów z tego samego wydania z 1930 roku spowodowała utratę wszystkich jego sponsorów. Śmierć Brilli-Peri zatrzymała Grand Prix, co nie miało miejsca w 1931 roku.
Prezes Automobilklubu Trypolisu Edigio Sforzini decyduje się na reorganizację wyścigu, tym razem na torze zbudowanym tak jak w Europie . To rząd włoski finansuje budowę nowego toru dzięki promocji kolonii na jarmarkach.
Obwód Mellaha , o długości 13,140 km (8165 mi ) został ukończony w 1933 roku w pobliżu jeziora soli z Mellaha, Suq al Jum'ah (lub Suk el Giuma lub Sugh el Giumaa ( سوق الجمعة )) i Tadżura. Aby pomieścić widzów, tor ma ogromną zadaszoną trybunę, która może pomieścić dziesięć tysięcy osób, naprzeciwko dużej wieży zegarowej. Nowoczesny obwód wykorzystuje zaawansowane techniki, takie jak elektryczne światła startowe i jest na poziomie obwodów europejskich.
W 1933 roku Włochy wzmocniły swoją dominację w Afryce Północnej . Cyrenajki i Tripolitania są zjednoczeni pod przewodnictwem nowego prezesa General Italo Balbo . Aby impreza była atrakcyjna, piloci biorący udział w imprezie nie oszczędzają niczego: traktowani jak członkowie rodziny królewskiej, zatrzymują się w luksusowym hotelu Uaddan z kasynem, otrzymują miejsca na obiad w teatrze i bawią się w osobistym pałacu Balbo. Richard Seaman następnie określi to wydarzenie jako „Ascot torów wyścigowych”. Dodatkowo bonus przyznany zwycięzcy sprawia, że Grand Prix Trypolisu jest jednym z najpopularniejszych wydarzeń w kalendarzu.
Od 1933 do 1938 roku impreza odbywała się na zasadach Free Formula. Nie było więc ograniczeń dotyczących wagi, silnika czy pojemności skokowej na najszybszym wówczas torze na świecie. W 1939 roku , organizatorzy postanowili położyć kres dominacji niemieckiej o tym Grand Prix w regulacji wozów gdzie ani Daimler-Benz AG , ani Auto Union AG mieli samochodu zgodny wyporności maksymalnej 1500 cm 3. . Jednak Mercedes-Benz wyprodukował w ciągu zaledwie kilku miesięcy model W165, który w rękach Hermanna Langa i Rudolfa Caraccioli zajął odpowiednio pierwsze i drugie miejsce, ku wielkiemu rozczarowaniu organizatorów. W 1940 roku weszły tylko Alfa Romeo i Maserati , a także kilku niezależnych pilotów. Giuseppe Farina odniósł wtedy swoje jedyne większe zwycięstwo przed wojną. Było to pyrrusowe zwycięstwo i ostatni wynik Włochów, bo po II wojnie światowej nie przeprowadzono już reorganizacji Grand Prix Trypolisu.
Grand Prix odbyło się w tym samym czasie, co loteria libijska, aw przypadku inauguracyjnego wydarzenia Mellaha opóźnienia w uzyskaniu wyników były bardzo duże. Od października 1932 do16 kwietnia 1933rząd sprzedał losy na loterię za dwanaście lirów. Po wypłaceniu nagród resztę umieszczają jako nagrodę na specjalnej loterii w zależności od wyniku wyścigu. Trzydzieści losów zostało wylosowanych osiem dni przed wydarzeniem, zgodnie z numerami samochodów. Zwycięzca zgarnął trzy miliony lirów, drugi wygrał dwa miliony, a trzeci milion. Alfred Neubauer napisał w swojej książce Speed Was My Life [ Männer, Frauen und Motoren: Die Erinnerungen des Mercedes-Rennleiters ] opublikowanej w 1958 r., Że Tazio Nuvolari , Achille Varzi i Baconin Borzacchini wymieniliby się liczbami, aby ostatecznie podzielić się siedmioma i pół miliona lirów razem. Jednak badania wykazały, że historia jest popularnym mitem.
Rok | Zwycięzca | Samochód | Obwód | Wyniki |
---|---|---|---|---|
1925 | Renato Balestrero | OM | Trypolis | Wyniki |
1926 | Francois Eysserman | Bugatti | Trypolis | Wyniki |
1927 | Emilio Materassi | Bugatti | Trypolis | Wyniki |
1928 | Tazio Nuvolari | Bugatti | Trypolis | Wyniki |
1929 | Gastone Brilli-Peri | Talbot | Trypolis | Wyniki |
1930 | Baconin Borzacchini | Maserati | Trypolis | Wyniki |
1931-1932 | Nie biegać | |||
1933 | Achille Varzi | Bugatti | Mellaha | Wyniki |
1934 | Achille Varzi | Alfa Romeo | Mellaha | Wyniki |
1935 | Rudolf Caracciola | Mercedes-Benz | Mellaha | Wyniki |
1936 | Achille Varzi | Auto Union | Mellaha | Wyniki |
1937 | Hermann Lang | Mercedes-Benz | Mellaha | Wyniki |
1938 | Hermann Lang | Mercedes-Benz | Mellaha | Wyniki |
1939 | Hermann Lang | Mercedes-Benz | Mellaha | Wyniki |
1940 | Giuseppe Farina | Alfa Romeo | Mellaha | Wyniki |