Podiceps nigricollis
Podiceps nigricollis Perkoz zausznikKrólować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Sub-embr. | Kręgowce |
Klasa | Aves |
Zamówienie | Podicipediformes |
Rodzina | Podicipedidae |
Uprzejmy | Podiceps |
LC : Najmniejszy niepokój
Rozkład geograficzny
Dystrybucja Podiceps nigricollisCzarny zausznik ( Podiceps nigricollis ) jest gatunek z ptaka w Podicipedidae rodziny . Jest to najbardziej towarzyski ze wszystkich perkozów , ale także ten o największej populacji na świecie.
Perkoz zausznik ma wielkość pośrednią pomiędzy perkozem dwuczubym i perkozem , mierzy od 28 do 34 cm . Jego skrzydło ma długość 12,4-13,9 cm przy całkowitej rozpiętości skrzydeł od 50 do 60 cm . Jego dziób ma zwykle 2-2,6 cm; jest dłuższy u samców (na ogół o ponad 2,4 cm ) niż u samic (na ogół o mniej niż 2,3 cm ). Jego waga waha się od 213 do 402 g .
Ten ptak ma lekko zadarty dziób, który jest cieńszy niż jego kuzyn perkoz rogaty . Ten banknot jest zresztą całkowicie czarny. Podobnie jak wszystkie perkoz, perkoz zausznik ma zielonkawe nogi umieszczone daleko od ciała, co ułatwia pływanie, a palce u nóg są klapowane. U dorosłych oko jest czerwone.
W okresie lęgowym rozpoznawalny dzięki ognistej czerwieni boków, ale także dzięki kępkom złotych piór, które można rozłożyć w wachlarzach po bokach głowy. Czerwona tęczówka jest bardzo dobrze widoczna na całkowicie czarnym tle głowy. Szyja i plecy są również w kolorze głębokiej czerni. Czarna korona głowy jest często bardziej zaokrąglona niż u innych perkozów.
Upierzenie wewnętrzneZimowe upierzenie jest matowe. Grzbiet, tył szyi i korona są czarne, boki, brzuch, klatka piersiowa, szyja i policzki są mniej więcej jasnoszare, ale dolne policzki są białe.
Na wysokości głowy czarna czapka opada niżej niż oczy, co odróżnia ją od perkoza rogatego, w którym oko jest granicą czapki zimowej.
Młode mają brązowoszare policzki, ciemniejsze niż dorośli. Pisklęta są czarnogłowe z jaśniejszymi smugami i plamami, zwykle brązowawymi, z różowawo-czerwonym obszarem bez piór między okiem a dziobem.
Bardziej towarzyski niż inne perkozy, zwykle gniazduje w koloniach liczących do stu par, często w towarzystwie kolonii mewy śmieszki lub Wąsaty Rybitwy .
Perkoz czarnoszyi wypowiada latem bardzo wysokie tryle (bibibib) i gwizdki (houiiti) (aby usłyszeć jego wołanie, patrz strona odniesienia 4. Zimą na ogół milczy.
Ze względu na ułożenie nóg, bardzo za ciałem, łatwiej mu pływać niż chodzić czy startować. Z tego powodu rzadko lata poza okresami migracji i będzie unikał jak najbardziej zapuszczania się na brzegi.
W locie ma wyciągniętą szyję i lekko zwisające łapy. Chociaż trzepot skrzydeł jest szybki, lot jest generalnie niski i niezbyt silny.
Perkoz zausznik żywi się latem owadami złowionymi na powierzchni, ale także owadami wodnymi (postaciami dorosłymi i larwami), kijankami, małymi rybami, mięczakami i małymi skorupiakami złowionymi podczas nurkowania i pływania pod wodą. Zimą jego dieta jest bardziej rybożerna. Połyka zdobycz pod wodą, w przeciwieństwie do perkoza, który pożera swoją ofiarę na powierzchni.
Pary, które utworzyły się na zimowiskach, przybywają na miejsca lęgowe około marca lub kwietnia. Następnie rozpoczynają pokaz zalotów: wstają od piersi do piersi, pływają wokół siebie z wyciągniętymi ciałami, potrząsają głowami i rzucają się na inne pary, aby je zastraszyć.
Oboje rodzice budują gniazdo utworzone ze stosu rozkładającej się roślinności, przyczepione do żywej roślinności na brzegu wody. Zniesienie ma miejsce od marca do lipca. Samce i samice wykluwają się od 3 do 4 niebieskawo-białych jaj, które brązowieją w kontakcie z rozkładającymi się roślinami. Ostatnie jaja są czasami porzucane po wykluciu się pierwszych dwóch, 20 do 21 dni po zniesieniu.
Pisklęta są przedspołeczne i często noszone na plecach rodziców. Po trzech tygodniach staną się niezależne. Będą w stanie rozmnażać się w wieku 2 lat. Szacuje się, że ptaki te mogą żyć 12 lat, ale obecny rekord obserwowany przez pręgowanie to perkoz zausznik zabity przez inne ptaki w wieku 7 lat i 2 miesięcy.
Istnieją trzy podgatunki perkoza zausznego, rozmieszczone w następujący sposób:
IUCN szacuje, że światowa populacja tego perkoz zawiera 3,9 do 4,3 miliona.
Latem odwiedza średniej wielkości zbiorniki słodkowodne, stawy osadowe i opuszczone doły gliniaste - często w towarzystwie kolonii śmieszków . Preferuje zbiorniki wodne z bujną roślinnością na brzegach i bogatą fauną wodną. Zimą najczęściej występuje w jeziorach, dużych stawach i ujściach rzek, ale także na wybrzeżu . W porze deszczowej często miesza się z innymi perkozami. Na kontynencie amerykańskim można go spotkać na jeziorach hipersodycznych (Grand lac salé, Mono Lake ), gdzie żeruje wyłącznie na artemii i muchówkach z rodziny Ephydridae , ponieważ w tych jeziorach nie ma ryb.
Perkoz zausznik jest częściowym migrantem, ponieważ populacje w południowej Europie, Azji i USA mogą zamieszkiwać przez cały rok. Podgatunek południowoafrykański P. nigricollis gurneyi w ogóle nie migruje.
Ptaki wędrowne gniazdują od marca do sierpnia w miejscu lęgowym, a następnie w sierpniu lub wrześniu migrują na południe. Ludność europejska na ogół trafia do Morza Czarnego lub Morza Śródziemnego; większość populacji amerykańskich udaje się na południowo-zachodnie wybrzeża Pacyfiku lub do Zatoki Meksykańskiej.
Ze względu na zachowania stadne podczas migracji, ptak ten może tworzyć skupiska setek tysięcy ptaków w pewnych miejscach (na przykład w Wielkim Jeziorze Słonym , Utah, USA lub na południu Morza Kaspijskiego ).
Ruchy są raczej nocne na kontynencie północnoamerykańskim, ale mogą być dzienne w Eurazji.
Zgłosiliśmy przypadki nieobliczalnych osobników z dala od zwykłych miejsc, jak na Azorach, Hawajach, Maderze czy Wyspach Kanaryjskich. Obserwacje tego ptaka odnotowano również z Salwadoru i Kostaryki .
Perkoz zauszny może być ofiarą zanieczyszczenia ropą na poziomie populacji zimujących na morzu.
Uważany za bezpieczny w Europie przez Europejską Agencję Środowiska (EEA) od 1994 r., Mimo to gatunek ten został uznany za zagrożony w Szwecji i narażony w Niemczech , na Łotwie i Litwie .
Według BirdLife International populacja europejska (w tym Rosja) liczyłaby od 53 000 do 96 000 par. Największe populacje występują w Rosji (od 30 000 do 60 000 par) i na Ukrainie (od 10 000 do 16 500 par). Wydaje się, że po znacznym wzroście liczby ludności w Europie w latach 1970–1990, w latach 1990–2000 ponownie nastąpił spadek, zwłaszcza w Europie Środkowej (np. W Rumunii ) i państwach bałtyckich .
Ptak ten znajduje się w załączniku II Konwencji Berneńskiej i AEWA ) od 2002 r. W Wielkiej Brytanii jest szczególnie chroniony od 1982 r. Oraz ustawą o ptactwie migrującym .
AEWA odróżnić różne populacje. Populacje amerykańskie, europejskie i północnoafrykańskie są sklasyfikowane w kategorii C (niezagrożone, ponad 100 000 osobników). Te z Azji (szacowane na 25 000 osobników przez AEWA) należą do kategorii B1 (populacje bardzo wrażliwe (od 25 000 do 100 000 osobników)). Te w Afryce Południowej należą do kategorii A2 (populacje zagrożone (od 10 000 do 25 000 osobników)).
IUCN zaklasyfikował perkoz zausznik jako LC (najmniejszej troski) ze względu na duży obszar dystrybucji, a jej szacunkowa liczba ludności na świecie około 4 mln.
Słowo perkoz jest używany do oznaczania tego rodzaju ptaków co najmniej od XVI E wieku i byłoby pochodzenia Sabaudczyk.
Określenie czarnoszyja odnosi się do koloru jego szyi latem, co odróżnia go od innych gatunków perkozów.
Jeśli chodzi o nazwę naukową , Podiceps pochodzi od łacińskiego podexu , zad i pes , stopa (tutaj nogi). Słowo nigricollis pochodzi od łacińskiego niger , black i collis , czyli szyi.
Kilka państw wydały pieczątek podobiznę tego ptaka: na Malediwy w 1986 roku, Dominika oraz Serbii i Czarnogóry w 2005 roku, a także w Belgii w 2006 roku.