Perkoz zausznik

Podiceps nigricollis

Podiceps nigricollis Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Perkoz zausznik Klasyfikacja (COI)
Królować Animalia
Gałąź Chordata
Sub-embr. Kręgowce
Klasa Aves
Zamówienie Podicipediformes
Rodzina Podicipedidae
Uprzejmy Podiceps

Gatunki

Podiceps nigricollis
C.L. Brehm , 1831

Stan ochrony IUCN

(LC)
LC  : Najmniejszy niepokój

Rozkład geograficzny

Dystrybucja Podiceps nigricollis

Czarny zausznik ( Podiceps nigricollis ) jest gatunek z ptaka w Podicipedidae rodziny . Jest to najbardziej towarzyski ze wszystkich perkozów , ale także ten o największej populacji na świecie.

Morfologia

Pomiary

Perkoz zausznik ma wielkość pośrednią pomiędzy perkozem dwuczubym i perkozem , mierzy od 28 do 34  cm . Jego skrzydło ma długość 12,4-13,9 cm przy całkowitej rozpiętości skrzydeł od 50 do 60  cm . Jego dziób ma zwykle 2-2,6 cm; jest dłuższy u samców (na ogół o ponad 2,4  cm ) niż u samic (na ogół o mniej niż 2,3  cm ). Jego waga waha się od 213 do 402  g .

Aspekt ogólny

Ten ptak ma lekko zadarty dziób, który jest cieńszy niż jego kuzyn perkoz rogaty . Ten banknot jest zresztą całkowicie czarny. Podobnie jak wszystkie perkoz, perkoz zausznik ma zielonkawe nogi umieszczone daleko od ciała, co ułatwia pływanie, a palce u nóg są klapowane. U dorosłych oko jest czerwone.

Upierzenie

Upierzenie hodowlane

W okresie lęgowym rozpoznawalny dzięki ognistej czerwieni boków, ale także dzięki kępkom złotych piór, które można rozłożyć w wachlarzach po bokach głowy. Czerwona tęczówka jest bardzo dobrze widoczna na całkowicie czarnym tle głowy. Szyja i plecy są również w kolorze głębokiej czerni. Czarna korona głowy jest często bardziej zaokrąglona niż u innych perkozów.

Upierzenie wewnętrzne

Zimowe upierzenie jest matowe. Grzbiet, tył szyi i korona są czarne, boki, brzuch, klatka piersiowa, szyja i policzki są mniej więcej jasnoszare, ale dolne policzki są białe.

Na wysokości głowy czarna czapka opada niżej niż oczy, co odróżnia ją od perkoza rogatego, w którym oko jest granicą czapki zimowej.

Wygląd nieletnich

Młode mają brązowoszare policzki, ciemniejsze niż dorośli. Pisklęta są czarnogłowe z jaśniejszymi smugami i plamami, zwykle brązowawymi, z różowawo-czerwonym obszarem bez piór między okiem a dziobem.

Zachowanie

Zachowanie społeczne

Bardziej towarzyski niż inne perkozy, zwykle gniazduje w koloniach liczących do stu par, często w towarzystwie kolonii mewy śmieszki lub Wąsaty Rybitwy .

Wokalizacje

Perkoz czarnoszyi wypowiada latem bardzo wysokie tryle (bibibib) i gwizdki (houiiti) (aby usłyszeć jego wołanie, patrz strona odniesienia 4. Zimą na ogół milczy.

Lot

Ze względu na ułożenie nóg, bardzo za ciałem, łatwiej mu pływać niż chodzić czy startować. Z tego powodu rzadko lata poza okresami migracji i będzie unikał jak najbardziej zapuszczania się na brzegi.

W locie ma wyciągniętą szyję i lekko zwisające łapy. Chociaż trzepot skrzydeł jest szybki, lot jest generalnie niski i niezbyt silny.

jedzenie

Perkoz zausznik żywi się latem owadami złowionymi na powierzchni, ale także owadami wodnymi (postaciami dorosłymi i larwami), kijankami, małymi rybami, mięczakami i małymi skorupiakami złowionymi podczas nurkowania i pływania pod wodą. Zimą jego dieta jest bardziej rybożerna. Połyka zdobycz pod wodą, w przeciwieństwie do perkoza, który pożera swoją ofiarę na powierzchni.

Reprodukcja

Pary, które utworzyły się na zimowiskach, przybywają na miejsca lęgowe około marca lub kwietnia. Następnie rozpoczynają pokaz zalotów: wstają od piersi do piersi, pływają wokół siebie z wyciągniętymi ciałami, potrząsają głowami i rzucają się na inne pary, aby je zastraszyć.

Oboje rodzice budują gniazdo utworzone ze stosu rozkładającej się roślinności, przyczepione do żywej roślinności na brzegu wody. Zniesienie ma miejsce od marca do lipca. Samce i samice wykluwają się od 3 do 4 niebieskawo-białych jaj, które brązowieją w kontakcie z rozkładającymi się roślinami. Ostatnie jaja są czasami porzucane po wykluciu się pierwszych dwóch, 20 do 21 dni po zniesieniu.

Pisklęta są przedspołeczne i często noszone na plecach rodziców. Po trzech tygodniach staną się niezależne. Będą w stanie rozmnażać się w wieku 2 lat. Szacuje się, że ptaki te mogą żyć 12 lat, ale obecny rekord obserwowany przez pręgowanie to perkoz zausznik zabity przez inne ptaki w wieku 7 lat i 2 miesięcy.

Dystrybucja i siedlisko

Podział

Istnieją trzy podgatunki perkoza zausznego, rozmieszczone w następujący sposób:

IUCN szacuje, że światowa populacja tego perkoz zawiera 3,9 do 4,3 miliona.

Siedlisko

Latem odwiedza średniej wielkości zbiorniki słodkowodne, stawy osadowe i opuszczone doły gliniaste - często w towarzystwie kolonii śmieszków . Preferuje zbiorniki wodne z bujną roślinnością na brzegach i bogatą fauną wodną. Zimą najczęściej występuje w jeziorach, dużych stawach i ujściach rzek, ale także na wybrzeżu . W porze deszczowej często miesza się z innymi perkozami. Na kontynencie amerykańskim można go spotkać na jeziorach hipersodycznych (Grand lac salé, Mono Lake ), gdzie żeruje wyłącznie na artemii i muchówkach z rodziny Ephydridae , ponieważ w tych jeziorach nie ma ryb.

Migracja

Perkoz zausznik jest częściowym migrantem, ponieważ populacje w południowej Europie, Azji i USA mogą zamieszkiwać przez cały rok. Podgatunek południowoafrykański P. nigricollis gurneyi w ogóle nie migruje.

Ptaki wędrowne gniazdują od marca do sierpnia w miejscu lęgowym, a następnie w sierpniu lub wrześniu migrują na południe. Ludność europejska na ogół trafia do Morza Czarnego lub Morza Śródziemnego; większość populacji amerykańskich udaje się na południowo-zachodnie wybrzeża Pacyfiku lub do Zatoki Meksykańskiej.

Ze względu na zachowania stadne podczas migracji, ptak ten może tworzyć skupiska setek tysięcy ptaków w pewnych miejscach (na przykład w Wielkim Jeziorze Słonym , Utah, USA lub na południu Morza Kaspijskiego ).

Ruchy są raczej nocne na kontynencie północnoamerykańskim, ale mogą być dzienne w Eurazji.

Zgłosiliśmy przypadki nieobliczalnych osobników z dala od zwykłych miejsc, jak na Azorach, Hawajach, Maderze czy Wyspach Kanaryjskich. Obserwacje tego ptaka odnotowano również z Salwadoru i Kostaryki .

Perkoz zauszny i człowiek

Stan i ochrona

Perkoz zauszny może być ofiarą zanieczyszczenia ropą na poziomie populacji zimujących na morzu.

Uważany za bezpieczny w Europie przez Europejską Agencję Środowiska (EEA) od 1994 r., Mimo to gatunek ten został uznany za zagrożony w Szwecji i narażony w Niemczech , na Łotwie i Litwie .

Według BirdLife International populacja europejska (w tym Rosja) liczyłaby od 53 000 do 96 000 par. Największe populacje występują w Rosji (od 30 000 do 60 000 par) i na Ukrainie (od 10 000 do 16 500 par). Wydaje się, że po znacznym wzroście liczby ludności w Europie w latach 1970–1990, w latach 1990–2000 ponownie nastąpił spadek, zwłaszcza w Europie Środkowej (np. W Rumunii ) i państwach bałtyckich .

Ptak ten znajduje się w załączniku II Konwencji Berneńskiej i AEWA ) od 2002 r. W Wielkiej Brytanii jest szczególnie chroniony od 1982 r. Oraz ustawą o ptactwie migrującym .

AEWA odróżnić różne populacje. Populacje amerykańskie, europejskie i północnoafrykańskie są sklasyfikowane w kategorii C (niezagrożone, ponad 100 000 osobników). Te z Azji (szacowane na 25 000 osobników przez AEWA) należą do kategorii B1 (populacje bardzo wrażliwe (od 25 000 do 100 000 osobników)). Te w Afryce Południowej należą do kategorii A2 (populacje zagrożone (od 10 000 do 25 000 osobników)).

IUCN zaklasyfikował perkoz zausznik jako LC (najmniejszej troski) ze względu na duży obszar dystrybucji, a jej szacunkowa liczba ludności na świecie około 4 mln.

Etymologia

Słowo perkoz jest używany do oznaczania tego rodzaju ptaków co najmniej od XVI E  wieku i byłoby pochodzenia Sabaudczyk.
Określenie czarnoszyja odnosi się do koloru jego szyi latem, co odróżnia go od innych gatunków perkozów.
Jeśli chodzi o nazwę naukową , Podiceps pochodzi od łacińskiego podexu , zad i pes , stopa (tutaj nogi). Słowo nigricollis pochodzi od łacińskiego niger , black i collis , czyli szyi.

Filatelistyka

Kilka państw wydały pieczątek podobiznę tego ptaka: na Malediwy w 1986 roku, Dominika oraz Serbii i Czarnogóry w 2005 roku, a także w Belgii w 2006 roku.

Zobacz też

Zdjęcia i filmy

Bibliografia

Odniesienia taksonomiczne

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. (w) Joseph R. Jr. Jehl, Annette E. Henry, Suzanne I. Bond, „  Sexing Eared Perkles by Bill Measurements  ” , Colonial Waterbirds , vol.  21, n o  1,1998, s.  98-100 ( czytaj online )
  2. ( Stastny (1989) , str.  43)
  3. ( Hume Lesaffre Duquet (2004) , str.  31)
  4. (fr) Odniesienie do Oiseaux.net  : Podiceps nigricollis ( + dystrybucja )
  5. ( perkoz zausznik w ochronie. Be (2008) )
  6. Podiceps nigricollis na stronie internetowej AnAge
  7. Perkoz zausznik, European Longevity Records, na stronie internetowej Unii Europejskiej dla obrączkowania ptaków (Euring)
  8. ( Zoonomen (2007) )
  9. ( ITIS (2007) )
  10. ( GROMS (2007) )
  11. Wetlands International 2002 dla IUCN
  12. Wszystko o ptakach 2007
  13. Birdweb.org
  14. del Hoyo J., Elliott A., Sargatal J. 1992 on the Global Register of Migratory Species (GROMS) 2007
  15. (es) Herrera, Néstor; Rivera Roberto; Ibarra Portillo, Ricardo & Rodríguez, Wilfredo, „  Nuevos registros para la avifauna de El Salvador  ” , Boletín de la Sociedad Antioqueña de Ornitología , vol.  16 N O  22006, s.  1-19 ( czytaj online )
  16. Tucker GM i in. (1994) dla EOG
  17. Ahlén I. i in. (1996) dla EOG
  18. Nowak E. i in. (1994) dla EOG
  19. Łotewskie NRC (2002) dla EOG
  20. Litewskie NRC (2000) dla EOG
  21. BirdLife International 2004
  22. UNEP-WCMC 2007
  23. Porozumienie dotyczące ptaków wędrownych, lista zaktualizowana w 1995 r
  24. P.nigricollis na stronie internetowej AEWA
  25. ( IUCN (2004) )
  26. Pierre Belon , Portrety ptaków, zwierząt, węży, traw, drzew, mężczyzn i kobiet z Arabii i Egiptu obserwowane przez P. Belon du Mans, wszystkie wzbogacone o czterowiersze dla łatwiejszego poznania Oyseaux i innych portretów, a także dodano mapę z Mont Attos i Mont Sinay za inteligencję ich religii , G. Cavellat, Paryż, 1557.
  27. ( Cabard i Chauvet, (2003) )
  28. „  kilka przykładów  ”